45 replies to this topic

[hyuga]

πολυ καλή δουλεια μπραβο!τι μαθαίνει κανεις από ένα ανιμε φορουμ

[TVXQ]

Πόσο ψάξιμο έπεσε για ολα αυτά μπράβο πέδες πολύ καλή δουλεία.Εγώ για να πω την αλήθεια μόλις διάβασα αυτό το τοπικ έμαθα για τα σανσκριτικά και για κάπια άλλα που αναφέροντε .Και πάλι μπράβο .

[hyuga]

Η πρωτόγονη Ιαπωνία 30.000π.Χ - 250μ.Χ

Από πού ήλθαν οι Ιάπωνες;
Με απλά λόγια, για να μάθει κανείς από ποιά γεωγραφική περιοχή ήρθε μια φυλή, δεν έχει παρά να εξετάσει τα ευρήματα που χρονολογούνται την εποχή που τον ενδιαφέρει . Όταν αυτά μοιάζουν ή έχουν σπουδαίες ομοιότητες με ευρήματα άλλων περιοχών, αντίστοιχης περιόδου, δε μπορεί παρά να συμπεράνει μια μαζική μετακίνηση πληθυσμού.
Για την προέλευση της Ιαπωνικής φυλής υπάρχουν διάφορες θεωρίες, και όσο η τεχνολογία προοδεύει, τόσο αυξάνονται τα μέσα για την επαλήθευσή τους.


Παλαιολιθική Εποχή 30.000 – 10.000 π.Χ.
Γνωστή και ως προκεραμική εποχή. Φαίνεται ότι τότε οι άνθρωποι ζόυσαν απ’ το κυνήγι και τη συλλογή καρπών. Χρησιμοποιούσαν τη φωτιά και κατοικούσαν σε λάκκους και σε σπήλαια. Ακόμα δεν γνωρίζουμε πολλά για την εποχή αυτή.


Νεολιθική εποχή 10.000 – 3ος ή 2ος αιώνας π.Χ.
Καταγωγή: Μέχρι πρόσφατα λεγόταν ότι πρόκειται για τη φυλή Αϊνού που εισέδυσε στην Ιαπωνία απ’ την περιοχή του ποταμού Αμούρ. Πρόσφατες μελέτες κατέρριψαν τη θεωρία. Οι άνθρωποι της περιόδου αυτής χαρακτηρίζονται πια ως Πρωτοϊάπωνες.

Πολιτισμός Τζομόν (απ’ τα αγγεία τζομόν = αποτυπώματα σχοινιών.) Χωρίζεται σε έξι υποπεριόδους.
Χαρακτηριστικό: Την εποχή αυτή αναπτύχθηκε για πρώτη φορά η αγγειοπλαστική.
Κατοικίες: Είτε ένας λάκκος με πάτωμα από πατημένο χώμα και σκεπή, είτε οίκημα με κυκλικό πάτωμα στο ύψος του εδάφους καλυμμένο από πηλό ή πέτρες και από πάνω σκεπή.
Βιοπορισμός: Κυνήγι ή ψάρεμα και συλλογή καρπών και ριζών
Ρουχισμός: από δέρματα και φλοιούς
Νεκροί: θάβονταν σε μικρούς λάκκους κοντά στα οικήματα


Πολιτισμός Γιαγιόι (όχι γιαόι ρεεεε!)(απ’ την ομώνυμη περιοχή του Τόκυο όπου ανευρέθη αγγείο) 250π.Χ – 250μ.Χ
Καταγωγή: Οι αλλαγές που σημειώθηκαν μαρτυρούν μεταναστεύσεις από Κίνα και Κορέα.
Πρωτοεμφανίστηκε στη νήσο Κυουσού και διαδόθηκε σταδιακά προς τα ανατολικά καλύπτοντας στο πέρασμά του τον πολιτισμό Τζομόν.
Χαρακτηριστικό: Βελτίωση τεχνικής και απουσία υπερβολικής διακόσμησης στα αγγεία. Η αγγειοπλαστική στράφηκε στην παραγωγή αγγείων για πρακτική χρήση. Εισαγωγή της μεταλλουργίας.
Βιοπορισμός: Υδροκαλλιέργεια ρυζιού που είναι δυνατόν να εισήλθε απ’ την νότιο Κίνα.
Κατοικίες: Όπως στον πολιτισμό Τζομόν.
Ένδυση: ανάπτυξη της υφαντικής τέχνης
Νεκροί: Σε πήλινες υδρίες ή σε βαριά πέτρινα φέρετρα
Στους τάφους βρέθηκαν σπαθιά, καθρέφτες και άλλα αντικείμενα που μαρτυρούν ότι η κοινωνία είχε ήδη διαιρεθεί σε τάξεις.

Τελικά από πού ήρθαν ρε θεία οι Ιάπωνες δεν κατάλαβα!
Φύλα απ’ τις γύρω περιοχές μετακινήθηκαν προς την Ιαπωνία,
η μογγολική φυλή απ’ την Κορέα
η φυλή των Ινδονησίων και των Μαλαισίων απ’ το Νότο
και φυσικά πληθυσμιακές μετακινήσεις εκ Κίνας.
Όμως οι διαμάχες των ειδικών και οι έρευνες συνεχίζονται μέχρι σήμερα!

つづく

οπως λεένε και κάποιο άσχετοι πραγματικά ...ΙΑΠΩΝΙΑ-ΑΝΩ ΙΩΝΙΑ άρα απο την ελλαδα !!χαχαχαχαχαχαχαχα ανέκδοτο :hahaha::hahaha:

[himawarinosekai]

Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί πολιτιστική παρένθεση. Μιας και στο εξής θα μιλάμε για την εποχή των σαμουράι, θεώρησα ότι πρέπει πρώτα να γράψω κάποια στοιχεία σε σχέση με τη νοοτροπία των πολεμιστών αυτών μιας και αποτελούν το πιο ξένο για εμάς τους δυτικούς κομμάτι του Ιαπωνικού πολιτισμού και γι’ αυτό και το πιο γοητευτικό. Ακολουθούν σκληρές ιστορίες και παραδείγματα απ’ την ιστορία. Ξέρω ότι κυκλοφορεί στο forum αρκετός κόσμος που μπορεί να μας δώσει τα φώτα του σε σχέση με τους σαμουράι. Yoroshiku onegai shimasu! Αναφερόμαστε πάντα στην εποχή της ακμής τους καθώς αργότερα η θέση τους αλλά και η νοοτροπία τους άλλαξε πολύ!

Spoiler:

Η ελληνική wikipedia περιλαμβάνει αυτό το άρθρο

Σύμφωνα με τη βασιλική αρχή της Ιαπωνικής φεουδαλικής κοινωνίας (θα μιλήσουμε γι’ αυτή την επόμενη φορά), κάθε ευγενής ήταν στρατιώτης και κάθε στρατιώτης ευγενής.

