Τραγική η σκηνή του θανάτου του αγαπημένου της. Θα σκίσω το πτυχίο ιατρικής που συντόμως θα πάρω. Από τα δέκα μέτρα δεν υπάρχει όπλο που να σε πετύχει στο μάτι και να μην φτάσει εγκέφαλο. Ο μόνος τρόπος να συμβεί ο τραυματισμός αυτός θα ήταν αν αστοχούσαν και η σφαίρα τον έπερνε ξιστά, οπότε να έγδερνε τον οφθαλμό αντί να τον τρύπαγε.
Έχει και συνέχεια. Αν σου πέσουν τα χέρια ύστερα από βομβιστική επίθεση σαν να ήταν σαπισμένα, θα χάσεις τόσο πολύ αίμα που σε μισό λεπτό θα καταλήξεις από υποογκαιμία. Όχι να τον κουβαλήσει, θα ήταν τέτοιο το σοκ της που δεν θα άκουγε καν τι της έλεγε.
Τον αθάνατο είχαν. Για να μην αναφέρω τους αντιπάλους που ενώ είχαν ρίξει τον έναν και άλλη στεκόταν ακίνητη δίπλα του συνέχιζαν να βαράνε τον πεσμένο αντί να της ρίξουν μία κατακέφαλη βολή. Πολύ κρίμα που προτίμησε μια τόσο κακιά εκτέλεση αντί να ψαχτεί και να την κάνει λίγο πιο πιστευτή την σκηνή. Καμία δικαίωση στον ταγματάρχη που διαμόρφωσε πρακτικά τον χαρακτήρα της πρωταγωνίστριας σου. Με αυτά τα αρνητικά έρχεται σε δεύτερη μοίρα η θεματολογία περί ηρωισμού και αυταπάρνισης.
Όσον αφορά για το παρών αφότου έμαθε την αλήθεια, δεν με ενόχλησε το πως το χειρίστικαν. Η διαδρομή της Βιόλετας ήταν λογική ενώ ο θρήνος της παρέμεινε σε αξιοπρεπή επίπεδα. Δεν το πήγαν στο μελόδραμα ευτυχώς. Χαμένη ευκαιρία η αυτοκτονική απόπειρα, όπου έπρεπε να είχε προσθεθεί κάνα δίλεπτο παραπάνω κατάθλιψης, να μας έπειθε περισσότερο πως θα το επιχείρησει. Για το πως της συμπαραστάθηκε ο περίγυρος της, με εξαίρεση τον Claudia, οι υπόλοιποι μου άρεσε πως έδρασαν. Της έδωσαν χώρο και χρόνο να σκεφτεί, ενώ παράλληλα ο καθένας με τον δικό του τρόπο της έδειξε την συμπαράσταση του. Ο στρατηγός από την άλλη, είναι όπως τα λέει η τύπισσα στο γραφείο του, ανίκανος να εκφραστεί. Λίγο καλύτερος από την πρωταγωνίστρια. Ενώ δείχνει ότι νοιάζεται, εντέλει δεν δίνει την βοήθεια που πρέπει. Προφανώς κρίνω την στάση του περίγυρου από την εποχή που είναι βασισμένο το έργο. Δεν περιμένω στον δέκατο ένατο αιώνα οι άνθρωποι να έχουν την ευαισθησία στην κατάθλιψη που έχουμε σήμερα, ώστε να φροντίσουν να αποφευγχθούν οι καταστροφικές της επιδράσεις.
Ο τρόπος που επανήλθε ήταν επίσης φυσικός. Πως ξεπερνάς το πένθος, με το να συνεχίσεις την ζωή σου. Η δουλειά είναι ένα από τα βασικά μεγέθη που την κινούν. Πόσο μάλλον για την Βιόλετα που την έχει βοηθήσει τόσο πολύ προσωπικά, ενώ συνεχίζει να αποτελεί το μέσο που θα εκπληρώσει τον σκοπό της.