Witch Hunter Robin (ウィッチハンターロビン)
Τηλεοπτική Σειρά 26 επεισοδίων
Προβλήθηκε από 2 Ιουλίου 2002 έως 24 Δεκεμβρίου 2002
Είδος: paranormal/μυστηρίου/αστυνομικό
Σύνοψη
Οι «Witches» στο WHR είναι άτομα γεννημένα με υπερφυσικές δυνάμεις, όπως έλεγχο των στοιχείων της φύσης, ψυχοκινητικές ικανότητες κτλ. Ο παγκόσμιος, μυστικός οργανισμός STN έχει ως σκοπό τον έλεγχο των Witches που τυχόν αναπτύσσουν εγκληματική δραστηριότητα, έχοντας γι’ αυτόν το λόγο στη διάθεσή του υψηλή τεχνολογία αλλά και Witches που δουλεύουν στην υπηρεσία του, αποκαλούμενες/οι ως «Hunters». H Robin, γεννημένη με την ικανότητα της πυροκίνησης, έρχεται από την Ιταλία για να εργαστεί στο ιαπωνικό παράρτημα του STN, το STN-J, ως αντικαταστάτρια μίας Hunter που σκοτώθηκε πρόσφατα. Σε αντίθεση με τα άλλα STN, το STN-J ακολουθεί ένα ανθρωπιστικό πρόγραμμα αντιμετώπισης της επικινδυνότητας των Witches, αιχμαλώνοντας και όχι σκοτώνοντας τα άτομα αυτά, αποσκοπώντας στην μελέτη και πιθανώς την αντιμετώπιση του φαινομένου.
Σχολιασμός
Σχέδιο: το studio Sunrise, γνωστό μας επίσης από την ανάμιξή του στα Cowboy Bebop, Inu Yasha και δεκάδες άλλα anime, έχει βάλει τα δυνατά του, πράγμα που φαίνεται στο φυσικό, προσεγμένο animation, και στην μοναδική ατμόσφαιρα. Τα character designs των δύο πρωταγωνιστών, Robin και Amon, είναι λιτά, ωστόσο εντυπωσιακά, αποτελώντας σχεδόν σήμα κατατεθέν της σειράς αυτής.
Ήχος: η μουσική, από τον Taku Iwasaki, γνωστό μας από το Samurai X: Trust and Betrayal, έχει «ντύσει» στο σύνολό της σωστά το έργο, συμβάλλοντας στην ιδιαίτερη ατμόσφαιρά του. Ξεχωρίζουν οι τίτλοι αρχής και τέλους, που κάποιοι ίσως λατρέψουν.
Τίτλοι Αρχής:
"Shell" by Bana
Τίτλοι Τέλους:
#1: "Half Pain" by Bana (eps 01-14,16-25)
#2: "Shell (instrumental)" by Bana (eps 15,26)
Σενάριο/Ατμόσφαιρα: στο πρώτο μισό της σειράς παρακολουθούμε αυτοτελή επεισόδια, το καθένα από τα οποία επικεντρώνεται σε κάποιο «Hunting» που φέρνει εις πέρας η ομάδα. Ξαφνικές ανατροπές, όμως, περιπλέκουν τα πράγματα, με αποτέλεσμα η ιστορία να περάσει διαδοχικά από έντονη δράση, πολλά ερωτηματικά, αμφιβολίες, αναζήτηση και σύνθεση των επιμέρους στοιχείων, για να φτάσουν οι πρωταγωνιστές στα τελευταία επεισόδια να αντικρίσουν τρομακτικές αλήθειες.
Οι ρυθμοί μέχρι τη μέση είναι πολύ αργοί, χωρίς να διαφαίνεται κάποιος συνεκτικός άξονας που θα μπορούσε να κεντρίζει διαρκώς το ενδιαφέρον. Η κορύφωση έρχεται περίπου στη μέση της ιστορίας, και από το εξής και μέχρι το τέλος, το ενδιαφέρον διατηρείται αμείωτο, αν και κινούμαστε ξανά σε ηπιότερους τόνους, χωρίς εκρήξεις ούτε δράσης ούτε δράματος.
