94114 replies to this topic

[mono]

Θα φύγει, είναι τα χημικά που βάζουν συνήθως στο faux leather. Για πιο γρήγορα μπορείς να την αφήσεις εξω αν έχει αερα για κάποιες ώρες.

 

Ο άσωτος υιός επέστρεψε. Νομίζω συγκινήθηκα.

[Guest-13157]

-

Edited by Gbak, 20 August 2019 - 22:09.

[Lord Leon]

Dayum, guys

 

Εγώ φέτος ανακάλυψα τον ουκρανό Μarilyn Manson, Δρακουλίνι έκδοση. Τον πολωνό David Guetta, την Βουλγάρα Sia, το Γερμανό Ed Sheeran και την nerdy, τσέχικη εκδοση του Macklemore όλα μαζί σε ένα.

Περιττό να πω πως κόντεψε να νικήσει η Σουηδία που αυτό κι αν δεν ήταν φτηνή απομίμηση Weekend feat Daft Punk. Μία φορά την πατήσαμε με το Heroes, αν και πάλι γινόταν αυτό θα έκοβα τα αυτιά μου.

 

Σαφώς τα καλύτερα για μένα ήταν ο Βίκινγκ που πήγε και έφερε ο αθεόφοβος χιόνι κάτω στην κάψα να γουστάρουμε. Οι ούγγροι που με τις πόζες από Dragonball, τον πιο αδιάφορο frontman με την πιο αστεία φάτσα που έχω δει και ένα metalcore, ναι metalcore στην Εurovision έκαναν κι αυτοί το χάζι τους. Αλλά ο καλύτερος από όλους ήταν ο Ολλανδός με ένα λούκ country έκδοση του Chris Cornell και ένα τραγούδι που μιλάμε φώναζε Oranje από χιλιόμετρα. Το αστείο είναι πως την επόμενη μέρα βρήκα ίδιο λεοπάρ παλτουδάκι στην αποθήκη της γιαγιάς μου. Λες να το κρατήσω για τις απόκριες;

Τώρα νομίζω τα πιό εξωφρενικά για μένα ήταν της Γαλλίας που μιλούσε για το δράμα ενός κοριτσιού μετανάστη αλλά έπρεπε να μπούνε στο feeling μόνο με τουαλέτες του Jean Paul Gaultier. ok, wat.

Για το Ισραήλ προσωπικά δεν πήρα κανένα μήνυμα whatsoever γιατί το μόνο που άκουγα ήταν bing bing badabing choo choo chee choo, κάπου ένα mada fada beat και απλά δεν ήθελα να ξεκολλήσω από τους κεφτέδες στο κεφάλι της κοπελιάς για να μην βλέπω όλα τα υπόλοιπα. Έλεγα οι εποχές που είχε στείλει η γερμανία την δικιά της έκδοση kyary πέρασαν αλλά έπρεπε να το ξαναζήσω. Και πες οκ, νίκησε, το άξιζε, ο κόσμος την ψήφισε. Δεν με πείραξε και τόσο αλλά όταν ανέβηκε και είπε όλο καμάρι πως του χρόνου ο τελικός θα γίνει στην Ιερουσαλήμ εκεί μου σηκώθηκε 10 μέτρα το φρύδι. Τόσο άγνοια της κατάστασης εκεί το φελέκι μου μέσα; Που ζούνε;

 

Α παιδιά, η φουρειρα είναι πιο κοντή κι από μένα απλά για να ξέρετε. Ετυχε και έκανα κάποια δουλειά μαζί της όταν ήρθε στα μέρη μου. Πολύ εντάξει όμως στην συμπεριφορά της, και το εκτίμησα πολύ αυτό. Τώρα από φωνή επίσης το ήξερα από πριν, τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια. 

 

Η επική στιγμή για μένα ήταν όταν ήταν η Jess στην σκηνή και ένας από τους γνωστούς που βλέπουμε Eurovision μαζί τα τελευταία χρόνια πέταξε την ατάκα

"So Australia has sent a gyaru this year, niiiice"

και απλά κόντεψα να φτύσω όλο το ποτό στην οθόνη μου.

 

Α,

Η Ιταλία δεν θα νικήσει ποτέ...ποτέ... ποτέεεεεεεεεε

Α, ρε κατακαημένε Αλίξανδρος σε έκαψε το όνειρο του logan να κερδίσεις 2 φορές αλλά που τέτοια τύχη.

Epic post is epic.

