59 replies to this topic

[mirana_neko]

Mεταξύ μας απο Εκο δεν έχω ενθουσιαστει. 2-3 βιβλία του διαβασα και κατέληξα στο συμπέρασμα οτι είναι απλα υπερεκτιμημένος

[OdyMonaxos]

Και το πορτρέτο του Ντοριαν Γκρει βαρέθηκα. πολύ φαφλατάς ο οσκαρ ρε γαμώτο.

Oh yeah!!! KOd as well.

Επίσης προσθέτω (κι ας μην τ' ολοκλήρωσα ακόμα) το Οι άνθρωποι και τα ποντίκια. Αααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααργόοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοο.
Σκέτη απελπισία. Επίσης είναι σαν αγροτικός Κάφκα με τόση προσπάθεια για angst. Κάποια μέρα πρέπει να προκαλέσω και τα σταφύλια της οργής.

[Vagelio]

Δεν έχω διαβάσει πολλά βιβλία, αλλά πρόσφατα έπιασα το "Στην δευτέρα παρουσία ας μας βάλουν απουσία" του Χρήστου Χωμενίδη.
Σε γενικές γραμμές είναι μια συλλογή διηγημάτων, όπου όλοι οι πρωταγωνιστές (όσους άντεξα να διαβάσω τέλος πάντων) είναι άβαταρ του συγγραφέα και κράζουν το σύστημα.
Πέρα του κρα, κατακρεουργείται σε ορισμένα το sci-fi στοιχείο, ενώ σε όλα υπάρχουν σημάδια ναρκισσισμού, κακίας, ανικανοποίησης, επιβάλλει πολιτικές απόψεις στον αναγνώστη, έχει φτωχή περιγραφικότητα και σεξισμό.
Ευτυχώς δεν έχει food for thought, οπότε οι σελίδες φεύγουν σε χρόνο ντε-τέ και δεν κλαις τις ώρες σου. Η μάνα μου πάντως τα κλαίει ακόμα τα λεφτά της.

Α, ξέχασα να αναφέρω ότι έχει την πιο αισχρογραμμένη σκηνή σεξ που έχω ποτέ πετύχει σε βιβλίο/σειρά/ταινία/κλπ. Θα την παραθέσω και αν αποφασίσετε να την διαβάσετε, βάλτε αυτό το κομμάτι να παίζει ταυτοχρόνως http://www.youtube.com/watch?v=GC5E8ie2pdM

Spoiler:

Ετσι περάσαμε εννέα νύχτες παρακολουθώντας πορνό. Τις τρεις τελευταίες, ήρθαν να προστεθούν στην παρέα μας η Μέλισσα και η Κοντυλιά, στενές φίλες του "μπαμπά", οι οποίες έλαβαν και την πρωτοβουλία της αποπλάνησης μου.
Η είσοδός μου στον ηδονικό κόσμο των μεγάλων συντελέστηκε θριαμβευτικά στις 15 Μαρτίου του 2101, επάνω στις παχιές φλοκάτες του σαλονιού.
Μπορεί ανατομικώς να μην ήμουν απολύτως έτοιμος, αυτό όμως για κανέναν δεν αποτελούσε πρόβλημα. Το ταλέντο, ο ζήλος μου, ο βιρτουόζικος τρόπος με τον οποίο κινούσα τα χέρια μου και την γλώσσα μου πάνω στα κορμιά τους -φιλούσα, δάγκωνα ελαφρά κι εντέλει ρούφαγα μέχρι την τελευταία ρανίδα ό,τι ήταν έτοιμο να ξεχειλίσει- τους οδηγούσε και τους τρεις σε αλλεπάληλους οργασμούς. Οι συνευρέσεις μας έγιναν, πολύ σύντομα το επίκεντρο της ζωής τους.
Για χατίρι μου, η Μέλισσα και η Κοντυλιά παράτησαν τα διαμερίσματά τους στην Αθήνα και ήρθαν να μείνουν μαζί μας.
Στις 20 Ιουνίου μου προσέφεραν ως δώρο γενεθλίων σε μια άλλη φίλη τους, τη Λένα. Ενθουσιάστηκε κι εκείνη τόσο, ώστε προστέθηκε στο ιδιόρυθμο κοινόβιο μας. Εκείνο κυρίως που που τους καυλωνε και τους μαγευε σ' εμένα ήταν η παιδικότητα με την οποία επιδιδόμουν και στις μεγαλύτερες ακομα προστυχιες.

