1118 replies to this topic

[zade]

To Kill A Mockingbird της Lee Harper που κερδισε και βραβειο Πουλιτζερ, περιγραφει μια μικρη κοινωνια σε μια κωμοπολη της Αλαμπαμα του Μεσοπολεμου και πως δυο παιδια, ενα αγορι και ενα κοριτσι, αντιμετωπιζουν τα πραγματα οταν ο πατερας τους αναλαμβανει να υπερασπιστει στο δικαστηριο εναν Αφροαμερικανο που κατηγορηται για βιασμο λευκης. Ο αφηγητης ειναι το κοριτσι οταν ηταν 9 χρονων. Αρκετα καλο μυθιστορημα, θα το συνιστουσα σε ολους.

Πάρα πολύ καλή επιλογή ! Μου θύμισε στο ύφος το βιβλίο "Είχαμε ένα όνειρο " του Τζέικ Λαμάρ . Επίσης καλό βιβλίο που πραγματεύεται το ίδιο θέμα από λίιιγο διαφορετική σκοπιά .

[Glastenen]

περί κοέλο...

όλο για θρησκεία και υποτιθέμενη πνευματικότητα. SO not my thing. διάβασα τον αλχημιστή στα 11 μου (τότε με εντυπωσίασε γιατί μέχρι τα 10 μου διάβαζα Αγγελική Βαρελλά, όπως είναι λογικό...) και τον ξαναδιάβασα μετά από 2-3 χρόνια και ήμουν κάπως και τις όχθες του ποταμού πιέδρα διάβασα και ξέρασα πάνω στο βιβλίο από το φτηνιάρικο άρλεκιν μανούσου μανουσάκη "άγγιγμα ψυχής". τελευταία ευκαιρία έδωσα στο εγχειρίδιο του πολεμιστή το όποιο θεωρώ αξιοπρεπές ανά κομμάτια, αλλά μια αναμασημένη βερζιόν όλων των αναμασημένων που πλασάρει αναμασημένα. συγγραφέας-μυρηκαστικό ένα πράμα.

Ούρσουλα λε Γκεν υποκλίνομαι στον Μπραμ Στόκερ πάλι...όχι

[hyuga]

Οταν επιθυμείς κάτι πάρα πολύ το σύμπαν κάνει την πάπια..εγω αυτό κατάλαβα κι όχι αυτό που γράφει ο κοέλο...το Μν ξεκίνησα αν και τελευταία δεν έχω και πολύ κουράγιο για διάβασμα

[ghostdog]

Εντάξει, είναι γνωστό ότι πρέπει να είσαι χρυσή μετριότητα σαν τον Κοέλο ή τον Νταν Μπράουν για να γίνεις πολύ εμπορικός συγγραφέας.

[Nighteyes]

Εντάξει, είναι γνωστό ότι πρέπει να είσαι χρυσή μετριότητα σαν τον Κοέλο ή τον Νταν Μπράουν για να γίνεις πολύ εμπορικός συγγραφέας.

Ωωχ! Τι μου τον θύμησες τώρα κι αυτόν. Είχα διαβάσει τoν Κώδικα στα Αγγλικά και χασμουριόμουν από το γράψιμο του που ήταν σχεδόν παιδικό και το προβλέψιμο story. Το να γίνει γνωστός στην Αμερική το καταλαβαίνω. Το να γίνει διάσημος σ' όλο τον κόσμο, όχι. Πιθανόν οι μεταφραστές των βιβλίων του να έχουν μεγαλύτερο ταλέντο από τον συγγραφέα. Δεν μπορώ να εξηγήσω διαφορετικά την επιτυχία του.

[miko-chin]

Δεν έτυχε να διαβάσω βιβλία του Μπράουν και έτσι δεν γνωρίζω για το "ταλέντο" του.Πάντως δεν νομίζω να έχει τέτοια απήχηση λόγω των μεταφράσεων αλλά επειδή ασχολείται με το πιο αμφιλεγόμενο πρόσωπο όλων των εποχών και λέει κι αυτός τα δικά του κουλά όπως και άλλοι τόσοι πριν απο αυτόν.Θες να κάνεις εμπορική επιτυχία ως συγγραφέας?Ή για ένα ερωτικό τρίγωνο θα γράψεις ή για τον Jesus.Και μάλιστα το δεύτερο θα έχει μεγαλήτερη απήχηση.
Anyway ξεκίνησα το "Υπόγειο" ποιου άλλου, του Ντοστογιέφσκι.Άλλωστε είμαι δηλωμένη fan.Μέχρι στιγμής που χω διαβάσει μόνο 39 σελίδες έχω βρει απίστευτες αλήθειες και έχω ενθουσιαστεί.Ο τρόπος που το γράφει είναι τόσο ρεαλιστικός.Λες και μου μιλάει απευθείας.Για μια ακόμη φορά λατρεύω τι πολυπλοκότητα και την ανάπτυξη συναισθημάτων του χαρακτήρα και αναρωτιέμαι τι άλλο θα διαβάσω.

