33 replies to this topic

[Zane]

Το remina είναι γτ θυμάμαι μου είχε κάνει πολύ καλή εντυπώση απο τα short stories του Ito επίσης καλό το black paradox.

.Απ' όσα έχω διαβάσει απ' αυτόν το black par είναι το αγαπημένο μου,ήταν το μοναδικό που οι άνθρωποι συμπεριφερόνταν ως...άνθρωποι.Σε όλα τα άλλα του που έχω δει πάντα διακρίνω στους πρωταγωνιστές και στα άτομα γενικότερα μια τρομερή απάθεια.Κόσμος ψοφάει,παραμορφώνεται και αυτοί ξαφνιάζονται λίγο στην αρχή και μετά συνεχίζουν τις ζωές τους σαν να μην συνέβη τίποτα.Επίσης έλλειψη επιθυμιών ή ανεπαρκής αποτύπωση του τρόμου πάνω τους.

 

Θεωρώ σημαντικό στα horror να είναι έστω και λίγο ρεαλιστικές οι ανθρώπινες αντιδράσεις.'Αμα δεν μπορώ να ταυτιστώ σε κανένα σημείο με τους πρωταγωνιστές και να νιώσω λίγο chilly ατμόσφαιρα αναγκαστικά το παίρνω στην πλάκα όπως έκανα και με το Uzumaki,που ούτως ή άλλως προσφέρεται για τέτοια φάση.

Από horror mangaka είχα διαβάσει πρώτα Umezu και μετά πήγα σε Ito γιατί συνήθως αυτοί οι δυο προτείνονται πακετάκι στο φόρουμ,αλλά δυστυχώς στην περίπτωσή μου ούτε που πλησίασε ο Ito τα feels από Umezu.

[pasxaleas]

.Απ' όσα έχω διαβάσει απ' αυτόν το black par είναι το αγαπημένο μου,ήταν το μοναδικό που οι άνθρωποι συμπεριφερόνταν ως...άνθρωποι.Σε όλα τα άλλα του που έχω δει πάντα διακρίνω στους πρωταγωνιστές και στα άτομα γενικότερα μια τρομερή απάθεια.Κόσμος ψοφάει,παραμορφώνεται και αυτοί ξαφνιάζονται λίγο στην αρχή και μετά συνεχίζουν τις ζωές τους σαν να μην συνέβη τίποτα.Επίσης έλλειψη επιθυμιών ή ανεπαρκής αποτύπωση του τρόμου πάνω τους.

 

Θεωρώ σημαντικό στα horror να είναι έστω και λίγο ρεαλιστικές οι ανθρώπινες αντιδράσεις.'Αμα δεν μπορώ να ταυτιστώ σε κανένα σημείο με τους πρωταγωνιστές και να νιώσω λίγο chilly ατμόσφαιρα αναγκαστικά το παίρνω στην πλάκα όπως έκανα και με το Uzumaki,που ούτως ή άλλως προσφέρεται για τέτοια φάση.

Από horror mangaka είχα διαβάσει πρώτα Umezu και μετά πήγα σε Ito γιατί συνήθως αυτοί οι δυο προτείνονται πακετάκι στο φόρουμ,αλλά δυστυχώς στην περίπτωσή μου ούτε που πλησίασε ο Ito τα feels από Umezu.

Γενικά έχουν ένα σουρεαλισμό τα μανγκα του Ιτο άρα δεν με ενοχλεί αυτό ιδιαίτερα και γένικα στον κόσμο των μανγκα του είναι πιο "συνηθισμένοι" σε περιεργα γεγονότα και κατάστασεις αλλά εν τέλει είναι ανάλογα το στυλ που θέλει να γράψει την κάθε ιστορία και στο γούστο του καθενός.

[Hazuki]

Το τελείωσα πρόσφατα, πολύ καλό αλλά σε κάποιο σημείο απλά αναρωτιόμουνα γιατί οι πρωταγωνιστές συνέχιζαν να μένουν σε αυτή τη πολή. Εγώ θα είχα φύγει χτες! Βέβαια εξηγεί στο τέλος αλλά στα πρώτα chapter μας αναφέρει ότι ο πρωταγωνιστής πάει σχολείο σε άλλη πόλη, μπορούσαν να φύγουν οποιαδήποτε στιγμή. Δεν είναι δυνατόν να γίνονται όλα τα άκυρα (ανθρωπός μεταμορφώνεται σε γεωσκώληκα) και συ οκ i am digging. Τέσπα ευτυχώς είναι μικρό και καλό ακόμα και με τα λίγα "κακά" που έχει.

 

ps: Μετά το koroshiya οι καφρίλες που είχε μέσα ήταν καλές άλλα όχι τελείως ακραίες! 

Edited by Hazuki, 12 February 2017 - 19:09.

[TheGunsmasha]

Λοιπόν, λίγα λόγια και από μένα.

 

Επειδή διάβασα τα παραπάνω σχόλια, έχω να πω ότι συμφωνώ απόλυτα περί απάθειας και αδιαφορίας των ανθρώπων στο Ουζουμάκι. Έπρεπε να φτάσουμε στους τυφώνες και στην καταστροφή της πόλης για να αποφασίσουν να αποδράσουν και τότε ήταν πολύ αργά. Δηλαδή σοβαρά, άνθρωποι τρελένονται, μεταμορφώνονται, εξαφανίζονται, και η κοινωνία τον χαβά της. Το βιβλίο έπεσε θύμα του μεγέθους του. Ενώ τα 1-off, όπως το The Enigma of the Amigara Fault δεν τους νοιάζει καθώς δεν θα υπάρξει συνέχεια, σε ιστορίες σχετικής πλοκής είναι ανύκουστο να μην λαμβάνουν υπόψην τα δρόμενα.

Το ότι κάθε κεφάλαιο μέχρι το πολύ τέλος συμπεριφέρεται σαν ''monster of the week'' είναι η αχίλλειος πτέρνα του έργου.

 

Κατά τα άλλα, υπέροχη πέννα όσον αφορά το σχέδιο. Η παραστατικότητα και λεπτομέρεια στο σχέδιο των σκηνών και των εκφράσεων ήταν εξαίσια. Ο τύπος έχει ταλέντο στο να παίρνει το μάξιμουμ από το γύρισμα της σελίδας.

Spoiler:

Το πάνελ με το εξωγήινο πλάσμα/οικοδόμημα στο τελευταίο κεφάλαιο είναι αριστούργημα.

 

Για τις εκάστοτε ιστορίες, μου άρεσαν πολύ οι τρεις πρώτες με τους γονείς του αγοριού και την κοπέλα με το σημάδι στο μέτωπο. Γενικά είχε πολύ δυνατή αρχή. Μετά έκανε κοιλιά και για τον παραπάνω λόγο και γιατί οι ιστορίες έχασαν λίγο από το αποκρουστικό τους. Η τριπλέτα με τον πλακατζή ''jack-in-the-box'' και τις εγκύους ήταν η χειρότερη του βιβλίου. Μετά ξαναπήρε τα πάνω του όταν πλέον έφτασε στο χάος και την διάλυση της κοινωνίας και των κανόνων της.

 

Ευχάριστη ανάγνωση και τέρψη για τα μάτια. Θα μπορούσε να ήταν πολύ καλύτερο αν ήταν μικρότερο και έφτιαχνε πιο αληθινούς χαρακτήρες.