Η ατμόσφαιρα είναι αρκετά πρωτότυπη, αφήνει μια αίσθηση ενός διαρκώς θαμπού, ομιχλώδους κόσμου. Οι αναφορές σε αρχαία σύμβολα μαγείας, ρουνικό αλφάβητο και ογκαμικούς κύκλους εναρμονίζονται ιδανικά με τον σύγχρονο κόσμο και την τεχνολογία αιχμής.
Χαρακτήρες: πιστεύω πως αυτό ήταν το πιο αδύναμο σημείο της σειράς και πως, αν είχε φροντιστεί περισσότερο, θα υπερκάλυπτε τα ελαττώματα του πρώτου μισού του σεναρίου.
Οι χαρακτήρες, εκτός των Amon και Robin, είναι διασκεδαστικοί και ποικίλοι μεν, καθόλου ενδιαφέροντες δε. Δίνουν την εντύπωση ότι υπάρχουν εκεί απλά ως εργαλεία για την ύπαρξη και ενδεχομένως την προώθηση μιας πλοκής, και όχι ως πραγματικοί άνθρωποι, που πάσχουν και συμπάσχουν.
Οι Amon και Robin από την άλλη, έδειχναν διαρκώς σημάδια για μία πιθανή εξέλιξη της σχέσης τους, είτε σε φιλικό είτε σε ερωτικό επίπεδο, αλλά πέρα από μία-δύο εξαιρετικά σύντομες και ίσως χλιαρές σκηνές, δεν είδαμε τίποτα. Ακόμη και όταν μάθαμε για το παρελθόν του καθενός, αυτά που πληροφορηθήκαμε ήταν απλά στοιχεία για τις οικογένειές τους. Ούτε βιώματα, ούτε συναισθήματα. Μοιάζουν εν τέλει σαν να είναι επιτηδευμένα χαρακτήρες «με βάθος», αφού η αβεβαιότητα των σεναριογράφων σε αυτόν τον τομέα δεν έδωσε ελπίδες ανάπτυξης, αν και η σειρά είχε άπειρες ευκαιρίες. Για παράδειγμα, βρεθήκαμε μπροστά σε ηθικά διλήμματα που προσφέρονταν κάλλιστα για κλιμάκωση της έντασης, αλλά παρέμειναν ανεκμετάλλευτα. Το αποτέλεσμα ήταν να μείνω με ένα συναίσθημα ανικανοποίητης προσδοκίας.
Εν ολίγοις, οι κορυφώσεις που έλειπαν απ’ την σειρά, θα υπήρχαν αν είχαν αναπτυχθεί οι χαρακτήρες.
Αξία/Προβληματισμοί: το WHR παρέχει τροφή για ηθικούς και κοινωνικούς προβληματισμούς. Υπάρχουν διάχυτα τα ερωτηματικά για έννοιες όπως ο ρατσισμός και η αξία της ανθρώπινης ζωής. Στ’ αλήθεια, ποιος έχει δικαίωμα να καταδικάζει σε απομόνωση ή ακόμη και στον θάνατο, ανθρώπους που έτυχε να γεννηθούν διαφορετικοί; Παρ’ όλα αυτά, ακόμη και τα νοήματα που θέλησαν οι σεναριογράφοι να αποδώσουν δεν παραμένουν παρά ένα κάδρο στη σειρά, χωρίς να αγγίζουν τον πυρήνα της.
Συνολική εκτίμηση: το Witch Hunter Robin είναι μία προσεγμένη δουλειά, που θα μπορούσε όμως να είναι άριστη. Σε όσους αγαπάνε την παράξενη αισθητική της, θα προσφέρει σίγουρα κάποιες ώρες απόλαυσης. Να έχετε πάντως κατά νου ότι οι τόνοι της είναι γενικώς ήπιοι, με μια οπτική τρίτου προσώπου, όπου δεν μαθαίνουμε σχεδόν ποτέ τι σκέφτονται οι χαρακτήρες. Η σιωπή κυριαρχεί ανάμεσά τους, αλλά κατά τη γνώμη μου με λάθος τρόπο. Η σιωπή είναι δύσκολη υπόθεση, κι αν δεν ξέρεις να την χειριστείς, πέφτεις στην παγίδα της.
Καλή διασκέδαση!