1118 replies to this topic

[Night Wizard Seal]

γεια σε ολους ειμαι νεος στο φορουμ και φανατικος σε οτι εχει να κανει με fantasy και sci fi αυτα που εχω να προτεινω ειναι απο fantasy lord of the rings trilogy,the hobbit,το Σιλμαριλλιον (το τελευταιο πιστευω οτι δεν ειναι για ολους και για να το καταλαβεις πληρως χρειαζεται να διαβαστει πανω απο μια φορα)το Υφαντο της φιονοβαρ(τριλογια),Υφαντοκοσμος,The Dark Tower,the last unicorn για οσους τους αρεσουν τα παραμυθια, Το Τραγουδι της Φωτιας και του Παγου το οποιο ειναι κατα την γνωμη μου το κορυφαιο συνγχρονο εργο fantasy,τη σειρα του Harry potter και τελος τη σειρα abarat(ongoing).SciFi τη σειρα Dune του Frank Herbert 6 βιβλια,Θνητοι θεοι απο συγγραφεις προτεινω Philip K. Dick. Isaac Asimov,Ursula K. le Guin και για οσους θελουν κατι αναλαφρο και αστειο Douglas Adams ενω σε ειδικη κατηγορια θα εβαζα τους Clive Barker και Steven King.

Επισης συμφωνω βεβαια αλλα τα βιβλια abarat δν το εχω ξανακουσει ...μπορεις να εξηγησεις με λιγα λογια περι τινος προκειται????ευχαριστω...........

[zade]

Πω ανέφερες το όνομα Clive Barker. Δεν νομίζω πως έχω ξαναδιαβάσει πιο αποτυχημένο από αυτόν. ΟΛΑ μα όλα τα βιβλία του είναι ακριβως στο ίδιο μοτίβο . Κάτι παράξενο --->πολύ βια---> κάποια υπερφυσική ηλιθιότητα. Ποτέ μα ποτέ δεν έγραψε κάτι άλλο ( πέραν ίσως του κλέφτη του πάντοτε που όμως είναι παιδικό και δεν έχω διαβάσει ) και ούτε καν προσπάθησε. Γενικά δεν μου αρέσει το Horror σαν είδος στα βιβλία -στον κινηματογράφο όμως το λατρεύω- και αν έχω διαβάσει ένα δύο βιβλία ήταν γαιτί μου το πρότειναν , άλλοι , πάντως ο Barker είναι απαράδεκτα επεναλήψιμος .

Ένα καλό βιβλίο που διάβασα πρόσφατα είναι το " Η Πανδώρα στο Κονγκό " , που έχει στοιχεία horror , περιπέτεια κοινωνικό προβληματισμός και πολλά άλλα.

Οι κριτικές που έχει αποσπσάει είναι διθυραμβικές και κατ εμέ του αξίζουν με το παραπάνω .
Η υπόθεση έχει ως εξής : (taken from the back of the book )

"Αυτή η ιστορία άρχισε με τρεις ταφές και τελείωσε με μια ραγισμένη καρδιά: τη δική μου»". Λονδίνο, 1914. Ο Τόμας Τόμσον, που φυτοζωεί ως «μαύρος», αφανής γραφιάς ενός διάσημου συγγραφέα λαϊκών μυθιστορημάτων, δέχεται από έναν δικηγόρο μια παράξενη παραγγελία: να γράψει την ιστορία ενός πελάτη του, του Μάρκους Γκάρβεϊ, που κατηγορείται ότι δολοφόνησε στην Αφρική τους δύο γιους του δούκα του Κρέιβερ. Ο Γκάρβεϊ του αφηγείται μια συγκλονιστική ιστορία: πώς, μαζί με τους δύο νεαρούς ευγενείς, έφτασε στα ανεξερεύνητα βάθη του Κονγκό ψάχνοντας για διαμάντια και χρυσό. Και πώς, στην καρδιά της ζούγκλας, βρήκαν την είσοδο σ’ έναν άγνωστο κόσμο, στα έγκατα της γης. Έναν κόσμο θαυμαστό και τρομερό μαζί, όπου κατοικούσαν πλάσματα αλλόκοτα, γοητευτικά και επικίνδυνα... Σιγά σιγά, η ιστορία του Γκάρβεϊ εισχωρεί στη ζωή του Τόμσον. Καταλήγει να του γίνει έμμονη ιδέα, σε βαθμό να ερωτευτεί κι εκείνος την Αμγάμ, τη γυναίκα που αγάπησε ο Γκάρβεϊ μέσα στους ίσκιους του τροπικού δάσους. Κι έτσι αρχίζει ένα παράξενο παιχνίδι ανάμεσα στην αλήθεια και τη φαντασία. Ανάμεσα στον τρόπο που επιλέγουμε να ζήσουμε και τον τρόπο που επιλέγουμε να αφηγηθούμε αυτά που ζήσαμε. Και στο πώς οι άλλοι ξαναζούν αυτά που αφηγούμαστε... Από τον συγγραφέα του "Ψυχρό Δέρμα", που έγινε best seller και μεταφράστηκε σε 27 γλώσσες, ένα γοητευτικό μυθιστόρημα περιπέτειας, φαντασίας, έρωτα και τρόμου. Μια ειρωνική ματιά στις βεβαιότητες του δυτικού κόσμου. Μια έξοχη ιστορία για την ίδια την αιώνια δύναμη των ιστοριών.