 

Επίσης τη Φουρέιρα και καμία από αυτές που αναφέρεις δεν της απείλησε κανένας να μπουν στη λεγόμενη showbiz ούτε να γίνουν πλούσιες. Υπάρχουν και άλλες δουλειές που μπορεί να κάνει κανείς που να μην απαιτούν σε τέτοιο βαθμό την αλλοτρίωση της εικόνας του, και μάλιστα υπάρχουν και διαφορετικές καλλιτεχνικές σκηνές που να προβάλλουν διαφορετικά αισθητικά πρότυπα. Φυσικά δεν υπάρχουν τα ίδια λεφτά ούτε η ίδια διασημότητα αλλά όπως είπα και πριν δε χρειάζεται να γίνουμε όλοι rich and famous, ο καθένας κάνει και κάποιες επιλογές.

Αν το πρόβλημα είναι η βιομηχανία της εμπορικής pop μουσικής, δεν υπάρχει τρόπος να αλλάξει αυτό πέρα από το να σταματήσει να πουλάει τόσο και να αρχίσει να πουλάει κάτι άλλο περισσότερο. Αν δεν ασκηθεί κριτική στο αισθητικό αποτέλεσμα που προβάλλεται μέσα από την τραγουδίστρια και όλοι κριτικάρουν μόνο τους παραγωγούς που βρίσκονται από πίσω πολύ που τους ένοιαξε, θα συνεχίσουν να πουλάνε το ίδιο και να βρίσκουν όλο και περισσότερα κορίτσια να μπουν σε αυτό το ρόλο.

Εγώ δεν δίκασα καμία γυναίκα για το πως διαχειρίζεται το σώμα της, απλώς σχολιάζω αυτό που βλέπω (και μάλιστα κάτι που εκτίθεται σε σκηνή άρα είναι εκ των πραγμάτων προς σχολιασμό) προσπαθώντας να υποστηρίξω κάτι διαφορετικό που προτιμάω.

 

Τώρα για το θέμα της αποτρίχωσης, όσο περισσότερο θεωρείς ότι εννοείται ότι όλες οι γυναίκες πρέπει να μπουν σε αυτό το τρυπάκι, τόσο περισσότερο εξοικειώνεσαι με αυτό και το συντηρείς, ακόμα και αν δεν το θέλεις, ακόμα και αν δεν φταις για αυτό. Από τη στιγμή που υπάρχουν γυναίκες που ανθίστανται εμπράκτως σε αυτό όσο μπορούν (δυστυχώς όχι πολλές, αλλά υπάρχουν), αυτό δείχνει ότι εκεί υπάρχει και ένας παράγοντας προσωπικής ευθύνης, με όσες συνέπειες και αν συνεπάγεται. Και οι γυναίκες που αντιστέκονται και βιώνουν τις συνέπειες δεν βρίσκονται σε κάποια άλλη κοινωνική συνθήκη, απλώς αναλαμβάνουν την ευθύνη να αλλάξουν αυτό που τις φυλακίζει και πάνω εκεί ρισκάρουν και κάποια πράγματα και υφίστανται κάποιες δυσμενείς συνθήκες. Αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να δικάσουμε όλες τις υπόλοιπες και να πούμε ότι φταίνε προτίστως αυτές που επικρατεί αυτή η νόρμα στις τελευταίες δεκαετίες (και μάλλον χειροτερεύει με τον καιρό), αλλά αν αφαιρέσουμε πλήρως την ευθύνη, τότε αναγκαστικά την αφαιρούμε και από αυτές που αντιστέκονται.

Δυστυχώς στην κοινωνία μας ακόμα και τα πιο αυτονόητα και φυσικά πράγματα έχουν καταντήσει να μοιάζουν παράξενα, άσχημα, αντιαισθητικά και να μπορούν να προκαλέσουν προβλήματα στον κοινωνικό και τον εργασιακό τομέα της ζωής μιας γυναίκας, και αυτό ειλικρινά το βρίσκω λυπηρό ακόμα και αν εγώ βρίσκομαι σε κάποια προνομιακή θέση. Το θέμα είναι ότι η ανθρωπότητα έχει κάταφέρει να διεκδικήσει δικαιώματα και σε πιο σκληρούς τομείς, σε πολύ πιο δυσμενείς συνθήκες και με πολύ χειρότερες συνέπειες (βέβαια τότε μάλλον είχαν και λιγότερα να χάσουν). Απλώς λέω ότι δεν υπάρχει λύση πέρα από το να συσπειρωθούν οι άνθρωποι που νιώθουν κάτι κοινό και καταπιέζονται από κάτι κοινό και να ρισκάρουν να διακινδυνεύσουν κάποια πράγματα για να το υπερνικήσουν. Αυτό προϋποθέτει να αναγνωρίσει κανείς πρώτα το πρόβλημα σαν κάτι που δεν είναι αυτονόητο, και αυτό ξεκινάει σε ατομικό επίπεδο. Τίποτα δεν είναι εύκολο, και ίσως ο καθένας πράγματι κάνει αυτό που μπορεί, αλλά αν αυτό είναι όλο που μπορούμε να κάνουμε για το συγκεκριμένο θέμα, τότε καληνύχτα. Απλά λυπάμαι.

