Jump to content


Καλωσήλθατε στο .aNiMe//GR!


Sign In 

Create Account
Καλωσήλθατε στο .aNiMe//GR, ένα ελληνικό forum για τα anime, τα manga και την ιαπωνική κουλτούρα. Βλέπετε την ιστοσελίδα μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας! Η εγγραφή σας στην διαδικτυακή κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να ψηφίσετε σε δημοσκοπήσεις, να πάρετε μέρος σε διαγωνισμούς μας και πολλές άλλες επιπλέον υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη σας. Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και φυσικά δωρεάν. Ελάτε και εσείς στην κοινότητά μας σήμερα!

Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας ή με την πρόσβαση σας στο forum, παρακαλούμε μην διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μας.
 

Photo

Η νύχτα πέφτει στην .aNiMe//GR town: Για μια Θέση στη Varia

palermo roles killing

  • This topic is locked This topic is locked
242 replies to this topic

#241 Fallen_Mpougatsa

Fallen_Mpougatsa

    Aku soku zan

  • Members
  • 1,889 posts

Posted 05 March 2013 - 16:57

Maximilian Pegasus

Posted Image


Χο χο χο χο, είναι χαριτωμένος ο χαμός που βλέπω. Αφήστε κύριοι το πράγμα να πάρει την φυσική του πορεία. Ginko (Botsun), πες μου αν σου άρεσε το ποτό μου...


setsaito_zpsbkmhagqd.jpg
_____________

Set by Kai


#242 Black Kaiser

Black Kaiser

    You are part of my plan

  • Members
  • 1,289 posts

Posted 05 March 2013 - 17:25

Kakuzu


Posted Image


Αλλάζω τη ψήφο σε Ginko(Botsun).

/gg guys. Άντε, ας λυπηθούμε την Game Master μας :P

#243 DoB

DoB

    Gintamaniac

  • Members
  • 875 posts

Posted 06 March 2013 - 00:30

Ξέμεινα-από-τίτλους-αλλά-έτσι-κι-αλλιώς-είναι-ο-επίλογος


Posted Image


Ο Ginko, χαλαρός, έκανε ήσυχα το τελευταίο του τσιγάρο. Δεν ήταν ο τύπος που ταραζόταν, ούτως ή άλλως. Και δεν είχε και κάτι να πει, ένοχος καθώς ήταν, έχοντας ήδη άλλωστε ομολογήσει. Ακόμα και μπροστά στο θάνατο, προσπαθούσε να κατανοήσει το νόημα της ζωής, με τις σκέψεις του πάντα στραμμένες στα mushi. Αν μετάνιωσε που έβαλε τα mushi να καταραστούν τους αντιπάλους του; Όχι βέβαια. Δεν είχε τίποτα να μετανιώσει. Η τελευταία του συνεργός, η Otose, η διώκτρια, κειτόταν ακόμη νεκρή στα πόδια του. Άραγε, τι είναι ο άνθρωπος; Τι είναι η ζωή; Τι είναι τα mushi; Κι επίσης… Τι είναι μάγισσα; Τι είναι μάγος; Τι είναι μαγισσόπουλο; Κι επιπλέον…


Posted Image


«Αρκετά μας ταλαιπωρήσατε λοιπόν.» Είπε ψυχρά ο Xanxus καθώς σηκωνόταν απ’ την καρέκλα του, και δε δίσταζε να φυτέψει άλλη μια απ’ τις σφαίρες του στο κεφάλι του Ginko αυτή τη φορά. «Το ήξερα εγώ ότι όλο αυτό το φιάσκο ήταν χάσιμο χρόνου.» Σχολίασε, καθώς το σώμα του Ginko σωριαζόταν χάμω. «Σκουπίδια. Δε μπορέσατε να φέρετε εις πέρας την αποστολή που σας αναθέσαμε.»


Ξαφνικά, ακούστηκαν βογκητά απ’ το βάθος της αίθουσας. Όλοι έστρεψαν την προσοχή τους στον Irie Shoichi. Ήταν τουλάχιστον τρομακτικό για μερικούς, να βλέπουν ένα πτώμα να σαλεύει. Στην αρχή πίστευαν ότι είχε γίνει ζόμπι. Όμως ο Irie Shoichi απλά ανακάθισε, απόλυτα υγιής, και χασμουρήθηκε.