To εξώφυλλο είναι το παρακάτω .
[media]http://www.perizitito.gr/images/T/b131358.jpg[/media]
Eπίσης πωλείται σε πολύ καλή τιμή , μόλις 17,50 κανονική τιμή ( άρα 15,75 στα γωνστά e-shops) για 426 σελίδες !

Τέλος , μια φράση ( μερικοί θα πουν σοφιστεία) που μου έμεινε από το παρακάτω βιβλίο

"Oι έξυπνοι άνθρωποι πετυχαίνουν επειδή ξέρουν να διαχειρίζονται τα φυσικά τους χαρίσματα . Οι ιδιοφυείς , επειδή ξέρουν να διαχειρίζονται τα ελαττώματα των άλλων..."

Αυτή το μήνυμα έχει επεξεργαστεί από zade: 15 Μάρτιος 2009 - 15:11
Κάτι τόνοι

[melkior]

Ξεχασα να αναφερθω στον πανμεγιστο Χ.Φ.ΛΑΒΚΡΑΦΤ ενας απο τους κορυφαιους συγραφεις του φανταστικου ο οποιος ομως λογου του τροπου γραφης του και το γεγονος οτι η ιστοριες του διαδραματιζονται σε συγκεκριμενη χρονικη περιοδο αποθαρυνουν αρκετους αναγνωστες(καποιοι φιλοι μου που ειναι ειναι λατρης της λογοτεχνιας τρομου stephen king,clive barker,graham masterson,dean koontz,δεν τους αρεσει καθολου)κυριως λογο της εποχης δεν μπορουν να ταυτιστουν με τους χαρακτηρες και καποια πραγματα τους φαινονται περιεργα,αντιθετα ενθουσιαζονται με ιστιριες που περιλαμβανουν στοιχεια της Κθουλου μυθολογιας η οποιες εχουν γραφτει απο συνχρονους συγγαφεις,μαλιστα θεωρουν μια απο τις καλυτερες ταινιες τρομου και προσωπικα μια απο τις αγαπημενες μου το in the mouth of madness μια απο τις λιγες ταινιες που εχει καταφερει να αποδοσει μερος της ατμοσφαιρας τον διηγηματων του Λαβκραφτ.

[legeon]

δύο άλλοι συγγραφείς άξιοι αναφοράς είναι επίσης και ο Lord Dunsany(ο οποίος επηρέασε μεταξύ άλλων τον Lovecraft,Michael Moorcock και Robert E. Howard) και ο Robert A. Heinlain συγγραφέας του Starship Troopers(πάνω στο οποίο βασίστηκε και η ομώνυμη ταινία)
Edward Plunkett, 18th Baron of Dunsany - Wikipedia, the free encyclopedia
Robert A. Heinlein - Wikipedia, the free encyclopedia

[ghostdog]

