245 replies to this topic

[Vagelio]

Εύαισθητο, το τέλευταίο καρέ μου άφησε μια έντονη θετικότητα παρόλο που σαν σύνολο είναι μελαγχολικό. Tο σχέδιο κυμαίνεται σε υψηλά επίπεδα, οι τόνοι σου έβγαλαν την ατμόσφαιρα που ήθελες και thumbs up για το πόνυ XD.
Θα μπορούσες άνετα να το στείλεις και σε διαγωνισμό.

[iristella]

Ίσως πέρα από το λυπητερό κλίμα, βγάζει μια νοσταλγία για όσα πράγματα έχουμε αφήσει "πίσω μας" μεγαλώνοντας. Αν και λίγες οι σελίδες εντούτοις η πρόοδος σε επίπεδο συναισθημάτων είναι και ομαλή και διακριτή. Φαίνονται οι αλλαγές στην ψυχολογία και στην αντιμετώπιση και έχουν μια συνέχεια μεταξύ τους.

Και οπτικά είναι πανέμορφο βεβαίως βεβαίως (το μουτράκι της πρωταγωνίστριας είναι απίστευτο). Μακάρι από εδώ και στο εξής να έχουμε ακόμη περισσότερες δουλειές σου.

[Anelis]

Ευχαριστώ ρε κορίτσια!

Vagelio, hellz yeah! Rainbow Dash! Έλεγα να βάλω την Pinky Pie ~που είναι ο αγαπημένος μου μαλάκας όλων των εποχών~ αλλά βαριόμουν να κάνω τα μπουκλωτά μαλλιά της. >_<
Δεν ξέρω αν γίνονται διαγωνισμοί ακόμα, αλλά δε νομίζω να τα πήγαινε καλά γιατί ~πέρα από τα πολλά τεχνικά λάθη~ ειναι περισσότερο σαν εικονογραφιμένο, παρά κόμικ.

Iristella χαίρομαι ~πάλι~ με αυτά που μου λες γιατί σημαίνει ότι τουλάχιστον μέχρι ένα σημείο, πέτυχε το σκοπό του.
Μακάρι να στρωθώ να κάνω κ εγώ περισσότερα, αλλά τώρα που πιάνω το stop motion animation ξανά, δε νομίζω ότι θα έχω χρόνο για σχέδιο.

[Shiro_Tamori]

Μου άρεσε πολύ και μου έφερε στο μυαλό σύντομα βιντεάκια διαμάντια όπως το house of little cubes.

[Tanatsos]

Προσεγμένο τόσο σε επίπεδο αφήγησης της ιστορίας, αλλά και η λεπτομέρεια που με δυσκολεύει ακόμα περισσότερο και εσύ το έχεις πετύχει απόλυτα είναι το paneling&σκηνοθεσία, που σε συνδυασμό με το art( πρόσωπα και background συνδυάζονται απόλυτα) καταφέρνει και δίνει όση ένταση απαιτεί το σενάριο...αριστούργηματικό... kudos

[Umi no Ossan]

Τελικά αυτή η "σύνδεση" δεν χάνεται εύκολα !!! Μπήκα μετά από καιρό κ κατευθείαν έπεσα πάνω σε δουλειά σου !!! Πολύ ωραίο σχέδιο, η διάρκεια των 7 σελίδων πιστεύω ήταν όση χρειαζόταν (ούτε λίγες, ούτε πολλές). Όντως στο τέλος έβγαζε μια νοσταλγία για τα παιδικά χρόνια ίσως πιο έντονη σε μας των πιο μεγάλων ηλικιών... Περίμενα πολύ μια νέα σου ιστορία από τότε που διάβασα την κοκκινοσκουφίτσα (η οποία έχει γίνει donwload στο laptop). Συνέχισε έτσι !!!!

Αγάπησα με πάθος τα δύο καρέ που αρχίζει σιγά-σιγά να εμφανίζεται το πρόσωπο με τα ζωώδη χαρακτηριστικά.

Συμφωνώ απόλυτα !!!