1118 replies to this topic

[Petran79]

Διαβασα το Ρομαιν Καλμπρις, του Ε. Μαλώ. Αν και συντομοτερο απο τα αλλα πιο γνωστα εργα του, εχει ολα τα στοιχεια που κανουν τη λογοτεχνια του 19ου αιωνα γοητευτικη. Κλασσικο


Διαβασα και ενα βιβλιο σε μεταφραση Γρ. Ξενοπουλου, που ειχε δημοσιευτει στο περιοδικο "Η Διαπλασις των Παιδων" το 1922. Τιτλος: "Ενα δυνατο κοριτσι" της Auguste Latouche.

Υποθεση στο εξωφυλλο: Η Διονυσια ερχεται αντιμετωπη με πολυ δυσκολες καταστασεις καθως καποια τραυματικα γι' αυτην γεγονοτα την οδηγουν στην αποφαση να πιασει δουλεια σε ανθρακωρυχειο της Γαλλιας.
Δυσπιστια, δολιοτητα, συκοφαντια, μισος θα αναδυθουν μεσα απο τις σκοτεινες στοες του ανθρακωρυχειου. Οι αρετες ομως που κρυβει μεσα της θα βοηθησουν τη Διονυσια να σωσει ζωες και να βρει και η ιδια το δρομο της.


"Η Αυγουστα Λατους παρουσιαζει ενα υπερηφανο και δυνατο κοριτσι, οχι απλως σε περιπετειες, αλλα σε ψυχολογικες στιγμες, που μας φανερωνουν τα πιο λεπτα αισθηματα και τις πιο βαθυτερες σκεψεις της. Ετσι τη γνωριζουμε σαν να' ταν φιλη μας, δικη μας, σα να τη γνωρισαμε στην ιδια τη ζωη. Εφιστω ακομη την προσοχη σας στην πραγματικοτητα που μας δειχνει. Ολ' αυτα τα περιστατικα, ολες αυτες οι σκηνες, ειναι πραγματα που εγιναν. Και η περιγραφη τους ειναι οτι πιο πιστο και αληθινο".
ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΞΕΝΟΠΟΥΛΟΣ


Λοιπον , αν και για παιδια (9-14 ετων γραφει το βιβλιο) καποια πραγματα μου φανηκαν σοβαρα. Καποιοι ανθρακωρυχοι θελησαν μεσω τρομοκρατιας να επιβληθουν και να προκαλεσουν γενικη απεργια. Βαζουν δυναμιτη στο σπιτι της πρωταγωνιστριας και αργοτερα στο σπιτι του ιδιοκτητη των ορυχειων, σαμποταρουν τον ανελκυστηρα για να σκοτωθουν εργατες, βαζουν δυναμιτη μεσα στο ορυχειο. Ολα αυτα καλειται η Διονυσια να αποτρεψει μυστικα, διατηρωντας και την ιδιοτητα της απολιτικης καθαριστριας ανθρακωρυχειου (οχι με κουβα και σφουγγαριστρα, απλα ξεδιαλεγει τις πετρες απο τα καρβουνα). Μηπως θα επρεπε να εργαστει στην αντι-τρομοκρατικη; Αν γινοταν σειρα θα ειχαμε και αγωνια για το αν θα εκραγει η βομβα. Θα ηταν φοβερη.

Κατα τα αλλα αν και η μεταφραση ηταν αριστη και πραγματικα εμπλουτιζε το πρωτοτυπο γαλλικο, ειναι εμφανες γιατι θα εβαζαν ενα τετοιο εργο στη Διαπλαση των Παιδων, τοτε που ολος ο κοσμος ειχε στραμμενα τα ματια του σε ενα κοσμοιστορικο γεγονος (και η Ελλας ειχε στειλει και στρατο, περαν αυτου στη Μικρασια). Μετριο το εργο αλλα πρωτοτυπο.

[Namida]

Brad Meltzer: The book of fate
Το πήρα επειδή είχα την εντύπωση ότι θα είναι σε στυλ κώδικα, με κρυμμένα σύμβολα και αποκρυπτογραφίσεις. Καμία σχέση. Είναι περισσότερο αστυνομικό, με μυστικές υπηρεσίες, παρασκήνια και συνωμοσίες. Εύκολο στο διάβασμα, και πολύ ωραία υπόθεση. Ο τρόπο αφήγησης είναι αρκετά πρωτότυπος. Σε πρώτο πρόσωπο όταν μιλάει ή σκέφτεται ο πρωταγωνιστής, σε τρίτο όταν περιγράφονται άλλα γεγονότα. Αν και δεν το έχω τελειώσει ακόμα, νομίζω ότι το τέλος δεν θα με απογοητεύσει.

