36 replies to this topic

[Erisadesu]

είναι φανταστικό anime νομίζω ότι και αυτό ειναι απο τα anime
Που θα πρέπει να το δουν όλοι, σπάνια μου αρέσουν slice of life
Είναι ιδανικό για βαρετές μέρες με πολύ ζέστη... αλλά ακόμη
και αν το δεις χειμώνα αυτό το anime έχει μια καλοκαιρινή γλυκειά αύρα
που σε τυλίγει μετά το πρώτο επεισόδιο. Η δράση του θα μπορούσε να είναι
πιο γρήγορη αλλά ακόμη και με αυτό τον ρυθμό είναι φανταστικό.
Μου τη σπάει λίγο ο tanaka

Spoiler:

που αφήνει τον συμμαθητή του
να του φαίρεται έτσι αλλά είναι λογικό αφού απο την φύση του είναι τόσο καλός

η φωνή του rhyosouke είναι όλα τα λεφτά.
Ανυπομωνώ να δώ την real action movie καθώς οι πρωταγωνιστές ταιριάζουν
γάντι. Ειδικά ο kenta kiritami που είναι φοβερός σε ρόλους όπως αυτού του Chiba.

είμαι τώρα στο 9ο επεισόδιο και μακάρι να είχα ώρα να τα δώ όλα σε μια ημερα.


edit...δεύτερη φορά στεναχωριέμαι που τελείωσε κάτι που έβλεπα....
τέλειο

Edited by Erisadesu, 17 October 2009 - 23:49.

[Kamui]

To αρχισα προσφατα και ειμαι στο τριτο επεισοδιο.
Μεχρι στιγμης μου εχει κανει παρα πολυ καλες εντυπωσεις ως slice of life.
Οι προσωπικοτητες των χαρακτηρων ειναι ρεαλιστικες και ενδιαφεροντες, χωρις τυποποιημενα και χιλιοτηγανισμενα (lol new phrase) στερεοτυπα.

Πριν αρχισω τη σειρα, ειχα εναν ενδοιασμο.
Φοβομουν μην ειναι του στυλ μονο slice of life και η μουσικη για διακοσμηση, κανοντας το συγκροτημα και κυριως τον προταγωνιστη να γινονται masters σε μια βδομαδα, αλλα μεχρι στιγμης βλεπω ακριβως το αντιθετο.
Με το τριτο επεισοδιο, που λεει οτι το μπασο ειναι ο κεντρικος πυρηνας του συγκροτηματος καταλαβαινω πως ασχολειται ουσιαστικα με τη μουσικη, και τα λογια του μεχρι στιγμης φλωρου πρωταγωνιστη οτι θα παιζει με τις ωρες μεχρι να γινει καλυτερος μου δειχνει πως η σειρα ηδη εχει παρει την τροπη που ηλπιζα.

Αγαπημενος χαρακτηρας μεχρι στιγμης ειναι ο Ryusuke, καθως ειναι κατι πιο περα απο το στερεωτυπο ου mr.perfect, οντας σωστος και συμπαθητικος εκει που πρεπει.
Επισης, ειναι ο μονος χαρακτηρας σε ανιμε που εχω δει, που μου μιαζει αρκετα εμφανησιακα.
(ασχετο αυτο)

Αμα οπουδηποτε λεω ανακριβιες οσον αφορα την εξελιξη της σειρας, δε χρειαζεται να με διορθωσετε, καθως ειμαι ακομα στην αρχη και οι σκεψεις μου ειναι τωρινες.

[Erisadesu]

Πιστεύω ότι το anime και το manga έγιναν με τρελό σεβασμό στη μουσική
βάση αυτών που διαβασα δηλαδή στο wikipedia ο δημιουργός της σειράς είναι
ψαγμένος μουσικά και το πέρασε αυτό και στη σειρά και στο Manga (αν και το manga
δεν το διάβασα.) να δεις και την real action movie όταν τελειώσεις τη σειρά πιστεύω
θα σου αρέσει και εκείνη και δεν είναι τόσο κουραστική όπως μερικές φορές το anime
φυσικά λοιπουν μερικοί χαρακτήρες αλλά αυτό δεν ειναι απαραίτητα και κακό

[Kamui]

Mετα απο μοοοονο ενα μηνα+, καταφερα να τελειωσω αυτη τη σειρα.
Δεν ειναι οτι βαριομουν or anything, αλλα προτιμησα να απολαυσω καθε επεισοδιο οσο του αξιζε, και να κανω τη σειρα οσο μεγαλυτερη και πιο απολαυστικη γινεται.

