50 replies to this topic

[red pyramid]

chain mail, που θίγει πολλά κ σοβαρά κ έχει ωραίες προεκτάσεις... σχολιάστε.

Η φίλη μου η Μαρία ήρθε και με βρήκε για πρώτη φορά τον περσινό Σεπτέμβριο. Λίγους μήνες νωρίτερα είχε επιστρέψει από την Αγγλία με το μεταπτυχιακό της, μετά είχε πάει τέσσερις μήνες διακοπές (στο Μπαλί, τη Μύκονο και τη Φλωρεντία), και τώρα είχε έρθει μαυρισμένη και έτοιμη να ξεκινήσει την καριέρα της, και μια νέα ζωή.
"Θέλω να μου βρεις δουλειά στην εταιρία σου", μου είπε με τον επιτακτικό τρόπο που λέει τα πάντα. Ήταν 26 χρονών
Αν και είμαι εντελώς ακατάλληλος για τέτοιου είδους διαμεσολαβήσεις, μισάνθρωπος ων, σεβάστηκα το αίτημα της καλής φίλης, ρώτησα και έμαθα ότι πράγματι, υπήρχε μια ανοιχτή θέση στο διαφημιστικό τμήμα μιας εταιρίας για την οποία είχα κάνει κάποιες μεταφράσεις, προώθησα το βιογραφικό της και, ικανοποιημένος που έκανα το καλό για έναν συνάνθρωπο, το ξέχασα εντελώς.
Μετά από τρεις μέρες η Μαρία με πήρε τηλέφωνο, έξαλλη.
"Υποδοχή διαφήμισης; Η θέση που μου βρήκες είναι για υποδοχή διαφήμισης;"
"Ποιος; Τι; Ποιος είναι;" είπα (με είχε ξυπνήσει).
"Εγώ έχω κάνει μεταπτυχιακό στην Ιστορία της Τέχνης στο Λονδίνο και θα πάω να σηκώνω τηλέφωνα για 600 ευρώ;"
Τι είχε γίνει: Η Μαρία δεν είχε πάει στο ραντεβού.
Όταν την πήραν τηλέφωνο για να την καλέσουν έμαθε όσα χρειαζόταν να μάθει, και απέρριψε τη δουλειά μονομιάς.
Η Μαρία, βλέπετε, ανήκει σε μια εντελώς νέα κατηγορία Ελλήνων. Πρόκειται για μια υποκατηγορία της διαβόητης «γενιάς των 700 ευρώ», των νεαρών Ελλήνων, δηλαδή, που έχουν αποκτήσει πολύ καλή μόρφωση, και οι οποίοι βγαίνουν σε μια αγορά εργασίας η οποία δεν τους πολυχρειάζεται, και έτσι δεν μπορεί να τους εξασφαλίσει μισθό αντίστοιχο των σπουδών τους, ή έστω επαρκή για να συντηρηθούν.
*Η συγκεκριμένη υποκατηγορία της Μαρίας περιλαμβάνει τους νέους που, αν και δεν βρίσκουν μια καλοπληρωμένη δουλειά, αρνούνται να κάνουν οποιονδήποτε συμβιβασμό στον τρόπο ζωής τους. Μαθημένοι στο χαρτζιλίκι από τους γονείς κατά τη διάρκεια της εφηβείας και των σπουδών, βγαίνοντας στην «αγορά» εξακολουθούν να επιθυμούν να συχνάζουν στα ίδια μαγαζιά, να ψωνίζουν το ίδιο ακριβά προϊόντα, και να κάνουν ακριβώς την ίδια άνετη ζωή που έκαναν πριν. *
*Είναι οι χλιδάνεργοι, και δεν πρόκειται να θυσιάσουν ουτε την παραμικρή λεπτομέρεια απ' το lifestyle τους. Όσα κι αν τους πληρώνουν. *
Σύμφωνα με μια έρευνα των Νέων, 8 στους 10 νεοπροσληφθέντες στην Ελλάδα αμείβονται με λιγότερα από 1000 ευρώ. Σύμφωνα με άλλη έρευνα της Marc για το Έθνος, τo 56% των Ελλήνων ηλικίας 18-30 αμείβεται με λιγότερα από 700 ευρώ το μήνα. Ένας στους δύο νέους είναι άνεργος.
Από τους τριαντάρηδες, μόνο το 29,5% ζουν εντελώς ανεξάρτητοι από τους γονείς.
Ένα 31,4% συντηρείται αποκλειστικά από αυτούς.
Μπορείτε να συλλάβετε αυτά τα νούμερα;
Αν κάποιος ξένος τα διαβάσει θα συμπεράνει πως είμαστε μια κοινωνία υπό κατάρρευση, όπου οι νέοι δεν μπορούν να παράγουν πλούτο, οπότε τρώνε τον πλούτο που έχει συσσωρεύσει η προηγούμενη γενιά, μέχρι αυτός να τελειώσει, οπότε προφανώς η χώρα μας θα χρεοκοπήσει.

