Συγχώρησε με αν κάνω λάθος αλλά λέει πουθενά στη βίβλο ότι ο Σατανάς ήταν ο "ταγματάρχης" του 13ου τάγματος των αγγέλων κτλ?Με αποτέλεσμα να θεωρείται απ'ευθείας πιο αδύναμος από το Θεό μεόλα τα παρελκόμενα.Δ λέω π.χ. η νηστεία συνάγεται άμεσα από την πορεία του Χριστού στην έρημο και τους πειρασμούς του διαβόλου.Επειδή κατηγορείς για ημιμάθεια τους υπόλοιπους θα ήθελα να μου πεις συγκεκριμένο εδάφιο για καταλαβαίνω γενικά τι παίζει.Εγώ έχω την εντύπωση ότι δεν αναφέρεται πουθενά και είναι ένα απο τα πολλά δογματα που έχουν εμφανιστεί κατα καιρούς στην ιστορία του χριστιανισμού βάση της λογικής του "choose your destiny!We ARE the winning team" η οποία ηλιθιωδώς προβάλλεται σαν το καρότο στην πετονιά που θα δίνει κίνητρο στο άλογο να τρέχει.Απο την άλλη γιατί έχουμε το δικαίωμα(ή για την ακρίβεια γιατί μπαίνουμε στο κακό τρυπάκι) να ξεχωρίζουμε καλές αυθεντίες και κακές αυθεντίες από τη στιγμή που η ίδια η επίκληση της αυθεντίας είναι ανευ νοήματος?Και τι εννοώ...Μόνο με την τριβή και τη συλλογικότητα μπορεί κάποιος να καταλήξει σε ένα σαφές συμπέρασμα για τον κόσμο γύρω του.Το να βάζεις ως ανώτερα σωστό έναν εξωτερικό της συζητήσεως παράγοντα(δηλ. μια οιαδήποτε αυθεντία) γλυτώνεις τη σκοτούρα και τη σκέψη μα απο την άλλη στρεβλώνεις τη δυνατότητα μιας παραγωγικής συζήτησης.Επομένως γιατί να επικαλείσαι κακές και καλές αυθεντίες ενώ η ίδια η επίκληση της αυθεντίας είναι προβληματική για τη συζήτηση.
Απο την άλλη,στο θέμα των κανόνων,αν θεωρείς ότι οι κανόνες και η αυστηρότητα των σχολείων είναι αυτή που μας έκανε σκεπτόμενους και λογικούς ανθρώπους επέτρεψε μου να σου πω την αποψη μου και αυτή είναι ότι έχεις ένα μεγάλο λάθος.Οι κανόνες αυτοί έχουν μόνο ένα απώτερο σκοπό:να σε βάλουν στη λούπα του "ορισμένα πράματα δεν αλλάζουν και πρέπει να τα υποστώ γιατί τίποτε άλλο δε γίνεται".Δηλαδή θέλουν να σε κάνουν ένα ωραιότατο γρανάζι του συστήματος να δουλεύεις γι'αυτούς και να μη διαμαρτύρεσαι και η εκκλησία είναι άλλος ένας φορέας αυτών των ιδεών και μάλιστα με μεγαλύτερη επίδραση.Ο λογος:Τα Δογματα!Από σχολείο σε σχολείο υπάρχουν πολλές φορές μεγάλες διαφοροποιήσεις από εκκλησία σε εκκλησία ελάχιστες.
-Περι σκωληκοειδίτιδας:Ελπίζω να καταλαβαίνεις ότι οι κανόνες υγείας σε μια εγχείρηση είναι ατυχέστατο παράδειγμα.Έχω κουραστεί να γράφω και δεν θα πω γιατί.