Τώρα περιμένω και γω από μέρα σε μέρα το Lost Symbol. Από το net έκανε μόνο 12,5 ευρώ, ενώ στην Ελλάδα νομίζω γύρω στα 20

[red pyramid]

Πεδιάδα της Τορτίγια - Τζων Στάινμπεκ: Κλασσικά υπέροχος Σταινμπεκ. Ενώ το βιβλίο ξεκινάει ως κωμωδία, με πολύ εύθυμο χαρακτήρα, σιγά σιγά όσο πάει προς το τέλος γίνεται πιο σοβαρό, πιο σκυθρωπό, πιο άγριο, μέχρι τη στιγμή που κυριολεκτικά σου ξεσκίζει τη ψυχή. Τρομερό βιβλίο.

Ουράνιες Βοσκές - Τζων Στάινμπεκ: Επίσης εξαιρετικό και το θετικό του σε σχέση με τα άλλα βιβλία του συγγραφέα που έχω διαβάσει, δίνει βάρος στη καθημερινή ζωή των κατοίκων της Καλιφόρνια.

Ερενγκάρντ (Το χρονικό μίας αποπλάνησης): Μόλις το ξεκίνησα και δείχνει πολύ ενδιαφέρον, με παραμυθένιο ύφος. Έχω την αίσθηση ότι προτού το καταλάβω θα αποκτήσει πολύ σκοτεινό χαρακτήρα.

Μετά απο αυτά σκέφτομαι να ξεκινήσω το ''Η ιστορία του Χαλίφη Βατέκα'' απο τον Γουίλιαμ Μπεκφορντ. Το έχει διαβάσει κανείς?

[Mr. Brightside]

Πριν απο μια δυο εβδομαδες τελειωσα με το τελευταιο βιβλιο της τριλογιας "Το λιονταροπαιδο"
Ετυμηγορια: F for Fail
Το πιο WTF? βιβλιο εχω διαβασει και το εβγαλα σε μια μερα. OK βιβλιο παιδικης/εφηβικης λογοτεχνιας, αλλα αν το συγκρινες με τα τοσα μυθιστορηματα για αυτες τις ηλικιες, βρισκεις πολυ καλυτερα. Ηταν χειροτερο και απο τα προηγουμενα. Τουλαχιστον τα δυο πρωτα ειχαν καποιο ενδιαφερον και ενα λογο υπαρξης. Οταν τελειωσα με αυτο ημουν ετσι

Τα σημαντικα κεφαλαια θα μπορουσαν καλλιστα να ειχαν προστεθει στο 2ο βιβλιο. Αυτο ηταν σαν ενα filler.

Τελος παντων, τωρα θελω καποια στιγμη να διαβασω κατι απο Τερι Πρατσετ

[aboumonkey]

H κομψότητα του σκατζόχοιρου: Εξαιρετικό βιβλίο, με καλογραμμένους χαρακτήρες, πολύ συναίσθημα και με πολύ όμορφο τέλος.

Χρειαζόμουν ένα διάλλειμα από το Θεμέλιο(Γαλαξιακή Αυτοκρατορια) του Asimov που διάβαζα το καλοκαίρι. Και αυτό πολύ καλό, ειδικά το πρώτο και το δεύτερο που είχαν πολιτικές δολοπλοκίες, προδοσίες και τα ρέστα. Όταν βέβαια άρχισαν να μπαίνουν

Spoiler:

τα ρομπότ

στο παιχνίδι ξενέρωσα λίγο. Μάλλον τα Χριστούγεννα θα ξαναπιάσω τα δύο τελευταία.

Τώρα άρχισα το Ομορφιά και Θλίψη του Καουαμπάτα. First try with japanese literature.

[Maya-chan]

Είχα αρχίσει να διαβάζω το Τοτέμ του Λύκου μέσα στο καλοκαίρι. Πολύ καλό βιβλίο και μου θυμίζει λίγο έργα του Τζακ Λόντον που είχα διαβάσει μικρή. Έχει ενδιαφέρουσες πληροφορίες και περιγράφει με πολύ όμορφο τρόπο τη ζωή στις πεδιάδες της Μογγολίας. Δυστυχώς το έχω αφήσει στη μέση λόφω σχολείου αλλά που θα μου πάει, θα το τελειώσω κάποια στιγμή.