[mysticismlover]

ο Κοέλο ναι μεν είναι αρκετά εμπορικός και όπως πολλοί το έχει επιδιώξει με τον τρόπο γραφής,αλλά και τη θεματολογία του, όμως πιστεύω πως τώρα πια δεν έχει ανάγκη κάτι τέτοιο.
επιπλέον όπως μας είχε πει και ο ίδιος όταν είχε έρθει ελλάδα στο μέγαρο μουσικής,όλοι του λένε ακόμη και σήμερα ότι το καλύτερο βιβλίο του είναι ο αλχημιστής τον οποίο έγραψε χρόνια πριν.
αυτό τον κάνει να θελει να γράψει κάτι που θα ξεπεράσει τον αλχημιστή.βέβαια εννοεί σε εμπορικότητα ή σε ποιότητα?
Παρόλα αυτά εμένα μου αρέσει ο τρόπος γραφής του σε ένα βαθμό,αλλά με κουράζει η αισιοδοξία που υπήρχε στα βιβλία του.αν και στο "ο νικητής είναι μόνος" για παράδειγμα, δεν είδα κάποια χαρούμενη ή αισιόδοξη πλευρά του Ο_Ο
η συνέχεια θα δείξει...

όσο για τον Μπράουν έχω διαβάσει 2 βιβλία του.δεν μετανιώνω που τα διάβασα,αλλά δε νομίζω ότι θα ξαναδιαβάσω βιβλίο του. =/

btw είχα ρίξει μια ματιά στο "Φιλοσοφία στο Μπουντουάρ" του Μαρκήσιου ντε Σαντ.
αν και τα όσα γράφει με βρίσκουν το 60% αντίθετη δεν μπορώ παρά να θαυμάσω έναν άνθρωπο που είχε την τόλμη να γράψει τέτοια πράγματα πριν κάπου 200+ χρόνια.

[Anelis]

ο κώδικας ήταν το τέλειο βιβλίο για ποπ κορν απλά. κ άμα σ αρέσουν κ τα αστυνομικά άντε κ με πατατάκια

διάβασα πρόσφατα το mockingbird του Walter Tevis και έχω ξετρελαθεί, γενικά έχω διαβάσει ελάχιστα βιβλία επιστημονικής φαντασίας καθότι ενδιαφέρομαι περισσότερο για άλλες θεματολογίες αλλά πραγματικά ο άτιμος μου άναψε το ενδιαφέρον
το concept ίσως είναι λίγο ξεπερασμένο πλέον (γιατί έχουν βγει ταινίες με παρόμοιες καταστάσεις wall-e, idiocracy) αλλά δεδομένου και την χρονολογία που γράφτηκε, 1980, είναι εκπληκτικό
παραθέτω και link από wiki για plot και τα σχετικά

[hyuga]

Anyway ξεκίνησα το "Υπόγειο" ποιου άλλου, του Ντοστογιέφσκι.Άλλωστε είμαι δηλωμένη fan.Μέχρι στιγμής που χω διαβάσει μόνο 39 σελίδες έχω βρει απίστευτες αλήθειες και έχω ενθουσιαστεί.Ο τρόπος που το γράφει είναι τόσο ρεαλιστικός.Λες και μου μιλάει απευθείας.Για μια ακόμη φορά λατρεύω τι πολυπλοκότητα και την ανάπτυξη συναισθημάτων του χαρακτήρα και αναρωτιέμαι τι άλλο θα διαβάσω.


ι I COULDNT AGREE MORE MIKO-CHIN..Αν θες κάτι ανάλογο διάβασε και το ''ένα γλυκό κορίτσι ''του Ντοστογιεφσκι και το Λύκο της στέππας του Hesse

[zade]

Pride-and-Prejudice-and-Zombies

Οκ αυτό το βιβλίο θα ήθελα να το διαβάσω. Όποιος το σκέφτηκε είναι ήρωας μεγαλύτερος απ τον Πίτερ Πετρέλη...

[miko-chin]

Pride-and-Prejudice-and-Zombies

Οκ αυτό το βιβλίο θα ήθελα να το διαβάσω. Όποιος το σκέφτηκε είναι ήρωας μεγαλύτερος απ τον Πίτερ Πετρέλη...