Πω ανέφερες το όνομα Clive Barker. Δεν νομίζω πως έχω ξαναδιαβάσει πιο αποτυχημένο από αυτόν. ΟΛΑ μα όλα τα βιβλία του είναι ακριβως στο ίδιο μοτίβο . Κάτι παράξενο --->πολύ βια---> κάποια υπερφυσική ηλιθιότητα. Ποτέ μα ποτέ δεν έγραψε κάτι άλλο ( πέραν ίσως του κλέφτη του πάντοτε που όμως είναι παιδικό και δεν έχω διαβάσει ) και ούτε καν προσπάθησε. Γενικά δεν μου αρέσει το Horror σαν είδος στα βιβλία -στον κινηματογράφο όμως το λατρεύω- και αν έχω διαβάσει ένα δύο βιβλία ήταν γαιτί μου το πρότειναν , άλλοι , πάντως ο Barker είναι απαράδεκτα επεναλήψιμος .

Καμία σχέση, προφανώς δεν έχεις διαβάσει σχεδόν καθόλου Barker. H φαντασία του και η ικανότητα του να φτιάχνει ολόκληρους κόσμους και μυθολογίες είναι απαράμιλλη. άσε που τα περισσότερα βιβλία του είναι περισσότερο Φαντασία και λιγότερο Horror. Ο Υφαντόκοσμος , το Μεγάλο Μυστικό Θέαμα , το Καταραμένο παιχνίδι, τα μυστικά της Βαβυλώνας, είναι όλα βιβλία που ξεφεύγουν κατά πολύ από το απλό horror. Αν έχει ένα ψεγάδι είναι πως κάποιες φορές φτιάχνει τόσο εκτενείς κόσμους, μπερδεύοντας τόσες πολλές διαφορετικές ιστορίες, που εν τέλει αποδυναμώνει το σύνολο. Και σαν σκηνοθέτης τα κατάφερε μια χαρά με τα Hellraiser, Night Breed και Lord Of Illusions. Στον αντίποδα υπάρχουν και τα ιδιοφυή Books Of Blood που είναι συλλογές από μικρές ιστορίες horror σε στυλ Lovecraft.

[melkior]

Πω ανέφερες το όνομα Clive Barker. Δεν νομίζω πως έχω ξαναδιαβάσει πιο αποτυχημένο από αυτόν. ΟΛΑ μα όλα τα βιβλία του είναι ακριβως στο ίδιο μοτίβο . Κάτι παράξενο --->πολύ βια---> κάποια υπερφυσική ηλιθιότητα. Ποτέ μα ποτέ δεν έγραψε κάτι άλλο ( πέραν ίσως του κλέφτη του πάντοτε που όμως είναι παιδικό και δεν έχω διαβάσει ) και ούτε καν προσπάθησε. Γενικά δεν μου αρέσει το Horror σαν είδος στα βιβλία -στον κινηματογράφο όμως το λατρεύω- και αν έχω διαβάσει ένα δύο βιβλία ήταν γαιτί μου το πρότειναν , άλλοι , πάντως ο Barker είναι απαράδεκτα επεναλήψιμος .