Οι σαμουράι λέγεται ότι περιφρονούσαν την μελέτη και τη γνώση, ήταν απαλλαγμένοι απ’ την πληρωμή των φόρων, ελάμβαναν μια μερίδα ρυζιού απ’ τον ντάιμιο που υπηρετούσαν και δεν εργάζονταν. Προορισμός τους ήταν να πεθάνουν όταν το απαιτούσε η περίσταση. Ο έρωτας ήταν γι’ αυτούς ένα χαριτωμένο παιχνίδι που δεν έπρεπε ποτέ να αποτελεί εμπόδιο για την εκτέλεση των καθηκόντων τους.

Στις ειρηνικές περιόδους κέρδιζαν χρήματα απ’ τα χαρτοπαίγνια και διατηρούσαν το σπαθί τους σε καλή κατάσταση αποκεφαλίζοντας τους καταδικασμένους σε θάνατο (license to kill!). Το σπαθί τους (η ψυχή του σαμουράι) μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να σκοτώσουν κάποιον άνθρωπο κατώτερης τάξης που τους προσέβαλε. Όταν αποκτούσαν νέο σπαθί είχαν δικαίωμα να το χρησιμοποιήσουν πάνω σ’ έναν ζητιάνο ή σ’ έναν σκύλο.
Παραθέτω σκληρό παράδειγμα του Λονγκφορντ:
Ένας πολεμιστής απέκτησε καινούριο σπαθί και περίμενε σε μια γέφυρα την ευκαιρία να το δοκιμάσει. Μετά από λίγο έφθασε ένας παχύσαρκος μεθυσμένος χωρικός. Ο πολεμιστής τον χτύπησε με το σπαθί του τόσο δυνατά, ώστε τον έκοψε απ’ το κεφάλι μέχρι τα πόδια στα δύο. Ο χωρικός συνέχισε το δρόμο του, χωρίς να γνωρίζει τι του είχε συμβεί, μέχρις ότου σκόνταψε σε κάποιον αχθοφόρο και έπεσε σε δυο χωριστά κομμάτια.

Κώδικας τιμής των σαμουράι ήταν το Μπουσίντοo. Ανδρεία είναι η δύναμη και η ικανότητα να συμπεριφέρονται ανάλογα προς τις περιστάσεις, να πεθαίνουν όταν πρέπει να πεθάνουν και να χτυπούν όταν πρέπει να χτυπούν. Κρίνονταν απ’ το δικό τους κώδικα που ήταν αυστηρότερος απ’ τους κοινούς νόμους. Δε δέχονταν να δανειστούν, να δανείσουν. Ήταν πρόθυμοι να διακινδυνεύσουν τη ζωή τους υπέρ εκείνου που τους ζητούσε βοήθεια για μια δίκαιη υπόθεση. Ήταν λιτοδίαιτοι, έτρωγαν μόνο μια φορά την ημέρα και οποιαδήποτε τροφή έβρισκαν. Απέφευγαν να εκδηλώνουν οποιαδήποτε συγκίνηση και λέγεται ότι οι γυναίκες χαίρονταν όταν οι σύζυγοί τους σκοτώνονταν σε μάχη. Η νομιμοφροσύνη προς τους ανωτέρους τους ήταν ανώτερη γι’ αυτούς αξία ακόμα και από την πατρική ή υιική αγάπη.

Πολλοί έκαναν σέππουκου όταν πληροφορούνταν το θάνατο του κυρίου τους για να τον υπηρετούν και στον άλλο κόσμο. Σέππουκου (αυτοθανάτωση με άνοιγμα της κοιλιάς τους με πολύ συγκεκριμένο τρόπο) διέπρατταν και όταν:
καταδικάζονταν σε θάνατο (αυτό αποτελούσε τιμή για τον σαμουράι)
έχαναν σε μια μάχη
τους προσέβαλλε ο ανώτερός τους
και πολύ συχνά μετά την εφαρμογή του δικαιώματος της προσωπικής εκδίκησης.
Η τέχνη του σέππουκου ήταν απ’ τις πρώτες που διδάσκονταν οι νεαροί σαμουράι και η υπέρτατη εκδήλωση στοργής προς ένα φίλο ήταν να παρευρεθεί κοντά του τη στιγμή αυτή και να του κόψει το κεφάλι αμέσως μετά την εκτέλεση του σέππουκου.

Spoiler:

(Το σέππουκου απαγορευόταν στις γυναίκες και στους ανθρώπους των κατώτερων τάξεων. Οι γυναίκες μπορούσαν να αυτοκτονήσουν με ζιγκάκι, να τρυπήσουν δηλαδή το λάρυγγά τους και να ανοίξουν τις αρτηρίες τους με ένα μόνο κτύπημα. Οι γυναίκες των ανώτερων τάξεων λάμβαναν την ανάλογη εκγύμναση και μάθαιναν να δένουν τα δυο πόδια μαζί πριν αυτοκτονήσουν ώστε να μη βρεθεί το πτώμα σε απρεπή θέση.)

Όταν οι περίφημοι Σαράντα επτά Ρονιν για να εκδικηθούν κάποιον φόνο έκοψαν το κεφάλι του Κοτσουκέ Νο Σουκε, απεσύρθησαν στο κτήμα που τους υπέδειξε ο Σογκούν και έκαναν σέππουκου όλοι μαζί. Οι ιερείς απέστειλαν το κεφάλι του Κοτσουκέ στους ανθρώπους της ακολουθίας του, και αυτοί τους έδωσαν την εξής απόδειξη.
Ελήφθησαν:
1)Μια κεφαλή
2)Ένα χαρτόδεμα
Τα ανωτέρω είδη παρεδόθησαν σε καλή κατάσταση

Το επόμενο περιστατικό αποτελεί ένα απ’ τα πιο σπουδαία γεγονότα της ιαπωνικής ιστορίας για την κατανόηση της νοοτροπίας των Ιαπώνων.
Περί το τέλος της αντιβασιλείας του Ι(γ)εγιάσου, δυο αδελφοί, ο Σακόν και ο Ναϊκί, ηλικίας 24 και 17 ετών, προσπάθησαν να τον φονεύσουν επειδή είχε αδικήσει τον πατέρα τους. Συνελήφθησαν την τελευταία στιγμή και ο Ι(γ)εγιάσου συγκινήθηκε τόσο πολύ απ’ το θάρρος τους, που τους επέτρεψε να κάνουν σέππουκου και μάλιστα περιέλαβε και τον μικρότερο αδελφό τους Χασιμάρο (8 ετών) στο ευεργετικό αυτό μέτρο. Ο γιατρός που παρεστάθη στις τελευταίες αυτές στιγμές περιγράφει την εξής σκηνή:
«Αφού παρετάχθησαν και οι τρεις στη γραμμή για την υπέρτατη πράξη, ο Σακόν εστράφη προς τον νεότερο αδελφό τους και του είπε. «Άρχισε πρώτος γιατί θέλω να είμαι βέβαιος ότι θα γίνει αυτό που πρέπει.» Το παιδί απάντησε ότι δεν είχε παρευρεθεί σε σέππουκου και συνεπώς δε γνώριζε πως το εκτελούν και ότι ήθελε να δει πρώτα τα αδέλφια του για να μπορέσει έπειτα να τους μιμηθεί. Ο πρεσβύτερος αδελφός του χαμογέλασε μέσα από τα δάκρυά του και είπε: «Καλώς απάντησες μικρέ μου αδελφέ. Μπορείς να περηφανεύεσαι διότι είσαι παιδί του πατέρα μας.» Όταν το παιδί τοποθετήθηκε στη μέση, ο Σακόν βύθισε το εγχειρίδιο στο αριστερό μέρος της κοιλιάς του και είπε. «Κοίταξε αδελφέ. Καταλαβαίνεις τώρα; Πρόσεξε όμως μη βυθίσεις πολύ το εγχειρίδιο, για να μην πέσεις προς τα πίσω. Να σκύψεις λίγο μπρος και να έχεις τα γόνατά σου ενωμένα» Ο Ναϊκί ενήργησε με τον ίδιο τρόπο και είπε στο παιδί: « Να μην κλείσεις τα μάτια σου γιατί έτσι θα μοιάζεις με γυναίκα που πεθαίνει. Αν το εγχειρίδιό σου συναντήσει κάποια αντίσταση και σου λείπουν οι δυνάμεις, αναθάρρησε και διπλασίασε τις προσπάθειές σου, για να σύρεις με επιτυχία το μαχαίρι σου. Το αγόρι παρακολούθησε τους αδελφούς του να πεθαίνουν, ύστερα ακολούθησε με ψυχραιμία το παράδειγμά τους.»