Αυτά για την άποψη μου(αν και επιγραμματικά) για τον κοινωνικό ρόλο της Εκκλησίας και του σχολείου(όχι ακριβώς off topic το σχολείο αφού προαναφέρθηκε).Απο κει και πέρα στο Θεό δεν είναι κοινωνικά προβληματικό να πιστεύει κανείς,αλλά ούτε και να μην πιστεύει(και όταν λέω θεό εννοώ οποιαδήποτε θρησκεία,όντας σχετικά προς την αθειστική μερια...).Αυτό που προκαλεί το πρόβλημα είναι η εκμετάλλευση της πίστεως των ανθρώπων για ιδιοτελείς σκοπούς από τους ισχυρούς οικονομικά,ο απομονωτισμός και η μισσαλλοδοξία.Επομένως αν κάποιος πιστεύει με συνείδηση και κριτική ικανότητα μπορει να υπερβεί τους παραπάνω σκοπέλους.Η ύπαρξη η μη του θεου(κάτι που δε θα μάθουμε πιθανώς ποτέ) δεν έχει σημασία απο τι στιγμή που είσαι συνειδητοποιημένος άνθρωπος.
ο χριστος που ηταν θεος νηστεψε , δεν θα το κανει ο κατωτερος ανθρωπος ;
λοιπον , περι νηστειας , που δεν νοειται απλα σε αποφυγη ορισμενων τροφων αλλα στην επιδιωξη της καθαροτητας της ψυχης , δες εδω :
Νηστεία είναι η αποχή από ορισμένα φαγητά για κάποιο χρονικό διάστημα. Η νηστεία είναι αρχαίος θεσμός της Εκκλησίας μας και όχι των ανθρώπων. Είναι η πρώτη εντολή του Θεού στους Πρωτόπλαστους μέσα στον Παράδεισο.
« Από όλα τα καλά του Παραδείσου θα τρώτε», τους είπε, « εκτός από τον καρπό αυτό ». Η παράβαση αυτής της εντολής έφερε τόσα κακά στην ανθρωπότητα και πρώτα απ’ όλα την εξορία από τον Παράδεισο και το θάνατο.Ο ίδιος ο Κύριος νήστεψε 40 ημέρες, όταν μετά τη βάφτισή Του έμεινε στην έρημο. Το ίδιο κι ο Μωυσής πριν ανέβει στο όρος Σινά για να πάρει το νόμο. Το ίδιο κι ο προφήτης Ηλίας όταν απέκλεισε τον ουρανό τρία έτη και έξι μήνες, αλλά και όλοι οι άγιοι.Η νηστεία μόνη της δεν είναι αρετή, αλλά είναι μέσον για την απόκτηση της αρετής.Ο άνθρωπος που νηστεύει δυναμώνει τη θέλησή του, επιβάλλεται στον εαυτό του και υποτάσσει το σώμα του ατο πνεύμα. Δείχνει έμπρακτα την αγάπη του στο Χριστό και την υπακοή του σ ’όσα η Εκκλησία μας ορίζει. Έτσι ελκύει τη χάρη του Θεού.Η έννοια της νηστείας, βέβαια, δεν περιορίζεται μόνο στην ποιότητα, αλλά και στην ποσότητα. Δεν είναι δηλαδή μόνο τι θα φάει κανείς, αλλά και πόσο θα φάει. Η λίγη και μετρημένη τροφή, είναι κι αυτό νηστεία Διαφορετικά, η λαιμαργία, απλούστατα αλλάζει υλικά για τον κορεσμό της.Τέλος, να αναφέρουμε ότι νηστεία δεν είναι μόνο το να απέχουμε από κάποιες τροφές, αλλά και να φυλαγόμαστε από παρεκτροπές. Γι’ αυτό και η Εκκλησία μας προτρέπει: « Νηστεύσωμεν, αδελφοί, σωματικώς, νηστεύσωμεν και πνευματικώς ». Αξία έχει όχι μόνο η νηστεία των τροφών, αλλά και των παθών.Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει: « Δείξε μου την νμηστεία σου δια των έργων σου. Αν δεις πτωχό, ελέησέ τον. Αν δεις κάποιο εχθρό σου συμφιλιώσου. Αν δεις φίλο σου να προοδεύει, μην τον φθονήσεις. Διατήρησε τα χέρια σου, τα πόδια σου , τα μάτια σου, τα αυτιά σου καθαρά από αμαρτίες. Διότι ποιο το όφελος, όταν δεν τρώμε κρέας, όμως κατατρώμε τους αδελφούς μας; Εκείνος που κατηγορεί τον άλλο, είναι σαν να δάγκωσε τη σάρκα του “ πλησίον” …… Παρακαλώ, λοιπόν, όσοι μπορείτε να νηστεύετε, όσο είναι δυνατόν, και να αυξάνετε την καλή σας αυτή και αξιέπαινη προθυμία ». για τον διαβολο στην αγια γραφη:
Ὅσον ἀφορᾶ στά δύο ἐρωτήματά σας σχετικά μέ τήν πτώση τοῦ διαβόλου καί τόν ἀντίχριστο σᾶς δίδω τίς κάτωθι ἀπαντήσεις:
Πρῶτον, τό θέμα τῆς πτώσεως τοῦ διαβόλου ἀναφέρεται στήν Ἀποκάλυψη τοῦ εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου, ὁ ὁποῖος περιγράφει τήν πτώση αὐτή ὡς ἑξῆς: «Καί ἡ οὐρά αὐτοῦ (τοῦ δράκοντος) σύρει τό τρίτον τῶν ἀστέρων τοῦ οὐρανοῦ, καί ἔβαλεν αὐτούς εἰς τήν γῆν...» (Ἀποκ. ιβ΄ 4). Ἡ οὐρά τοῦ δράκοντος ἔσυρε τό ἕνα τρίτο ἀπό τά ἀστέρια τοῦ οὐρανοῦ, δηλαδή τούς ἀγγέλους πού ἐπαναστάτησαν μαζί του ἐναντίον τοῦ Θεοῦ καί τούς ἔριξε κάτω στή γῆ. Καί συνεχίζει τό βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως: «Καί ἐγένετο πόλεμος ἐν τῷ οὐρανῷ· ὁ Μιχαήλ καί οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ (ἦλθαν) τοῦ πολεμῆσαι μετά τοῦ δράκοντος· καί ὁ δράκων ἐπολέμησε καί οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ, καί οὐκ ἴσχυσεν, οὐδέ τόπος εὑρέθη αὐτῷ ἔτι ἐν τῷ οὐρανῷ. Καί ἐβλήθη ὁ δράκων, ὁ ὄφις ὁ μέγας... ἐβλήθη εἰς τήν γῆν, καί οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ μετ' αὐτοῦ ἐβλήθησαν» (7-9). Ἔχουμε δηλαδή πρό τῆς πτώσεως τοῦ ἀνθρώπου τήν πτώση τοῦ διαβόλου. «Πῶς ἐξέπεσεν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ὁ ἑωσφόρος ὁ πρωΐ ἀνατέλλων» ἐρωτᾶ μάλιστα ὁ προφήτης Ἡσαΐας (Ἡσ. 14, 12) καί ἀπαντᾶ ὅτι τοῦτο ὀφείλεται στήν ὑπερβολικήν του ἔπαρσιν: «Θά ἀναβῶ», διενοήθη, «εἰς τόν οὐρανόν, ἐπάνω εἰς τά ἀστέρια τοῦ οὐρανοῦ, θά στήσω τόν θρόνον μου... θά ἀναβῶ ἐπάνω ἀπό τά σύννεφα, θά γίνω ὅμοιος πρός τόν Ὕψιστον. Τώρα ἰδού, θά καταβῇς εἰς τόν Ἅδην καί εἰς τά θεμέλια τῆς γῆς!» (Ἡσ. 14, 13-15).
Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, βεβαίως, ἀνέφερεν στούς μαθητές Του: «Ἔβλεπα τόν Σατανᾶν νά πέφθῃ ὡς ἀστραπή ἀπό τόν οὐρανόν» (Λουκ. 10, 18).