 

Εγώ δεν μπορώ να κάνω κάτι πέρα από το να επηρεάσω όπως μπορώ τα άτομα που μπορώ να επηρεάσω με το να υποστηρίζω όσο μπορώ την αντίσταση στον καταναλωτικό ναρκισσισμό και την ενοχοποίηση της γυναικείας φυσικότητας και να στηρίζω οποιαδήποτε γυναίκα έχω δίπλα μου στο να ξέρει ότι εμένα θα μου αρέσει το ίδιο είτε με τρίχες είτε χωρίς, είτε με περισσότερα κιλά είτε λιγότερα κοκ. Δεν γίνεται να αλλάξω τη θέση προνομίου στην οποία βρίσκομαι, αλλά αν αυτό με κάνει να μην μιλάω για το θέμα τότε απλώς παραιτούμαι και δεν καταφέρνω να περάσω το μύνημα που θέλω να περάσω ούτε να στηρίξω τους ανθρώπους που μπορεί να χρειάζονται στήριξη από εμένα.

Και ειλικρινά, το λέω όλο αυτό γιατί πραγματικά με στεναχωρέι το συγκεκριμένο θέμα, καθώς θεωρώ ότι ο αισθητικός και κοινωνικός διμορφισμός προκαλεί μια βαθειά αποξένωση ανάμεσα στα δύο φύλα και επηρεάζει δραματικά τις ανθρώπινες σχέσεις. Ας κάνει λοιπόν ο καθένας πραγματικά ό,τι μπορεί με τα μέσα που μπορεί και ακόμα και αν δεν μπορούμε να εκθρονίσουμε τις νόρμες εξολοκλήρου, ίσως μπορούμε τουλάχιστον να αλλάξουμε κάποια πράγματα σε πιο προσωπικό και εσωτερικό επίπεδο, βελτιώνοντας τις μεταξύ μας σχέσεις.

 

Κοίτα, εισαι αρκετά αυστηρός, αλλά σε γενικές γραμμές θα συμφωνήσω. Απλά εχεις αρκετούς τρόπους να μην πεφτεις στο διπολο συμβατικού και μη, και αρκετούς λόγους να εισαι - όχι ικανοποιημένος, αλλά - αισιόδοξος, μιας και η κοινωνία αλλάζει ραγδαία προς το καλύτερο κάθε δεκαετία που περνάει. Πράγματα που στα 90ς (ποσο μάλλον στα 80ς) φάνταζαν αδιανόητα, τωρα ειναι (προς μεγάλην μου ικανοποίηση) σχεδόν η νόρμα.

 

Ναι, οσο και άδικος να είναι ο ανταγωνισμός στη σοουμπιζ των "μεταμορφωμένων μέτριων" με τους "απαραλλάχτους εξαιρετικούς", όποιος επιμείνει και αξίζει, εχει πάντα κάποιες πιθανότητες να δικαιωθεί. Πρέπει ομως να ειναι εξαιρετικός/ή και να ανταγωνιστεί απειρους εξαιρετικούς για λιγες θέσεις που θα περισσέψουν από τις δεκάδες φουρέιρες.

 

Αλλά παραγνωρίζεις κάτι. Δεν είναι μια απλή δουλειά. Η τεχνη ειναι πρωτίστως ενα ονειρο, για οποιον αντεχει ολα αυτα που πρεπει να περάσει. Δεν ειναι απλώς για να βάλει ενα πιάτο φαΐ στο σπίτι του. Και δεν έχουν μονο δικαιωμα οι εξαιρετικοί να το ζήσουν. Ειχει δικαίωμα ο οποιοσδήποτε το θελει αρκετά και μπορει κουτσά στραβα να το κάνει, να το ζησει, ή έστω να προσπαθήσει. Ετσι και αλλιώς ΠΑΝΤΟΥ υπάρχει αδικία, δεν ειναι αυτός λογος να φεύγεις πάντα: είναι όμως λόγος να επιλέγεις τους συμβιβασμούς και τις μάχες σου. Γιατι σου δινεται μια ευκαιρία να κάνεις κάποια πράγματα σε αυτη τη ζωή, και οταν είσαι πολύ κοντα στο να τα πετύχεις, ξαφνικά έχουν πολύ μικρη σημασία λιγη δίαιτα, μεηκ απ, πεντε ηλίθιες φωτογραφίσεις, και γενικώς πράγματα που σε δεκα χρονια δε θα θυμαται κανεις. 