Edited by himawarinosekai, 01 October 2008 - 00:31.
mata shichatta!

[ATANASHIOSU]

Επιτέλους στο ψητό... Για όσους ενδιαφέρονται, υπάρχει η αριστουργηματική ταινία του Ακίρα Κουροσάβα "Οι επτά σαμουράι". Δείχνει μια κάπως πιο ανθρώπινη πλευρά των σαμουράι.

ΥΓ: Το σωστό είναι Ι(γ)εγιάσου όχι Ι(γ)εγιάζου. Συχνά αυτό το λάθος κάνουν όσοι μεταφράζουν από τα αγγλικά χωρίς να ξέρουν καθόλου Ιαπωνική προφορά. Το s είναι πάντα σ, όχι ζ. Για αυτό και το σωστό είναι Οσάκα (ή καλύτερα Όσακα), και όχι Οζάκα.

[Shiro_Tamori]

Βασικά πιστεύω απαραίτητη είναι μια αναφορά στη διαμάχη Τάιρα-Μιναμότο και στον Γιοσιτσούνε... Αν βαριέστε μπορώ να δοκιμάσω κι εγώ.

[himawarinosekai]

ATANASHIOSU tasukatta και πάλι. Τον είχα μάθει να τον λέω λάθος, γιατί πρώτη φορά διάβασα γι' αυτόν σε ελληνικό κείμενο όπως σωστά μάντεψες!

Βασικά πιστεύω απαραίτητη είναι μια αναφορά στη διαμάχη Τάιρα-Μιναμότο και στον Γιοσιτσούνε... Αν βαριέστε μπορώ να δοκιμάσω κι εγώ.

Έχω ξαναπεί ότι μπορεί και προσωπικά θέλω πολύ να προσθέτει ο καθένας ό,τι θέλει και όσα θέλει αρκεί να συμβαδίζουν με την συγκεκριμένη ιστορική περίοδο που αναφέρομαι ώστε να μην μπλέκονται οι τυχόν αναγνώστες. Έτσι θα μαζευτούν πολλές πληροφορίες! Όταν με το καλό φτάσουμε στη διαμάχη των δύο οικογενειών (στο επόμενο ποστ μου δλδ) μπορείς να συμπληρώσεις όοοοοοοοσα στοιχεία θες!

*ύφος απόγνωσης*
Θα με βοηθούσε αν διαβάζατε το πρώτο ποστ τουλάχιστον πριν ποστάρετε onegai...

[himawarinosekai]

Όταν κατά το δεύτερο μισό του 11ου αιώνα ανέβηκε στο θρόνο αυτοκράτορας που δεν είχε γεννηθεί από κόρη των Φουτζιβάρα, και χωρίς να έχει παντρευτεί κόρη Φουτζιβάρα, η άσκηση της εξουσίας μετατοπίστηκε από τη μητρική γραμμή του αυτοκράτορα, στην πατρική καθώς και στους αυτοκράτορες που είχαν αποσυρθεί και είχαν γίνει βουδιστές μοναχοί. (βλ. αυτοκρατορες Σιρακάβα, Γκο-Τομπα και Γκο-Σιρακάβα) Σημειωτέον δε ότι πολλοί ευγενείς πήγαιναν εκείνη την εποχή στα μοναστήρια για να γίνουν μοναχοί. Αυτοί καταλάμβαναν και τα υψηλά αξιώματα στο χώρο της θρησκείας, αποκλείοντας έτσι τις κατώτερες τάξεις που συνεχώς εξεγείρονταν (ακόμα και ένοπλα).


Την ίδια εποχή οι σαμουράι που είχαν ήδη αποκτήσει δύναμη στην επαρχία, άρχισαν να συγκεντρώνονται γύρω απ’ την πρωτεύουσα δρώντας ως στρατιωτική αστυνομία, μέχρι που απέκτησαν και βάση μέσα στην ίδια την Αυλή.


Οικογένεια Μιναμότο vs οικογένεια Τάιρα

Όταν οι Μιναμότο, απόγονοι του αυτοκράτορα Σέιβα και ευνοούμενοι της οικογένειας Φουτζιβάρα κατέστειλαν την εξέγερση της οικογένειας Αμπέ στο διοικητικό διαμέρισμα Τοχόκου, ο Μιναμότο Γιόσιιε έγινε εθνικός ήρωας και πολλές οικογένειες του έδωσαν όρκο υποταγής και γη με αντάλλαγμα την προστασία του. Ο γιός του όμως δεν ήταν το ίδιο ικανός στρατιωτικός.
Αυτή την αδυναμία εκμεταλλεύθηκε η οικογένεια Τάιρα, που στόχευσε και καλλιέργησε την αυτοκρατορική εύνοια. Ο Τάιρα Μασαμόρι και ο γιός του Τανταμόρι υπηρέτησαν ως διοικητές επαρχιών της δυτικής Ιαπωνίας εδραιώνοντας τη δύναμή τους στην περιοχή και ανεγείροντας πολλούς νέους ναούς.

Μέσα στην Αυλή οι διαφορές ανάμεσα στις οικογένειες χώρισαν την αυτοκρατορική οικογένεια σε δυο στρατόπεδα που προσεταιρίστηκαν αντίστοιχα τους Μιναμότο και τους Τάιρα. Οι διαμάχες οδήγησαν στη μάχη που είναι γνωστή ως Σύγκρουση Χόγκεν τον Ιούλιο του 1156. Αν και μικρή, η μάχη αυτή αποδείκνυε πόσο ισχυρή επιρροή είχε πια αποκτήσει η δύναμη των σαμουράι στη διακυβέρνηση της χώρας.
Στην επομενη μάχη (Χέιτζι, 1159) ο Τάιρα Κιγιομόρι αναδείχτηκε σε πρώτη δύναμη του κράτους.