Ὁ Μέγας Βασίλειος ἀναφέρει ὅτι: «Οὐκ ἐν τῇ κατασκευῇ ἔχοντες τό ἀκάθαρτον», «οὐδέ φύσει πονηροί γεγονότες, ἀλλ' ἀγαθοί ὄντες καί ἐπ' ἀγαθῷ γενόμενοι καί μηδόλως ἐν ἑαυτοῖς παρά τοῦ Δημιουργοῦ κακίας ἐσχηκότες ἴχνος». Ὅμως δέν «ἔμειναν ἐφ' οἷς αὐτούς ἐποίησε καί διέταξεν ὁ Θεός, ἀλλ' ἐνύβρισαν» «ἐκπεσόντες τῶν οὐρανῶν». Ἀκριβῶς γιατί ὡς ἐλεύθερα πλάσματα εἶχαν τήν ἐξουσία «ἤ παραμένειν τῷ Θεῷ ἤ ἀλλοτριωθῆναι τοῦ ἀγαθοῦ». Καί ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας σημειώνει, ὅτι τόσον αὐτός ὁ ἀποστάτης, ὅσον καί οἱ ἄλλες πονηρές δυνάμεις, ἀνῆκαν στίς ἀγγελικές δυνάμεις τοῦ οὐρανοῦ «διαπρέποντες ἐν δόξῃ» «καί ἀσύγκριτον ἔχοντες τήν ὑπεροχήν» σέ σχέση μέ μᾶς. «Κατώλισθε (κατέπεσε) δέ μεθ' ἑτέρων ὁ Σατανᾶς καί τῆς οἰκείας ἐστέρηται δόξης».
Αὐτό φανερώνουν, ὅπως παρατηρεῖ καί ὁ ἱερός Αὐγουστίνος, καί οἱ λόγοι τοῦ Κυρίου, ὅτι «ἐν τῇ ἀληθείᾳ οὐχ ἕστηκεν» (Ἰωάννου η΄ 44). Δηλαδή ὁ Σατανᾶς· ὑπῆρξε κάποτε στήν ἀλήθεια, ἀλλά δέν στάθηκε σ' αὐτήν. Δέν στάθηκε στήν ἀλήθεια. Δέν στάθηκε κοντά στόν Θεό. «Γαβριήλ ἄγγελος, καί παρέστηκε τῷ Θεῷ διηνεκῶς. Ὁ Σατανᾶς ἄγγελος, καί ἐξέπεσε τῆς οἰκείας τάξεως παντελῶς. Κἀκεῖνον (τόν Γαβριήλ) ἡ προαίρεσις διεφύλαξεν ἐν τοῖς ἄνω, καί τοῦτον (τόν Σατανᾶ) κατέρριψε τῆς γνώμης τό αὐτεξούσιον. Ἐδύνατο γάρ κακεῖνος ἀποστατῆσαι, καί οὗτος μή ἐκπεσεῖν. Ἀλλά τόν μέν διεσώσατο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ τό ἀκόρεστον˙ τόν δέ ἀπόβλητον ἔδειξεν ἡ ἐκ Θεοῦ ἀναχώρησις. Τοῦτό ἐστι τό κακόν, ἡ τοῦ Θεοῦ ἀλλοτρίωσις».
Ἀλλά πρέπει νά ξέρουμε ὅτι προτοῦ νά ἔλθη ὁ Χριστός κυριαρχοῦσε καί τυραννοῦσε. Ἦταν ὁ ἰσχυρός. Μέ τήν ἐνανθρώπηση ὅμως τοῦ Θεοῦ ἔπεσε, θά λέγαμε, ὄχι ἀπό τόν οὐρανό, διότι ἀπό τή στιγμή πού ἔπεσε ἀπό ἐκεῖ δέν ξανανέβηκε. Ἔπεσε ἀπό τό ὕψος τῆς τυραννίας καί τῆς δυνάμεώς του. Ὁ Σατανᾶς πέφτει ἀπό τόν οὐρανό καί σήμερα καί σέ καθε ἐποχή, ὅταν πέφτει ἀπό τόν θρόνο τῆς καρδιᾶς τῶν ἀνθρώπων. Μέ τήν Σταύρωση καί τήν Ἀνάστασή Του ὁ Ἰησοῦς Χριστός νίκησε καί συνέτριψε τόν διάβολον καί οἱ πιστοί χριστιανοί ἔκτοτε δέν ἔχουν τίποτα νά φοβηθοῦν. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος εἶπε στούς μαθητές Του ἀλλά καί σέ ὅλους τούς διά μέσου τῶν αἰώνων πιστούς: «Ἰδού δίδωμι ὑμῖν τήν ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καί σκορπίων καί ἐπί πᾶσαν τήν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ, καί οὐδέν ὑμᾶς οὐ μή ἀδικήσῃ» (ι΄ 19). Σᾶς δίνω τήν ἐξουσία νά νικᾶτε καί νά ποδοπατεῖτε ὅλα τά ὄργανα τοῦ Σατανᾶ, πού σάν φίδια καί σκορπιοί ἐπιβουλεύονται καί χύνουν τό δηλητήριο ὕπουλα στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων, γιά νά τίς θανατώσουν. Κανένας, λοιπόν, φόβος ἀλλά ἀγώνας πνευματικός συνεχής κατά τοῦ χαιρεκάκου καί πονηροῦ δαίμονος.