 

Οσο για τις τρίχες και τα κιλά, νομίζω οτι πέρασες (ή είσαι στο τσακ) τη λεπτή γραμμή μεταξύ του να κάνεις αντίσταση στην αντικειμενοποίηση και τον καταναλωτισμό και στο να βαφτίσεις οποιονδήποτε δεν ειναι sapiosexual, ανώμαλο. Εύκολη παγίδα να πέσει κανεις οταν αηδιάσει υπερβολικά με αυτά που γίνονται γυρω του, δεν κρίνω. Αλλά θα μου επιτρέψεις: αυτός που δεν γουστάρει π.χ. τριχωτές η τριχωτούς, δεν ειναι εχθρός σου. Αυτός εναν περιορισμο εβαλε στον εαυτό του και τίποτα άλλο. Δεν ενοχλεί δεν τον ενοχλούν. Γούστα.

 

Εχθρός σου είναι αυτός που όταν ο φίλος του παραδεχτεί οτι γουστάρει τρίχα, ή ότι δεν τον νοιάζει βρε αδερφέ, γυρίσει κακαρίζοντας να του πει: "καλά ρε μαλάκα εσύ δηλαδή περιμένεις να κατέβουν τα ΕΑΚ στην πορεία για να ρίξεις κανέναν;"

 

Που και το εχθρός σχετικό είναι, που ξερεις και αυτος ο κακομοίρης τι σταυρό κουβαλάει.

[Kamui]

Epic post is epic.

 

 

Κοίτα, εισαι αρκετά αυστηρός, αλλά σε γενικές γραμμές θα συμφωνήσω. Απλά εχεις αρκετούς τρόπους να μην πεφτεις στο διπολο συμβατικού και μη, και αρκετούς λόγους να εισαι - όχι ικανοποιημένος, αλλά - αισιόδοξος, μιας και η κοινωνία αλλάζει ραγδαία προς το καλύτερο κάθε δεκαετία που περνάει. Πράγματα που στα 90ς (ποσο μάλλον στα 80ς) φάνταζαν αδιανόητα, τωρα ειναι (προς μεγάλην μου ικανοποίηση) σχεδόν η νόρμα.

 

Ναι, οσο και άδικος να είναι ο ανταγωνισμός στη σοουμπιζ των "μεταμορφωμένων μέτριων" με τους "απαραλλάχτους εξαιρετικούς", όποιος επιμείνει και αξίζει, εχει πάντα κάποιες πιθανότητες να δικαιωθεί. Πρέπει ομως να ειναι εξαιρετικός/ή και να ανταγωνιστεί απειρους εξαιρετικούς για λιγες θέσεις που θα περισσέψουν από τις δεκάδες φουρέιρες.

 

Αλλά παραγνωρίζεις κάτι. Δεν είναι μια απλή δουλειά. Η τεχνη ειναι πρωτίστως ενα ονειρο, για οποιον αντεχει ολα αυτα που πρεπει να περάσει. Δεν ειναι απλώς για να βάλει ενα πιάτο φαΐ στο σπίτι του. Και δεν έχουν μονο δικαιωμα οι εξαιρετικοί να το ζήσουν. Ειχει δικαίωμα ο οποιοσδήποτε το θελει αρκετά και μπορει κουτσά στραβα να το κάνει, να το ζησει, ή έστω να προσπαθήσει. Ετσι και αλλιώς ΠΑΝΤΟΥ υπάρχει αδικία, δεν ειναι αυτός λογος να φεύγεις πάντα: είναι όμως λόγος να επιλέγεις τους συμβιβασμούς και τις μάχες σου. Γιατι σου δινεται μια ευκαιρία να κάνεις κάποια πράγματα σε αυτη τη ζωή, και οταν είσαι πολύ κοντα στο να τα πετύχεις, ξαφνικά έχουν πολύ μικρη σημασία λιγη δίαιτα, μεηκ απ, πεντε ηλίθιες φωτογραφίσεις, και γενικώς πράγματα που σε δεκα χρονια δε θα θυμαται κανεις. 

 

Οσο για τις τρίχες και τα κιλά, νομίζω οτι πέρασες (ή είσαι στο τσακ) τη λεπτή γραμμή μεταξύ του να κάνεις αντίσταση στην αντικειμενοποίηση και τον καταναλωτισμό και στο να βαφτίσεις οποιονδήποτε δεν ειναι sapiosexual, ανώμαλο. Εύκολη παγίδα να πέσει κανεις οταν αηδιάσει υπερβολικά με αυτά που γίνονται γυρω του, δεν κρίνω. Αλλά θα μου επιτρέψεις: αυτός που δεν γουστάρει π.χ. τριχωτές η τριχωτούς, δεν ειναι εχθρός σου. Αυτός εναν περιορισμο εβαλε στον εαυτό του και τίποτα άλλο. Δεν ενοχλεί δεν τον ενοχλούν. Γούστα.