Ο Barker κατα την γνωμη μου ειναι μαζι με τον King οι καλυτεροι συνχρονοι συγγραφεις τρομου,δεν ξερω ποια βιβλια εχεις διαβασει και σιγουρα δεν ειναι ολα καλα προσωπικα δεν μου αρεσαν καθολου τα Μυστικα της Βαβυλωνας ο Barker χρησοιμοποιει στα βηβλια του τον ερωτισμο και εντονα σεξουαλικα στοιχεια προσοχη δεν μιλαω για τσοντα ουτε κατι που το κανει απλως για να σοκαρει δεν ριχνε απλως ενα ρομαντζο και μια αοριστη σκηνη στο τελος το ερωτικο στειχειο η σεξουαλικη σχεση και τα παθη παιζουν μεγαλο ρολο σχεδον σε ολα τα βιβλια του που εχω διαβασει πλην ελαχιστων εξαιρεσεων αλλα στα μυστικα νομιζω οτι το παρακανει και χανει το μετρο επισης το Ιματζικα λογω του ρυθμου του και το οτι ειναι 1000 περιπου σελιδες με κουρασε αφανταστα ομως εργα οπως ο Υφαντοκοσμος,Το Μεγαλο Μυστικο Θεαμα,Αειπολη,Καμπαλ,Αμπαρατκαι η σειρα Hellraizer ειναι μονο μερικα απο τα εργα του που πραγματικα σε παρασυρουν στον κοσμο τους και σε κρατουν και μετα την αναγνωση τους.Θα διαφωνησω μαζι σου στο γεγονος οτι χρησημοποιει επαναλανβανωμενα μοτιβα στον Υφαντοκοσμος ειναι περισοτερο μια σκοτεινη ιστορια φαντασιας παρα ιστορια τρομου η οποια οπως και η φουγκα στο βιβλιο σε ρουφαει μεσα στο κοσμο του (αλλωστε νομιζω οτι η φουγκα αντιπροσωπευει αυτο ακριβως την δυναμη μιας καλης ιστοριας και πως αυτη μπορει να σε τραβηξει μεσα της)το μεγαλο μυστικο θεαμα και η συνεχεια του Αειπολη μεσα στο μεταφυσικο τρομο θιγει θεματα και κανει ερωτησεις πνευματικου και θρησκευτικου ενδιαφεροντος,οσο για το Καμπαλ ειναι μια ιστορια για τερατα οχι ομως αυτα που παρουσιαζονται συνηθως στο χωρο του τρομου (ταινιες ,βιβλια)καθως ο ιδιος ο πρωταγωνιστης ειναι αυτο που συνηθως λεμε τερας και φυσικα εχουμε και τις "συνηθισμενες" ιστοριες με τερατα οπως το hellraiser που ομως δεν παιρνει απλως καποιο τερας απο τα ειδη γνωστα αλλα προτιμαει να δημιουργησει κατι νεο και διαφορετικο μην ξεχνας αλλωστε οτι ο Barker δεν ειναι μονο συγγραφεας αλλα ασχοληται και πειραματιζεται και με αλλα μεσα οπως με τον κινηματογραφο,κομικ,μουσικη,ζωγραφικη καθε φορα κανει κατι το οποιο το απολαμβνει πρωτα απολαμβανει ο ιδιος.

[manOfManyNames]

Καμία σχέση, προφανώς δεν έχεις διαβάσει σχεδόν καθόλου Barker. H φαντασία του και η ικανότητα του να φτιάχνει ολόκληρους κόσμους και μυθολογίες είναι απαράμιλλη. άσε που τα περισσότερα βιβλία του είναι περισσότερο Φαντασία και λιγότερο Horror. Ο Υφαντόκοσμος , το Μεγάλο Μυστικό Θέαμα , το Καταραμένο παιχνίδι, τα μυστικά της Βαβυλώνας, είναι όλα βιβλία που ξεφεύγουν κατά πολύ από το απλό horror. Αν έχει ένα ψεγάδι είναι πως κάποιες φορές φτιάχνει τόσο εκτενείς κόσμους, μπερδεύοντας τόσες πολλές διαφορετικές ιστορίες, που εν τέλει αποδυναμώνει το σύνολο. Και σαν σκηνοθέτης τα κατάφερε μια χαρά με τα Hellraiser, Night Breed και Lord Of Illusions. Στον αντίποδα υπάρχουν και τα ιδιοφυή Books Of Blood που είναι συλλογές από μικρές ιστορίες horror σε στυλ Lovecraft.

Προσωπικά πέρα από τα Books of Blood, το Hellbound Heart και το Damnation Game, δεν έχω διαβάσει καλό Barker. Η φαντασία του είναι απίστευτη, το ίδιο και η γραφή του, αλλά με εκνευρίζει αφόρητα πώς πιάνει ένα θέμα, κάνει γύρες γύρω από την ουρά του και έπειτα, όταν το εξαντλήσει, πετάει μέσα και κάτι καινούριο και το ξεχειλώνει.
Το Μέγάλο και Μυστικό Θέαμα έπαιρνε ένα τυπικό StephenKing-ικό hook (4 κορίτσια βιάζονται από κάτι σε μια λίμνη και μένουν έγγυες) και το ξεχειλώνει ως εκεί που δεν πάει (πέρα από το αντικλιματικό πρώτο κεφάλαιο που σου εξηγεί τί είναι αυτό το κάτι που ήταν στη λήμνη)
Ο Υφαντόκοσμος... κάθε 200 σελίδες είχαμε ένα μπες-βγες στον κόσμο του Χαλιού, μέχρι τη σελίδα 800 είχα βαρεθεί τη ζωή μου.
Το Καμπάλ... ήταν μικρό, αλλά κάθε πενήντα σελίδες άνοιγε κι άλλο λίγο το scope. Το προτιμώ από τα άλλα δύο, αλλά όχι κατά πολύ.
Άλλα δεν έχω κάτσει να διαβάσω και μάλλον δεν πρόκειται να το κάνω. Πολύ κουραστικός.