«Ε; Τι; Τελειώσαμε;» Αναρωτήθηκε, και έψαξε με τα μάτια του ένα συγκεκριμένο άτομο. Στο τέλος το βρήκε. «Pegasus-san!» Είπε και χαμογέλασε, τόσο γλυκά που ο Pegasus κοκκίνισε. Είχε να του χαμογελάσει έτσι άντρας από τότε που ήταν οχτώ χρονών και του είχαν δώσει γλυκά και προσκαλώντας τον σ’ ένα βανάκι που πέρναγε απ’ τη γειτονιά, αλλά δεν πρόλαβε να πάει και το είχε απωθημένο. «Ζήσατε, Pegasus-san! Είμαι πολύ χαρούμενος! Τελικά είχα δίκιο που διάλεξα εσάς!»


Posted Image


«Εσύ είσαι… ο φύλακας-άγγελός μου;» Τραύλισε ο Pegasus, και έτεινε το χέρι του προς τον Irie, λες και φοβόταν να τον ακουμπήσει.


«Εγώ είμαι.» Χαμογέλασε ο Ιrie, καθώς σηκωνόταν πάνω και πλησίαζε τον προστατευόμενο του. «Πριν έρθω εδώ, έψαξα για σας, και βρήκα το σκοπό σας αξιοθαύμαστο. Θα ήταν τιμή μου να σας βοηθήσω να ζήσετε, και να βρείτε ένα τρόπο να ενωθείτε ξανά με την αγαπημένη σας σύζυγο!»


Παγωμάρα έπεσε στην αίθουσα. Όλοι άρχισαν να ψιθυρίζουν μεταξύ τους. «Είπε ‘την’ σύζυγο; Άκουσα καλά;» «Αδύνατον.» «Δε μπορεί.» «Είπαμε συμβαίνουν θαύματα, αλλά όχι αυτό!» «Νόμιζα πως μας δούλευε πριν…»


«Ω, αγαπημένε μου Shoichi-kun, καλά έκανες, καλά έκανες!» Είπε ο Pegasus, αγνοώντας τους τελείως και αγκαλιάζοντας τον Irie απ’ τους ώμους. «Ας συζητήσουμε λίγο παραπάνω μ’ ένα ποτηράκι κρασί, ε;»


Bang!


Το κεφάλι του Irie τινάχτηκε προς τα πίσω, γεμίζοντας αίματα και τη μισή πλευρά του Pegasus στην πορεία. Το σώμα του μηχανικού έπεσε για άλλη μια φορά προς τα πίσω, και τα γυαλιά γλίστρησαν απ’ το πρόσωπό του. Αυτή τη φορά, το τέλος ήταν οριστικό.


«VOOOOOI! TI KANEIIIIIIΣ;;» Βρυχήθηκε ο Squalo στον Χanxus, του οποίου το όπλο ακόμη άχνιζε. «ΗΤΑΝ Ο ΑΓΓΕΛΟΣ! ΕΙΧΕ ΝΙΚΗΣΕΙ!»


«Δε μ’ αρέσει η ιδέα όσοι πυροβολώ να μένουν ζωντανοί, σκουπίδι. Καθόλου δε μ’ αρέσει να τη γλιτώνουν.» Είπε απλά ο Xanxus.


Posted Image


Πριν προλάβει ο Squalo να πει οτιδήποτε, ο Pegasus επαναστάτησε, μην μπορώντας να πιστέψει αυτό που είχε μόλις συμβεί: «Ο…ο φύλακας άγγελός μου… εσύ…» Γύρισε και κοίταξε τον Xanxus με μια έκφραση απόλυτης μανίας. «Αυτό ήταν! Τελείωσε! Δε μπορώ να σε ανεχτώ άλλο! Μόλις μου στοίχησες ένα πολύ πιθανό γκομ-θέλω να πω, θα τον νάρκωνα, ε, γκχμ, θέλω να πω… έναν ΦΙΛΟ! Στο όνομα λοιπόν της δύναμης της φιλίας, όπως μου έμαθε ένα παιδάκι που είχα παλιά απαγάγει τον παππού του, σε προκαλώ σε τερατομονομαχία!» Είπε, καθώς ο Xanxus ανασήκωνε το φρύδι του. «Γιατί αυτό κάνουμε στη δική μου τη σχολή για να λύσουμε τα προβλήματά μας, παίζουμε παιδικά παιχνίδια με κάρτες!» Είπε ο Pegasus πατριωτικά, καθώς έβγαζε την τράπουλά του με μια δραματική θεατρινίστικη κίνηση. «Εμπρός λοιπόν! Και όταν σε νικήσουν τα απίθανα καρτούν μου, θα σε περιμένει μια θέση στο Βασίλειο των Σκιώ-«


Bang!