Η διακυβέρνηση Τάιρα Κιγιομόρι
Αυτος ο σαμουράι διακυβέρνησε για 20 χρόνια. Έγινε υπερυπουργός του κράτους, πάντρεψε την κόρη του με τον αυτοκράτορα και ο γιός του ανέβηκε στο θρόνο σε παιδική ηλικία. Έτσι ξανάρχισε η διακυβένρηση από συγγενείς της μητέρας. Η διακυβένρησή του είχε στρατιωτικό χαρακτήρα (εξορία αντιπάλων, καταστροφή ναών-κέντρων αναταραχών αλλά και ενθάρρυνση εμπορικών συναλλαγών με την Κίνα)


Οι Μιναμότο όμως συνέχισαν να αποκτούν δύναμη στις επαρχίες. Ο Γιοριτόμο, συγκέντρωσε τους Μιναμότο και οργάνωσε επίθεση στο Κυότο. Τελικά οι Τάιρα αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν και η εξουσία πέρασε στους Μιναμότο.

Η κυριάρχηση των Μιναμότο αποτέλεσε μια πολύ κρίσιμη καμπή της ιαπωνικής ιστορίας, μιας και θεωρείται η αρχή της κυριαρχίας των σαμουράι και του φεουδαρχικού συστήματος. Σήμανε το τέλος του μοναρχικού συστήματος της Αυλής. Στο εξής και μέχρι την εποχή της παλινόρθωσης (1868 ), θα μιλάμε λοιπόν για σογκουνάτο ή μπακουφου, το σύστημα διακυβέρνησης που ασκούσε τον πραγματικό πολιτικό έλεγχο.
つづく


bonus material
σύντομη ξενάγηση στη Νάρα απ' το jdrama Shikaotoko aoniyoshi (θα δείτε και τον Βούδα Βαϊροτσάνα που ανέφερε ο Ａｔａｎａｓｈｉｏｓｕ εδώ)

[media]http://www.youtube.com/watch?v=CjE4iIpq0tM[/media]Ａｔａｎａｓｈｉｏｓｕ　αν σου είναι εύκολο γράψε δυο λόγια για τους μοναχούς αυτοκράτορες. Τί τους έπιασε και κλείστηκαν στα μοναστήρια;

[a2a]

Αααα! Shikaotoko Aoniyoshi! Now that was a pretty interesting drama about Japanese folk legends and Nara.
Πραγματικά η Νάρα έχει πολύ ιστορία (πέρα από ελάφια που μιλάνε χεχε) και αυτός ο τεράστιος Βούδας είναι επιβλητικός. Άλλο να το βλέπεις στην TV όμως και άλλο από κοντά. Ορκίζομαι ότι θα μπορούσα να κρεμαστώ από το αυτί του!

Και πολύ χαίρομαι που βλέπω πληροφορίες για το Genji-Heike Monogatari και το σογκουνάτο της Καμακούρα. Είναι από τις αγαπημένες μου περιόδους (αγαπημένη μου είναι η Σενγκόκου).

[ATANASHIOSU]

Ａｔａｎａｓｈｉｏｓｕ　αν σου είναι εύκολο γράψε δυο λόγια για τους μοναχούς αυτοκράτορες. Τί τους έπιασε και κλείστηκαν στα μοναστήρια;

(Tensai mode on)

Βασικά και εγώ είχα αυτό το ερώτημα παλιά. Η απάντηση βρήσκετε στη θέση που είχαν οι αυτοκράτορες, και οι μοναχοί αυτοκράτορες. Αρχικά πρέπει να πούμε πως ο αυτοκράτορας στην Ιαπωνία είχε διαφορετική θέση με αυτή που συνήθως συναντούμε στον Ευρωπαϊκό χώρο. Ο Ιάπωνας αυτοκράτορας συνήθως έχει τιμητικό και διακοσμητικό ρόλο και κύρια ασχολία του είναι αν κάνει θρησκευτικές τελετές. Είναι περισσότερος θρησκευτικό-πολιτιστικός άρχοντας παρά κοσμικός. Υπάρχουν ορισμένοι αυτοκράτορες που αναμείχθηκαν στην πολιτική, αλλά αρκετοί δολοφονήθηκαν.

Ο αυτοκράτορας συνήθως ήταν μικρό παιδί που ανέβαινε στο θρόνο ύστερα από υπόδειξη των πραγματικών εξουσιαστών. Ήταν ουσιαστικά μια μαριονέττα. Όταν μεγάλωνε, αναγκαζόταν να παραιτηθεί, και να γίνει μοναχός έτσι ώστε ο νέος αυτοκράτορας να είναι πάλι πιόνι στα χέρια των αυλικών.

Βέβαια, αρκετοί αυτοκράτορες έγιναν ουσιαστικοί κυβερνήτες όντας μοναχοί. Γίνοντας μοναχοί δεν είχαν πλέον την υποχρέωση να τελούν τις θρησκευτικές τελετές που έχουν οι εκάστοτε αυτοκράτορες, και έτσι μπορούσαν ανενόχλητα να ασκήσουν την πολιτική τους.

(Tensai mode off)

[himawarinosekai]

Είχαμε σταματήσει στις διαμάχες των δύο οικογενειών Τάιρα και Μιναμότο, και στο το πώς τελικά η εξουσία πέρασε στα χέρια των Μιναμότο πράγμα που σήμανε τη έναρξη της διακυβέρνησης της Ιαπωνίας απ' τους Σογκούν...

Το Μπακουφού της Καμακούρα (1192-1333)

Ο Γιοριτόμο αμέσως μετά την νίκη του επί των Τάιρα προέβη σε μέτρα οργάνωσης του σογκουνάτου.
1) Ίδρυσε ένα είδος πειθαρχικού συμβουλίου
2) Ίδρυσε το είδος δικαστηρίου με σκοπό την εκδίκαση μηνύσεων και προσφυγών
3) Διόρισε στρατιωτικούς διοικητές σε όλες τις επαρχίες καθώς και στρατιωτικούς επιτρόπους.

Και φυσικά φρόντισε να εξοντώσει τόσο την οικογένεια Τάιρα όσο και τους Φουτζιβάρα.

Το 1192 πήγε στο Κίοτο όπου διορίστηκε Σογκούν (= διοικητής του στρατού)

Το 1199 ο Γιοριτόμο πέθανε. Τότε η εξουσία πέρασε στα χέρια της οικογένειας Χότζο απ’ την οποία προερχόταν η σύζυγός του Μασάκο. Απ’ το 1203 μέχρι το 1333 η θέση του επιτρόπου (σικέν) ανήκε διαδοχικά σε μέλη της οικογένειας Χότζο. Οι ίδιοι δεν έγιναν ποτέ Σογκούν, αλλά το ποιος θα διοριζόταν Σογκούν καθώς και η άσκηση της εξουσίας ήταν υπό τον έλεγχό τους.

