Είδα τις 2 σεζόν του Mozu διαβάζοντας τα θετικά σχόλια εδώ και επειδή είδα ότι έπαιζε ο Καγκαβα Τερουγιουκι μέσα. Παρόλο που δεν είναι ό,τι χειρότερο έχω δει, δεν με ικανοποίησε πλήρως σαν σειρά με τη δεύτερη σεζόν ειδικά να είναι πολύ τραβηγμένη και να μου δίνει την αίσθηση ότι όλα θα μπορούσαν να είχαν τελειώσει στην πρώτη.
Το κακό είναι ότι η σειρά άρχισε σχετικά καλά αλλά όσο προχωρούσε η ιστορία όχι μόνο τα γεγονότα αργούσαν πολύ και σε αρκετά σημεία εισήγαγαν τη δράση και τα στοιχεία πολύ απότομα και προς το τέλος το είχαν ξεφτιλίσει εντελώς με τις παρεμβάσεις του Χιγκάσι για βοήθεια "επειδή ήθελε να κάνει τα πράγματα πιο ενδιαφέροντα". Γενικά η αποκάλυψη όλης της σκευωρίας ήταν κάπως απογοητευτική όπως και το γεγονός ότι όλα τελικά λάμβαναν χώρα σε AU, δεν είχε κάποιο νόημα πέρα από ότι εξυπηρετούσε τον συγγραφέα για να τα κάνει όλα πιο εύκολα στον εαυτό του και να μην μπλέξει πραγματικά γεγονότα και κανονικές χώρες μέσα. Τι φοβόταν, διπλωματικό επεισόδιο; Η ιστορία των αδερφών Σινγκάι ήταν τελικά το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της σειράς μαζί με τις σκηνές μάχης που εκεί δεν μπορώ να πω το ευχαριστιόμουν. Ίσως να έφταιγε και λίγο η σκηνοθεσία της σειράς, δεν κατάφερα να μπω καθόλου μέσα στο κλίμα.
Τελικά όπως το περίμενα αγαπημένος μου χαρακτήρας ήταν ο Οσουγκι, μακάρι στη δεύτερη σεζόν να είχε μεγαλύτερο ρόλο. Τον Κουρακι από την άλλη δεν κατάφερα να τον συμπαθήσω καθόλου, λίγο που είχε πάνω-κάτω μόνιμη ατάκα "όσο μεγάλος κι αν είναι ο πόνος σου ο δικός μου είναι μεγαλύτερος”, λίγο που ο πρωταγωνιστής μιλούσε σαν να είχε κοιλόπονο για να στάζει κάθε λέξη πόνο δεν ήθελε και πολύ. Δυστυχώς τον ηθοποιό που τον έπαιζε δεν τον έχω δει πουθενά αλλού για να κρίνω. Η Ακεμποσι ούτε κρύο ούτε ζέστη αλλά μου άρεσε που μέχρι τέλους ήταν μέσα στα πράγματα και δεν κατάντησε γλάστρα. O Χιγκασι ξεκάθαρα ο πιο κακογραμμένος χαρακτήρας της σειράς, θα μπορούσαν τουλάχιστον να τον κάνουν λιγότερο καρικατούρα και να του αφαιρέσουν το παρανοϊκό γέλιο κάθε φορά που έφευγε από τη σκηνή.