Posted Image

Xanxus lvl: Not impressed


«Σοβαρά, έχει αρχίσει και γίνεται μονότονο.» Σχολίασε ξανά ο Fran, βλέποντας το σώμα του Pegasus να πέφτει. «Ακόμα δεν έχετε καταλάβει με ποιους έχετε να κάνετε;»


«Χμ. Εμένα δε μ’ ενδιαφέρει.» Πέταξε ο Kakuzu. «Φεύγω. Πάω να βρω τον ιδανικό μου εργοδότη στο Νέο Κόσμο. Δε θα δω ούτε προκοπή ούτε αμοιβή από εσάς εδώ. Aντίο σας. Ελπίζω να πεθάνετε όλοι.» Είπε και τίναξε την κάπα των Akatsuki, καθώς έκανε στροφή να φύγει. Ξαφνικά όμως συνειδητοποίησε ότι δε μπορούσε να κουνηθεί.


«Ουσισισισισι, για πού το έβαλες εσύ;» Γέλασε σατανικά ο Belphegor. Aπ’ τα χέρια του ξεπρόβαλλαν ασημένιες χορδές, και ήταν τυλιγμένες γύρω απ’ τα χέρια και τα πόδια του Kakuzu. Ήταν οι ίδιες που χρησιμοποιούσε για να ελέγχει τα στιλέτα του. «Ξεχνάς μου φαίνεται ότι έχεις αφήσει ανοιχτούς λογαριασμούς με έναν από εμάς!»


«Ανοησίες.» Με μια του κίνηση, ο Kakuzu απελευθερώθηκε ενοχλημένος. Όταν κοίταξε πάλι μπροστά του όμως, βρέθηκε ν’ αντικρίζει μια άβυσσο. «Πώς;» Στένεψε τα μάτια του, και προσπάθησε να συγκεντρωθεί.


«Άδικος κόπος.» Άκουσε μια λεπτή φωνή να τον καλεί. Γύρισε και είδε πως μόνο η Mammon είχε απομείνει δίπλα του. «Στο δικό σου κόσμο, πρέπει να το λέτε genjutsu. Ούτως ή άλλως, είσαι χαμένος. Δε μπορούμε να σ’ αφήσουμε να φύγεις έτσι.»


Posted Image


«Μάλιστα. Κατάλαβα την κατάσταση.» Είπε ο Kakuzu και κάθισε για λίγο σκεφτικός. Όλα αυτά συνέβαιναν μέσα στο μυαλό του. Αν δεν κατόρθωνε να σπάσει το genjutsu, δεν θα μπορούσε να ξεφύγει, ακόμα κι αν σκότωνε την εικόνα της. Προσπάθησε να συγκεντρώσει το τσάκρα του, αλλά χωρίς επιτυχία. Αναστέναξε. «Θα κάνουμε μια συμφωνία.»


«Τι συμφωνία;» Παραξενεύτηκε η Mammon.


«Εσύ θα μου δίνεις ένα εκατομμύριο το μήνα και εγώ θα σε παντρευτώ. Θα κάνω μια εξαίρεση για την τυχόν ανατομική ασυμβατότητα που είναι πολύ πιθανό να μας προκύψει, στο κάτω-κάτω υπάρχει και το σύμφωνο συμβίωσης…»


Στον πραγματικό κόσμο, όσοι είχαν απομείνει παρακολούθησαν με φρίκη το σώμα του Kakuzu να σπάει απότομα στα δυο και οι τέσσερις καρδιές που είχαν απομείνει να θρυμματίζονται συγχρόνως.


«Τέλειωσε η δουλειά, αφεντικό.» Είπε η Mammon, καθώς περνούσε δίπλα απ’ τον Xanxus, αναβλύζοντας μια απειλητική αύρα. Μέχρι κι εκείνον τον έκοψε κρύος ιδρώτας.