Τώρα που οι Μιναμότο είχαν φύγει απ’ τη μέση, ο αυτοκράτορας (Γκο-Τόμπα) προσπάθησε να ανατρέψει το καθεστώς, πράγμα που οδήγησε στην σύλληψη και εξορία του. Το μπακουφού τότε εγκατέστησε το στρατηγείο του στο Κυότο και η εξουσία του Σογκούν επεκτάθηκε πια σε όλη τη χώρα.

Το 1232 το συμβούλιο των εξεχόντων ακολούθων συνέταξε το Τζοέι Σικιμοκου, την πρώτη γραπτή απόδοση των νόμων του σογκουνάτου. Στην ουσία αποτελούσε ένα σύνολο κανόνων για την ορθή ζωή του πολεμιστή.

Ο πόλεμος με τους Μογγόλους

Εκείνη την εποχή, οι Μογγόλοι με τον διάδοχο του Τζεγκις Χαν είχαν καταλάβει την Κίνα και την Κορέα και έστρεφαν το βλέμμα τους προς την Ιαπωνία. Η τύχη όμως ήταν με τους Ιάπωνες. Ενώ οι εισβολείς προχωρούσαν με επιτυχία, ένας τυφώνας βύθισε περισσότερα από 200 πλοία τους και αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στην νότια Κορέα.

Με σημαντικές δαπάνες οι Ιάπωνες έχτισαν μεγάλο τοίχος στον κόλπο της Χακάτα, ενώ οι Μογγόλοι ετοίμαζαν δεύτερη επίθεση. Με στρατό 140.000 ανδρών επιχείρησαν να επιτεθούν αλλά ένας τυφώνας κατέστρεψε πάλι όλο σχεδόν το στόλο τους, και οι επιζήσαντες αιχμαλωτίστηκαν απ’ τους Ιάπωνες.

Ο πόλεμος αυτός καταρράκωσε οικονομικά την Ιαπωνία, οδήγησε σε νέα παρατεταμένη περίοδο απομόνωσης απ’ την Κίνα, ενώ η νίκη τόνωσε το αίσθημα της εθνικής υπερηφάνειας και την πεποίθηση ότι είχαν τις θεϊκές δυνάμεις με το μέρος τους.

Η διαμόρφωση της κοινωνίας

Οι γεωργικές εκτάσεις ελέγχονταν από ισχυρούς τοπικούς γαιοκτήμονες που είχαν γίνει πολεμιστές, συχνά διορισμένοι ως στρατιωτικοί επιστάτες από το μπακουφού.
Οι σαμουράι, εν καιρώ ειρήνης ασχολούνταν με το κυνήγι και τις πολεμικές τέχνες. Σ’ αυτή την περίοδο αναπτύχθηκε-εξελίχθηκε το Μπουσίντο. Η νέα στρατιωτική αριστοκρατία κυριάρχησε της παλιάς μη στρατιωτικής. Την ίδια εποχή ο πολιτισμός σφραγίστηκε από ισχυρές επιρροές εκ της Κίνας, τόσο σε θρησκευτικό όσο και σε καλλιτεχνικό επίπεδο. Πολλοί σαμουράι εκδήλωσαν αγάπη για την ποιήση βάκα. Το έπος που περιγράφει στρατιωτικά κατορθώματα «Χέικε μονογκατάρι» απαγγελλόταν σε όλη τη χώρα από βουδιστές τροβαδούρους.
Προς το τέλος της εποχής Καμακούρα η αλληλεγγύη ανάμεσα στους Σαμουράι άρχισε να καταρρέει και κλίμα δυσπιστίας άρχισε να αναπτύσσεται.

Οι Νταϊμυο

Τότε ανέκυψε η τάξη των Ντάϊμυο. Σιγά-σιγά λόγω της οικονομικής κρίσης, το χάσμα ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς άρχισε να μεγαλώνει. Οι τοπικοί στρατιωτικοί διοικητές απέκτησαν έλεγχο πάνω στους γαιοκτήμονες, θεμελιώνοντας σχέση κύριου-υποτελούς. Έτσι άρχισε να διαμορφώνεται μια νέα τοπική τάξη αρχόντων.
Αυτή η τάξη άρχισε να αμφισβητεί την εξουσία των Χότζο στο μπακουφου, με αποτέλεσμα να αρχίσουν ξανά οι διαμάχες.

つづく

Όπως πάντα, παρατηρήσεις, προσθήκες ευπρόσδεκτες
Tensai-sama διάβασα ότι αυτή την περίοδο εισήχθη ο νέο-κομφουκισμός εκ Κίνας. Αν δεν σκοπεύεις να το εξηγήσεις αλλού, ρίξε μια μετάφραση onegai!

Edited by himawarinosekai, 28 October 2008 - 21:15.
σύνταξη - βιασύνη δεν πάνε μαζί Ο_ο

[Shiro_Tamori]

Εκείνη την εποχή, οι Μογγόλοι με τον διάδοχο του Τζεγκις Χαν είχαν καταλάβει την Κίνα και την Κορέα και έστρεφαν το βλέμμα τους προς την Ιαπωνία. Η τύχη όμως ήταν με τους Ιάπωνες. Ενώ οι εισβολείς προχωρούσαν με επιτυχία, ένας τυφώνας βύθισε περισσότερα από 200 πλοία τους και αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στην νότια Κορέα.

Να πώ εδώ πως σύμφωνα με ένα ντοκιμαντέρ που είχα δεί οι Κινέζοι που κατασκεύασαν τα μογγολικά πλοία (οι Μογγόλοι δεν ήταν θαλασσινός λαός), μη γουστάροντας τους Μογγόλους, φαίνεται ότι τα έκαναν ευκολοβύθιστα και έτσι ίσως έβαλαν το χεράκι τους στο θρίαμβο του Καμικάζε (όπως λέγεται ο Θείος Άνεμος που βύθισε τα μογγολικά πλοία).

Κλείνοντας την παρένθεση ας παραθέσω κάποιες πληροφορίες για τον Μιναμότο Γιοσιτσούνε (ελπίζω να μην υπάρχει πρόβλημα τώρα) :


Οι Πόλεμοι Γκενπέι όπως είναι γνωστό επίσης μέρος της διαμάχης Μιναμότο (Γκέντζι) και Τάιρα (Χέικε) χαρακτηρίζονται έντονα από ορισμένες προσωπικότητες και γεγονότα που σημάδεψαν ανεξίτηλα την ιστορία και την τέχνη της Ιαπωνίας.

α. Ο Μιναμότο Γιοσιτσούνε (παιδικό όνομα Ουσιγουάκα, 1159 – 15 Ιουνίου 1189)

Ο Γιοσιτσούνε γεννήθηκε κατά την Επανάσταση Χέιτζι του 1159, στην οποία βρήκαν το θάνατο ο πατέρας του και οι δύο μεγαλύτεροι αδερφοί του. Η ζωή του του παραχωρήθηκε και μεγάλωσε στο Ναό Κουράμα, στα βουνά Χιέι (όπου σύμφωνα με το θρύλο τον εκπαίδευσαν στην τέχνη του σπαθιού οι Τένγκου του Κουράμα-βουνίσια πνεύματα των ιαπωνικών θρύλων με χαρακτηριστικά πτηνού και ανθρώπου) δίπλα στην πρωτεύουσα του Κυότο, ενώ ο αδερφός του Γιοριτόμο εξορίστηκε στην επαρχία Ίζου (από τους Τάιρα πάντα). Αργότερα ο Γιοσιτσούνε τέθηκε υπό την προστασία του Φουτζιβάρα νο Χιντεχίρα, αρχηγού της ισχυρής τοπικά πατριάς Φουτζιβάρα στο Χιραιζούμι, στην επαρχία Μούτσου.