*ξερνάει άλογα*

Edited by Vagelio, 05 September 2012 - 00:02.

[Anelis]

Ο ηδονικός κόσμος της φλοκάτης.
Πολύ σεξουαλικό λεξιλόγιο.

[OdyMonaxos]

Σαν 15χρονος μετά από επίσκεψη σε στούντιο... Και 2101!!! Αναρωτιέμαι τι φουτουριστικό πέφτει στο τραπέζι

Πάντως έχω ακούσει πως είναι από τα άσχημα του συγγραφέα.

Edited by OdyMonaxos, 05 September 2012 - 00:57.

[DoB]

Vagelio προσπάθησε καλύτερα να διαβάσεις το 'Απέραντα Άδειο Σπίτι' του Βαγγέλη Ραπτόπουλου. Eίναι απίστευτα παρόμοιο με αυτό που περιέγραψες, μικρές αυτοτελείς ιστορίες και με λίγο sci-fi σε κανα δυο. Το πήρα για φιλοσοφία και μου βγήκε πορνογραφία, αλλά τουλάχιστον κάπως καλύτερα γραμμένη (αν και πολύ πιο disturbing - incest, παιδοφιλία, υποψίες κανιβαλισμού and so on) απ' αυτό το κομμάτι που μόλις διάβασα, yikes! Δεν πρόκειται να πιάσω ποτέ το συγγραφέα, άνθρωπος που αφήνει να φανεί ότι έχει τόσο μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του δεν έχει να μου πει πολλά παραπάνω μέσα απ' τα γραπτά του. Ήταν πολύ οδυνηρό το διάβασμα δυο παραγράφων, πώς άντεξες ολόκληρο βιβλίο, you're a hero!

[Vagelio]

Dob, τα βιβλία που λένε άλλα στο εξώφυλλο και άλλα μέσα στις σελίδες με κάνουν να αισθάνομαι προδομένη στην κάθε τους παράγραφο XD. Και προτιμώ να ψάχνω για περισσότερο για απλούτσικα κωμικά/ειρωνικά πραγματάκια, στις επιστημονικές φαντασίες με φιλοσοφικό περιεχόμενο δεν καταλαβαίνω τα πάντα, όσο για τα πορνογραφικά, δεν τους βρίσκω τίποτα διασκεδαστικό ή ενδιαφέρον.

Σαν 15χρονος μετά από επίσκεψη σε στούντιο... Και 2101!!! Αναρωτιέμαι τι φουτουριστικό πέφτει στο τραπέζι

Πάντως έχω ακούσει πως είναι από τα άσχημα του συγγραφέα.

Genre-butchering για την προσωπική του ευκολία. Το συγκεκριμένο του διήγημα απλά λέει ότι το 2101 παράγουν παιδιά που δεν μεγαλώνουν ποτέ και τα ενοικιάζουν για κάποια χρονικό διάστημα σε ανθρώπους που δεν έχουν οικογένεια. Οι ενοικιαστές καταθέτουν τα χρηματικά ποσά στους παραγωγούς και όταν μαζευτεί ένα μεγάλο ποσό, τα βιομηχανικά παραγόμενα παιδιά εξαγοράζουν την ελευθερία τους. Άλλο τίποτα δεν έχει, απλά το κωλόπαιδο της ιστορίας πάει σε μια φάρμα με πρόβατα και γίδια και κάνει τα δικά του με τον μπαμπά και τις φίλες του. Α, για να μην ξεχάσουμε ότι ο συγγραφέας γράφει επιστημονική φαντασία, ο μουσακάς και το παστίτσιο φαίνονται εμφανισιακά αποτρόπαια στον μικρό XD