[melkior]

Προσωπικά πέρα από τα Books of Blood, το Hellbound Heart και το Damnation Game, δεν έχω διαβάσει καλό Barker. Η φαντασία του είναι απίστευτη, το ίδιο και η γραφή του, αλλά με εκνευρίζει αφόρητα πώς πιάνει ένα θέμα, κάνει γύρες γύρω από την ουρά του και έπειτα, όταν το εξαντλήσει, πετάει μέσα και κάτι καινούριο και το ξεχειλώνει.
Το Μέγάλο και Μυστικό Θέαμα έπαιρνε ένα τυπικό StephenKing-ικό hook (4 κορίτσια βιάζονται από κάτι σε μια λίμνη και μένουν έγγυες) και το ξεχειλώνει ως εκεί που δεν πάει (πέρα από το αντικλιματικό πρώτο κεφάλαιο που σου εξηγεί τί είναι αυτό το κάτι που ήταν στη λήμνη)
Ο Υφαντόκοσμος... κάθε 200 σελίδες είχαμε ένα μπες-βγες στον κόσμο του Χαλιού, μέχρι τη σελίδα 800 είχα βαρεθεί τη ζωή μου.
Το Καμπάλ... ήταν μικρό, αλλά κάθε πενήντα σελίδες άνοιγε κι άλλο λίγο το scope. Το προτιμώ από τα άλλα δύο, αλλά όχι κατά πολύ.
Άλλα δεν έχω κάτσει να διαβάσω και μάλλον δεν πρόκειται να το κάνω. Πολύ κουραστικός.

Συγνωμη για το post σηδιροδρομο αλλα το εβαλα λιγο πριν το δικο σου.Νομιζω οτι με αυτα που εγραψες με καληψες το μονο που εχω να προσθεσω ειναι οτι ο καθενας εχει τι αποψη για τι του αρεσει η οχι ειτε αυτο ειναι βιβλιο,ταινια η οτιδηποτε αλλο αλλωστε λες οτι δεν σου αρεσει το Horor σαν ειδος και ο Barker ειναι κατεξωχειν συγγραφεας τρομου.

[melkior]

Επισης συμφωνω βεβαια αλλα τα βιβλια abarat δν το εχω ξανακουσει ...μπορεις να εξηγησεις με λιγα λογια περι τινος προκειται????ευχαριστω...........

Το Αbarat ειναι μια πενταλογια βιβλιων(μεχρι στιγμης κυκλοφορουν τα 2 πρωτα)τα οποια ειναι ενα σκοτεινο παραμυθι (φαντασου την αλικη του καρολς στο πιο σκοτεινο)σου παραθετω ενα λινκ για περισοτερες πληροφοριεςThe Books of Abarat by Clive Barker παντως εγω στο προτεινο ανεπυφιλακτα ειναι μια πραγματικα μαγευτικη περιπετεια αρκετα σκοτεινη για να σε κανεις κρατα σε αγωνια αλλα ουτε πολυ σκοτεινη που να σε αποθηση,επισης σε καθε βιβλιο ειναι εικονογραφειμενο με σκιτσα του ιδιου του Barker οι οποιες πραγματικα συμβαλουν στην διμιουργια ατμοσφαιρας,εχε επισης υποψη οτι το βιβλιο θα μεταφερθει στον κινηματογραφο απο την Disney.