«Ουάου, Mammon-chan, έχεις προχωρήσει τόσο πολύ στο materialization των illusions σου, είμαι τόσο περήφανος για σένα!» Την επαίνεσε ο Lussuria, προσπαθώντας να της φτάξει τη διάθεση.


«Ηθικό δίδαγμα της υπόθεσης:» Ξεκίνησε ο Fran. «Μην ζητάτε λεφτά από μια γυναίκα. Δεν τους αρέσει αυτό. Επίσης, μην της λέτε πως είναι άντρας. Ούτε αυτό τους αρέσει. Επίσης, όταν χωρίζετε μαζί τους, ή όταν θέλετε να τις απορρίψετε, να φροντίσετε να είστε ευγενικοί, ρομαντικοί, γεμάτοι στοργή και κατανόηση. Αλλιώς, θα σπάσουν οι δικές σας καρδιές.»


Ο Hidan έμεινε για λίγο χωρίς ν’ αντιδράσει, και μετά έσκασε στα γέλια. «ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ, ε μα τον Jashin, τούτο δω είναι ανεκτίμητο! Επιτέλους τον ξεφορτώθηκα!»


Αλλά δεν ήταν ο μόνος που είχε απολαύσει το θέαμα. «Απίστευτο! Απίστευτο! Τι φοβερή δύναμη!» Φώναξε ο Giovanni. «Έκανα την τύχη μου! Αυτά τα Pokemon, τα illusionists, θα πιάσουν δισεκατομμύρια στη μαύρη αγορά! Και θα αποκτήσω ασύγκριτο κύρος στον κόσμο της μαφίας!» Ο Squalo και ο Xanxus στένεψαν τα μάτια τους. «Αχ, δεν έχω χρόνο, πρέπει να το πιάσω!» Έβγαλε μια μπάλα απ’ την τσέπη του. «Εμπρός! Poke Ball! Gotta catch them all!» Φώναξε με πάθος, και πέταξε την μπάλα προς το μέρος της Mammon.


H μπάλα την χτύπησε στο κεφάλι, και μετά έπεσε στο έδαφος μ’ έναν αδύναμο γδούπο. Σιωπή απλώθηκε στην αίθουσα, κι όλοι έμειναν να κοιτάνε τον Giovanni, που δεν ήξερε πού είχε κάνει λάθος. H Mammon γύρισε αργά-αργά το κεφάλι του προς το μέρος του. Πριν προλάβει να καταλάβει ο Giovanni τι συνέβαινε, εμφανίστηκε μπροστά του ένα τέρας που όμοιό του Pokemon δεν είχε ξαναδεί, τον άρπαξε απ’ το πόδι, τον έφερε δυο σβούρες στον αέρα και τον τίναξε ψηλά. Το σώμα του Giovanni διαπέρασε τον τοίχο, και συνέχισε την ανοδική πορεία, μέχρι που έγινε ένα αστεράκι στον ουρανό.


«Πότε λέτε να προσγειωθεί;» Αναρωτήθηκε ο Levi.


«Σισισισι, αν δε μπει σε τροχιά, σύμφωνα με τους πριγκιπικούς μου υπολογισμούς, σε κάνα δυο μέρες.» Απάντησε ο Bel. «Αλλά αυτό εδώ,» είπε σηκώνοντας την Poke Ball απ’ το έδαφος, «μπορεί να μας φανεί χρήσιμο…»


«Πώς ακριβώς, senpa-« Θέλησε να ρωτήσει ο Fran, αλλά ο Bel του την έριξε στο κεφάλι.


Posted Image


Τίποτα ιδιαίτερο δε συνέβη. «Μπα. Άχρηστο.» Σχολίασε ο Πρίγκιπας και την κλώτσησε μακριά. Η μπάλα κύλισε μέχρι να φτάσει στα πόδια του Hidan.


Ο οποίος, εδώ και κάμποση ώρα, έτρεμε. Από καθαρό θυμό. «Τελειώσαμε… Τελειώσαμε, και δεν έχω σκοτώσει ακόμα κανέναν; ΚΑΝΕΝΑΝ; Για πόσο καιρό θ’ αφήσω τον Jashin χωρίς θυσίες;» Σκύλιασε, κι έβγαλε το τεράστιο δρεπάνι του, παίρνοντας θέση μάχης. «Είναι ώρα να σας καθαρίσω όλους και να ικανοποιήσω τον μέγα Θεό μου!»