[Omoikane]

Εγω αποφασισα να ξαναδιαβασω την Αλικη στην χωρα των Θαυματων καθως επισης κ την συνεχεια του,Μεσα απο τον καθρευτη.Τα εχω κ τα δυο σε μια εκοση κ ειναι απο τα διαμαντια της κλασσικης λογοτεχνιας.Ειναι ο ορισμος της λογικης του παραλογου.I simply love it.

[aboumonkey]

Τελείωσα το Ομορφιά και Θλίψη και μπορώ να πω, έχοντας και εμπειρία από τα anime ότι οι Ιάπωνες δεν μπορούν να γράψουν ένα καλό τέλος... Από τα πιο lame endings που έχω διαβάσει.

Spoiler:

Τίποτα δεν επιλύεται στο τέλος. Ούτε μαθαίνουμε αν τελικά τον αγαπούσε, ούτε τίποτα.

Ωραίες περιγραφές και ανάλυση των χαρακτήρων. Δεν είναι στο στυλ των βιβλίων που διαβάζω συνήθως, αλλά ήταν αρκετά καλό, παρά το ξενερωτικό τέλος.
Μια τέτοια ιστορία θα μπορούσε άνετα να μπει στο Aoi Bungaku.
Tελείωσα και το 5ο από το Foundation (Γαλαξιακή Αυτοκρατορία) και ξαναπορώθηκα.
Ξεκίνησα και τον Mάγο του Feist. Kλασσικό fantasy μέχρι στιγμής, αλλά καλογραμμένο και σε ρουφάει στον κόσμο του.
Και μιας που ξανάρχισα να διαβάζω fantasy ας γκρινιάξω και λίγο. Ρε Martin παλικάρι μου, πότε θα βγάλεις το αναθεματισμένο Α Dance With Dragons; Μάλλον μέσα στο 2010 λίγο δύσκολο γιατί ασχολείσαι με το άρμεγμα... ε την τηλεοπτική μεταφορά των βιβλίων σου, αντί να γράφεις. Είσαι τιτανοτεράστιος συγγραφέας αλλά θα μας πεθάνεις (κυριολεκτικά) πριν τελειώσεις το ΑSOIAF.

[melkior]

Και μιας που ξανάρχισα να διαβάζω fantasy ας γκρινιάξω και λίγο. Ρε Martin παλικάρι μου, πότε θα βγάλεις το αναθεματισμένο Α Dance With Dragons; Μάλλον μέσα στο 2010 λίγο δύσκολο γιατί ασχολείσαι με το άρμεγμα... ε την τηλεοπτική μεταφορά των βιβλίων σου, αντί να γράφεις. Είσαι τιτανοτεράστιος συγγραφέας αλλά θα μας πεθάνεις (κυριολεκτικά) πριν τελειώσεις το ΑSOIAF.

Το θεμα ειναι μην την κανει αυτος πριν τελειωση την σειρα γιατι με τον ρυθμο που παει

[aboumonkey]

Ναι το θα μας πεθάνεις έχει διπλή σημασία

Edited by aboumonkey, 05 December 2009 - 12:59.

[Petran79]

τώρα διαβάζω το "αιώνες παιδικής ηλικίας" του φιλιπ αριές. Κλασσικό στον τομέα των κοινωνικών και ανθρωπιστικών σπουδών. Αναλυει μέσα απο την καθημερινή ζωή των ανθρώπων του μεσαιωνα και μεχρι το 18 αιωνα πως καθιερωθηκε αυτο που σημερα ονομαζουμε παιδικη ηλικια. Δραστηριοτητες που σημερα αποκαλουνται παιδικες ηταν εκεινα τα χρονια ευρεως διαδεδομενες στους ενηλικες και σημαντικα στην κοινωνικοποιηση. σχολια και δραστηριοτητες σε σχεση με τη σεξουαλικοτητα των παιδιων που σημερα θα σοκαραν και θα λυτσαραν καποιον ως παιδοφιλο, τοτε θεωρουνταν φυσιολογικα. Σε οσους αρεσουν τα ιστορικα βιβλια που εστιαζουν στην καθημερινοτητα και οχι σε πολεμους και πολιτικους, αλλα ουτε και κρινουν τα γεγονοτα αναχρονιστικα, το βιβλιο αυτο αξιζει.