 

Εχθρός σου είναι αυτός που όταν ο φίλος του παραδεχτεί οτι γουστάρει τρίχα, ή ότι δεν τον νοιάζει βρε αδερφέ, γυρίσει κακαρίζοντας να του πει: "καλά ρε μαλάκα εσύ δηλαδή περιμένεις να κατέβουν τα ΕΑΚ στην πορεία για να ρίξεις κανέναν;"

 

Που και το εχθρός σχετικό είναι, που ξερεις και αυτος ο κακομοίρης τι σταυρό κουβαλάει.

 

Δεν είμαι και τόσο σίγουρος για το αν η κοινωνία προοδεύει αντικειμενικα σε όλους τους τομείς. Σίγουρα έχουν γίνει κατακτήσεις που παλιά μπορεί να έμοιαζαν αδιανότητες, αλλά αφενός αμφιβάλλω αν αυτό είναι δείγμα ενός ιστορικού ντετερμινισμού πολιτισμικής ανόδου ή αν είναι κάτι συγκυριακό που εύκολα μπορεί στο μέλλον να λοξοδρομήσει προς άγνωστες κατετύνσεις. Επίσης, στις μέρες μας δημιουργούνται και εξελίσσονται νόρμες και μόδες που ενδεχομένως έχουν μάλλον "οπισθοδρομική" κατεύθυνση. Με αφόρμη το θέμα του ναρκισισμού και του καταναλωτισμού που τέθηκε προηγουμένως, έχω την αίσθηση ότι με την πάροδο των χρόνων υπάρχει αρκετά σαφής εξέλιξη στη σχέση γυναίκας-αγοράς, στο πλαίσιο της λογικής ότι η ομορφιά είναι απαραίτητη, ότι η ομορφιά κατακτιέται μέσα από εμπορεύματα και τεχνιτά μέσα και ότι εν τέλει, η ομορφιά αγοράζεται, και μαζί με αυτήν η γυναικεία αυτοπραγμάτωση. Μαζί με αυτό πάει και το ότι όχι μόνο η αποτρίχωση στις μέρες μας μάλλον θεωρείται πιο must από ποτέ, αλλά και επεκτείνεται, μάλιστα, σε σημεία (πχ γεννητικά όργανα) που οι προηγούμενες γενιές δε θα φαντάζονταν καν. Γενικά απ' ότι συμπεραίνω από συζητήσεις που έχω κάνει με τους γονείς μου, πράγματα που τώρα μπορεί να μοιάζουν "ακραία" ή όπως τα μη αποτριχωμένα πόδια ή ο δεδηλωμένος φεμινισμός (σήμερα ίσως και οι περισσότερες, ακόμα και μορφωμένες γυναίκες ούτε τη λέξη δε θέλουν να ακούνε!), στα 80s ήταν πολύ πιο συχνά απ' ότι σήμερα. Οπότε αυτές οι νέες νόρμες νομίζω ότι δεν πηγαίνουν πάντα προς την κατεύθυνση που τουλάχιστον εγώ θα χαρακτήριζα "προοδευτική".

 

Σχετικά με την τέχνη, είπα πάντως ότι υπάρχουν και οι εναλλακτικές σκηνές ή ακόμα και ο δρόμος. Για να είναι κανείς καλλιτέχνης δε χρειάζεται να είναι ούτε πλούσιος, ούτε πασίγνωστος. Ίσως βέβαια η γραμμή ανάμεσα στην οριακή επιβίωση με τα πολλά λεφτά να είναι αρκετά λεπτή, και όντως κάποια μορφή συμβιβασμού έρχεται κάποια στιγμή δυστυχώς.

 

Τέλος, ειλικρινά δεν πιστεύω ότι χρειάζεται να είναι κανείς sapiosexual για να ξεσυνηθίσει λίγο από την αισθητική της "γυναίκας περασμένης με γυαλόχαρτο" και να καταλάβει ότι το γυναικείο σώμα δεν είναι και τόσο φρικτό όσο μπορεί να μας κάνουν να φοβόμαστε. Ειλικρινά νομίζω ότι η δύναμη του πηγαίου ερωτισμού που μπορεί να υπάρχει σε ένα γυναικείο σώμα είναι τόσο μεγάλη, που αν αφεθεί κανείς λίγο σε αυτήν δεν έχει πολλά περιθώρια να ασχολείται με...τρίχες, ούτε με γραμμάρια.