Posted Image


«Αααχ, Hidan-chan, έλα, έλα, μη φωνάζεις!» Τον πλησίασε ο Lussuria. «Θα πολεμήσεις μαζί μου. Μέχρι τώρα, δεν είχα την ευκαιρία να πολεμήσω με κανέναν και αχ πώς θέλω!» Είπε και πέταξε μακριά το πάνω μέρος της στολής, μένοντας με ένα κολλητό, αμάνικο, μαύρο μπλουζάκι. «Δυστυχώς εγώ όμως καλέ μου, ειδικεύομαι σε μάχη σώμα με σώμα.» Ύψωσε τις γροθιές του. «Όπως και να το κάνουμε, τα σώματα που συγκρούονται το ένα με το άλλο έχουν χίλιες φορές περισσότερη γοητεία από-«


«Μπλα, μπλα, μπλα, μπλα.» Ο Hidan όρμησε εναντίον του Lussuria μανία. Ο δεύτερος κατάφερε ν’ αποφύγει το χτύπημα του δρεπανιού, και έδωσε μια απότομη και γερή μπουνιά στο πρόσωπο του Hidan, στρίβοντας του το λαιμό 360 μοίρες. Το κεφάλι όμως ξαναγύρισε στη θέση του, κι ο Hidan χαμογέλασε μανιακά, απόλυτα υγιής.


«Α; Τι έγινε;» Ο Lussuria έγειρε με απορία το κεφάλι στο πλάι.


«Δεν ΜΠΟΡΕΙΣ να με σκοτώσεις, ηλίθιε Okama! ΕΤΣΙ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ!» Ούρλιαξε με άγρια χαρά ο Hidan, και εκτοξεύτηκε προς το μέρος του Lussuria, χωρίς να δώσει την παραμικρή σημασία στον Squalo, που είχε ξαφνικά βρεθεί ακριβώς δίπλα του.


«Και γι’ αυτό ακριβώς,» Είπε ο Squalo, «δεν προσέχεις αρκετά.» Το σπαθί του έκοψε τον αέρα, και μετά αμέσως το κεφάλι του Ηidan. To σώμα έπεσε, αλλά το κεφάλι έμεινε ζωντανό, βρίζοντας:


«Ποιος σου είπε ν’ ανακατευτείς εσένα, μωρή Ραπουνζέλ;;; Θα σε *μπιιιπ*, *μπιιιπ*, *μπιιιπ* και *μπιιιπ*! Εγώ δε θα πεθάνω, όπως βλέπεις! Δε μπορείς να με σκοτώσεις! Άντε τράβα να…»


Ο Squalo άρπαξε το κεφάλι απ’ τα μαλλιά. «ΩΣΤΕ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙΣ Ν’ ΑΝΑΣΤΗΘΕΙΣ ΟΠΟΤΕ ΘΕΛΕΙΣ, Ε;» Άνοιξε το διπλανό παράθυρο, κάτω απ’ το οποίο ήταν η πισίνα. Μέσα απ’ την οποία φαινόταν πως κολυμπούσαν κάποιες πολύ απειλητικές φιγούρες.


«…Στάσου ένα λεπτό!!! Στάσου, στάσου, στάσ-«


«ΣΤΑ ΤΣΑΚΙΔΙΑ!» Ο Squalo τον έριξε με δύναμη κάτω. Το κεφάλι με το που άγγιξε το νερό, καλύφθηκε από αφηνιασμένα γκρίζα σώματα. Οι σφυροκέφαλοι πολεμούσαν για να διεκδικήσουν το μεζέ.


«…Πώς το ξεκινήσαμε όλο αυτό, θυμάται κανείς;» Αναρωτήθηκε ο Fran.


Όλα τα κεφάλια γύρισαν προς τον Xanxus, ο οποίος τους αγνόησε και ήπιε μια γουλιά ουίσκι.


«Αγάπες μου, έχω την εντύπωση ότι ξεχνάμε κάτι σημαντικό. Τι λέτε να είναι αυτό;» Ρώτησε παραξενεμένος ο Lussuria.


«Α!» Θυμήθηκε ο Levi. «Υποτίθεται ότι θα διαλέγαμε αυτούς που κερδίζανε για μέλη!»