[Glastenen]

Μετά απο αυτά σκέφτομαι να ξεκινήσω το ''Η ιστορία του Χαλίφη Βατέκα'' απο τον Γουίλιαμ Μπεκφορντ. Το έχει διαβάσει κανείς?

you mean "Vathek"? Το γνωστό; nothing of importance I daresay. Unless you enjoy the platitudinal gothic style cramped with sexism, homophobia and really bad prose (like "Castle of Otrando" and the much-famed piece of excrement called "Dracula"). The only "gothic" work of importance is, imo, "Frankenstein". Sometimes Poe makes it work but he's never done miracles anyway.

Long time no see this thread. Συνεχίζω να διαβάζω αργά αλλά πιστά Robin Hobb και Romance of the Three Kingdoms. Κατά τα άλλα έχω εγκαταλείψει προς το παρόν αγγλόφωνη και γαλλόφωνη (με μία αποτυχημένη προσπάθεια να διαβάσω Ζολά μπας και τον συμπαθήσω αλλά...συγγνώμη, κάτι ήξερε ο Huysmans που δεν σε άντεχε ) λογοτεχνία για την ιαπωνόφωνη. Ω ναι, το να χάνεσαι στα Κάντζι είναι ηδονή (αν είσαι Μ ). Natsume Soseki <3, Agutagawa Ryuunosuke και Kenji Miyazawa μετράω μέχρι στιγμής (ευτυχώς έχουνε ιστορίες-μινιατούρες γιατί μονίμως βαριέμαι τα μεγάλα βιβλία). Επιχείρησα Mishima και κόντεψα να πέσω απ'το μπαλκόνι σε κανά εξάμηνο πάλι (ελπίζω).

Για τα Χριστούγεννα τι θα διαβάσουμε (εκτός από τόνους βιβλία για τα μαθήματα που χρωστάμε); Ψήνομαι να αρχίσω το νέο της Robin Hobb που καβάτζωσα :3
και και και και και

Spoiler:

και είναι και HARDBACK

ήθελα να το πω

ας ελπίσουμε ότι θα προλάβω

[Black Rock]

Δεν μπορώ να πώ ότι διάβασα πολλά βιβλια αυτήν την εποχή

Stephen King- Desperation
(Stephen King από τους αγαπημένους μου. Το συγκεκριμένο μου πήρε αρκετό χρονο να το διαβάσω και δεν λέω ήταν καλό αλλά αυτό το ανελέητο κυνηγητο στο τέλος γινόταν κουραστικό)

Εξόριστος-Γκόλντεν Κρίστοφερ,Σνιγκόσκι Τόμας Ε.
Σειρά 4 βιβλίων μικρά σε μέγεθος. Προσωπικά το βρήκα απίστευτο και πολύ ιδιαίτερο για μυθιστόρημα φαντασίας, με καθαρά ανθρωποκεντρικό υπόβαθρο και όχι υπερβολές. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα

Αγκάθα Κρίστι- 10 Μικροί Νέγροι
Καλά εδώ δεν χωράνε λόγια. Σε 2 ώρες το διάβασα και το ξαναδιάβασα και το ξαναδιάβασα. Ο τρόπος γραφής της είναι εκπληκτικός. Άσε που και είναι φτηνα τα βιβλία της να τα αγοράσεις οπότε σίγουρα θα πάρω κι άλλο

Αιχμηρά Αντικείμενα - Τζίλιαν Φλιν
Εφόσον το συνιστούσε ο μεγάλος Stephen το πήρα και αυτό και ήταν άξιο πραγματικά. Στην αρχή φάνηκε κάπως βαρετό αλλά στη συνέχεια αρχίζει το ζουμί όπως και σε όλα τα καλά θριλεράκια. Αυτό που ήταν πραγματικά αξιοθαύμαστο ήταν ο τρόπος που παρουσίαζε τις καταστάσεις. Ψυχρά,απότομα αλλά σε καμία περίπτωση άσχημα ή χυδαία. Άλλο ένα γουίν από μένα

Βασιλικά Σκάνδαλα- Farquhar Michael
και άφησα το καλό για το τέλος. Επειδή έχω επίσης κόλημα με ιστορία μεγάλο κάτι τέτοια βιβλία τα τρώω μονομιάς. Και τί δεν έχει εκεί μέσα, από τα βίτσια της μεγάλης αικατερίνης μέχρι όλα τα άκυρα γεγονότα της αγγλικής βασιλικής δυναστείας. Μιλάμε γερό πράγμα, άκρως απολαυστικό, διασκεδαστικό και ενδιαφέρον ταυτόχρονα. Σίγουρα θα πάρω και το δεύτερο βιβλίο Αμερικάνικα Σκάνδαλα. Ακούγεται πολύ χειρότερο

[Night Wizard Seal]

Είχα αρχίσει να διαβάζω το Τοτέμ του Λύκου μέσα στο καλοκαίρι. Πολύ καλό βιβλίο και μου θυμίζει λίγο έργα του Τζακ Λόντον που είχα διαβάσει μικρή. Έχει ενδιαφέρουσες πληροφορίες και περιγράφει με πολύ όμορφο τρόπο τη ζωή στις πεδιάδες της Μογγολίας. Δυστυχώς το έχω αφήσει στη μέση λόφω σχολείου αλλά που θα μου πάει, θα το τελειώσω κάποια στιγμή.

