Princess Tutu
プリンセスチュチュ
Ήτανε κάποτε ένας άντρας που πέθανε--
Ουάου, σύντομη ιστορία, ε;
Μια φορά κι έναν καιρό...
Βάζοντας τη πλάκα στην άκρη, κάπως έτσι αρχίζει αυτό το μικρό, τρομερά υποτιμημένο anime-διαμαντάκι. Ένας παραμυθάς που ακούει στο όνομα Drosselmeyer πεθαίνει αφήνοντας πίσω του το μεγαλύτερο αριστούργημά του, το αφήγημα "The Prince and the Raven" μισοτελειωμένο. Όντας ένα παραμύθι κυριολεκτικά δίχως τέλος, το θηριώδες κοράκι δραπετεύει τις σελίδες αναζητώντας τη Λύση στην ιστορία του και ο πρίγκηπας το ακολουθεί. Για να το νικήσει, αναγκάζεται να θρυμματίσει την καρδιά του για να σφραγίσει το κοράκι μακρυά από τους αθώους ανθρώπους. Έτσι όμως, αδυνατεί να γυρίσει πίσω στην ιστορία, ενώ ταυτόχρονα, καταλήγει να είναι μια σκιά του εαυτού του.
Μέσα σε όλη αυτή τη τραγωδία, η φωνή του υποτιθέμενου νεκρού Drosselmeyer ακούγεται: "Things are getting interesting!"
Mindfucked yet?
Βλέπετε, ο κύριος Drosselmeyer είχε τη δύναμη να κάνει τις ιστορίες του ζωντανές και βρήκε τρόπο να συνεχίσει να το κάνει και μετά θάνατον. Ουπς...
Κάπου εδώ γνωρίζουμε και την ηρωίδα μας, ένα παπάκι. Δε κάνω πλάκα. Η ηρωίδα είναι ένα μικρό κίτρινο παπάκι, το οποίο παίρνει ένα μενταγιόν κόκκινο σαν αίμα από τον Drosselmeyer και γίνεται κορίτσι με το όνομα Ahiru (που σημαίνει παπάκι!). Αργότερα, η Ahiru καταφέρνει να μεταμορφωθεί στη Prima Ballerina Princess Tutu, η οποία έχει ως στόχο της να μαζέψει τα θραύσματα της καρδιάς του άκαρδου, νωχελικού πρίγκηπα Mytho, ώστε αυτός να ξαναβρεί τον εαυτό του και τα συναισθήματά του.
Νομίζετε ότι έγραψα πολλά για την υπόθεση; Σας διαβεβαιώ, δεν έγραψα τίποτα. Όλη η πρώτη παράγραφος εξιστορείται μέσα στο πρώτο λεπτό του πρώτου επεισοδίου, ενώ τα υπόλοιπα δεν είναι τίποτε παραπάνω από τα θεμέλια πάνω στα οποία πατούν τα υπόλοιπα 26 επεισόδια. Και δε φαντάζεστε τί περιέχουν αυτά τα επεισόδια.
Εεεε, ναι, περιέχουν και ζώα που μιλάνε. Ή μήπως είναι άνθρωποι που έγιναν ζώα; Ή μήπως οι άνθρωποι της ιστορίας είναι ζώα στη πραγματικότητα; Μπέρδεμα...
Happiness to those who accept their fate.
Με τη πρώτη ματιά, το Princess Tutu φαίνεται το τυπικό mahou shoujo με τις μεταμορφώσεις σε κάθε επεισόδιο, χαριτωμένες ιστοριούλες χωρίς βάθος, ζωάκια για συντρόφους α λα Sailor Moon και μαγικά αντικείμενα να συλλέγουν τα παιδάκια, ναι;
Λάθος.
H Ikuko Itoh κατάφερε να πάρει κάτι κλισέ και να το μετατρέψει σε μια πολύπλοκη, βαθιά ιστορία με ολοκληρωμένους χαρακτήρες, πολλά plot twists και ένα μεγάλο φινάλε, άξιο θαυμασμού. Όλο το cast παίρνει το μερίδιό του σε ανάλυση και ανάπτυξη, τα μηνύματα είναι βαθιά και απαράλλαχτα στο χρόνο, καθώς παρουσιάζουν τη μάχη της προαποφασισμένης μοίρας ενάντια στην ελευθερία να χτίσει κάποιος το πεπρωμένο του. This is serious stuff and you'd better believe it!
Ένα άλλο δυνατό σημείο είναι η παρουσίαση διαφόρων παραμυθιών στην αρχή του κάθε επεισοδίου, οι οποίες τελειώνουν με την αμφιβολία: πώς και ο πρίγκηπας παντρεύτηκε τη Σταχτοπούτα, ενώ του ήταν στην ουσία άγνωστη; Η Ωραία Κοιμωμένη ήθελε πράγματι να ξυπνήσει;
H ιστορία έχει δύο πρώτα κεφάλαια, "The Chapter of the Egg" και "The Chapter of the Fledgling", με δεκατρία επεισόδια το καθένα. Το πραγματικά καλό μέρος αρχίζει στο Chapter of the Fledgling, αλλά μη προσπεράσετε για κανένα λόγο κανένα από τα πρώτα επεισόδια, μιας και δε θα καταλαβαίνετε τίποτα αργότερα.
Κουντεπιέ, διπλή στροφή και πιρουέτα να σώσουμε τον πρίγκηπα. Μάλιστα κύριε!
Glory to those who oppose their fate.
Στον τεχνικό τομέα, το animation είναι οικονομικό και το character design λιτό και όχι μόνο λόγω των chibis. Το Hal Film Maker studio φαίνεται να πήρε το ίδιο budget που έχουν και τα Pokemon, αλλά να αποφάσισε να κάνει άξια δουλειά, όσο το δυνατόν καλύτερη. Προσωπικά έμεινα ευχαριστημένη, ενώ θαύμασα το πόσο ακριβείς ήταν οι κινήσεις των χορευτών με τις πραγματικές του μπαλέτου. Το μελέτησαν και φαίνεται: σε ένα δυνατό επεισόδιο, έχουμε όλο το Θάνατο του Κύκνου σε χορευτικό, με την ανάλογη μουσική από πίσω. Dude...
Το οποίο με φέρνει στο επόμενο θέμα: τη μουσική. Όλη η μουσική επένδυση της σειράς απαρτίζεται από τα κλασσικά κομμάτια διάφορων μπαλέτων, όπως του Καρυοθραύστη, της Πεντάμορφης και του Τέρατος, κλασσικής και ορχηστρικής μουσικής, βγάζοντας ως αποτέλεσμα ένα ιδανικό συνδυασμό που πότε σε χαλαρώνει, πότε σε αφήνει να τρως τα νύχια σου. Άλλωστε, hey. This is Tchaikovsky, όχι αστεία.
Εν κατακλείδι, το Princess Tutu είναι ένα μικρό διαμαντάκι για να διασκεδάσετε και γιατί όχι και να ψυχαγωγηθείτε. Απαρτίζοντας κωμωδία, τραγωδία, δράμα και ρομάντζο, δε θα αφήσει όποιον το δει παραπονεμένο. Ναι, δεν είναι για αγοράκια που προτιμούν τα βαρέων βαρών, αλλά για όλο τον υπόλοιπο κόσμο προτείνεται χωρίς δεύτερη σκέψη.
Opening: