1118 replies to this topic

[Azathoth]

Δεν φταίει αυτό φταίει ότι είναι πίπα το βιβλίο.Προσπάθησα κι εγώ να το διαβάσω.Δεν μπορώ με τίποτα να καταλάβω για ποιό λόγο όλοι οι αθεϊστές δεν αφήνουν καν το περιθώριο της αμφιβολίας για την ύπαρξη Θεού.Αυτός ο μοντέρνος επιθετικός αθεϊσμός μου θυμίζε ιτην θρησκεία και τον σιχαίνομαι.

Και είναι κρίμα που ένας από τους πιο μετριοπαθείς ανθρώπους πάνω στο θέμα ,ξαφνικά γράφει σαν να είναι ο Dawkins.

μακάρι να το είχες ποστάρει πριν αγοράσω αυτή την αηδία. πεταμένα λεφτά τελείως. το τελειωσα πριν 2 λεπτά. είπαμε διαβάζω γρήγορα αλλα 110 σελίδες σε 35 λεπτά παραήτανε. τέλος πάντων, σας συμβουλεύω να μην το διαβάσετε.

απαράδεχτο

[Anelis]

Δεν μπορώ με τίποτα να καταλάβω για ποιό λόγο όλοι οι αθεϊστές δεν αφήνουν καν το περιθώριο της αμφιβολίας για την ύπαρξη Θεού.

Γιατί είναι αθεϊστές και όχι αγνωστικιστές....DUH!

[zade]

Γιατί είναι αθεϊστές και όχι αγνωστικιστές....DUH!

Λάθος κάνεις.Είναι ανάλογα πόσο πολωμένα είναι τα πιστεύω κάποιου.Υπάρχουν και αθεϊστές που είναι λιγότερο δογματικοί σχετικά με την ορθότητα των απόψεών τους,όπως υπάρχουν και θρήσκοι που αφήνουν περιθώρια και στην αντίπαλη άποψη.Αρκετοί άθεοι που έχω γνωρίσει είναι πολύ δεκτικοί σε διάφορετικές απόψεις/ιδεολογίες.

[meidei]

Αθεϊσμός είναι να μην δέχεσαι ότι υπάρχουν θεότητες. Αν αφήνεις περιθώριο, δεν είσαι άθεος.
Όπως και ένας θεϊστής να λέει ότι ίσως τελικά να μην υπάρχει θεός. Παύει να είναι θεϊστής και μπαίνει σε κάποια βαθμίδα του αγνωστικισμού.

[Anelis]

Δεν μιλάμε για αυτούς που έχεις γνωρίσει όμως. Εξ'ορισμού είναι αυτό που είπα παραπάνω.
Τώρα και εγώ μπορώ να λέω ότι πχ. είμαι άθεη αλλά δεν αποκλείω το spaghetti monster.
Αυτό δεν σημαίνει ότι η στάση μου αυτή αντιπροσωπεύει τον ορισμό της αθείας επειδή δηλώνω τον εαυτό μου ως τέτοιο..

[Kenny]

Διαβάστε Bertrand Russell ρε κι αφήστε τους άθεους να σκούζουν.

Agnostics master race. (Ναι, μισώ τη συγκεκριμένη φράση, αλλά μια φορά δεν μπόρεσα κι εγώ να αντισταθώ.)

[Anelis]

Pascal's wager ftw!

[Petran79]

παντως οι αθεοι ηταν αυτοι που εγραψαν απο τα καλυτερα θρησκευτικα μυθιστορηματα.

Διαβαστε πχ τα παιδικα διηγηματα του οσκαρ ουαιλντ

δεν υπαρχει μονο ενα ειδος αθεϊσμου.

Ασε που ηδη απο τον Πλατωνα τεθηκαν τα θεμελια για το μονοθεισμο και η ευρωπαικη σκεψη βασανιζεται ακομα απο τη κοντρα πλατων-αριστοτελη, οσο και αν οι υπολοιποι χορευουν τσιφτετελι.

[Kenobi-sensei]

παντως οι αθεοι ηταν αυτοι που εγραψαν απο τα καλυτερα θρησκευτικα μυθιστορηματα.

βασικά δεν ήταν ακριβώς άθεοι,απλά πρόσπαθούσαν να το ψάξουν περισσότερο (βλέπε Καζαντζάκη)

[Night Wizard Seal]

Προσωπικά δεν πιστεύω ότι υπάρχουν άθεϊοι άνθρωποι. Αυτοί κατα βάθος είναι οι πιο θρησκευόμενοι άνθρωποι.

Τελείωσα πριν κάτι μέρες το Νησί. Καλό βιβλίο και με ιστορία που σε κρατάει, απλά θα μου άρεσε λίγο περισσότερο αν είχε άμεση αφήγηση, έστω και σε λίγα σημεία, από την Φωτεινή.

Αλλά ήταν καλό.

[Anelis]

Προσωπικά δεν πιστεύω ότι υπάρχουν άθεϊοι άνθρωποι. Αυτοί κατα βάθος είναι οι πιο θρησκευόμενοι άνθρωποι.

Ignorance ftw....

[Lord Leon]

Προσωπικά δεν πιστεύω ότι υπάρχουν άθεϊοι άνθρωποι. Αυτοί κατα βάθος είναι οι πιο θρησκευόμενοι άνθρωποι.

κάναμε λίγο πουτ@^@ρι0 τις έννοιες ε; το μόνο κοινο που έχουν οι άθεοι με τους θρησκους ειναι ο δογματισμος. Ισως κατι τετοιο ηθελες να πεις.

Σοβαρά τώρα.
Πολύ ωραιο θρεντακι, με ένα ξεφυλλισμα πηρα αρκετές καλές ιδεες - αν και θα περιμενουν αρκετό καιρό τη σειρά τους, η λίστα ειναι γεμάτη.

Από κλασσικους που διάβασα τον τελευταίο καιρό με συγκινησε περισσοτερο ο ξένος του Καμύ, και Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα του Μπουλγκάκοφ. Must read. Και μαλιστα να βρείτε την τρίτη έκδοση που ειναι τα πιο... παλιακά ελληνικά, γιατι εκεί γίνεται καλυτερη απόδοση. Εκτός αν ξέρετε ρωσικα, οπότε πάσο.



Γενικά γουστάρω το καλό χιουμορ που κανει ταυτόχρονα και οξεία κριτική. Από πιο άγριους Μπουκοφσκι. Απο πιο "scifi" douglas adams. Αλλά ο θεος ειναι ένας και λεγεται Τομ Ρομπινς. Οποιος ενδιαφερεται ας ξεκινησει με τρυποκάρυδο και μετά ας διαβάσει το άρωμα του ονειρου. Αλλά όλα καλά είναι.
(για τον καραγκιόζη που ονομασε την ταινια και οι καουμποησες "εχουν τα μπλουζ" αντί για "μελαγχολούν", η κρεμάλα φαντάζει πολύ ανθρωπιστική λύση)

Ο κοέλιο, μιας και αναφερθηκε πολλακις, καλός για να περάσει ευχαριστα μια αναμονή, χωρις σκεψεις και σκοτούρες, αντι να διαβάζεις καποιο ηλίθιο περιοδικό. Τον βρισκω τζαμπα και εχω ξεκοκαλισει περιπου τα μισα του, και μπορώ να πω οτι μονο η μάγισσα του πορτομπέλο με εξεπληξε ευχαριστα.
Για κοέλιο εννοειται.

Από Λένο Χρηστιδη εχω διαβάσει τα πάντα και εχει επηρρεάσει απίστευτα και τον τρόπο γραφής μου. Αυτός και ο Κωστάκης Ανάν που έγραφε καθε μηνα ένα άρθρο στη βαβέλ, και πλέον έχει εκδωσει δύο ή τρεις συλλογές από αυτά (η μία λέγεται "και ύστερα ήρθες και μ' έλυσες"). Τους χρωστάω πολλά, και ιδιαίτερα ο Χρηστίδης έχει το χάρισμα να καταστρατηγεί τους κανονες σύνταξης και να βγαζει ένα απιστευτο αποτέλεσμα.
Από Λένο θα πρότεινα σε κάποιον να ξεκινήσει με το Ψυχ και τα Χαστουκόψαρα. Αλλά να μην ειναι σε μερος που αν αρχισει να γελάει ασταματητα θα έχει προβλημα.

Αν έπρεπε όμως να προτείνω ένα βιβλίο δε θα ήταν άλλο απο το Μαγια, το νοημα της ζωής, του Jostein Gaarder, συγγραφέα του κοσμου της σοφίας και αλλων αριστουργηματων.

Ειλικρινα δεν έχω κατι καλύτερο. Ενα βιβλιο οπου μπερδευεται η ιστορια με τη θρησκεια, την ψυχολογια, τη φιλοσοφία και την εξελικτική βιολογια, το πραγματικό με το φανταστικο, σε έναν αγωνα να συγκλινουν το ένα στο άλλο. Το αποτέλεσμα είναι ένα υπέροχο μυθιστόρημα, με τραγικούς ήρωες, σε πλουσια, πλην όμως γλαφυρή γλώσσα, που μπορει να σκλαβωσει καποιον ακομα κι αν δεν έχει κανενα απολυτως ενδιαφέρον για όλα τα παραπάνω. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι όταν τελειώσει το βιβλιο, να έχεις καταλάβει το νοημα της ζωής, χωρίς όμως να μπορείς να το πεις σε καποιον άλλο! τι άλλο να θελω απο ένα βιβλίο;

Και να μην παραλειψω να διαφημισω και τον φιλαρακο μου τον Λουκά Μεξη με την πολύ καλή πρώτη του προσπαθεια το Shoebox, οπου θα βρει κανεις αφθονο γέλιο, ατέλειωτες εσωτερικές αναζητήσεις που λιγο ως πολύ έχουμε κάνει όλοι μας, ανατροπές, και τέλος πάντων αν καταλάβετε πως τελειωσαν 400 σελιδες σε λιγες ώρες να μου τρυπησετε τη μυτη.

Edited by Lord Leon, 22 October 2010 - 01:22.

[Night Wizard Seal]

κάναμε λίγο πουτ@^@ρι0 τις έννοιες ε; το μόνο κοινο που έχουν οι άθεοι με τους θρησκους ειναι ο δογματισμος. Ισως κατι τετοιο ηθελες να πεις.

Σοβαρά τώρα.
Πολύ ωραιο θρεντακι, με ένα ξεφυλλισμα πηρα αρκετές καλές ιδεες - αν και θα περιμενουν αρκετό καιρό τη σειρά τους, η λίστα ειναι γεμάτη.

Από κλασσικους που διάβασα τον τελευταίο καιρό με συγκινησε περισσοτερο ο ξένος του Καμύ, και Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα του Μπουλγκάκοφ. Must read. Και μαλιστα να βρείτε την τρίτη έκδοση που ειναι τα πιο... παλιακά ελληνικά, γιατι εκεί γίνεται καλυτερη απόδοση. Εκτός αν ξέρετε ρωσικα, οπότε πάσο.



Γενικά γουστάρω το καλό χιουμορ που κανει ταυτόχρονα και οξεία κριτική. Από πιο άγριους Μπουκοφσκι. Απο πιο "scifi" douglas adams. Αλλά ο θεος ειναι ένας και λεγεται Τομ Ρομπινς. Οποιος ενδιαφερεται ας ξεκινησει με τρυποκάρυδο και μετά ας διαβάσει το άρωμα του ονειρου. Αλλά όλα καλά είναι.
(για τον καραγκιόζη που ονομασε την ταινια και οι καουμποησες "εχουν τα μπλουζ" αντί για "μελαγχολούν", η κρεμάλα φαντάζει πολύ ανθρωπιστική λύση)

Ο κοέλιο, μιας και αναφερθηκε πολλακις, καλός για να περάσει ευχαριστα μια αναμονή, χωρις σκεψεις και σκοτούρες, αντι να διαβάζεις καποιο ηλίθιο περιοδικό. Τον βρισκω τζαμπα και εχω ξεκοκαλισει περιπου τα μισα του, και μπορώ να πω οτι μονο η μάγισσα του πορτομπέλο με εξεπληξε ευχαριστα.
Για κοέλιο εννοειται.

Από Λένο Χρηστιδη εχω διαβάσει τα πάντα και εχει επηρρεάσει απίστευτα και τον τρόπο γραφής μου. Αυτός και ο Κωστάκης Ανάν που έγραφε καθε μηνα ένα άρθρο στη βαβέλ, και πλέον έχει εκδωσει δύο ή τρεις συλλογές από αυτά (η μία λέγεται "και ύστερα ήρθες και μ' έλυσες"). Τους χρωστάω πολλά, και ιδιαίτερα ο Χρηστίδης έχει το χάρισμα να καταστρατηγεί τους κανονες σύνταξης και να βγαζει ένα απιστευτο αποτέλεσμα.
Από Λένο θα πρότεινα σε κάποιον να ξεκινήσει με το Ψυχ και τα Χαστουκόψαρα. Αλλά να μην ειναι σε μερος που αν αρχισει να γελάει ασταματητα θα έχει προβλημα.

Αν έπρεπε όμως να προτείνω ένα βιβλίο δε θα ήταν άλλο απο το Μαγια, το νοημα της ζωής, του Jostein Gaarder, συγγραφέα του κοσμου της σοφίας και αλλων αριστουργηματων.

