Deimos no Hanayome
Bride of Deimos
Το συγκεκριμένο OVA προβλήθηκε την δεκαετία του '80, συγκεκριμένα την χρονιά του 1988 και ανήκει στις κατηγορίες drama, romance, horror και shoujo. Σκηνοθέτης του είναι ο Rintaro, που έχει γίνει πολύ γνωστός μέσω άλλων έργων του. Στην παραγωγή συμμετείχαν οι: Akita Shoten, Madhouse Studios, Toei Animation.
Τυπικό shoujo δεκαετίας του 80 έτσι; Αυτό περίμενα στην αρχή βλέποντας τον τίτλο. Παρά τα δεδομένα εκείνης της εποχής και ίσως κάποια κλισέ άφηνε μια διαφορετική αίσθηση σε σχέση με άλλα έργα του είδους του.
Υπόθεση
Μια φορά και έναν καιρό, υπήρχε ένας όμορφος θεός, ο Δείμος. Ο θεός αυτός αγάπησε μια πανέμορφη θεά, η οποία του ανταπέδωσε τα συναισθήματά του. Το πρόβλημα όμως ήταν ότι η θεά ήταν η ίδια του η αδερφή. Για το έγκλημα αυτό που πήγαινε ενάντια στη φύση εκδιώχθηκαν από τον Όλυμπο και στάλθηκαν στον Κάτω Κόσμο. Το αγόρι έγινε δαίμονας και το κορίτσι καταδικάστηκε να σαπίζει στο βάθος του Ωκεανού ξεπληρώνοντας την αμαρτία τους. Ο Δείμος τότε μπήκε σε δίλημμα: να επιλέξει μεταξύ της αδερφής του ή της ζωντανής μετενσάρκωσή της, τη Minako, την οποία η αδερφή του ζηλεύει. Η Minako από την άλλη βρίσκεται και αυτή σε δύσκολη θέση, μιας και δεν γνωρίζει τι να κάνει, δημιουργώντας έτσι ένα ερωτικό τρίγωνο που μετατρέπεται σε μια κλασσική ιστορία τρόμου
Η υπόθεση ίσως δεν ακούγεται πολύ δελεαστική, για όσους δεν λατρεύουν τα shoujo όπως εγώ. Η ιστορία καλύπτει ένα μεμονωμένο κεφάλαιο του manga. Η Minako αναζητά ένα συμμαθητή της και μέλος της λέσχης κηπουρικής στην οποία ανήκει και η ίδια, ο οποίος χάθηκε με μυστηριώδη τρόπο μετά από μία συζήτηση τους. Ο συμμαθητής της ήθελε να γνωρίσει την πιο φημισμένη κηπουρό των Μπλε Ορχιδέων, την Ohba Tohko και να δει τον κήπο της. Έχοντάς το ως μοναδικό στοιχείο η Minako αποφασίζει να την επισκεφθεί και έτσι μπλέκεται σε μια θλιβερή ιστορία.
Σχολιασμός της υπόθεσης
Αυτό που το κάνει ξεχωριστό είναι η ατμόσφαιρά του αλλά και η χρήση μυθολογικών στοιχείων που, αν και δεν είναι πιστά, είναι όμορφα προσαρμοσμένα στην ιστορία. Μέσα από τις καταστάσεις παρουσιάζονται η εκδίκηση, η αγάπη, η ματαιοδοξία και η θλιβερότητα των ανθρώπων. Όλο το έργο χαρακτηρίζεται από τραγικότητα και, παρά το μικρό το μέγεθος, πετυχαίνει μια πολύ σωστή ροή. Ιδιαίτερος είναι και ο τρόπος που περνάει την ιδεολογία του στον θεατή μέσω των χαρακτήρων.
Κάτι το οποίο θεωρώ αρνητικό γιατί είναι το κύριο κομμάτι της ιστορίας είναι ότι παραλείπεται η συμμετοχή του Δείμου παρόλο που είναι ο βασικός χαρακτήρας. Αντίθετα το μόνο που κάνει είναι να εμφανίζεται, να της θυμίζει ότι είναι γυναίκα του και να την προειδοποιεί ότι κάτι θα συμβεί. Η Minako αγνοεί επανειλημμένα τις προειδοποιήσεις του και αποφασίζει να δράσει, κάτι το οποίο δείχνει μεν το γεγονός ότι δεν τον αποδέχεται λόγω της φύσης του αλλά ίσως και την γυναίκα που επαναστατεί εναντίον του άνδρα.