Νομίζω ότι το γούστο είναι σε μεγάλο βαθμό θέμα συνήθειας και ότι αν ο σκοπός είναι αρκετά σημαντικός, διαμορφώνεται ανάλογα με τις περιστάσεις. Αν πάλι κάποιος είναι απόλυτος στο τι γουστάρει και τι όχι, εγώ δε θα κάτσω να ασχοληθώ, ας το κρατήσει για τον εαυτό του, αλλά αν θέλετε να πιστέψω ότι το γεγονός ότι η συντρηπτική πλειοψηφία των γυναικών στις μέρες μας κάνει αποτρίχωση και ανησυχεί για τα κιλά της επειδή τυχαίνει να έχουν το ίδιο γούστο ή γιατί η αντίστοιχη αντρική πλειοψηφία τυχαίνει να έχει το ίδιο γούστο προς τις γυναίκες, καλύτερα να κάνω εγώ αποτρίχωση. Δεν παίζει να το πιστέψω αυτό το πράγμα, είμαι σίγουρος ότι κάτι άλλο συμβαίνει.

[mono]

[...], αλλά αν θέλετε να πιστέψω ότι το γεγονός ότι η συντρηπτική πλειοψηφία των γυναικών στις μέρες μας κάνει αποτρίχωση και ανησυχεί για τα κιλά της επειδή τυχαίνει να έχουν το ίδιο γούστο ή γιατί η αντίστοιχη αντρική πλειοψηφία τυχαίνει να έχει το ίδιο γούστο προς τις γυναίκες, καλύτερα να κάνω εγώ αποτρίχωση. Δεν παίζει να το πιστέψω αυτό το πράγμα, είμαι σίγουρος ότι κάτι άλλο συμβαίνει.

 

Έχεις φάει σκάλωμα με την αποτρίχωση,ε?

 

E, προφανώς και δεν είναι θέμα γούστου, είναι ο καπιταλισμός που για να επιβιώσει πρέπει να πουλήσει όλο και περισσότερα προϊόντα και τα θύματα είναι ως επί το πλείστον γυναίκες. Ένα γυναικείο τζελ ξυρίσματος με λουλουδάκια απέξω και άρωμα παπάγιας μέσα κοστίζει το διπλάσιο για τη μισή ποσότητα μίας συσκευασίας αντρικού τζελ που κάνει την ίδια δουλειά. Σου πιπιλίζουν τα μυαλά ότι οι τρίχες είναι αντιαισθητικές, τρέχεις και τα σκας στα ινστιτούτα ομορφιάς και πάει λέγοντας. Ίσως το εννοείται που είπα πιο πάνω έπρεπε να το βάλω σε εισαγωγικά για να δηλώσω ακριβώς αυτό. Όχι ότι εννοείται από μένα προφανώς. Το ιδανικό για μένα θα ήταν να υπήρχε η ελευθερία να κυκλοφορείς χωρίς και με τρίχες, βαμμένη ή άβαφτη, όπως θες εμπάσει περιπτώσει χωρίς αυτό να έχει επιπτώσεις στο επάγγελμα σου, στην κοινωνική σου θέση κλπ

 

Δεν ήξερα τον όρο sapiosexual, διάβασα τί είναι και νομίζω ότι μου ταιριάζει ~χαχαχαχα

[Black Rock]

Το sapiosexual δεν ξέρω αν μου ταιριάζει αλλά το σάπιο σεξουαλ το πλησιάζω σίγουρα.

[Kamui]

Να σας πω την αλήθεια πριν το γκουγκλάρω κι εγώ τέτοιους συνειρμούς έκανα πρώτα.

[Emiya]

εχω ακουσει πως η βλακεια δεν εχει ορια...το σχεδιαζε αυτο?το γυροφερνε στο νου της?σκεφτοταν "θα τους χεσω κανονικα μια μερα" και το κανε κι τη πληρωσε ο υπαλληλος

 

nsfw https://www.reddit.com/r/WTF/comments/8jrcw0/you_think_youve_had_a_crappy_day_at_work/

[Angel.tze]

nsfw https://www.reddit.com/r/WTF/comments/8jrcw0/you_think_youve_had_a_crappy_day_at_work/

Για μια ακόμη φορά, τα comments είναι ακόμα καλύτερα.

[Black Rock]

[Lord Leon]

Έχεις φάει σκάλωμα με την αποτρίχωση,ε?

 

E, προφανώς και δεν είναι θέμα γούστου, είναι ο καπιταλισμός που για να επιβιώσει πρέπει να πουλήσει όλο και περισσότερα προϊόντα και τα θύματα είναι ως επί το πλείστον γυναίκες. Ένα γυναικείο τζελ ξυρίσματος με λουλουδάκια απέξω και άρωμα παπάγιας μέσα κοστίζει το διπλάσιο για τη μισή ποσότητα μίας συσκευασίας αντρικού τζελ που κάνει την ίδια δουλειά. 