Ειλικρινα δεν έχω κατι καλύτερο. Ενα βιβλιο οπου μπερδευεται η ιστορια με τη θρησκεια, την ψυχολογια, τη φιλοσοφία και την εξελικτική βιολογια, το πραγματικό με το φανταστικο, σε έναν αγωνα να συγκλινουν το ένα στο άλλο. Το αποτέλεσμα είναι ένα υπέροχο μυθιστόρημα, με τραγικούς ήρωες, σε πλουσια, πλην όμως γλαφυρή γλώσσα, που μπορει να σκλαβωσει καποιον ακομα κι αν δεν έχει κανενα απολυτως ενδιαφέρον για όλα τα παραπάνω. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι όταν τελειώσει το βιβλιο, να έχεις καταλάβει το νοημα της ζωής, χωρίς όμως να μπορείς να το πεις σε καποιον άλλο! τι άλλο να θελω απο ένα βιβλίο;

Και να μην παραλειψω να διαφημισω και τον φιλαρακο μου τον Λουκά Μεξη με την πολύ καλή πρώτη του προσπαθεια το Shoebox, οπου θα βρει κανεις αφθονο γέλιο, ατέλειωτες εσωτερικές αναζητήσεις που λιγο ως πολύ έχουμε κάνει όλοι μας, ανατροπές, και τέλος πάντων αν καταλάβετε πως τελειωσαν 400 σελιδες σε λιγες ώρες να μου τρυπησετε τη μυτη.

No, i am fully aware of what i said. Αν και το είπα πολύ χοντρά. Προσωπικά, θεωρώ πίστη ή θρησκεία κάτι που δίνει στον άνθρωπο την δύναμη να προχωρήσει. Οποιαδήποτες μορφής. Από ένα ξύλινο αγαλματίδιο μέχρι δεν ξέρω και εγώ τι.

Όπως επίσης, υπάρχει άνθρωπος που έστω και για ένα δευτερόλεπτο να μην έχει "στραφεί" προς το άγνωστο; Και αυτό κάτι είναι.

Ακόμα και ο Νίτσε έλεγε αυτά που έλεγε, αλλά κάπου θα πίστευε και αυτός...

[Lord Leon]

Καταπληκτικο βιβλίο με αφορμή το παραπάνω είναι το τι πιστεύει αυτός που δεν πιστεύει το οποιο έγραψε κατά το ήμιση ο Έκο. Και λέω κατά το ήμιση διότι είναι οι επιστολές που αντάλλαξαν με έναν υψηλοβαθμο της καθολικής εκκλησίας πλην όμως ηταν και οι δύο πολύ ανοιχτόμυαλοι άνθρωποι και η συζητηση επιασε επικά επίπεδα. Για την ιστορία, ο Έκο είναι "Λαικός" που είναι το ιταλικό αντίστοιχο του Δεϊστή κατά κάποιον τρόπο, και οι επιστολές πρωτοδημοσιεύτηκαν σε ιταλικη εφημεριδα ανα βδομάδα, και οταν τελειωσε ο "διάλογος" βιβλιοδετήθηκαν.

Επίσης απο Μπερτόδουλο (sic) Μπρέχτ, προτείνω τις Ιστορίες του κύριου Κόυνερ, και τέλος απο Έριχ Φρομμ το "Να έχεις ή να είσαι"

Και τα τρία ειναι μικρά, αλλά πολύ περιεκτικά.

Για τους δύο πρώτους να τονίσω οτι δεν είναι το συνηθισμένο τους στυλ σε αυτά τα βιβλία, οπότε μπορει ακομα και αν τους μισειτε αυτά να σας αρέσουν ή και το αναποδο.

@Night Wizard Seal
Τωρα επειδη το θρεντ κινδυνεύει με τέτοιες συζητήσεις να εκτραπει, θα πω μονο ότι ναι, με την ερμηνεία που έδωσες εσύ σε αυτές τις λέξεις μπορεί να είσαι όντως "fully aware". Δε σημαινει οτι συμπίπτουν με την ερμηνεια της πλειοψηφειας αυτού του πλανητη όμως, που εννοούν κάτι άλλο. Τα υπόλοιπα πιθανον σε vm.

[Kenichi]

Διάβασα το πρώτο μέρος της Κληρονομίας,τον Έραγκον.Σκέφτομαι να συνεχίσω με το δεύτερο,τον Πρωτότοκο.Αξίζει να το διαβάσω;