[zade]

Βασικά όντως έχετε δίκιο. Δεν έχω διαβάσει πολύ Μπάρκερ . Μόνο δύο ή τρια βιβλία του ,δεν θυμάμαι πια , ούτε καν τίτλους θυμάμαι. Και ήταν όλα ακριβώς στο ίδιο μοτίβο. Πάντα στο τέλος μια παραφυσική βλακεία έφταιγε για όλα . Εάν έχετε κάποιο βιλβίο του να μου προτείνετε , που ΔΕΝ έχει καμία σχέση με παραφυσικά , δαίμονες , μάγους και γενικά οτιδήποτε δεν προέρχεται από τη σφαίρα του φανταστικού εγώ ευχαρίστως να το διαβάσω.

[hyuga]

Ξεχασα να αναφερθω στον πανμεγιστο Χ.Φ.ΛΑΒΚΡΑΦΤ ενας απο τους κορυφαιους συγραφεις του φανταστικου ο οποιος ομως λογου του τροπου γραφης του και το γεγονος οτι η ιστοριες του διαδραματιζονται σε συγκεκριμενη χρονικη περιοδο αποθαρυνουν αρκετους αναγνωστες(καποιοι φιλοι μου που ειναι ειναι λατρης της λογοτεχνιας τρομου stephen king,clive barker,graham masterson,dean koontz,δεν τους αρεσει καθολου)κυριως λογο της εποχης δεν μπορουν να ταυτιστουν με τους χαρακτηρες και καποια πραγματα τους φαινονται περιεργα,αντιθετα ενθουσιαζονται με ιστιριες που περιλαμβανουν στοιχεια της Κθουλου μυθολογιας η οποιες εχουν γραφτει απο συνχρονους συγγαφεις,μαλιστα θεωρουν μια απο τις καλυτερες ταινιες τρομου και προσωπικα μια απο τις αγαπημενες μου το in the mouth of madness μια απο τις λιγες ταινιες που εχει καταφερει να αποδοσει μερος της ατμοσφαιρας τον διηγηματων του Λαβκραφτ.

Ιδιαίτερα ο ΔΗΜΙΟΣ και ο ΝΑΝΟΣ..

[melkior]

Βασικά όντως έχετε δίκιο. Δεν έχω διαβάσει πολύ Μπάρκερ . Μόνο δύο ή τρια βιβλία του ,δεν θυμάμαι πια , ούτε καν τίτλους θυμάμαι. Και ήταν όλα ακριβώς στο ίδιο μοτίβο. Πάντα στο τέλος μια παραφυσική βλακεία έφταιγε για όλα . Εάν έχετε κάποιο βιλβίο του να μου προτείνετε , που ΔΕΝ έχει καμία σχέση με παραφυσικά , δαίμονες , μάγους και γενικά οτιδήποτε δεν προέρχεται από τη σφαίρα του φανταστικού εγώ ευχαρίστως να το διαβάσω

.Βασικα εγω δεν θα σου προτεινα τον Barker αφου την πλειοψηφεια τους εχουν μεσα τους στοοιχεια του φανταστικου αντιθετα θα σου προτεινα να διαβασεις Steven King κυριως εργα του που εχουν ελαχιστο η και καθολου υπερφυσικα στοιχεια οπως το πρασινο μιλι,η νεκρη ζωνη και το κουτζο(το τελευταιο με επηφυλαξη καθως εγω το βρηκα μετριο)επισης ισως σου αρεσει ο Thomas Harris Red Dragon,Silenece of the Lambs,Hannibal.Καλο θα ηταν να αναφερεις καποια βιβλια εσυ οπως την Πανδωρα στο Κονγκο το οποιο απο την περιληψη φαινεται πολυ ενδιαφερον.

[TotalOblivion]

Hello και από εμένα. Βλέποντας όλα αυτά δεν άντεξα να μην postάρω ( με την θετική έννοια πάντα ). Έχουμε και λέμε...
Τον Burker τον ξέρω μόνο και μόνο από την ταινί Hellraiser. Απ'ότι διάβασα στα παραπάνω posts ο τύπος πρέπει να είναι πραματικά πολύ καλός. Οπότε λέω κάποια στιγμή να ξεκινήσω να τον διαβάζω. Να ξεκινήσω από τα abarat; Ή υπάρχει κάτι ποιο soft για καινούριους ;

Έχω διαβάσει καμια δυο ιστορίες του Lovecraft, συγκεκριμένα το Dagon και Trouble over insmouth και ομολογώ πως είναι φοβερός στο είδος του!! Δικαιολογημένο μιας και ίσως να θεωρηθεί από τους προτεργάτες του Horror.