 

'Ολοι καναμε το PH και την όσμωση στο σχολείο, αλλά μια χουφτα κάτσαμε να διαβασουμε τι γραφει το σωληνάριο από πίσω και τι λεει το ιντερνετ για το δερμα μας για να διαπιστωσουμε τελικα μπορουμε μια χαρά να χρησιμοποιουμε την ενυδατική χεριών στο πρόσωπο. Για την ελλειψη περιέργειας, αμφισβήτησης της "κοινης γνώμης", καθως και της απαραιτητης αυτοεκτιμησης ωστε να εμπιστευτουμε την ίδια μας την κριση ακομα και σε κατι τοσο απλό και μικρο, δε φταιει μονο το κακό κατεστημένο, φταίμε ολοι οσοι συμμετέχουμε. Ειδικά την εποχή που όλα φτάνουν με δυο κλικ στην οθονη μας.

 

 Το ιδανικό για μένα θα ήταν να υπήρχε η ελευθερία να κυκλοφορείς χωρίς και με τρίχες, βαμμένη ή άβαφτη, όπως θες εμπάσει περιπτώσει χωρίς αυτό να έχει επιπτώσεις στο επάγγελμα σου, στην κοινωνική σου θέση κλπ

 

 

Ο κοσμος στις λιγο πιο προχώ περιοχες του πλανητη προς τα κει πάει, και ας μην το δειχνουν στην τιβι. καποια στιγμη θα φτασει και στην Αθήνα.

 

Δεν είμαι και τόσο σίγουρος για το αν η κοινωνία προοδεύει αντικειμενικα σε όλους τους τομείς. Σίγουρα έχουν γίνει κατακτήσεις που παλιά μπορεί να έμοιαζαν αδιανότητες, αλλά αφενός αμφιβάλλω αν αυτό είναι δείγμα ενός ιστορικού ντετερμινισμού πολιτισμικής ανόδου ή αν είναι κάτι συγκυριακό που εύκολα μπορεί στο μέλλον να λοξοδρομήσει προς άγνωστες κατετύνσεις. Επίσης, στις μέρες μας δημιουργούνται και εξελίσσονται νόρμες και μόδες που ενδεχομένως έχουν μάλλον "οπισθοδρομική" κατεύθυνση. Με αφόρμη το θέμα του ναρκισισμού και του καταναλωτισμού που τέθηκε προηγουμένως, έχω την αίσθηση ότι με την πάροδο των χρόνων υπάρχει αρκετά σαφής εξέλιξη στη σχέση γυναίκας-αγοράς, στο πλαίσιο της λογικής ότι η ομορφιά είναι απαραίτητη, ότι η ομορφιά κατακτιέται μέσα από εμπορεύματα και τεχνιτά μέσα και ότι εν τέλει, η ομορφιά αγοράζεται, και μαζί με αυτήν η γυναικεία αυτοπραγμάτωση. Μαζί με αυτό πάει και το ότι όχι μόνο η αποτρίχωση στις μέρες μας μάλλον θεωρείται πιο must από ποτέ, αλλά και επεκτείνεται, μάλιστα, σε σημεία (πχ γεννητικά όργανα) που οι προηγούμενες γενιές δε θα φαντάζονταν καν. Γενικά απ' ότι συμπεραίνω από συζητήσεις που έχω κάνει με τους γονείς μου, πράγματα που τώρα μπορεί να μοιάζουν "ακραία" ή όπως τα μη αποτριχωμένα πόδια ή ο δεδηλωμένος φεμινισμός (σήμερα ίσως και οι περισσότερες, ακόμα και μορφωμένες γυναίκες ούτε τη λέξη δε θέλουν να ακούνε!), στα 80s ήταν πολύ πιο συχνά απ' ότι σήμερα. Οπότε αυτές οι νέες νόρμες νομίζω ότι δεν πηγαίνουν πάντα προς την κατεύθυνση που τουλάχιστον εγώ θα χαρακτήριζα "προοδευτική".

 

Χαίρομαι που επιλέγεις να μην επαναπαύεσαι και να ζητας και άλλα. Δε διαφωνώ επι της ουσιας απλώς λειτουργώ καλύτερα οταν κανω focus στα θετικά. Παλιότερα δουλευα καλύτερα οταν πείσμωνα, όπως εσυ τώρα, και δε μου βγηκε σε κακό.

 

 

 

 

 

Σχετικά με την τέχνη, είπα πάντως ότι υπάρχουν και οι εναλλακτικές σκηνές ή ακόμα και ο δρόμος. Για να είναι κανείς καλλιτέχνης δε χρειάζεται να είναι ούτε πλούσιος, ούτε πασίγνωστος. Ίσως βέβαια η γραμμή ανάμεσα στην οριακή επιβίωση με τα πολλά λεφτά να είναι αρκετά λεπτή, και όντως κάποια μορφή συμβιβασμού έρχεται κάποια στιγμή δυστυχώς.