Γενικα, μπορω να πω πως ειναι ισως ο,τι καλυτερο σε shounen εχω δει.
Διατηρει τη σωστη και ισσοροπημενη ατμοσφαιρα του σε καλα επιπεδα, με το humor του να εινια γνησιο και καλο, αντι για slapstick και super-deform ανουσειες σκηνες.
Το slice of life κομματι της σειρας ηταν επεισης ενταξει, και δεν εκανε τη σειρα να ξεφυγει απο το κυριο θεμα της παραπανω απ' οτι επρεπε, αν και ο προταγωνηστης μου εγινε αφορητα αντιπαθης στα επεισοδια 1-20.

Βεβαια, η μεγαλυτερη αξια του Beck, οπως ειναι ολοφανερο, ειναι η μουσικη.
Ενω δεν ειμαι φαν της soft rock μουσικης, (βεβαια περιειχε πολυ περισσοτερα ειδη περα απο αυτο), κατεληξα να νιωθω και σιγοτραγουδαω καθε τραγουδι, ακομα κι αν θα μου περνουσε αδιαφορο αμα το ακουγα σκετο.
Αυτο δειχνει πως η σειρα πετυχε τον κυριο στοχο που πιστευω πως πρεπει να εχει καθε shounen, με το δικο του ξεχωριστο τροπο φυσικα: Να κανει τον θεατη να ταυτιστει με τους χαρακτηρες και να νιωσει οικειος με το κλιμα, γεμιζοντας τον με εμπνευση και αισιοδοξια.
Εμενα η συγγεκριμενη σειρα με επηρεασε κατα αυτον τον τροπο οσο οποιαδηποτε αλλη.
Σιγουρα θα μπορουσε να αρεσει σε οποιοδηποτε κοινο, αλλα εμενα, ως μαθιτευομενο κιθαριστα, (και καθε αλλον που ισως ασχολειται ερασιτεχνικα με καποιο οργανο φυσικα) σιγουρα με επηρεασε σε διπλασιο βαθμο.
Δεν πιστευω πως ειναι τυχαιο το οτι απο τοτε που ευτασα στη μεση της σειρας, καταφερα για πρωτη φορα να κανω ικανοποιητικους αυτοσχεδιασμους, και απεκτησα την ξαφνικη εμπνευση να κανω κατι δημιουργηκο περα απο το να διαβαζω βιβλια μουσικης.

Best characters: Saitou-san και uncle Davis.

Saitou-san:Απλα επικος.Δεν ξερω ποσοι καταλαβαν το αστειο με τους στοιχους που εγραψε για το τραγουδι "slip out", αλλα εγω μολις το' πιασα, εσκασα στα γελια.

mr.Davis: This old niger's still got the blues in him!
Λατρευω την blues κιθαρα, και τους τυπαδες που ξερουν να εκτιμουν τον ηχο της.

Περισσοτερη εντυπωση αρχικα μου εκανε o Ryusuke, αλλα σε καποια σημεια η συμπεριφορα του δε μου αρεσε, οποτε μαλλον δεν ειναι τοσο flawless οσο oι παραπανω badasses.

Γενικα, θα το χαρακτηριζα ως ενα απλο και ταπινο αριστουργημα.
Σιγουρα θα δω το live action, και ισως διαβασω και το manga, το οποιο ακουω οτι αξιζει.