Επιδέξιος ξιφομάχος, νίκησε τον θρυλικό πολεμιστή μοναχό Μπενκέι σε μονομαχία (λέγεται ότι ο Μπενκέι περίμενε σε μια γέφυρα περαστικούς πολεμιστές με τους οποίους μονομαχούσε και νικώντας τους έπαιρνε τα σπαθιά τους- το σπαθί του Γιοσιτσούνε θα ήταν το εκατοστό, αλλά σε αυτή τη μάχη ο μοναχός έχασε, αφού ο επιδέξιος αντίπαλός του απέφυγε τις επιθέσεις του και τελικά υπερίσχυσε). Από τότε ο Μπενκέι έγινε το δεξί χέρι του Γιοσιτσούνε, πεθαίνοντας τελικά στην πολιορκία της Κορομογκάβα.

Στα 1180 ο Γιοσιτσούνε έμαθε ότι ο αδερφός του, Γιοριτόμο, πλέον ηγέτης της πατριάς Μιναμότο, συγκέντρωσε στρατό κατ' εντολή του Πρίγκηπα Μοτσιχίτο για να πολεμήσει ενάντια στους Τάιρα που είχαν αρπάξει την εξουσία από τον αυτοκράτορα. Ο Γιοσιτσούνε σύντομα προσχώρησε στην παράταξη του αδερφού του, μαζί με τον Μιναμότο Νοριγιόρι. Τα αδέρφια δεν είχαν συναντηθεί ποτέ πριν, αλλά συνεργάστηκαν στις τελευταίες τρείς διαμάχες μεταξύ Τάιρα και Μιναμότο, τον Πόλεμο Γκενπέι.

Ο Γιοσιτσούνε νίκησε και σκότωσε τον ανταγωνιστή και ξάδερφό του Μιναμότο Γιοσινάκα στη μάχη του Αβάζου στην Επαρχία Όμι τον πρώτο μήνα του 1184 και τον επόμενο μήνα νίκησε τους Τάιρα στη Μάχη της Ίτσι-νο-Τάνι στο σημερινό Κόμπε. Στα 1185 ο Γιοσιτσούνε νίκησε ξανά τους Τάιρα στη Μάχη του Γιασίμα στο Σικοκού και τους κατέστρεψε ολοκληρωτικά στη ναυμαχία της Ντάν νο ούρα στη σημερινή Επαρχία Γιαμαγκούτσι.

Μετά τον Πόλεμο Γκενπέι, ο Γιοσιτσούνε υποστήριξε τον εγκλεισμένο Αυτοκράτορα Γκό-Σιρακάβα ενάντια στον αδερφό του Γιοριτόμο. Αφού κατέφυγε ξανά στην προσωρινή προστασία του Φουτζιβάρα Χιντεχίρα στο Μούτσου, ο Γιοσιτσούνε προδόθηκε, νικήθηκε στη Μάχη της Κορομογκάβα και αναγκάστηκε να κάνει σεπούκου μαζί με τη γυναίκα και την κόρη του από το γιό του Χιντεχίρα, Φουτζιβάρα Γιασουχίρα. Ναός αφιερωμένος στον Γιοσιτσούνε είναι το Σιντοϊστικό Τέμενος Σιραχάτα Τζίντζα στο Φουτζισάβα.

Η επιρροή του Γιοσιτσούνε είναι μακρόχρονη και σημαντική στην ιαπωνική λογοτεχνία και κουλτούρα, λόγω της εμφάνισής του ως κύριου χαρακτήρα στο τρίτο μέρος του ιαπωνικού κλασσικού λογοτεχνήματος Χέικε Μονογκατάρι (Ιστορία των Χέικε, κάτι σαν τον δικό μας Τρωικό Πόλεμο). Ο ιαπωνικός όρος για την "συμπάθεια στον τραγικό ήρωα", χάνγκαν-μπιίκι, έρχεται από τον τίτλο του Γιοσιτσούνε: χάνγκαν, τον οποίο έλαβε από την Αυτοκρατορική Αυλή. Υπήρξε έμπνευση για πολλά Νό έργα, εικόνες και άλλα φιλοτεχνήματα, ενώ είναι σημαντικός χαρακτήρας, μεταξύ των άλλων, στο βιντεοπαιχνίδι Okami (όπου είναι το ταίρι της Amaterasu και σχετίζεται με το φεγγάρι όπως αυτή με τον ήλιο), το μάνγκα Kurozuka (πρωταγωνιστής, εμφανίζεται και ο Μπενκέι), ενώ αναφέρεται και στο Baccano! ("Jacuzzi you should become Yoshitsune" είπε η Miria Harvent, για όσους θυμούνται). Το τρομερό bankai του Kuchiki Byakuya στο Bleach (Senbonzakura) πιθανότατα σχετίζεται με το Kabuki έργο του 1748 Yoshitsune Senbon Zakura (Ο Γιοσιτσούνε και οι Χίλιες Κερασιές), με πρωταγωνιστές τον Γιοσιτσούνε, μια μαγική αλεπού (kitsune-κίτσουνε) μεταμορφωμένη σε ακόλουθό του και άλλους χαρακτήρες. Υπάρχουν και J-Doramas με θέμα τη ζωή του όπως το "Yoshitsune" του 2005 και άλλα παλιότερα.

Μια ιστορία που θυμίζει το δικό μας Μαρμαρωμένο Βασιλιά λέει ότι δραπέτευσε από την Ιαπωνία και φτάνοντας στην ηπειρωτική Ασία έγινε αργότερα ο Τζένγκις Χάν, διατηρώντας φυσικά τη στρατηγική του δεινότητα.

Παραθέτω μερικές απεικονίσεις του Γιοσιτσούνε:

Η φυγή της Λαίδης Τόκιβα μέσα στο χιόνι με τα τρία παιδιά της, τους Ιμαγουάκα, Οτογουάκα και φυσικά τον Ουσιγουάκα:

Spoiler:

Η εκπαίδευση του Ουσιγουάκα με τα Τένγκου στο Βουνό Κουράμα, εποπτεύει ο Άρχοντας των Τένγκου (νταιτένγκου) του Κουράμα Σότζομπό:

Spoiler:

Η μάχη με τον Μπενκέι:

Spoiler:

Spoiler:

Γιοσιτσούνε και Μπενκέι:

Spoiler:

Ο Γιοσιτσούνε στο Kurozuka (manga , που πρόσφατα έγινε και anime):

Spoiler:

Ο Ουσιγουάκα (Waka) στο Okami:

Spoiler:

Edited by Tadaka, 08 January 2009 - 20:05.