Εγώ πάλι όχι.Η Περηφάνια και Προκατάληψη είναι αριστούργημα απο μόνο του.Δε θα θελα να διαβάσω μια διαφορετική εκδοχή γιατί το πρωτότυπο ήταν θεϊκό.Αλλά αν κάποιος που αποκαλεί τον εαυτό του "συγγραφέα" δεν έχει τι να κάνει, θα πάρει ένα εκπληκτικό βιβλίο και θα του κατεβάσει το επίπεδο.Ακόμη και χιουμοριστικό να ήταν αυτό το βιβλίο θα το πιανα ούτε καν στα χέρια μου.Θεωρώ ότι η Jane Austin είναι πάρα πολύ καλή για να την διακωμωδούν.

[Anelis]

obviously είναι black humor/satire~parody και ελπίζω να γράφει καλά ο τύπος γιατί από τον τίτλο και μόνο με ψήνει
κ thanx zade που μου το θύμησες γιατί ήθελα καιρό να το τσεκάρω
off to look for pdfs!

edit: miko-chin χαλάρωσε, μια παρωδία δεν μειώνει την αξία των κλασσικών έργων
και
zombies ftw! <3

[manOfManyNames]

Μολις τελειωσα το "Storm Front" απο την σειρα "The Dresden Files" του Jim Butcher..
Tο βιβλιο τα σπαει απλα.. ωραιο χιουμορ, γαματα σκηνικα,απιστευτος προταγωνιστης
θα διαβασω και τα υπολοιπα της σειρας for sure

Αρκετά διασκεδαστικό βιβλίο. Είχα διαβάσει την Ελληνική έκδοση και ήταν ικανοποιητικότατο μπορώ να πω.

Πολύ καλό βιβλίο. Το πρώτο σοβαρό βιβλίο της σειράς. Όχι ότι δεν μου άρεσαν τα προηγούμενα, ήταν πολύ ενδιαφέροντα, αλλά αυτό ειδικά και το επόμενο μου άρεσαν πολύ περισσότερο. Τα έγραψε εξάλλου με μεγάλη διαφορά χρόνων και φαίνεται η ωριμότητα στο γράψιμο.

Προσωπικά το Τεχανού το βρίσκω κουραστικό. Είχε ενδιαφέρον θέμα, αλλά κάπου στις 100 σελίδες με το "μα γιατί είμαι γυναίκα και κανένας δε μας υπολογίζει και θα τα κάναμε όλα καλύτερα" ένιωσα να κουράζομαι, όπως δε με είχε κουράσει η φιλοσοφική διάθεση των τριών πρώτων βιβλίων. Αλλά γενικά είναι love it or hate it βιβλίο από ότι έχω καταλάβει.

Εγώ διαβάζω τον τελευταίο καιρό το Amber του R. Zelazny. 2 5-λογίες με πρίγκιπες που ταξιδεύουν ανάμεσα σε παράλληλους κόσμους να δολοπλοκούν για το θρόνο στην πόλη του Άμπερ. Αρχίζω το 5ο βιβλίο τώρα και, μέχρι στιγμής με έχει εντυπωσιάσει η πυκνή, μεστή γραφή του συγγραφέα και οι συνεχείς ανατροπές.

[Glastenen]

επιτέλους, διαβάζω το Romance of the Three Kingdoms και είμαι κάπως :nbleed:

προτείνεται ανεπιφύλακτα σε όσους:

1. αγαπούν την αρχαία Κίνα
2. αγαπούν τις ιστορίες στρατηγικής/πολιτικής
3. αγαπούν το ιστορικό μυθιστόρημα
4. θέλουν να διαβάσουν ένα από τα πιο κλασσικά κείμενα της ανθρωπότητας
5. είδαν το legend of galactic heroes και τους άρεσε (really now. LoGH is a RoTK with a WWII wrap and kitsch names )
6. drewl over KOEI's dynasty warriors
7. have a soft spot for (modest) tactical geniuses

(Zhuge Liang )

[Petran79]

ειχα αγορασει θυμαμαι ενα βιντεοπαιχνιδι στρατηγικης βασισμενο σε αυτη τη σειρα και ακομα στο ραφι το εχω.......

Για να μην το παρακανουμε με τη λογοτεχνια, τωρα διαβαζω κατι της ειδικοτητας μου, το A Historical Sociology of Childhood που εξηγει πως στο διαστημα 1850-1945 διαμορφωθηκε η εικονα του παιδιου που εχουμε σημερα. Βεβαια χρησιμοποιει κοινωνιολογικους ορους και οχι ψυχολογικους, μιας και παραδοσιακα το πεδιο αυτης της ερευνας ανηκε στην ψυχολογια. Ουσιαστικα μια κοινωνιολογικη θεωρια των Childhood Studies.