[metalmusicmaniac]

Έχω δει όλα τα επεισόδια και όπου να'ναι ξεινάω και το manga. Κορυφαία σειρά με υπέροχα τραγούδια. Προτείνεται με τα χίλια

[iristella]

*bump*
 

Θα ξεκινήσω το post λέγοντας πως δεν είμαι ιδιαίτερα μουσικόφιλος άνθρωπος. Μπορώ να εκτιμήσω ένα ωραίο κομμάτι και θα έχω και τα occasional favorites αλλά δεν είμαι ο άνθρωπος που θα πρωτοστατήσει να υποστηρίξει ότι η "μουσική μπορεί να αλλάξει τις καρδιές των ανθρώπων". Ήταν ο λόγος για τον οποίο δεν ήμουν ιδιαίτερα απογοητευμένη που το K-On δεν είχε τόση σχέση με μουσική και ο λόγος για τον οποίο δεν είχα σκεφτεί να αρχίσω το Beck παρά το ότι το έβλεπα συνεχώς σε λίστες προτάσεων για anime και manga. Έχει ο καιρός γυρίσματα όμως και έτυχε από καπρίτσιο σχεδόν να το ξεκινήσω. Θεωρώ τη σειρά επιτυχημένη σε δύο επίπεδα. 

Το πρώτο είναι αυτό το οποίο προκάλεσε και την μεγαλύτερη αίσθηση. Όσο και να μην έχεις την μουσική ως πάθος, όσο περιστασιακός φαν και να είσαι με την σειρά αυτή θα καταλάβεις αν μη τι άλλο το πάθος των μουσικών. Παρουσιάζει την ενασχόλησή τους με αυτή  ως κάτι στο οποίο όντως αξίζει να αφιερώσεις τη ζωή σου παρά τα ρίσκα και τις απογοητεύσεις που μπορεί να αντιμετωπίσεις. Κατά μία έννοια θυμίζει τις περιγραφές που ακούμε για την θάλασσα από τους ναυτικούς πολλές φορές. Το συγκεκριμένο κομμάτι το θεωρώ πολύ σημαντικό για τα θεματικά anime. Να καταφέρουν να περάσουν στον θεατή ο οποίος μπορεί να μην έχει τις ίδιες προτεραιότητες το γιατί εν προκειμένω η μουσική είναι κάτι για το οποίο αξίζει να ματώσεις τα δάχτυλά σου, να ξεπατωθείς στη δουλειά να κινδυνέψεις να πεθάνεις, να εγκαταλείψεις σχολείο και σπίτι και να ταξιδέψεις στην άλλη άκρη του πλανήτη. Λϊγες σειρές το καταφέρνουν αυτό.

Το δεύτερο κομμάτι ήταν το απίστευτο character development. Λατρεύω τον Koyuki ο οποίος πραγματικά μεταμορφώθηκε κατά την διάρκεια της σειράς με έναν πολύ φυσικό και όμορφο τρόπο. Από έναν αδιάφορο άνθρωπο που απλά ταξίδευε μέσα στην ζωή έβγαλε τόσο πάθος και ζωντάνια που είναι πραγματικά δύσκολο να το πιστέψεις. Σε αντίθεση με τον Kamui ποτέ δεν θεωρησα τον Ryuusuke τέλειο και αυτή ήταν η ομορφιά του χαρακτήρα του. Δεν είναι ότι ήταν πιο ουσιαστικός από το να είναι απλά η προσωποποίηση της τελειότητας, ήταν ότι κάτω από το aloof στυλάκι φαινόταν εξαρχής ότι παίζουν χίλια δύο άλλα πράγματα και ατέλειες και φόβοι και γενικά ένας ολοκληρωμένος χαρακτήρας. Το ίδιο ισχύει και για την Maho η οποία θα ήθελα να είχε μεγαλύτερο ρόλο και να μην την περιορισουν ως love interest του Koyuki. Για μια στιγμή φοβήθηκα ότι θα το πηγαίνανε σε Harem πράγμα που ευτυχώς δεν έγινε. Γενικά η καλή υπόθεση η οποία δεν χαντακώθηκε από τον περιορισμένο αριθμό επεισοδίων παρά το απότομο φινάλε είναι αυτό το οποίο θα με κάνει να διαβάσω και το manga.

Αlso lol engrish.

[Loke]

well με λιγο ακυρο τροπο, λογω της iristellas, το ξεκινησα και γω. Αν και εχω λατρεψει ολες τις season nodame κατι στο τιτλο / θεμα του beck με χαλαγε.

 

Ως τα πρωτα λιγα επ που εχω δει ειναι αρκετα καλο το μονο που με χαλαει ειναι οτι στο dub οι εκτελεσεις των τραγουδιων ειναι τραγικα καλυτερες (απο αποψη φωνης προφανως).