Τρομερό βιβλίο να το τελειώσεις (αν δεν το έχεις τελειώσει ήδη).Πριν ένα χρόνο που το διάβασα το είχα πάρει στα χέρια μου και το τελειώσα σε 5-6 μέρες.

Τώρα σχετικά πρόσφατα βιβλία χμμ...

Ξαναπήρα την τετραλογία τώρα, Οι Μύθοι Των Οτόρι, βγήκε και το τέταρτο βιβλίο που είναι μια ένωση γιατί είναι το τελευταίο κομμάτι για να ολοκρηρωθεί αυτό το τέλειο έργο.

Η Βραχνή Φωνή του Ερωδιού λέγεται.

Αλλά τα ξαναπήρα από την αρχή και καταλαβαίνω πόσο τέλεια είναι, γιατί τα είχα διαβάσει πιο παλία τα πρώτα 3, και προσωπικά τα συστείνω ανεπιφύλακτα.

Επίσης καινούργια βιβλία που διάβασα είναι τα

Σήκωσε τα Κόκκινα Φανάρια.Τρομερό βιβλίο, κλασσικά μια κινέζικη ιστορία( πως το ξέθαψα μέσα στο σπίτιΗ μάνα μου το είχε αγοράσει, ένας θεός ξέρει πότε)η οποία έχει βγεί και ταινία.Αν σας αρέσει η κινέζικη Λογοτεχνία αυτό θα το σας αρέσει πολύ, δεν είναι μεγάλο βιβλίο.
Μιλάει για μια νέα κοπέλα ή οποία μετά τον θάνατο του πατέρα της,ενώ είναι σπουδαγμένη, αποφασίζει να γίνει παλλακίδα σε μια πλούσια οικογένεια,( αυτός ο γέρος ο αρχηγός της οικογένειας, απορούσα ακόμα και στο τέλος πως κρατιόταν ερωτικά, δεν έρεψε ποτέ το πηγαδάκι του)τέσπα και μέσα σε αυτό το σπίτι γίνονται διάφορα πράγματα, κυρίως ανάμεσα στις συζήγους για το ποιά θα έχει την εύνοια του Άντρα και λοιπά.
Μπορεί αυτό να μην σας ελκει την προσοχή αλλά είναι ωραίο.(πολύ δολοπλοκία ρε παιδί μου).


Αντίο, Παλλακίδα μου.Ποιό Τραγικό βιβλίο δεν έχω ξαναδιαβάσει στην ζωή μου.Τραγικότατη τραγωδία,η συγραφέας είναι πολύ παραστατική και απλά δεν μπορείς να φανταστείς αυτά που γράφει.Δεν έχω λόγια για αυτό το βιβλίο...Απλά διαβάστε το.Το μόνο που θα πω είναι ότι διαδραματίζεται το 1908(τότε που στην Όπερα του Πεκίνου όλους τους ρόλους τους έπαιζαν οι άντρες...ντάν,ντίν <---- είναι όροι του θεάτρου τότε.

Τραγικό.

[Petran79]

είμαι στα πρώτα κεφάλαια του βιβλίου του Marshall McLuhan με τίτλο:

Media : οι προεκτάσεις του ανθρώπου (Understanding Media: the Extensions of Man).

Αρκετά διαφωτιστικό στο να εξηγήσει τον τρόπο που επιδρούν στις δυτικές κοινωνίες τα ΜΜΕ από πλευρές που ως τώρα ελάχιστα είχα σκεφτεί. Αναφέρει και διαφορές στον ανατολικό και δυτικό τρόπο σκέψης. Και για να καταλαβω τι σημαινει η φράση: το μέσο είναι το μύνημα
Βεβαια απαιτεί μια εξοικείωση με την ορολογία οπότε θα είναι λιγο δύσκολο για τους μη - ειδικούς στις κοινωνικές/ανθρωπιστικές επιστήμες ή στα ΜΜΕ