Η ίδια η οικογένεια έχει τις μεγαλύτερες ευθύνες. Σε όλους τους Μεσογειακούς λαούς εμφανίζεται αυτή η απεριόριστη λατρεία για τα παιδιά, η οποία εύκολα παίρνει όχι-και-πολύ-υγιείς διαστάσεις. Οι γονείς ουσιαστικά «πληρώνουν» το παιδί για να μην τους φύγει.
Σε άλλες, βορειότερες χώρες συνηθίζεται να το σουτάρουν (με αγάπη) μόλις τελειώσει το σχολείο, για να τραβήξει το δικό του δρόμο, να κάνει τα δικά του λάθη, να σταθεί στα δικά του πόδια, να μάθει και ωριμάσει. Εδώ έχουμε περιπτώσεις σαν το Θεσσαλονικιό φίλο μου το Στέλιο, που οι γονείς του υποσχέθηκαν αυτοκίνητο αν περάσει στις Πανελλήνιες, με τον όρο να περάσει σε σχολή της Θεσσαλονίκης.

Φυσικά, εκατοντάδες χιλιάδες είναι οι νέοι που ανήκουν στη «Γενιά των 700 ευρώ», όλων οι γονείς θέλουν να τους φροντίσουν, κάμποσοι από αυτούς τους γονείς είναι και ευκατάστατοι, αλλά δεν γίνονται όλα τα παιδιά χλιδάνεργοι.

Βλέπετε, είναι στη φύση του νέου να θέλει να αυτονομηθεί, να κάνει κάτι στηριγμένος στα δικά του ποδάρια, μόνος, ανεξάρτητος. Είναι μια ανθρώπινη ανάγκη αυτή. Στην πρώτη μου δουλειά προσελήφθην με μισθό 180.000 δραχμές το μήνα (520 ευρώ), εν έτει 2000, σε ηλικία 23 ετών, και ήμουν πανευτυχής. Εκστατικός. Ακόμα θυμάμαι το πρώτο ζευγάρι παπούτσια που πήρα με τα δικά μου λεφτά. Μπορεί αυτό να ακούγεται λίγο «Βασιλάκης Καϊλας», αλλά η ανάγκη του ανθρώπου να κάνει πράγματα μόνος του -και κατά συνέπεια να αυτοεπιβεβαιωθεί ως αυτόνομη οντότητα- είναι πανίσχυρη.

Γιατί τότε τόσοι τριαντάρηδες καταπιέζουν αυτή την ανάγκη για να μείνουν στη σφιχτή και γεμάτη ασφάλεια αγκαλιά της τσέπης του μπαμπά;

Είναι απλό: Είναι αρρώστια.

Οι χλιδάνεργοι, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο είναι lifestyle junkies, που επιτρέπουν τον εθισμό τους στην ηδονιστική πλευρά της ζωής, κι ας εγκλωβίζονται έτσι σε μια αέναη εφηβεία.
Σε καποια εφημερίδα οι "ανθρωποι" αυτοι χαρακτηρίζονται ως ΝΕΟΗΛΙΘΙΟΙ. Μια μολυσματική ράτσα νέων που το μόνο που ξέρουν είναι να μοστράρονται και να το παίζουν "Γυαλιστεροί" και "Γυαλιστερές" παρασιτοζωοντας εις βάρος των γoνέων τους και των εκάστοτε γκόμενων (οι γυναίκες κυρίως), που ενώ είναι οι περισσοτερες "ξέβράκωτες" ψάχνουν να βρουν τον "Ευγενικό χορηγό" που θα έχει ολο το πακέτο και θαναι και μαριονέτα(-μαλάκας).
Πληρωμένοι άνθρωποι! Αλήθεια πως λεγόνται οι υπ-ανθρώποι αυτού του είδους?