[Shiro_Tamori]

β. Η Ναυμαχία της Νταν νο ούρα (Dan-no-ura no tatakai)

Spoiler:

Ήταν η καθοριστική ναυμαχία του Πολέμου Γκενπέι και έλαβε χώρα στη Νταν νο ούρα, στο στενό Σιμονοσέκι στο νότιο άκρο του Χονσού. Την 25η Απριλίου του 1185 ο στόλος της Πατριάς Γκέντζι (Μιναμότο), αποτελούμενος από 800 πλοία και με κυβερνήτη τον Μιναμότο νο Γιοσιτσούνε κατανίκησε τους Χέικε (Τάιρα), που είχαν 500 πλοία και κυβερνήτη τον Τάιρα νο Μουνεμόρι σε μια σύγκρουση που διήρκεσε περίπου μισή μέρα.

Οι Μιναμότο είχαν την αριθμητική υπεροχή, αλλά κάποιες πηγές λένε ότι οι Τάιρα είχαν το πλεονέκτημα ως προς την κατανόηση των ρευμάτων της συγκεκριμένης περιοχής και των τακτικών των ναυτικών συγκρούσεων γενικότερα. Οι Τάιρα χώρισαν το στόλο τους σε τρείς μοίρες, ενώ ο εχθρός τους κατέφθασε μαζικά με τα πλοία δίπλα δίπλα και τους τοξότες έτοιμους. Η αρχή της μάχης συνίστατο κυρίως σε ανταλλαγές βελών από μακριά, πριν οι Τάιρα πάρουν την πρωτοβουλία και χρησιμοποιήσουν τα ρεύματα για να διευκολυνθούν στην κύκλωση των εχθρικών πλοίων. Συγκρούστηκαν με τους Μιναμότο και οι μακρινές βολές έδωσαν τη θέση τους σε κοντινή μάχη με ξίφη και μαχαίρια αφού τα πληρώματα έκαναν έφοδο στα αντίπαλα πλοία. Όμως τα ρεύματα άλλαξαν και η υπεροχή δόθηκε πάλι στους Μιναμότο.

Ένας από τους καταλυτικούς παράγοντες που συντέλεσαν στη νίκη των Μιναμότο ήταν η λιποταξία ενός στρατηγού των Τάιρα, του Ταγκούτσι Σιγκεγιόσι, ο οποίος αποκάλυψε στους Μιναμότο σε ποιο πλοίο βρισκόταν ο εξάχρονος Αυτοκράτορας Αντόκου. Οι τοξότες τους επικεντρώθηκαν στους κωπηλάτες και τους πηδαλιούχους του πλοίου του Αυτοκράτορα, όπως και του υπόλοιπου εχθρικού στόλου, θέτοντας τον εκτός ελέγχου. Πολλοί από τους πολεμιστές Τάιρα, καθώς είδαν τη ροή της μάχης εναντίον τους, έπεσαν στη θάλασσα, αυτοκτονώντας αντί να αντιμετωπίσουν την ήττα από τους Μιναμότο. Ανάμεσα σε αυτούς που πέθαναν έτσι ήταν ο Αντόκου και η γιαγιά του, Λαίδη Νιι, χήρα του Τάιρα νο Κιγιομόρι, του αρχηγού της Πατριάς. Μέχρι σήμερα θρυλείται ότι οι κάβουρες Χέικε που βρίσκονται στα στενά του Σιμονοσέκι εγκλείουν τα πνεύματα των πολεμιστών Τάιρα.

Οι Τάιρα προσπάθησαν να ρίξουν τα Πετράδια του Στέμματος στη θάλασσα, αλλά κατάφεραν να το πράξουν μόνο με το Σπαθί και τον Καθρέφτη (Τα Πετράδια, το Σπαθί και ο Καθρέφτης είναι οι Τρείς Ιεροί Θησαυροί του Ιαπωνικού Θρόνου ). Ο Καθρέφτης ανακτήθηκε από δύτες. Πολλοί πιστεύουν ότι το Σπαθί χάθηκε τότε, αν και επίσημα λέγεται ότι ανακτήθηκε και αφιερώθηκε στο Τέμενος Ατσούτα.

Η αποφασιστική νίκη των Μιναμότο οδήγησε στο τέλος των προσπαθειών των Τάιρα για έλεγχο της Ιαπωνίας. Ο Μιναμότο Γιοριτόμο, πρεσβύτερος ετεροθαλής αδερφός του Μιναμότο Γιοσιτσούνε, έγινε ο πρώτος Σογκούν, εγκαθιστώντας την στρατιωτική κυβέρνησή του ("Μπάκουφου") στην Καμακούρα.

Εδώ θα αναφέρω δύο ανέκδοτα-θρύλους που σχετίζονται με τη μάχη.

i) Ο Γιοϊτσι ο τοξότης

Spoiler:

Πριν τη μάχη, όταν οι Γκέντζι βρίσκονταν ακόμα στην παραλία και οι Χέικε στη θάλασσα, ένα μικρό στολισμένο πλοίο πλησίασε από τη θάλασσα μέσα στο δειλινό. Στο πλοίο βρισκόταν μια όμορφη γυναίκα φορώντας ένα πολύχρωμο, επίσημο κιμονό και κρατώντας μια βεντάλια ανατέλλοντος ηλίου στην κορυφή ενός στύλου. Αυτή ήταν μια πρόκληση των Χέικε στους Γκέντζι. Ο διοικητής των Γκέντζι διέταξε τον Νάσου Γιοϊτσι να τοξέψει τη βεντάλια ρίχνοντάς τη από το στύλο.

Ο Γιοϊτσι ήταν είκοσι ετών και γνωστός ως εξαίρετος τοξότης, αλλά ο στόχος τώρα βρισκόταν πολύ μακριά και σκαμπανεύαζε στα κύματα που προκαλούσε ο ισχυρός βόρειος άνεμος. Οι σαμουράι και των δύο πλευρών τον παρατηρούσαν αναρωτούμενοι αν μπορούσε να εκπληρώσει τον άθλο. Ο Γιοϊτσι αποφάσισε να μπεί στο νερό πάνω στο άλογό του με το τόξο του και ένα αμβλυκέφαλο βέλος στα χέρια του. Προσευχήθηκε με τα μάτια κλειστά στη θεότητα που τον δίδαξε για επιτυχία. Όταν άνοιξε τα μάτια του ο άνεμος είχε πέσει. Αμέσως εξαπέλυσε το βέλος και πέτυχε τη βεντάλια λίγα εκατοστά πάνω από το κέντρο της. Αυτή πέταξε ψηλά στον ουρανό και έπεσε στη θάλασσα. Βλέποντάς το αυτό όλοι οι παρευρισκόμενοι σε θάλασσα και γή παρακινήθηκαν να επαινέσουν τον Γιοϊτσι.

Μετά τη μάχη ο Γιοϊτσι λέγεται ότι έλαβε πέντε επαύλεις ως ανταμοιβή για το ανδραγάθημά του.

