Χαίρομαι πολύ που διαβάζω ότι όλοι οι παππούδες σε όλες τις χώρες συμπεριφέρονται το ίδιο & Γελάω που βλέπω τις γυναίκες στο μετρό στη Γερμανία να καλύπτουν το πρόσωπό τους με μαντήλια...
Ας περιγράψω τη δικιά μου εβδομάδα.
Κυριακή 15/3 απόγευμα: μαμάδες με καροτσάκια και μωρά ξεχύνονται στο μεγάλο πάρκο,οικογένειες κάνουν πικνίκ και φωτογραφίζουν δένδρα, άνθρωποι που κάνουν τζόκινγκ και ποδήλατο (οι περισσότεροι ήταν παππούδια) και τρέχουν σε απόσταση εκατοστών ο ένας από τον άλλον, παρέες παίζουν ποδόσφαιρο στο γήπεδο... Και ενώ χλευάζω εν προκειμένη περίπτωση και καιρό τέτοιες συμπεριφορές αμέριμνων και ανίδεων ανθρώπων, σε μια πόλη εκατομμυρίων κατοίκων και χιλιάδων μεταναστών, στην οποία ο ιός μπορεί να εξαπλωθεί με ταχύτητα φωτός, ετοιμάζω ταπεράκι και πάω και' γω στο πάρκο, κάθομαι σε απόσταση δέκα μέτρων από όλους και σε μετωπική γωνία ως προς έναν όμορφο νεαρό που έκανε σκοινάκι και κάνω ρομαντικό πικνίκ μόνη μου..
Τρίτη- Τετάρτη: Συνειδητοποιώ ότι πρέπει να σοβαρευτώ και ότι πρέπει να φοράω κάθε μέρα γάντια στο μετρό ή και να πλένω συνεχώς τα χέρια μου ... Κάνω όμως μία βολτίτσα στο σούπερμάρκετ, άλλη μια βολτίτσα σε ένα άλλο σουπερμάρκετ επειδή το πρώτο δεν είχε όλα τα απαραίτητα. Παντού υπάρχει ταμπέλα που προειδοποιεί να αφήνεις 2 μέτρα απόσταση από τον πλησίον σου.. Παρά ταύτα μου την πέφτει στη στενή μια μαμά με καρότσι και παιδί, μου την πέφτει και η πωλήτρια και κανά δυο ακόμη..τρίτη βολτίτσα σε φαρμακείο μήπως βρω κανά αντισηπτικό τζελ, μόνο και μόνο για να ξανακούσω ότι κάνει 10 ευρώ και να ξενερώσω.....τέταρτη βολτίτσα και στον μπακάλη της γειτονιάς...ε επιτέλους σπίτι.
Παρασκευή: Μας λέειι η διευθύντρια ότι ανακοινώθηκε προσεχή απαγόρευση κυκλοφορίας και της απαντάω με στενοχωρημένο ύφος χωρίς να το σκεφτώ καλά : κρίμα, θα χάσουμε το πικνίκ
Κάνω στη συνέχεια τον τελευταίο μου περίπατο πριν την απαγόρευση, κρατώντας τις απαραίτητες αποστάσεις από τον κόσμο.. Και στο γυρισμό βλέπω έναν παππού που προσπαθεί να μπει μεσ' το σπίτι με το καροτσάκι με τα ψώνια και ζορίζεται.. Τον πλησιάζω λοιπόν (πάντα στο πλαίσιο της αλληλεγγύης) και τον ρωτάω αν χρειάζεται βοήθεια .....
Σαβ/κο - αμέσως μετά την απαγόρευση της κυκλοφορίας: Δεν ξεμύτισα για οποιοδήποτε λόγο, ζητιάνεψα τον κωδικό του αδερφού μου για το νέτφλιξ, ζητιάνεψα τον κωδικό του ίντερνετ από το γείτονα (γιατί εδώ που μένω προσωρινά δεν έχω δικό μου ίντερνετ) και σβερκώθηκα στο κρεβάτι. ...... για να ανακαλύψω ότι τελικά ήταν μόνο στη φαντασία μου το ότι το νέτφλιξ είχε μεγαλύτερη ποικιλία από άνιμε
Τελικά έχω να σας ενημερώσω ότι οι Γερμανοί είναι πιο γιούχου από τους Έλληνες και μετά φυσικά ακολουθούμε πιστά κι εμείς