«Δεν μπορώ να μην ψωνίζω. Δεν γίνεται», λέει μια άλλη φίλη, ας την πούμε Πόπη. «Είναι εθισμός, πηγαίνω στο Mall και θέλω να κατεβάσω τα ράφια, να τα δοκιμάσω όλα, να δώσω την κάρτα μου και να τα πάρω σπίτι μου. Η ντουλάπα μου είναι γεμάτη με ρούχα που δεν φοράω ποτέ, αλλά δεν μπορώ να σταματήσω να αγοράζω διαρκώς καινούρια. Το τηλέφωνό μου στο σπίτι είναι μονίμως κατεβασμένο για να μην με πρήζουν από την τράπεζα -χρωστάω πολλά στην κάρτα. Έχω φεσώσει συγγενείς μέχρι και τρίτου βαθμού, το χαρτζιλίκι με το που το παίρνω φεύγει, ο μισθός το ίδιο».

Υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορεί κανείς να καταλογίσει στην κοινωνία του υπερκαταναλωτισμού, και η ύπαρξη των χλιδάνεργων είναι ένα από αυτά. Αλλά δεν φταίνε οι τσάντες και τα παπούτσια αν η γυναίκα που τις ψωνίζει το κάνει με λεφτά που δεν έχει ή δεν έχει βγάλει με τον ιδρώτα της. Ο σφιχτός-όσο-δεν-παίρνει εναγκαλισμός της ελληνικής οικογένειας, που αρνείται να αφήσει τα παιδιά της να ωριμάσουν, δημιουργεί σε συνδυασμό με όλες τις χαρές του lifestyle αυτούς τους αιώνιους εφήβους που προτιμούν να ζήσουν σήμερα ό,τι έχει να τους προσφέρει η ζωή (ο μπαμπάς), παρά να ταλαιπωρηθούν για να το απολαύσουν αύριο.

Ως στάση ζωής αυτή δεν είναι απολύτως καταδικαστέα. Αναρωτιέται όμως κανείς, όταν ο μπαμπάς (ζωή) πάψει να παρέχει, τι θα καταναλώσει ο χλιδάνεργος; Και, ακόμα χειρότερα: Τι θα καταναλώσουν τα παιδιά του;

Προς το παρόν οι χλιδάνεργοι εξακολουθούν να βγαίνουν, να ψωνίζουν, να ταξιδεύουν, να πηγαίνουν σε interviews για δουλειές που δεν χρειάζονται, καθώς ο χρόνος περνά χωρίς συνέπειες. Θα έρθουν συνέπειες στο μέλλον; Έλα ντε.

Είδα τη Μαρία πρόσφατα, καλοντυμένη, αψεγάδιαστη, σε ακριβό εστιατόριο να τρώει με τον -πολύ μεγαλύτερο- φίλο της (τι λέγαμε ??). Ήταν μια χαρά: Χαρούμενη, ξεκούραστη και, ενάμιση χρόνο μετά το τέλος των σπουδών της, ακόμα
*χλιδάνεργη.*

[Fingolfin]