Για το καινούργιο του με τους εναπομείναντες Έλληνες στο νησί του Ατλαντικού που καλλιεργούν χασίσι για να βγάλουν τα προς το ζην λέγονται καλά λόγια, αλλά ειλικρινά, ύστερα από τις σεξοσκηνές αυτού του βιβλίου (είχε κι άλλη με office ladies πανάθεμα) δεν πρόκειται να ξαναδιαβάσω βιβλίο του.

Edited by Vagelio, 08 September 2012 - 23:42.

[mysteredgar]

Another little prince hater here... Γενικά μας έχουν πρήξει με τον μικρο και δεν ξέρω αν στη τελική άρεσε τουλαχιστον στους μισούς απο αυτούς που το διαβασαν...
To χειροτερο μου βεβαια απο τα βιβλια που διάβασα ολόκληρα ήταν ο Γέρος και η Θαλασσα του Χεμινγουει...Νομπελ μπορεί να πήρε αλλά για μένα ήταν μεγαλο fail..

[ThePirateHunter]

Θα φαω κραξιμο αλλα θα το πω


Μικρος ειχα αφησει στη μεση το Χομπιτ επειδη μου φανηκε απιστευτα βαρετο(εν τω μεταξυ δεν αφηνα ΠΟΤΕ βιβλια στη μεση). Το επιασα φετος απο την αρχη για να προετοιμαστω για την ταινια και.... χμμμ δεν εχω λογια. Ενα θα πω. Αποφασισα να μην ασχοληθω ουτε με την ταινια

[Anelis]

Another little prince hater here... Γενικά μας έχουν πρήξει με τον μικρο και δεν ξέρω αν στη τελική άρεσε τουλαχιστον στους μισούς απο αυτούς που το διαβασαν...
To χειροτερο μου βεβαια απο τα βιβλια που διάβασα ολόκληρα ήταν ο Γέρος και η Θαλασσα του Χεμινγουει...Νομπελ μπορεί να πήρε αλλά για μένα ήταν μεγαλο fail..

Ο Γέρος και η Θάλασσα ήταν το βιβλίο-τέρας στο σπίτι μου. Ο μεγάλος μου αδερφός είχε αναγκαστεί να το διαβάσει για το δημοτικό και το είχε παρατήσει στην αρχή. Το αποκαλούσε "Ο ξεμωραμένος και η θάλασσα". Η μάνα μου αποθαρρυμένη από αυτό και θέλοντας να μας παρακινήσει να διαβάσουμε καλή λογοτεχνία είπε ότι θα δώσει έπαθλο ένα χιλιάρικο (ΛΕΦΤΆ!) σε όποιον το διάβαζε ολόκληρο. Ήμουν το μόνο θύμα που τσίμπησε, αλλά μετά πήγα και έπνιξα τον πόνο μου στα μίκι μάους.

[Taro]

Ο Γέρος και η Θάλασσα ήταν το βιβλίο-τέρας στο σπίτι μου. Ο μεγάλος μου αδερφός είχε αναγκαστεί να το διαβάσει για το δημοτικό και το είχε παρατήσει στην αρχή. Το αποκαλούσε "Ο ξεμωραμένος και η θάλασσα". Η μάνα μου αποθαρρυμένη από αυτό και θέλοντας να μας παρακινήσει να διαβάσουμε καλή λογοτεχνία είπε ότι θα δώσει έπαθλο ένα χιλιάρικο (ΛΕΦΤΆ!) σε όποιον το διάβαζε ολόκληρο. Ήμουν το μόνο θύμα που τσίμπησε, αλλά μετά πήγα και έπνιξα τον πόνο μου στα μίκι μάους.

oh come on guyz... δεν ειναι και τόσο κακό...
ανελις@ παλιά είσαι και εσύ...