Ο Γιοϊτσι εμφανίζεται στο Okami της Capcom.

ii) Ο Χοϊτσι ο Κουτσάυτης

Spoiler:

Σύμφωνα με το θρύλο, ο Χοϊτσι ήταν ένας τυφλός αοιδός (biwa hoshi) με εκπληκτικό ταλέντο στη μπίβα (ένα ιαπωνικό όργανο που θυμίζει λαούτο). Ήταν ιδιαίτερα καλός στην εκτέλεση της Ιστορίας των Χέικε, του έπους που περιγράφει την πτώση των Χέικε και του Αυτοκράτορα Αντόκου, το μνήμα του οποίου υπάρχει στο Ναό Αμιντάτζι. Οι εκτελέσεις του ήταν τόσο εκπληκτικές που "ακόμα και οι καλικάντζαροι αναλύονταν σε δάκρυα". Παρά το ταλέντο του ο Χοϊτσι ήταν πολύ φτωχός και αναγκαζόταν να ζεί στο Ναό Αμιντάτζι με ένα φιλικό ιερέα.

Η ιστορία λέει ότι ο Χοϊτσι προσεγγίστηκε μια νύχτα από έναν επιτακτικό σαμουράι που του ζήτησε να παίξει για τον αφέντη του. Ο υποτακτικός οδήγησε τον τυφλό αοιδό σε ένα μέρος που του έδωσε την εντύπωση σπιτιού κάποιου ισχυρού ευγενούς και όπου κάποιος του ζήτησε να παίξει την Ιστορία των Χέικε.
Δέχθηκε πολλούς επαίνους και οδήγησε το κοινό σε δάκρυα με αποτέλεσμα να του ζητηθεί να γυρίσει το επόμενο βράδι για τη συνέχεια. Πρίν ο υποτακτικός τον οδηγήσει στο ναό, του είπε ότι ο ευγενής για τον οποίο έπαιξε ταξίδευε κρυφά και τον προειδοποίησε να μην πεί σε κανένα για τα γεγονότα της νύχτας εκείνης.

Το επόμενο βράδι ο σαμουράι γύρισε στα δώματα του Χοϊτσι και τον οδήγησε πίσω στον ευγενή. Όμως αυτή τη φορά η απουσία του αοιδού ανακαλύφθηκε από τον φίλο του, τον ιερέα του ναού. Ο ιερέας γέμισε υποψίες και έδωσε εντολή στους υπηρέτες του να προσέχουν τον Χοϊτσι την επόμενη νύχτα. Όταν τον είδαν να αφήνει το ναό οι υπηρέτες τον ακολούθησαν και τελικά τον βρήκαν να παίζει τη μπίβα του μετά μανίας στη μέση του κοιμητηρίου του Αμιντάτζι. Όταν τον έσυραν πίσω στο ναό, ο Χοϊτσι εξήγησε τα γεγονότα της προηγούμενης νύχτας στον ιερέα.

Κατανοώντας ότι ο Χοϊτσι ήταν θύμα στοιχειώματος από φαντάσματα, ο ιερέας ορκίστηκε να τον σώσει από μελλοντική εξαπάτηση. Ζωγράφισε στο σώμα του Χοϊτσι το κείμενο μιας ιερής σούτρα (συγκεκριμένα την Ελάσσονα Πράτζνα Παραμίτα Χριντάγια Σούτρα) και τον συμβούλεψε να παραμείνει σιωπηλός και ακίνητος όταν το κοινό του, τα φαντάσματα των Χέικε, τον καλούσαν. Το βράδι εκείνο ο σαμουράι κάλεσε τον Χοϊτσι όπως και πρίν και θύμωσε όταν δεν είχε απόκριση. Το φάντασμα πλησίασε αλλά ήταν αδύνατο να δεί τον Χοϊτσι, με εξαίρεση τα αυτιά του. Η ιερή σούτρα έκανε το υπόλοιπο του σώματος του Χοϊτσι αόρατο στον υποτακτικό. Αυτός, προσπαθώντας να υπακούσει στις εντολές, ξερίζωσε τα αυτιά του Χοϊτσι σαν απόδειξη ότι ήταν το μόνο μέρος του αοιδού στο οποίο είχε πρόσβαση.

Όταν το φάντασμα έφυγε, ο Χοϊτσι ήταν ακόμα πολύ φοβισμένος για να αντιδράσει, παρά το αίμα που έτρεχε από τις πληγές στο κεφάλι του. Όταν ο ιερέας γύρισε, κατάλαβε με απογοήτευση ότι είχε ξεχάσει να γράψει τη σούτρα στα αυτιά του Χοϊτσι, πράγμα που τα κατέστησε ευάλωτα στο πνεύμα. Παρά τον τραυματισμό, η δοκιμασία ελευθέρωσε τον Χοϊτσι από τη δύναμη του πνεύματος και τελικά οι πληγές του επουλώθηκαν και έγινε διάσημος μουσικός.

Είναι μια πολύ γνωστή ιστορία στην Ιαπωνία και η πιο δημοφιλής αγγλική μετάφραση εμφανίστηκε στο βιβλίο Kwaidan: Stories and Studies of Strange Things του Λευκάδιου Χέρν (μεγάλου ιαπωνόφιλου (και) ελληνικής καταγωγής).

Εκδοχές της ιστορίας εμφανίζονται στην ταινία τρόμου Kwaidan, όπως και στο θεατρικό έργο The Dream of a Summer Day, τα οποία στηρίζονται στη δουλειά του Χέρν.


Lafcadio Hearn - Wikipedia, the free encyclopedia

Kwaidan: Stories and Studies of Strange Things - Wikipedia, the free encyclopedia

http://en.wikipedia.org/wiki/Kwaidan_(film)

The Dream of a Summer Day - Wikipedia, the free encyclopedia






The Tale of the Heike - Wikipedia, the free encyclopedia


http://en.wikipedia.org/wiki/Imperial_Regalia_of_Japan

Edited by Tadaka, 08 January 2009 - 20:02.

[ATANASHIOSU]

Ύστερα από συνεννόηση με τη διαχείρηση, αποφασίστηκε να πάρω προσωρινά τον έλεγχο του θέματος. Προς το πάρον θα ήθελα να ρωτήσω αν μπορεί κάποιος να κάνει κάποιο καλό ιστορικό αφιέρωμα, για κάποιο θέμα που μέχρι τώρα έχει αναφερθεί.

[himawarinosekai]

Tadaka ή κάποιος πρόθυμος μοδερέτορας, αν δεν είναι δύσκολο, βάλτε τις εικόνες που παρατίθενται πιο πάνω σε spoiler tags, γιατί κάνει μια ώρα να ανοίξει η σελίδα!

Ύστερα από συνεννόηση με τη διαχείρηση, αποφασίστηκε να πάρω προσωρινά τον έλεγχο του θέματος. Προς το πάρον θα ήθελα να ρωτήσω αν μπορεί κάποιος να κάνει κάποιο καλό ιστορικό αφιέρωμα, για κάποιο θέμα που μέχρι τώρα έχει αναφερθεί.

Atanashiosu-kun! tasukarimashita!