Το θέμα ''χλιδάνεργοι'' το είχε στην Καθημερινή της Κυριακής την Κυριακή 18 Νοεμβρίου αν θυμάμαι καλά. Ήταν ένα ωραίο άρθρο για μία νέα είδους κατάσταση της σημερινής νεολαίας. Παράλληλα είχε και άρθρο για την γενιά των 700 ευρώ.
Σε ότι αναφορά τους χλιδάνεργους κύριο ρόλο στην δημιουργία τους έχουν παίξει οι γονείς οι οποίοι με την υπερπροστατευτική συμπεριφορά τους δεν δίνουν κίνητρο στα παιδιά τους να βγουν πιο δυναμικά στην αγορά εργασίας.
Και τι θα πει ότι δεν θα βρεις το μισθό που περιμένεις;(αυτόν που θα σου καλύψει τις ανάγκες που σου έχουν δημιουργηθεί από το χαρτζιλίκι των γονιών) Αν πέσεις σε δουλειά του αντικειμένου που σπούδασες τρέξε να την πιάσεις για να φτιάξεις την προϋπηρεσία σου ώστε σε 1-2-3 χρόνια να διεκδικήσεις αύξηση ή και να πας σε άλλη εταιρία με το πλεονέκτημα της προϋπηρεσίας στο βιογραφικό σου.
ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΣΟΥ ΣΤΡΩΣΕΙ ΧΑΛΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΠΑΡΕΙ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ!!!

[Erisadesu]

δεν ξέρω ποιος το είχε αλλά έχω κουραστεί να συναντώ τέτοια άτομα.
Δεν τους αντέχω απλά. Ειλικρινά πιστεύω ότι η Θεσσαλονίκη πρέπει να είναι γεμάτη από αυτούς.

[samurai_pizza_dora]

Πωπω αυτο και αν είναι επικαιρο και σημαντικοτατο θεμα!
Και αυτο δεν ειναι αποτελεσμα της περιβοητης πια μανιας των Ελληνων να σπουδαζουν οσο δεν παει αλλο και μετα να μην μπορουν να ούτε τα εξοδα των σπουδων να "ξεπληρωσουν" με δουλεια.Δηλ φτανω στο σημειο να σκεφτομαι οτι με ολα αυτα τα λεφτα που ξεδευει-και θα ξοδεψει-καποιος ολα αυτα τα χρονια θα μπορουσε να κανει μια επιχειρηση και να αξιοποιησει πιο δημιουργηκα τα λεφτα του(μην με φωναξετε,αλλα οντως οι περισσοτεροι-οχι ολοι-σπουδαζουν για μια απλη αδεια εργασίας).

Καλα βεβαια αυτο ειναι πεσιμιστικη αποψη... Αλλα θα πρεπει να συνειδητοποιησει καποιος οτι ο μονος τομεας της Ελλαδας δεν ειναι ο τριτογενης.Εγω παιρνω παραδειγμα απο το χωριο μου.Υπαρχουν πολλα παιδια που δεν ειναι ουτε των γραμματων,ουτε ετης τεχνολογιας και της επιστημης κλπ, τα οποια επιμενουν να σπουδασουν στην πρωτη τυχαια σχολη που περασουν,της οποιας ουτε το ονομα δεν γνωριζουν οταν τη δηλωνουν.Επιμενουν να πηγαινουν σε μια σχολη με αβεβαιο μελλον αντι να ασχοληθουν με τις γεωργικες ασχολιες.Διοτι πχ και αυτο μπορει να γινει αρκετα προσοδοφορο με σωστο σχεδιασμο,ενημερωση,ιδεες και ορεξη.
Αλλα τι να πω...Προτιμουν να πανε 4+ χρονια σε μια τυχαια σχολη που δεν επελεξαν συνειδητα,για να γλεντησουν τη διαβοητη "φοιτητικη ζωη" και μετα οντως να επιστρεψουν στη μαμα και στο μπαμπα...Και ετσι εμπλουτιζεται ο κλοιος των χλιδανεργων...Επειδη καποιος πχ δεν μπορει να λερωσει τα χερακια του με χωμα,περιμενει καρτερικα την επομενη θεση στο δημοσιο,περιμενει να γινει ο επομενος υπεραριθμος στην ταδε υπηρεσια,να επιβαρυνει το ταμειο και μετα να φωναζουν για το ασφαλιστικο...

Καλα δεν αποκλειω και εντελως τον εαυτο μου απο αυτη την κατηγορια(δηλ ποιος δεν ονειρευτηκε το φοιτητιλικι ).Και εγω το κοβω να μπω σε αυτη την κατηγορια αν δεν γινει κατι με τις ειδικοτητες ή δεν παω στο εξωτερικο(δηλ αν εχω πραγματικα ορεξη για δουλεια).