Γνωρίζοντας την οικογένεια Ohba, την Tohko και τον Kaname, δύο αδέρφια τα οποία έχουν αφιερώσει την ζωή τους στις ορχιδέες, γίνονται φανεροί οι λόγοι για τους οποίους εξαφανίστηκε ο συμμαθητής της. Μέσω αυτών, καθώς ο Kaname ξεναγεί την Minako στην βίλα, αποκαλύπτεται ότι προϋπήρξαν και άλλες εξαφανίσεις ατόμων με φρικιαστικό τρόπο. Λόγοι οι οποίοι οδηγούν στην αποκάλυψη της ιστορίας των δύο αδερφών.
Το τέλος μπορεί να ήταν αρκετά καλό, αλλά το γεγονός ότι βλέπουμε μια αυτοτελή ιστορία, μετράει πολύ στην αρνητική εικόνα που μπορεί να σου αφήσει. Ήταν όμως κάτι το οποίο ευχαριστήθηκα κατά την θέασή του, χωρίς να δώσω σημασία σε κάποια σημεία που μπορούν να φανούν κλισέ.
Λίγα λόγια για στοιχεία που εμφανίζονται
Τα άνθη του Κακού. Ο λόγος για τον οποίον επέλεξα αυτή την λεζάντα είναι γιατί η συγκεκριμένη ιστορία θυμίζει πολύ την συλλογή του Baudelaire, με το προαναφερθέν τίτλο. Το ύφος των ποιημάτων του Baudelaire κυριαρχείται από μελαγχολικά συναισθήματα και κατάθλιψη, όπως στο Deimos no Hanayome. Οι χαρακτήρες αμφιταλαντεύονται μεταξύ των σκοτεινών δυνάμεων του καλού και του κακού, παρόλο που έχει ως θέμα του πιο ρεαλιστικά πράγματα.
Ως shoujo, φαίνεται ότι κυριαρχεί το ρομαντικό στοιχείο. Όπως και στην λογοτεχνία, το έργο ακολουθεί το πνεύμα του ρομαντικού με εφόδια τις λαϊκές παραδόσεις, την εθνική ιστορία και τους μεσαιωνικούς θρύλους. Πιο συχνά αντλεί τα θέματά του από δοξασίες που περιέχουν υπερφυσικά στοιχεία, καθότι αυτές συμφωνούν με την αντίληψη για την δύναμη της φαντασίας που κυριαρχούσε την εποχή ανάπτυξης του ρομαντικού κινήματος. Ένας ρομαντιστής προσπαθούσε να δει πέρα από τον επιφανειακό κόσμο, ψάχνοντας μια αλήθεια που έφτανε τα επίπεδα της υπερβολής. Το συγκεκριμένο έργο βασίζεται αρκετά στην Ελληνική μυθολογία και στους θρύλους, το οποίο ήδη καταλαβαίνουμε από τα ονόματα του Δείμου και της Αφροδίτης, αλλά και από το δαιμονικό στοιχείο το οποίο συναντάμε κυρίως σε κείμενα επηρεασμένα από τον ρομαντισμό. Οι ήρωες έρχονται αντιμέτωποι με το κακό, που στην συγκεκριμένη περίπτωση παρουσιάζεται με την μορφή του δαίμονα Δείμου. Ο ίδιος αποτελεί πειρασμό και μορφή αμαρτίας για την νεαρή Minako, η οποία δεν γνωρίζει πώς να αντιμετωπίσει το θέμα. Το γεγονός αυτό οδηγεί την ηρωίδα σε ηθική κρίση.
Ακόμη ίσως υπάρχει έντονο το στοιχείο του συμβολισμού. Ο συμβολισμός δίνει έμφαση στο μεταφυσικό ή ακόμη και το μυστικιστικό στοιχείο. Ο θάνατος, μυθολογικά αλλά και δραματικά, ήταν έντονα στη θεματολογία των συμβολιστών.
Χαρακτήρες
Οι χαρακτήρες παραμένουν ένα αίνιγμα. Σε ένα 30 λεπτο OVA είναι γεγονός το ότι δεν μπορούμε να δούμε ανάπτυξη των χαρακτήρων, αλλά ούτε τα συναισθήματα ή τις προθέσεις του Deimos για την πρωταγωνίστρια. Η Minako από την άλλη με την ύπαρξή της απλά βοηθούσε στην ροή της ιστορίας. Ο ρόλος της κοπέλας δεν είναι αξιοπρόσεκτος. Οι μόνοι που ανέπτυξαν χαρακτήρα ήταν οι πρωταγωνιστές της αυτοτελούς ιστορίας.