Spoiler:

σαν την ιριστελλα

... Βασικα ειναι η ιδεα μου ή το φορουμ εγινε ΚΑΠΗ?

[Anelis]

oh come on guyz... δεν ειναι και τόσο κακό...

Please elaborate. Προσωπικά δεν είπα ότι είναι κακό, είπα ότι με ξετίναξε όταν ήμουν στο δημοτικό, δεν ξέρω αν θα μου άρεσε ή όχι τώρα.


Δεν ξέρω αλλά όσο να 'ναι σε κουράζει και σε γερνάει το να αλλάζεις πάνες.

[ma_foteini]

α, πολύ ωραίο thread, μπράβο στην εμπνευστή!

Διάβασα το πρώτο ποστ σκεπτόμενη ένα μόνο βιβλίο. Τελικά, όσο προχωρούσα, θυμόμουν όλο και περισσότερα. Here goes:

1. "Το κλειδί είναι κάτω απ'το γεράνι", Χρόνης Μίσσιος. Μετά από προτροπή μιας θείας για τη σύγχρονη ελληνική πεζογραφία, αγόρασα το εν λόγω βιβλίο. Δεν κατάλαβα καθόλου ποιος ήταν ο σκοπός του. Ξεκίνησε να περιγράφει ένα παρόν, μετά ένα παράλληλο φανταστικό ( ; ) μετά... κάτι που δε θυμάμαι καν τι ήταν. Δε μου άρεσε και ο τρόπος γραφής. Από τα ελάχιστα βιβλία που έχω παρατήσει στη μέση. Και συνειδητά δεν πρόκειται να ολοκληρώσω.

2. "Μπαουντολίνο", Ουμπέρτο Έκο. Και πάλι, μετά από προτροπή της θείας.Θεωρητικά είναι τύπου-ιστορικό μυθιστόρημα, με έντονη κωμική/ευτράπελη διάθεση. Αρχικά, ήταν ενδιαφέρον αλλά μετά από λίγο γινόταν φοβερά βαρύ και βαρετό. Ο κεντρικός χαρακτήρας ήταν μονοδιάστατος και μου άφηνε την εντύπωση ότι θα μπορούσε κάλλιστα αντί για άνθρωπο, να μας περιέγραφε ένα ξύλινο μανεκέν! Επίσης βιβλίο που δεν ολοκλήρωσα. Το χάρισα σε ένα φίλο μου ο οποίος μάλλον πρέπει να το χάρισε κατευθείαν στη Δημοτκή βιβλιοθήκη.

~ηθικό δίδαγμα: να μην ξανακούσω αυτήν τη θεία μου για βιβλία!~

3. "Το άρωμα", Πάτρικ Ζίσκιντ. Το πιο "δήθεν" πόνημα που έχω διαβάσει. Το βρήκα σε μια τιμή φτήνιας όταν θα έβγαινε η ταινία (ξεστοκάρισμα για να έρθει η καινούργια έκδοση και να αρμέξουν κόσμο) και είπα "τόσα λένε, ε, ας το πάρω να το διαβάσω". Bad call. Κακή γραφή, κακή απόδοση ατμόσφαιρας... Με δεδομένο το συγκεκριμένο χρονικό και θεματικό setting, έπρεπε να είχε κάνει παπάδες αλλά τελικά... άστα να παν'! Επιδερμικό, ψευτοπομπώδες, παίρνει τον εαυτό του στα σοβαρά ενώ είναι μια γελοιότητα. Αναρωτιέμαι όλοι αυτοί που λέγαν (ειδικά όταν βγήκε και η ταινία) ότι το βιβλίο είναι ΤΟΠ, αν εννοούσαν "κορυφή" ή το ξύδι. Μάλλον το δεύτερο.


