1118 replies to this topic

[Tea-chan]

^ Yup. That's the one.

Και αυτή τη στιγμή είμαι στο κεφάλαιο 5 και... ανάθεμα. Τρομερή ιδέα, καλή πρωταγωνίστρια, πολλές καμένες ιδέες ( οι παίκτες έχουνε στιλίστες;;;;;;; )... μετριότατη εκτέλεση.

[Night Wizard Seal]

Απ'ότι μου έχουν πεί είναι τρία τα βιβλία και όχι ένα. Έτυχε να το συζητάω με φιλόλογο που της άρεσε πολύ το βιβλίο και να μου λέει ότι είναι έτσι φτιαγμένο το βιβλίο ώστε τις κατστάσεις να τις φαντάζεται ο αναγνώστης. Δεν στις δίνει τόσο απτά τις εικόνες.
Καλό είναι αυτό. Οργιάζει περισσότερο η φαντασία έτσι.

[Kenobi-sensei]

έχει κανείς υπόψη του κανά βιβλίο με λογισμικό γύρω από το gaming(πως να το φτιάχνεις ,ποιες είναι οι βασικές αρχές τουκλπ).Thanks

[alxdjo]

Ενα καλο απο οσο εχω ακουσει απο φιλους ειναι το ακολουθο
http://www.klidarithmos.gr/index.php?target=products&product_id=31836

Επισης o συγγραφεας εχει δικο του μπλογκ το οποιο παρακολουθω που και που με θεμα Game Development
http://videogameslab.wordpress.com/

[Maya-chan]

Διάβασα στο πούλμαν το Hunger Games.

Spoiler: mini review

Καλό ήτανε, και η ώρα περνούσε ευχάριστα. Παρόλα αυτά θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερο σε κάποιες φάσεις. Πρώτα πρώτα η αφήγηση. Πρώτο πρόσωπο και σε ενεστώτα. Πολύ ωραία. Ότι πρέπει για να γίνει πιο ζωντανό το βιβλίο και για να νιώθουμε την ένταση και την αγωνία μαζί με την πρωταγωνίστρια, έτσι? Κι όμως όχι. Περιγράφει τα πάντα σαν να έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που έγιναν, για να μην πω σαν να αφηγείται την ιστορία κάποιου άλλου. Δε νομίζω ότι κάποιος που πέφτει δίπλα του μια μπάλα φωτιάς σκέφτεται "ότι σχέδιο είχε αρχίσει να σχηματίζεται στο μυαλό μου χάνεται αμέσως".

Πέρα από αυτό, είναι πολύ ξερό. Δίνει περίπου την ίδια σημασία σε ένα φόρεμα και στο θάνατο ενός φίλου. Τα αισθήματα της πρωταγωνίστριας περιγράφονται, αναλύονται, αλλά τίποτα δε φαίνεται στην αφήγηση. Είτε λυπημένη, εότε βαριεστημένη, είτε χαρούμενη, είτε τρομοκρατημένη με τον ίδιο τρόπο μιλάει. Αλλά και οι άλλοι παίκτες φέρονται σαν στρατιώτες σε αποστολή, παρά σαν παιδιά που τα πέταξαν σε μια αρένα να πεθάνουν. Το διάβαζα και σκεφτόμουν το Battle Royale και το πόσο φαινόταν ο τρόμος και η άρνηση που ένιωθαν τα παιδιά και η φρίκη που επικρατούσε, και δεν υπήρχε καμιά σύγκριση με αυτό. Ειδικά με τόσο χρόνο που μας έλεγαν πόσο απαίσιο είναι το παιχνίδι και πόσο παγιδευμένοι και δυστυχισμένοι είναι όσοι επιλέγονται.

Πάντως, μπορεί να το έβγαλα καμπούρικο το βιβλίο αλλά τις είχε και τις καλές του στιγμές. Η δράση ήταν αρκετά καλή, είχε αγωνία, όσα έλεγε για το κυνήγι και την επιβίωση είχαν ενδιαφέρον και φαινόταν ότι το είχε ψάξει το θέμα η συγγραφέας, το romance ήταν αρκετά πιο αληθινό από ότι σε πολλά άλλα YA books. Οι ιδέες ήταν καλές σε πολλά σημεία. Ο κόσμος έβαγζε μια ατμόσφαιρα, αλλά γενικά ζητάω ένα ρεαλισμό σε sci-fi, κι αυτό ήταν πολύ παραμυθάκι. Γενικά δε με ενδιαφέρει να διαβάσω τα άλλα βιβλία, αλλά δε νομίζω ότι έχασα και τελείως το χρόνο μου με αυτό. Θα το πρότεινα πάντως σε κάπως μικρότερες ηλικίες. Για παιδιά γύρω στα 12-13 θα είναι μια χαρά.

[Azathoth]

άρχισα να διαβάζω το mein kampf του αδόλφου hitler. διάβασα μονο το πρώτο κεφαλαιο προς το παρόν, δεν ξέρω αν θα το τελειώσω αλλα μέχρι τώρα έχω γελάσει όσο δεν πάει άλλο, είναι μάλλον ότι πιο γέλιο έχω διάβαση ποτε στη ζωή μου

[Tea-chan]

Διάβασα στο πούλμαν το Hunger Games.

Spoiler: mini review

Καλό ήτανε, και η ώρα περνούσε ευχάριστα. Παρόλα αυτά θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερο σε κάποιες φάσεις. Πρώτα πρώτα η αφήγηση. Πρώτο πρόσωπο και σε ενεστώτα. Πολύ ωραία. Ότι πρέπει για να γίνει πιο ζωντανό το βιβλίο και για να νιώθουμε την ένταση και την αγωνία μαζί με την πρωταγωνίστρια, έτσι? Κι όμως όχι. Περιγράφει τα πάντα σαν να έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που έγιναν, για να μην πω σαν να αφηγείται την ιστορία κάποιου άλλου. Δε νομίζω ότι κάποιος που πέφτει δίπλα του μια μπάλα φωτιάς σκέφτεται "ότι σχέδιο είχε αρχίσει να σχηματίζεται στο μυαλό μου χάνεται αμέσως".

Πέρα από αυτό, είναι πολύ ξερό. Δίνει περίπου την ίδια σημασία σε ένα φόρεμα και στο θάνατο ενός φίλου. Τα αισθήματα της πρωταγωνίστριας περιγράφονται, αναλύονται, αλλά τίποτα δε φαίνεται στην αφήγηση. Είτε λυπημένη, εότε βαριεστημένη, είτε χαρούμενη, είτε τρομοκρατημένη με τον ίδιο τρόπο μιλάει. Αλλά και οι άλλοι παίκτες φέρονται σαν στρατιώτες σε αποστολή, παρά σαν παιδιά που τα πέταξαν σε μια αρένα να πεθάνουν. Το διάβαζα και σκεφτόμουν το Battle Royale και το πόσο φαινόταν ο τρόμος και η άρνηση που ένιωθαν τα παιδιά και η φρίκη που επικρατούσε, και δεν υπήρχε καμιά σύγκριση με αυτό. Ειδικά με τόσο χρόνο που μας έλεγαν πόσο απαίσιο είναι το παιχνίδι και πόσο παγιδευμένοι και δυστυχισμένοι είναι όσοι επιλέγονται.

Πάντως, μπορεί να το έβγαλα καμπούρικο το βιβλίο αλλά τις είχε και τις καλές του στιγμές. Η δράση ήταν αρκετά καλή, είχε αγωνία, όσα έλεγε για το κυνήγι και την επιβίωση είχαν ενδιαφέρον και φαινόταν ότι το είχε ψάξει το θέμα η συγγραφέας, το romance ήταν αρκετά πιο αληθινό από ότι σε πολλά άλλα YA books. Οι ιδέες ήταν καλές σε πολλά σημεία. Ο κόσμος έβαγζε μια ατμόσφαιρα, αλλά γενικά ζητάω ένα ρεαλισμό σε sci-fi, κι αυτό ήταν πολύ παραμυθάκι. Γενικά δε με ενδιαφέρει να διαβάσω τα άλλα βιβλία, αλλά δε νομίζω ότι έχασα και τελείως το χρόνο μου με αυτό. Θα το πρότεινα πάντως σε κάπως μικρότερες ηλικίες. Για παιδιά γύρω στα 12-13 θα είναι μια χαρά.

Κάτι παρόμοιο σκέφτηκα κι εγώ. Η ιδέα είναι πολύ ωραία, το ίδιο και η ιστορία και οι χαρακτήρες, αλλά το γράψιμο το χαντακώνει. Όχι τόσο ώστε να πω "τα παρατάω", αλλά ομολογουμένως, ενώ είναι τίγκα στο θάνατο, δε βγάζει και πολύ συναίσθημα λόγω της γραφής. Ανάθεμα... Εάν η Collins το διόρθωνε αυτό, θα ήταν ένα εξαιρετικό βιβλίο.

Αλλά διαφωνώ με τις ηλικίες. Με που με το θέμα που έχει, δεν είναι για νεότερες ηλικίες. 14-15 και πάνω, ευχαριστώ πολύ.

Πάντως, με έκανε να θέλω να δω τη ταινία που θα βγει στον κινηματογράφο. Μιας και η αφήγηση δεν θα είναι εμπόδιο, ευελπιστώ να βγει καλύτερη από το βιβλίο.

Και μη ξεχάσω: άρχισα το If on a winter's night a traveler του Italo Calvino. Έχω πεθάνει στα γέλια. Χρησιμοποιεί το "εσύ", μιλάει φάτσα-φόρα στον αναγνώστη, και του λέει τί να κάνει! "Καθήστε. Πάρτε κάτι δίπλα σας. Ίσως θέλετε να πάτε τουαλέτα; Εσείς ξέρετε. Το βιβλίο αυτό το αγοράσατε..." και τραβάει, τραβάει, αλλά δε γίνεται ποτέ βαρετό, επειδή κεφάλαιο παρά κεφάλαιο αφηγείται σε τρίτο πρόσωπο μια αστυνομική ιστορία κατασκοπείας. I love post-modernism!!

Αυτή το μήνυμα έχει επεξεργαστεί από Tea-chan: 14 Δεκέμβριος 2010 - 15:47

[nikki2010]

εχει διαβασει κανεις να μου πει αντιπωσεις για το ''Uglies'' του Scoot Westerfeld?

[LiosAlfa]

Παίδες διάβασε κανείς ο καινούργιο του Kay?Το Under Heaven?

[Shiro_Tamori]

άρχισα να διαβάζω το mein kampf του αδόλφου hitler. διάβασα μονο το πρώτο κεφαλαιο προς το παρόν, δεν ξέρω αν θα το τελειώσω αλλα μέχρι τώρα έχω γελάσει όσο δεν πάει άλλο, είναι μάλλον ότι πιο γέλιο έχω διάβαση ποτε στη ζωή μου

Το γελοίο είναι ότι ο λαός του είχε φάει τέτοιο κακάο από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο που τον έπαιρνε στα σοβαρά.

A man in love, a man in hate, he will believe everything to achieve his goal...

Εγώ τελείωσα το Runaway Horses του Μισίμα. Ίσως το πιο καλογραμμένο βιβλίο που διάβασα φέτος και το πιο ζωντανό και ας το έγραψε ένας παρελθοντολάγνος με ψύχωση με την αυτοκτονία. Το είχε ο άτιμος όμως, το είχε...

[BoredForLife]

Εγω εχω αρχίσει αν διαβαζω Δικαστή Τι.... Πολύ καλά βιβλία ωραία γραμμένα και ακόμα και οι κλισέ στιγμές είναι καλές!

[shinigami94]

Εγω εχω αρχίσει αν διαβαζω Δικαστή Τι.... Πολύ καλά βιβλία ωραία γραμμένα και ακόμα και οι κλισέ στιγμές είναι καλές!

Όντως,ο Robert Van Gulik γράφει πολύ ωραία.
Ποιό βιβλίο της σειράς διαβάζεις?

[Shiro_Tamori]

Είναι θαυμάσια βιβλία. Εμένα το αγαπημένο μου είναι το Δολοφόνοι και Ποιητές.

[Carnival Of Rust]

Εγώ τελευταία το έριξα σε έλληνες συγγραφείς.

Ένα πολύ καλο βιβλίο είναι η Η «Ιστορία ενός αιχμαλώτου» του Στρατή Δούκα.

Mauthausen απο Ιάκωβο Καμπανέλλη.
Όπως και για εμενα must είναι τα βιβλία του Καζατζάκη συγκεκριμένα Ο χριστός ξανασταυρώνεται,Ζορμπάς και εννοείτε τα ταξιδιωτικά του όπως Κίνα-Ιαπωνία.Αλλα και για τους λάτρεις της αναζήτησης του πνεύματος προτείνω την ασκητική του.

Από ξένους είναι τόσα πολλά που δεν έχω κάποια συγκεκριμένη κατηγορια να προτείνω καθώς η γκάμα μου μπορεί να περιλαμβάνει από Οστροφσκι μέχρι Bram Stoker.

[BoredForLife]

Όντως,ο Robert Van Gulik γράφει πολύ ωραία.
Ποιό βιβλίο της σειράς διαβάζεις?

Τις δυο τελευταιες εβδομαδες διαβασα 4
Το αινιγμα του κινεζικου καρφιου
Δολοφονοι και χρυσαφι
-Κατι- στην σκια του ζωδιακου κυκλου
και πριν απο μια ωρα τελιωσα το κοκκινο περιπτερο! Φοβερα ολα!
Και ειναι ακομα καλυτερα επειδη ειναι παλιες εκδόσεις σε πολυτονικο κε με αυτο το ωραιο παλιο χαρτι που μυριζει ωραιαιαιαιαιαααααααα