Σχέδιο και Animation
Το σχέδιο είναι πιο απλό σε σχέση με άλλα της εποχής του, αλλά σίγουρα έχει χαρακτηριστικά αυτής όπως πχ. τα μεγάλα μάτια με τα πολλά sparkles, τα μακριά σγουρά μαλλιά, τις γυναίκες που φορούν μόνο φουστάνια αλλά και τις υπέροχες σιλουέτες. Αυτά τα χαριστικά προσωπικά δεν με ενόχλησαν. Σίγουρα λόγω της εποχής του είχε αρκετά στατικά σημεία, αλλά για παραγωγή εκείνης της εποχής είναι μια πολύ αξιόλογη δουλειά. Εστιάζει αρκετά σε σκηνές που προϊδεάζουν το τι θα γίνει στην συνέχεια όπως οι σκηνές με τα λουλούδια που είχαν μάλιστα πολύ ωραίο σχεδιασμό. Τα backgrounds, εκεί που υπάρχουν, είναι αρκετά καλά δουλεμένα, αλλά δεν είναι κάτι το οποίο θα σου τραβήξει τόσο το μάτι.
Ήχος
Σε αυτό το σημείο δεν θα το εξυμνήσω. Δεν υπάρχει κάτι ιδιαίτερο. Η χρήση έντονης μουσικής σε κάποιες σκηνές με ενόχλησαν όπως στην σκηνή της εμφάνισης του Δείμου, η οποία ήταν τελείως αποκρουστική.
Οι seiyuu δεν με κέρδισαν γιατί δεν έβγαζαν κάποιο συναίσθημα και κάποια ιδιαιτερότητα του χαρακτήρα. Η καλύτερη φωνή ήταν ίσως ήταν με διαφορά αυτή του Kaneto Koizawa, ο οποίος έδωσε την φωνή του στον Kaname. Συμπερασματικά, δεν με συγκλόνισαν ούτε οι φωνές ούτε η μουσική που ακούγεται στο επεισόδιο.
Trivia
- Το manga αποτελείται από 17 τόμους. Οι 7 από αυτούς είχαν μεταφραστεί από την ComicsOne, η οποία έχει εξαφανιστεί από το προσκήνιο. Αν και οι σειρές της συνεχίστηκαν να μεταφράζονται από την DrMaster, η συγκεκριμένη σειρά δεν επιλέχθηκε.
- Το 2007 στην Ιαπωνία, άρχισε να εκδίδεται το sequel του, το οποίο αποτελείται από 3 volumes μέχρι τώρα.
- Στην ελληνική μυθολογία, ο Δείμος (αρχαία ελληνικά: Δεῖμος και σημαίνει φόβος) ήταν η προσωποποίηση του τρόμου. Ήταν ο γιος του Άρη και της Αφροδίτης. Είναι ο δίδυμος αδελφός του Φόβου και της θεάς Ενυώ που συνόδευε τον Άρη στη μάχη, μαζί με τον Τρόμο , τον Φόβο και τον Πανικό. Ο Δείμος είναι κάτι περισσότερο από μια προσωποποίηση και μία αφαίρεση του καθαρού τρόμου που ασκείται από τον πόλεμο και δεν εμφανίστηκε ποτέ ως πραγματικός χαρακτήρας σε κάποιο μύθο στην ελληνική μυθολογία. Το Ρωμαϊκό του όνομα είναι Formido ή Metus.
- Η Thelymitra crinita, κοινώς γνωστή ως Blue Lady Orchid ή Βασίλισσα Ορχιδέα ή Lily Orchid, είναι ένα είδος ορχιδέας που είναι ενδημική στα νοτιο-δυτικά της Δυτικής Αυστραλίας. Μεγαλώνει έως 70 εκατοστά σε ύψος και παράγει μπλε λουλούδια μεταξύ Σεπτεμβρίου και Νοεμβρίου (την άνοιξη).
Σε γενικά πλαίσια είναι ένα OVA που θα πρότεινα, αλλά όχι σε άτομα που δεν αγαπάνε τις αυτοτελείς ιστορίες, κάτι το οποίο είναι αρνητικό στο συγκεκριμένο. Το είδος του horror παραπλανεί, μιας και δεν είναι καθόλου τρομακτικό και μπορούν να το παρακολουθήσουν και άτομα τα οποία δεν συμπαθούν το είδος.
"The moment when humans lose control of their own emotions is when I win the game."
- Deimos
Edited by Kai, 15 June 2017 - 10:41.