Σχετικά τώρα μέ τό δεύτερο ζήτημα πού σᾶς ἀπασχολεῖ θά σᾶς ὑπογραμμίσω ὅτι, βασικά, καλόν εἶναι περισσότερον νά ἀσχολεῖσθε μέ τόν Χριστόν καί ὄχι μέ τόν ἀντίχριστον. Μελετήσατε τό Πανάγιο Θεῖο Πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ καί ἐμπνευσθεῖτε ἀπ' Αὐτό. Λάβατε δύναμιν καί προχωρήσατε στή ζωή σας. Ὡστόσο σᾶς ὑπογραμμίζω ὅτι ὁ ὅρος ἀντίχριστος στήν Ἁγία Γραφή σημαίνει τόν ἐχθρό καί ἀντίπαλο τοῦ Χριστοῦ, πού ἀντιμάχεται τό Χριστό καί τήν Ἐκκλησία Του. Σύμφωνα μέ τή διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου καί τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ἡ ἐμφάνισις τοῦ ἀντιχρίστου εἶναι ἕνα ἀπό τά προγνωστικά σημεῖα τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Κύριος ὅμως, ὅταν ἔλθει, θά ἐξοντώσει τελικά καί ὁριστικά τόν ἀντίχριστο.
Ὁ τύπος τοῦ ἀντιχρίστου δέν ἀναφέρεται σέ κανένα συγκεκριμένο πρόσωπο τῆς Ἱστορίας. Πρόκειται μᾶλλον γιά προσωποποίηση ὅλων τῶν ἀντιθέων δυνάμεων˙ ὅλων τῶν μέσων πού μεταχειρίζονται, κατά καιρούς, διάφορα πρόσωπα τῆς Ἱστορίας στήν προσπάθειά τους ν' ἀντιταχθοῦν στό Θεό καί τό ἔργο Του γιά τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων, τό δέ 666 εἶναι ἕνας ἀριθμός πού ἀναφέρεται στήν Ἀποκάλυψη καί μάλιστα στό κεφάλαιο δεκατρία καί στόν στίχο 18 καί θεωρεῖται ὡς ὁ ἀριθμός τοῦ ἀντιχρίστου. Ἀλλά μήν ἀνησυχεῖτε· ἐφόσον ἔχουμε βαπτισθεῖ στό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί διάγουμε χριστιανική πνευματική ζωή, μέ μετάνοια καί μέ συμμετοχή στή θεία Κοινωνία, κανένας δέν μπορεῖ νά μᾶς κατανικήσει.
Πάντοτε νά σκέπτεσθε τό τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «Εἰ ὁ Θεός ὑπέρ ἡμῶν, τίς καθ' ἡμῶν;» (Ρωμ. 8, 31).
Σᾶς εὔχομαι ὁ Ἀναστάς Κύριος νά σᾶς εὐλογεῖ, ἁγιάζει καί χαριτώνει «ἐν παντί».
______________________________________________
για το παραδειγμα της εγχειρησης :
ο πονος υπαρχει για το καλο μας , για να αντεξουμε καταστασεις .
αν δεν αντεχαμε τον πονο εκεινο θα πεθαιναμε , θα τα χαναμε ολα, για αυτο προτιμαται η προσωρινη πικρια παρα την ατελευτη .
εκπαιδευση - παιδευση στη ζωη:
στησε μια οικογενεια απο τα 15 σου.
This topic is locked
)