[odin]

ΟΚ,συμφωνω οτι ειναι γελοιο το να ξοδευεις λεφτα που δεν εχεις,αλλα το παραπανω κειμενο μας τα λεει λιγο μπερδεμενα,εχουμε δηλαδη δυο περιγραφες των ''χλιδανεργων'':

1)

...έχουν αποκτήσει πολύ καλή μόρφωση, και οι οποίοι βγαίνουν σε μια αγορά εργασίας η οποία δεν τους πολυχρειάζεται, και έτσι δεν μπορεί να τους εξασφαλίσει μισθό αντίστοιχο των σπουδών τους, ή έστω επαρκή για να συντηρηθούν.

2)

περιλαμβάνει τους νέους που, αν και δεν βρίσκουν μια καλοπληρωμένη δουλειά, αρνούνται να κάνουν οποιονδήποτε συμβιβασμό στον τρόπο ζωής τους.Μαθημένοι στο χαρτζιλίκι από τους γονείς κατά τη διάρκεια της εφηβείας και των σπουδών, βγαίνοντας στην «αγορά» εξακολουθούν να επιθυμούν να συχνάζουν στα ίδια μαγαζιά, να ψωνίζουν το ίδιο ακριβά προϊόντα, και να κάνουν ακριβώς την ίδια άνετη ζωή που έκαναν πριν.

Τι σχεση εχει το πρωτο με το δευτερο?

Το πρωτο ειναι κατι για το οποιο ευθυνεται το κρατος.Ελλειψη νεων θεσεων εργασιας,ανεργεια,ελλειψη επενδυσεων,υπαρξη σχολων με περιορισμενα εργασιακα διακιωματα.Ας κοιταξουμε να λυσουμε αυτα τα προβληματα και μετα κατηγορουμε τη νεολαια για τεμπελια,χλιδανεργεια κτλ.Και δεν νομιζω πως μπορει καποιος να κατηγορησει οποιον δυσανασχετει με το ενδεχομενο να σηκωνει τηλεφωνα μετα απο 5-6-7 χρονια σπουδες.
Απο την αλλη εχουμε την περιγραφη ενος ατομου που δεν μπορει να ελεγξει τον εαυτο του και στην ουσια χρηζει ιατρικης βοηθειας.

Δεν νομιζω οτι τα παραπανω εχουν απαραιτητα σχεση.Το οτι μπορει να συναντονται στο προσωπο καποιου ατομου (αν και ουτε καν κατι τετοιο φαινεται στο παραπανω κειμενο) δεν λεει τιποτα και σιγουρα δεν αρκει για να τα καταταξουμε στην ιδια κατηγορια.


ΥΓ.Για να μην παρεξηγηθω,δεν λεω οτι οι νεοι σημερα ειναι ιδανικοι,απλα εχουμε πιο σημαντικα προβληματα να λυσουμε.Εκτος και αν θεωρει καποιος οτι αν η κοπελα με το μεταπτυχιακο δουλευε ως τηλεφωνητρια τοτε θα ηταν ολα ενταξει...

[THe_Champloo_mastahh!]

odin συμφονω οτι φτέει και το κράτος για την έλειψη εργασίας...αλλα ως ένα σημείο!
αυτή πχ η κοπελα που αναφέρεται, οταν σπούδαζε ιστορία της τέχνης δεν ήξερε οτι στην ελλάδα καλήτερα να σπουδάσεις γυροκόφτης? (αυτος που κοβει τον γύρο)
πραγματικά αμα ειναι παμε να κανουμε και εμείς διδακτορικα στα anime και μετα να μας πειράζει που δεν βρισκουμε δουλειά


το θεμα ειναι οτι γενικός πολοι ζουν στον δικό τους κόσμο!! εγω ηθελά να γίνω σκηνοθέτης και να σπουδάσω κιν/γράφο αλλά μετα τι θα κάνω? θα τρόω τα φίλμ??? για αυτο το έχω σαν χόμπυ αυτο και σπουδάζω πως θα πουλήσει κανα σακί παραπάνω ο πατέρας μου!

πρωσοπικα πιστεύω οτι φτένε τα πάντα η οικογένια, ο υπερμετρος καπιταλισμος, το κρατος , η παιδεία....αλλα τι να κανουμε δυστιχός μονο ο ισχυρός και ο κολόφαρδος επιβιόνει σε αυτην την κοινωνία :(

[Mr Ayu-Mania]

πρωσοπικα πιστεύω οτι φτένε τα πάντα η οικογένια, ο υπερμετρος καπιταλισμος, το κρατος , η παιδεία....αλλα τι να κανουμε δυστιχός μονο ο ισχυρός και ο κολόφαρδος επιβιόνει σε αυτην την κοινωνία :(

δηλαδη δεν φταιμε εμεις ως Ελληνες για την ελληνικοτατη νοοτροπια μας??

ισχυουν ολα αυτα για το κρατος και την οικονομια μας, αλλα επισης ισχυει διστυχως οτι ειμαστε κακομαθημενα... πολλα κρατη εχουν παρομοια προβληματα, αλλα οι χλιδανεργοι ειναι καθαρα ελληνικο φαινομενο.

Αλλα περισοτερο φταινε οι κακομαθημενοι γονεις! Εγω το παιδι μου, οταν γινει ενος ετους, θα βαλω μια μπαλα και ενα κατανα στις 2 ακρες του δωματιου, και θα δω πιο αντικειμενο θα διαλεξει. Αν επελεξε το κατανα σημαινει οτι θα φτασει να γινει 5 ετων, και τοτε θα του δωσω το κατανα, θα το στειλω εξω, και θα του πω "Βρες τροφη!"

A parental advice by Mr Ayu-Mania!
:thatsit:

[JigokuNeko]

η παραταση της φοιτητικης ζωης μετα το περας της σχολης απλα και μονο για το χαβαλε και το δε βαριεσαι ειναι καταντια και στρουθοκαμηλισμος, αποφυγη ευθυνων και ανωριμοτητα. αλλα δε σταματα εκει το θεμα. γιατι καθε χλιδανεργος στο τελος καπου θα βολευτει--συνηθως με τα βυσματα του μπαμπακα--και θα γινει χλιδομπατιρης. δηλαδη θα ξοδευει οσο δεν παιρνει για να αποδειξει οτι ανηκει στη glamour class, θα πηγαινει σε ακριβα μαγαζια για ακριβα ξενυχτια που δεν τον παιρνουν, θα χρεωνεται 15000 δοσεις να παρει ενα μουρατο αυτοκινητο, θα φουσκωνει την καρτα για ενα τσαντακι prada μουρλια αγαπητη μου!, κομμωτηρια των 200 ευρω καθε βδομαδα, blackberry μονο για να στελνουμε ε-μελι στην Γκολφω κ.α.
απο μικρα εκπαιδευονται οι καταναλωτες του μελλοντος στον εθισμο της υπερκαταναλωσης (και οχι μονο στο ελλαδισταν, νομιζω 1 στους 3 αγγλους χρεωμενος στις τραπεζες ειναι). μηπως ομως στην τελικη ολα αυτα που "χρειαζομαστε" ειναι σαβουρα? δεν λεω οτι η απολαυση της ζωης και των ωραιων πραγματων ειναι κατι το κατακριτεο και ολοι θα επρεπε να γινουμε ερημιτες αλλα πρεπει να μαθουμε να βαζουμε ενα οριο, ξεχνοντας τα διαφημιστικα που υποσχονται σεξ εδω και τωρα αν βαλεις το ταδε πατσουλι στη μαπα σου. γιατι παρατηρω μια ανησυχητικη ταση να εγκρινουν οι αλλοι πρωτα τα πραγματα τα οποια εχεις/φορας παρα εσενα σαν ατομο. και ο σνομπισμος ειναι χειροτερος στα μεσαια στρωματα (ασε τους πλουσιους, ζουν στο δικο τους χρυσοροδινο κοσμο) μεταξυ ατομων που αντι για τα γνωστα 700 ευρω, βγαζουν αντε 900.
οσο για τις γκομενες που θελουν το σπονσορα τους ενα εχω μονο να πω> χωρις ζητηση δεν υπαρχει προσφορα οπως λενε και τα οικονομικα μου βιβλια. και η σημερινη προσφορα δειχνει μια ζητηση που θα τη ζηλευε ο καθε επιχειρηματιας. τι περιμενουν δηλαδη ολοι αυτοι που γιουχαρουν τις φτιασιδομενες κοπελιες (ενω κρυφα λενε και καμια προσευχη μπας και πεσει μια τετοια στα ποδια τους) οταν το μεγαλυτερο προσον της γυναικας θεωρειται η ομορφια και ο πιο υψηλος στοχος στη ζωη της "να καλοπαντρευτεις κοριτσι μου". ριξτε ενα βλεφαρο στα γυναικεια περιοδικα και θα δειτε ενα ισοπεδωτικο μοντελο ζωης=>γινε καραγκομενα>ριξε αντρα>παντρεψου τον>κανε παιδια>game over. αν σε ενδιαφερει να ζησεις αλλιως εισαι αυτοματως το "φρικιο". και αυτο ισχυει σε περισσοτερες καταστασεις και για περισσοτερα ατομα απ'οτι φαινεται με τη μια.

[Erisadesu]

βασικά το άρθρο μιλάει για τους άνεργους τύπου Πανόραμάτος (γνωστό στους Αθηναίους ως Beverly hills ) όπου τα καμάρια γυρνάνε από σπουδές στα λονδίνα και στα παρίσια, και δεν καταδέχονται να κάνουν απλές δουλειές επειδή δεν ήταν αυτό που σπούδασαν, και φυσικά δεν τους ενοχλεί να είναι άνεργοι αφού από πάντα βρίσκεται το θύμα Πατέρας και Μητέρα για να πληρώνει και να καλύπτει τις πιστωτικές.
Στην τελική γιατί να δουλεύουν για 700 ευρώ όταν μπορούν να είναι άνεργοι και να ξοδεύουν 1500 τον μήνα για πράντα και γκούτσι ;


Άγιου είσαι ο τελευταίος που περίμενα να πει κάτι τέτοιο.
Γιατί αν θυμάμαι καλά οι δικοί σου δεν έκαναν σε σένα έτσι όταν τελείωσες το λύκειο. Εκτός αν πλήρωσες μόνος σου τα έξοδα για τις σπουδές.

[Mr Ayu-Mania]

Άγιου είσαι ο τελευταίος που περίμενα να πει κάτι τέτοιο.
Γιατί αν θυμάμαι καλά οι δικοί σου δεν έκαναν σε σένα έτσι όταν τελείωσες το λύκειο. Εκτός αν πλήρωσες μόνος σου τα έξοδα για τις σπουδές.

Δεν νομιζω οτι ανηκω στην κατηγορια γιατι ουτε ανεργος ειμαι, ουτε απο το πανοραμα ειμαι. Και ναι, οι γονεις μου πληρωσαν για τα εξοδα του πτυχιου, αλλα τις μεταπτυχιακες σπουδες τις πληρωσα εγω.

Απλα σκεφτομαι να επιστρεψω στην Αγγλια γιατι οι μισθοι και οι συνθηκες εργασιας εδω δεν συγκρινονται με αυτα που κερδιζα και ζουσα στην Αγγλια.

Χωρια που εχουν 3 anime conventions το χρονο, και απειρα otaku-μαγαζα...

[Pastor_Of_Muppets]

Χωρια που εχουν 3 anime conventions το χρονο, και απειρα otaku-μαγαζα...

αυτος και αν ειναι σοβαροτατος λογος να ξεσπιτωθεις και να μεταναστευσεις σε αλλη χωρα.

[Erisadesu]

κανονικά έπρεπε να σε χώσουν να δουλεύεις από μικρός μπας και σταματούσες να πετάς ατάκες τύπου

Αλλα περισοτερο φταινε οι κακομαθημενοι γονεις! Εγω το παιδι μου, οταν γινει ενος ετους, θα βαλω μια μπαλα και ενα κατανα στις 2 ακρες του δωματιου, και θα δω πιο αντικειμενο θα διαλεξει. Αν επελεξε το κατανα σημαινει οτι θα φτασει να γινει 5 ετων, και τοτε θα του δωσω το κατανα, θα το στειλω εξω, και θα του πω "Βρες τροφη!"

A parental advice by Mr Ayu-Mania!
:thatsit:

εκτος αν έκανες πλακα πράγμα που δεν φαίνεται

[Mr Ayu-Mania]

κανονικά έπρεπε να σε χώσουν να δουλεύεις από μικρός μπας και σταματούσες να πετάς ατάκες τύπου


εκτος αν έκανες πλακα πράγμα που δεν φαίνεται

Δεν μπορω να καταλαβω τι σε πειραξε αυτη τη φορα...

Νομιζω οτι ειναι φανερο οτι προκειται για πλακα (εμπνευσμενη απο το γνωστο manga 'Lone wolf and cub'), και δευτερον δεν νομιζω οτι εχει κανεις αντιρηση οτι τα ελληνοπουλα στην πλειοψηφεια τους ειναι κακομαθημενα απο τους γονεις τους.

[Erisadesu]

i thought you meant this line, and how i am suppose to know that it was a joke :P
Ayu, μου αρέσει να σου πηγαίνω κόντρα

[Darkchilde]

Χωρια που εχουν 3 anime conventions το χρονο, και απειρα otaku-μαγαζα...

Forbidden Planet και ξερό ψωμί!!!! (Τελευταία φορά που πήγα ήταν στο Shaftesbury Avenue, είχε μετακομίσει από το θρυλικό μαγαζί της New Oxford Street... )

Τέλος πάντων. Αν είναι να μείνουμε στο θέμα. Κι εμένα μου πληρώσανε και το μεταπτυχιακό, αλλά κατά την διάρκεια του Master δούλευα σαν βοηθός καθηγητή. Δεν ήταν ότι είχα ανάγκη, αλλά πρώτον ήταν εμπειρία και δεύτερον έβγαζα ένα έξτρα χαρτζιλίκι για να πληρώνω κάποια έξτρα έξοδα που ήθελα να κάνω (εμ κάτι Star Trek, κάτι anime... κάτι κόμιξ και βιβλιαράκια....) Και όταν γύρισα στην Ελλάδα, γύρισα και με ένα μικρό αλλά σεβαστό ποσό για την εποχή.

Εγώ δεν ρίχνω την ευθύνη μόνο στην κυβέρνηση. Και οι πολίτες έχουν ευθύνη. Και οι περισσότεροι γονείς έχουν ευθύνη. Ιδίως όταν μεγαλώνουν το παιδί με την ιδεολογία "να τελειώσεις, να μπείς στο Δημόσιο, να έχεις το μισθό και να έχεις και τις μίζες..." . Οι οποίες μίζες πολλές φορές είναι τόσο ακριβές, και οι άνθρωποι αυτοί (αν μπορείς να τους πείς ανθρώπους και όχι γαιδούρια) κολλάνε σε λεπτομέρειες πραγματικά χωρίς στην πραγματικότητα να υπάρχει πρόβλημα. Απλά βρίσκουν δικαιολογία και πατάνε σε μία ασήμαντη λεπρομέρεια για να πάρουν μίζα. Και εαν πας δικαστικώς δικαιώνεσαι έλα ντε που τα δικαστήρια θέλουν τουλάχιστον 10 χρόνια, αλλά στο μεταξύ πρέπει να έχεις πληρώσει τα μαλλιοκέφαλά σου στο Δημόσιο, πολλές φορές 10πλάσια ποσά από την μίζα. Και έπειτα για να τα πάρεις πίσω από το Δημόσιο θέλεις άλλα 10 χρόνια. Και το λέω από προσωπική εμπειρία.

Η Μαρία, η οποιαδήποτε άλλη Μαρία, ξέρει ότι η Ιστορία Τέχνης δεν έχει δουλειά στην Ελλάδα. Οπότε υπάρχουν τα εξής τεινά : η συμβιβάζεται με μία απλή δουλειά για την αρχή και ψάχνει για κάτι καλύτερο ή μένει εξωτερικό και βρίσκει δουλειά που της ταιριάζει και με καλύτερο μισθό ή παίρνει ένα δάνειο και ανοίγει μία δική της δουλειά που να έχει σχέση με το αντικείμενό της.

Αυτή την Μαρία, και οποιαδήποτε άλλη Μαρία την λυπάμαι για την κατάντια της.