«Ααααααα…»


«ΑΞΙΣ ΚΑΙ ΞΕΡΟΣ!» Φώναξε πάλι ο Squalo. «ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΠΙΑ! ΠΑΡΑΣΥΡΘΗΚΑΜΕ! ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΕΙΝΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΔΩ;; VOOOOOI!!!»


«Squ, Squ, τον βρήκα, τον βρήκα!» Κελάηδησε ο Lussuria, τραβώντας απ’ την άκρη της μπλούζας του τον Arthur Kirkland, ο οποίος έκλαιγε κανονικότατα, βγάζοντάς τον απ’ τη γωνία στην οποία είχε βρει καταφύγιο.


«Μη… μη μου κάνετε κακό… δεν έκανα τίποτα… εγώ προσπαθούσα μόνο να καταλάβω γειτονικές χώρες… Και εντάξει, σκότωσα κάνα δυο συμμάχους μου, αλλά τους άξιζε!» Στραβοκατάπιε ο Arthur.


«VOOOI! ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ ΣΟΥ;»


«Οι δικές μου; Εγώ… ένα όπλο είχα…»


«ΟΧΙ ΑΥΤΕΣ! ΟΙ ΑΛΛΕΣ!»


Posted Image


«Οι άλλες;» Ο Arthur σκάλωσε. «Ε… ξέρω να φτιάχνω scones…»


«Poison cooking Λοχαγέ, επιβεβαιωμένα.» Η Mammon κρατούσε το scone λες και κρατούσε ατομική βόμβα.


«ΩΡΑΙΑ. ΠΑΝΤΑ ΘΕΛΑΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΝΑ ΦΤΙΑΧΝΕΙ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑ! ΕΙΣΑΙ ΜΕΣΑ!» Είπε ο Squalo και χτύπησε τον Arthur στην πλάτη.


«Ορίστε;;;;» Φρίκαρε αυτός, βλέποντας τον Lussuria να τον πλησιάζει μ’ ένα τσιμπιδάκι για τα φρύδια. «Ποιος, εγώ; Εγώ από σπόντα βρέθηκα εδώ πέρα! Η Αμερική φταίει για όλα! Σας παρακαλώ, αφήστε με να πάω σπίτι!!!»


«Μπα;» Του χαμογέλασαν όλοι. «Έχεις κανένα πρόβλημα;»


Κι εκείνος έχασε όλο του το χρώμα. «Κανένα… Απολύτως κανένα…» Παραδόθηκε.


«Ωραία.» Είπε ο Xanxus. «Τώρα που λύθηκε αυτό, πάμε να διεκδικήσω τη θέση που μου ανήκει απ’ το μυξιάρικο.» Σηκώθηκε και με μεγάλους βηματισμούς πλησίασε και άνοιξε την πόρτα του μεγάρου, με την υπόλοιπη Varia κατά πόδας. Kλώτσησε την πόρτα για ν’ ανοίξει. Άπλετο φως ξεχύθηκε στην αίθουσα, η οποία είχε ν’ ανοιχτεί για μια ολόκληρη εβδομάδα. Πρώτη φορά, μετά από τόσες μέρες, έβλεπαν τον έξω κόσμο.


Αμερική… Γαλλία… Γερμανία… Ιταλία… Ποτέ δεν πίστευα ότι θα σας πεθυμούσα τόσο πολύ! Σκέφτηκε ο Arthur με λυγμούς, κι ακολούθησε τους καινούργιους του συμμάχους, ελπίζοντας ότι θα τον ξελάσπωνε ο πραγματικός αρχηγός τους. Aλλά για κάτσε... Αν ήταν να γίνει αυτός ο τρελός ο Xanxus πραγματικός αρχηγός τους... «Μα…» τόλμησε να ρωτήσει. «Τώρα πια… δεν είναι πολύ αργά;»


Όλη η Varia γύρισε και τον κοίταξε απειλητικά.



Posted Image


"Σκουπίδι."


Bang!