Stepehn King: Μόνο το κοράκι, που ήταν μεν καλό, έπαιζα απίστευτα καλά με την ψυχολογία των ηρώων αλλά κάποια στιγμή έκανα κοιλιά νομίζω. Θέλω να διαβάσω το Dark Tower τώρα ή το Carrie.
Να συμπλρώσω απλώς για το είδος τον Edgar Allan Poe, ο οποίος με τις μικρές του ιστορίες δημιουργεί ένα ΠΟΛΥ σωστό κλίμα παράξενου. Σαν ιστορίες φαντασμάτων Τον προτείνω σε όσους δεν είναι σε ψυχολιγικά άσχημη περίοδο

P.S. sorry για το σχετικά Long post

[manOfManyNames]

Hello και από εμένα. Βλέποντας όλα αυτά δεν άντεξα να μην postάρω ( με την θετική έννοια πάντα ). Έχουμε και λέμε...
Τον Burker τον ξέρω μόνο και μόνο από την ταινί Hellraiser. Απ'ότι διάβασα στα παραπάνω posts ο τύπος πρέπει να είναι πραματικά πολύ καλός. Οπότε λέω κάποια στιγμή να ξεκινήσω να τον διαβάζω. Να ξεκινήσω από τα abarat; Ή υπάρχει κάτι ποιο soft για καινούριους ;

Έχω διαβάσει καμια δυο ιστορίες του Lovecraft, συγκεκριμένα το Dagon και Trouble over insmouth και ομολογώ πως είναι φοβερός στο είδος του!! Δικαιολογημένο μιας και ίσως να θεωρηθεί από τους προτεργάτες του Horror.

Stepehn King: Μόνο το κοράκι, που ήταν μεν καλό, έπαιζα απίστευτα καλά με την ψυχολογία των ηρώων αλλά κάποια στιγμή έκανα κοιλιά νομίζω. Θέλω να διαβάσω το Dark Tower τώρα ή το Carrie.
Να συμπλρώσω απλώς για το είδος τον Edgar Allan Poe, ο οποίος με τις μικρές του ιστορίες δημιουργεί ένα ΠΟΛΥ σωστό κλίμα παράξενου. Σαν ιστορίες φαντασμάτων Τον προτείνω σε όσους δεν είναι σε ψυχολιγικά άσχημη περίοδο

P.S. sorry για το σχετικά Long post

Αν σου άρεσε το Hellraiser ξεκίνα με τα βιβλία του Αίματος του Barker. Αν δε θες τρόμο, τότε ναι, το Άμπαρατ είναι για εσένα.
Από Lovecraft έχεις διαβάσει μια πολύ μέτρια και μια αρκετά καλή ιστορία. Όχι τις καλύτερές του (πχ την Υπόθεση του Τσαρλς Ντέξτερ Γουορντ, το Χρώμα από το Διάστημα, το Κάλεσμα του Κθούλου, τον Τρόμο του Ντάνγουιτς, το Πλάσμα στο Κατώφλι, το Ναό του Τρόμου (Haunter of the dark στα αγγλικά) και κάμποσες άλλες).
Και από King προτείνω Carrie και Salems Lot. Άντε και το Αυτό.

[TotalOblivion]

Όμορφα. Ευχαριστώ για τις συμβουλές. Έχω ένα βιβλιαράκη που λέγεται The Call of Cthulhu and other wierd stories. Οπότε μάλλον θα τη βολέψω.

Για να ξεφύγουμε λίγο από horror κατάσταση να προτείνω "Το Αστείο" απο Μίλαν Κούντερα. Μόλις το τελείωσα και πραγματικά σε κάνει να βλέπεισ διαφορετικά τον κόσμο και να αναθεωρήσεις κάποια πράγματα. Αν θέλετε να γράψω την περίληψη και τα σχόλια του βιβλίου πείτε το γιατί για την ώρα βαριέμαι
ΠΡΟΣΟΧΗ: Όποιος είναι κολλημένος

Spoiler:

Κνίτης

προειδοποιείται για το περιεχόμενο!