4. "Η κουζίνα", Εμίλ Ζολά. Βασικά, δεν με ενοχλεί τόσο το βιβλίο όσο η κάκιστη ελληνική έκδοση που προμηθεύτηκα (Σ.Ι.Ζαχαρόπουλος, νομίζω του 2005). Είναι τόσο, μα τόσο τσαπατσούλικα μεταφρασμένο & επιμελημένο που λυπάμαι το χαρτί που τύπωσαν και τα 5 ολόκληρα ευρώ που έδωσα (ευτυχώς το είχα πάρει από παζαράκι). Αν ξεκινούσα να σημείωνα ορθογραφικά, εκφραστικά, στίξη, θα είχα τελειώσει 2 κόκκινα Bic. Που τα Bic έχουν τον ατελείωτο. Αντιλαμβάνεστε.

Αναφέρθηκε νωρίτερα το να τελειώνεις τα δικά σου βιβλία και να καταφεύγεις στη βιβλιοθήκη της μαμάς. Το ωραίο είναι να τελειώνει η μαμά τα δικά της και να καταφεύγει στα δικά σου! Ευτυχώς τα πιο "περίεργα" τα έχω πάρει στα αγγλικά. Δε θα ήθελα να κάνω κουβέντα για βιβλία με τη μαμά και να αναλύουμε το Middlesex του Eugenides.


Edit: πώς μπόρεσα να το ξεχάσω;;;;
"Ο αλχημιστής", Πάουλο Κοέλιο. Αποσύρω τον χαρακτηρισμό "πιο δήθεν που έχω διαβάσει" από το "'Άρωμα". Αξίζει δικαιωματικά στον "Αλχημιστή". Ο προσωπικός σου μύθος έτσι, ο προσωπικός σου μύθος αλλιώς, ο προσωπικός σου μύθος ΜΑΣ ΤΑ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΝΑΑΑΑΑ!!!!! Τι ήταν υποτίθεται αυτό; Wannabe-φιλοσοφικό, wannabe-ηθικοδιδακτικό, wannabe γενικότερα; Μου το πρότειναν ως εισαγωγικό βιβλίο του συγγραφέα, λόγω μικρού αριθμού σελίδων και αντιπροσωπευτικότητας των έργων του. Πλέον, αποστρέφομαι τον Κοέλιο.

Edited by ma_foteini, 04 December 2012 - 18:32.

[Lord Leon]

4. "Η κουζίνα", Εμίλ Ζολά. Βασικά, δεν με ενοχλεί τόσο το βιβλίο όσο η κάκιστη ελληνική έκδοση που προμηθεύτηκα (Σ.Ι.Ζαχαρόπουλος, νομίζω του 2005). Είναι τόσο, μα τόσο τσαπατσούλικα μεταφρασμένο & επιμελημένο που λυπάμαι το χαρτί που τύπωσαν και τα 5 ολόκληρα ευρώ που έδωσα (ευτυχώς το είχα πάρει από παζαράκι). Αν ξεκινούσα να σημείωνα ορθογραφικά, εκφραστικά, στίξη, θα είχα τελειώσει 2 κόκκινα Bic. Που τα Bic έχουν τον ατελείωτο. Αντιλαμβάνεστε.

Συγνωμη για την επεμβαση, αλλα από προσωπική εμπειρια και απο οσους εχω μιλησει, ο εκδόσεις ζαχαροπουλος φημιζονταν για χρονια για τις μεταφρασεις αποδόσεις τους. Παιζει οντως να ειναι τα πιο προσεγμενα που εχω διαβασει απο ελληνικες εκδοσεις. Θα παω να βρω το βιβλιο αυτο μονο και μονο για να δω αυτο που περιγραφεις, τοσο απίστευτο μου φαινεται να πεσανε σε ποιοτητα.

[ma_foteini]

Κι εγώ παραξενεύτηκα με αυτό το βιβλίο, έχω κι άλλα του Ζαχαρόπουλου και είναι πολύ καλές εκδόσεις. Το αντίτυπο της "Κουζίνας" που έχω, τελικά είναι του 2010: