Βλέποντας τις συνεντεύξεις τους, μου φάνηκε από μια πρώτη ματιά ότι ο Τσίπρας χειρίστηκε την περίσταση απείρως καλύτερα από τον Κούλη. Ήταν ξεκάθαρος στις απαντήσεις του και δεν κώλωσε πουθενά. Ομιλητικότατος, πιανόταν πάνω στις δηλώσεις του Μητσοτάκη και εξηγούσε/ανέλυε ποιος ήταν ο απώτερος σκοπός της ΝΔ και πέρασε στην επίθεση εναντίον του. Δυστυχώς, δεν έχω εμπλακεί αρκετά με τα πολιτικά και δεν έχω μια διαρκή πληροφόρηση για να έχω και εμπεριστατωμένη άποψη και ούτε θα έλεγα ότι υποστηρίζω Τσίπρα, αλλά αυτό που είδα χθες (τυχαία κιόλας) μου έκανε καλή εντύπωση. Ήταν πολύ καλός ο χειρισμός του κατ' εμέ, τουλάχιστον σε σύγκριση με τον άλλον.
Επίσης, κάτι που ακούω συχνά τώρα τελευταία (σαν καραμέλα μάλλον) είναι πως οι δημοσκοπήσεις λένε ότι θα βγει ο Κούλης. Από κι ως πού? Ειλικρινά νιώθω σαν να είναι κάποιου είδους παραπλανητικές φήμες με σκοπό την πρώιμη αποδοχή του γεγονότος ότι "η ΝΔ θα κερδίσει τις εκλογές". Ο Μητσοτάκης από την άλλη δεν μου αποπνέει καθόλου εμπιστοσύνη. Η φάτσα και ο λόγος του δε με πείθουν καθόλου, μα καθόλου.
Τέλος, είδα στο reddit, σε αυτό το καταραμένο r/greece, ότι κάποιος είχε μπουχτίσει με το ΚΚΕ και τις αφίσες που έχει σε κάθε γωνία. Ζει και μαύρη ζωή δηλαδή, υποφέρει xD Και μετά έλεγαν άλλοι πως είναι γνωστό ότι στο ΚΚΕ είναι φανατισμένοι. Εγώ νομίζω ότι είναι το ακριβώς αντίθετο xD Με λίγα λόγια, βλέπω ότι το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που όντως βγαίνει στους δρόμους και προσπαθεί να κάνει κάτι, ό,τι κι αν είναι αυτό. Υπάρχει έργο δηλαδή, μια κινητοποίηση με κάποιο αποτέλεσμα. Αφοσίωση =/= φανατισμός. Φυσικά έχω δει παραδείγματα φανατισμένων κομμουνιστών, αλλά αυτοί είναι ελάχιστοι. Οι περισσότεροι είναι πραγματικά προσγειωμένοι άνθρωποι, με υπόβαθρο και επίπεδο, άνθρωποι που μπορούν να συζητήσουν και να επιχειρηματολογήσουν.