Οπότε στην περίπτωση που λες ή κρίνει κάποιος με δύο μέτρα και δύο σταθμά (το οποίο πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται για δύο ίδιες καταστάσεις ένα άτομο να βγάζει διαφορετικό συμπέρασμα)
Αυτο που προσπαθω να σου περασω ειναι πως το να εξεταζουμε τις πραξεις ενος πραγματικου ανθρωπου και ενος ανιμε χαρακτηρα με διαφορετικα μετρα και σταθμα ειναι το φυσιολογικο επειδη ακριβως το ανιμε δεν ειναι πραγματικη ζωη. Αν καποιος συγχεει τα ανιμε με την πραγματικοτητα τοτε κατι δεν παει καλα με τον ιδιο. Απο'κει και περα,
Και αντικειμενικά μιλώντας υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στο μου αρέσει ένας χαρακτήρας anime γιατί τον βρίσκω σε πλήρη αρμονία με την σειρά, το πως αποδόθηκε, το πως τον παρουσίασαν, τα κίνητρά του, etc και από το τον συμπαθώ.
(...)
ή παρασύρεσαι από την εικόνα και την γοητεία του απαγορευμένου που εκπέμπουν οι badass/evil πρωταγωνιστές χωρίς να εξετάζεις τις πράξεις.
οι φρασεις σου που εχω αφησει στο quote box δειχνουν οτι και εσυ αντιλαμβανεσαι οτι το να λεει καποιος οτι "συμπαθει" εναν ανιμε χαρακτηρα δεν ειναι τοσο μονοδιαστατο οσο ακουγεται, μπορει με αυτη τη λεξη να εννοει χιλια-δυο πραγματα. Ειδικα στα δυο παραδειγματα που αναφερεις ειναι προφανες οτι ο χαρακτηρας αρεσει στον θεατη
ως μερος του ανιμε, κατι που συνεπαγεται οτι δεν αποκλειται να του ηταν αντιπαθης αν τον γνωριζε στον πραγματικο κοσμο. Και αυτο δενει με αυτο που ειπαμε πρωτυτερα, οτι αλλοι ειναι οι λογοι που σε κανουν να συμπαθεις εναν φανταστικο χαρακτηρα και αλλοι εναν πραγματικο.
Ρε Γιάννη, αυτό τώρα δηλαδή τί το ήθελες; Στ' αλήθεια συμπαθείς τους κακούς μιας ιστορίας επειδή η σκηνοθεσία είναι καλή και η μουσική είναι πορωτική; 
Για να καταλαβεις τι εννοω φερε στο μυαλο σου μια σκηνη απο ανιμε του ειδους, οπου ο πρωταγωνιστης κοιταει στο απειρο με λυπημενα ματια, πιθανοτατα νυχτα υπο βροχη, και εξιστορει τα γεγονοτα που τον εφεραν στην παρουσα φαση υπο συγκινητικη μουσικη (πχ βιολιων) με closeups στο προσωπο του εκει που πρεπει, παυσεις εκει που πρεπει, πιθανη χρηση φλασμπακ κτλ κτλ κτλ, you get the point. Εφοσον ολα αυτα γινουν καλα οι περισσοτεροι θεατες θα νιωσουν καποιου ειδους συμπαθεια προς αυτον τον χαρακτηρα, κατι που δε θα ενιωθαν αν τα ελεγε ξερα κι αποτομα. Αυτο ειναι το νοημα της τεχνης της σκηνοθεσιας αλλωστε, το να προκαλει στον θεατη τα συναισθηματα που ταιριαζουν.