Posted Image


[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=YZ5gKH-V-LM[/youtube]


Sit Back Now
Let Me Tell You A Tale
Where Justice Does Not Prevail

About An Ill-Fated Life
So Very Full Of Strife
Where Two Wrongs Do Not Make A Right

So



Posted ImagePosted Image
When I Was Born
I Did Surely Scorn
My Proud Parent's Name
Then Their Lives Went Down The Drain
Drove Them Insane
My Birth Was A Curse
I Bit The Nurse
Oh, But I Love The Worst
I Deserve To Be Slowly Submersed
Dried Out Then Laid In A Hearse


Posted ImagePosted Image
When I Was Two
I Poured Super Glue
Into My Fathers Hair
As He Sat Unaware
In His Arm Chair
Much To His Dismay
Had To Cut It All Away
Oh, But It Felt Great
I Deserve To Be Cut And Filleted
Then Tossed About In Disarray
Until The Pieces Melt Away

I Am Not A Bad Man
Even Though I Do Bad Things
Very Bad Things
Such Horrible Things
But It's Not Quite What It Seems
Not Quite What He Seems
Not Quite What I Seem
Ah, Hell
It's Exactly What It Seems


Posted ImagePosted Image
When I Was Four
I'd Wait By The Door
With A Knife In My Hand
And A Most Devious Plan
It Would Be Quite Grand
As The Mail Fell Through The Slot
The Sharp Edge He Got
Oh, But I Love The Thought
I Deserve To Be Tied In A Knot
Broken Bones And Blood Clots

Posted ImagePosted Image

When I Was Six
I Used To Trick
The Next Door Neighbors Son
In The Woods We Would Run
Time For Fun
Hide N Seek Has A Cost
He Would Be Forever Lost
Oh, But I Love To Scoff
I Deserve To Have My Head Lopped Off
Hidden And Covered In Moss
Until This Memory's Forgot

I Am Not A Bad Man
Even Though I Do Bad Things
Very Bad Things
Such Horrible Things
But It's Not Quite What It Seems
Not Quite What He Seems
Not Quite What I Seem
Ah, Hell
It's Exactly What It Seems


Posted ImagePosted Image
When I Was Eight
I Used To Hate
The Color Of My House
So As Quiet As A Mouse
I Burned It Down
To The Ground
When No One Was Around
Oh, But I Love The Sound
I Deserve To Be Quickly Put Down
Rotting Six-Feet Underground


Posted ImagePosted Image
When I Was Ten
I Used To Pretend
To Drown In The Sea
Till They'd Come To Rescue Me
Then Preceed
To Laugh In Their Face
Such A Disgrace
Oh, But I Love The Taste
I Deserve To Have My Brains Displaced
All Over The Fireplace
Until This Life Has Been Erased

I Am Not A Bad Man
Even Though I Do Bad Things
Very Bad Things
Such Horrible Things
But It's Not Quite What It Seems
*Not Quite What He Seems*
Not Quite What I Seem
Ah, Hell
It's Exactly What It Seems


Posted ImagePosted Image
When I Was Twelve
I Used To Delve
Into Evil Schemes
Just To Elicit Screams
Boost My Self Esteem
Pushed My Sister Down A Well
She Just Fell
Oh, But I Love To Dwell
I Deserve To Roast Deep Down In Hell
Where No One Can Hear Me Yell

Posted ImagePosted Image

When I Was Fourteen
Nothing Much Happened

Well
There Was That One Time

I Am Not A Bad Man
Even Though I Do Bad Things
Very Bad Things
Such Horrible Things
But It's Not Quite What It Seems
Not Quite What He Seems
Not Quite What I Seem
Ah, Hell
It's Exactly What It Seems


Posted ImagePosted Image
When I Was Sixteen
Life Was Frightening
My Brother Was Quite Dull
So With Laughter In My Skull
Pushed Him In A Hole
Then Buried Him Alive
He Barely Survived
Oh, But I Love The Cries
I Deserve To Be Battered And Fried
In An Electric Chair That's Set On High

Now That I'm Eighteen
I Still Hate Things
From This Padded Cell I Call My Home
No Friends, No Phone
No Life To Call My Own

Here I Will Lie
Until The Very Day I Die
Until My Blood Begins To Dry
And I Return To The Darkness From Whence I Came

So

I Am Not A Bad Man
Even Though I Do Bad Things
Very Bad Things
Such Horrible Things
But It's Not Quite What It Seems

Not Quite What I Seem
Ah, Hell
I'm Exactly What I Seem


Posted Image


ΤΕΛΟΣ


Με νίκη των Αθώων και του Αγγέλου


(not that it mattered much)





Also tagged with one or more of these keywords: palermo, roles killing