 

 

 

Δεν ειναι το ίδιο. Απο τη στιγμη που δεν εχουμε το ιδιο αξιακό συστημα με τον εκαστοτε υποψηφιο δεν εχει και πολυ νοημα να κρινουμε τις πραξεις του/ης στο συγκεκριμένο ζήτημα. Αλλά ναι εναλλακτικές παντα υπάρχουν. Απλως κάποιοι δε γουσταρουν plan B. Καλα κανουν που επιλεγουν να το ζησουν απο το να κανουν μια επανάσταση που δεν θα ενδιαφερθεί κανείς.

 

 

Τέλος, ειλικρινά δεν πιστεύω ότι χρειάζεται να είναι κανείς sapiosexual για να ξεσυνηθίσει λίγο από την αισθητική της "γυναίκας περασμένης με γυαλόχαρτο" και να καταλάβει ότι το γυναικείο σώμα δεν είναι και τόσο φρικτό όσο μπορεί να μας κάνουν να φοβόμαστε. Ειλικρινά νομίζω ότι η δύναμη του πηγαίου ερωτισμού που μπορεί να υπάρχει σε ένα γυναικείο σώμα είναι τόσο μεγάλη, που αν αφεθεί κανείς λίγο σε αυτήν δεν έχει πολλά περιθώρια να ασχολείται με...τρίχες, ούτε με γραμμάρια.

Νομίζω ότι το γούστο είναι σε μεγάλο βαθμό θέμα συνήθειας και ότι αν ο σκοπός είναι αρκετά σημαντικός, διαμορφώνεται ανάλογα με τις περιστάσεις. Αν πάλι κάποιος είναι απόλυτος στο τι γουστάρει και τι όχι, εγώ δε θα κάτσω να ασχοληθώ, ας το κρατήσει για τον εαυτό του, αλλά αν θέλετε να πιστέψω ότι το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία των γυναικών στις μέρες μας κάνει αποτρίχωση και ανησυχεί για τα κιλά της επειδή τυχαίνει να έχουν το ίδιο γούστο ή γιατί η αντίστοιχη αντρική πλειοψηφία τυχαίνει να έχει το ίδιο γούστο προς τις γυναίκες, καλύτερα να κάνω εγώ αποτρίχωση. Δεν παίζει να το πιστέψω αυτό το πράγμα, είμαι σίγουρος ότι κάτι άλλο συμβαίνει.

 

Και δικιο να χεις για τις εγγραφες των ανθρωπων, ειναι τοσο λεπτες οι γραμμες που στην καλυτερη να βρειςς μελετες και ερευνες συσχετισμου, οχι αιτίας και αποτελεσματος. εξαλλου δεν εχει πολλη σημασια να πολεμας την ροζ πλαστικιά και το μπλέ βαρβάτο, οταν ο εχθρος σου ειναι η κακες παιδαγωγικέςς μεθοδοι που καταστρεφουν την αυτοπεποιθηση και συντηρουν προσωπεία. Ή πας στην πηγη και τελειωνεις, η κοβεις ενα κεφαλι και φυτρωνουν δυο.

 

Αυτο που το εβαλα σε bold να το προσεξεις. Ειναι επικινδυνη σκεψη. Σαν κοινωνιολογικη παρατηρηση που χρήζει αναλυσης οκ, παλεύεται. Σαν πιθανο εργαλειο ομως ειναι πολυ επικίνδυνο διαλεκτικο μονοπατι.

[pc_magas]

Παίδες ο κόσμος δεν θα πάε μπροστά εαν δεν μπορείς να έχεις τον προσωπικό σου ρομπότ ε μέγεθος 5οροφης πολυκατοικίας αφορολόγητο και να πας με αυυτό στην εργασία σου στο  δέλτα  της Ανδρομέδα που θα είναι να σκότώσεις τον δράκο γα να σώσεις την πριγκίπησα.

 

GUNDAM, ARBALYST,  MACROSS για τον λαο.

και κάπου εδώ το χάσαμε για τα καλά.

Edited by pc_magas, 17 May 2018 - 00:48.

[mono]

Πι σι μάγκας εσύ είσαι techonosexual πιστεύω. Έχουμε απόλα σε αυτό το φόρουμ...

[Petran79]

Έχεις φάει σκάλωμα με την αποτρίχωση,ε?
 
E, προφανώς και δεν είναι θέμα γούστου, είναι ο καπιταλισμός που για να επιβιώσει πρέπει να πουλήσει όλο και περισσότερα προϊόντα και τα θύματα είναι ως επί το πλείστον γυναίκες. Ένα γυναικείο τζελ ξυρίσματος με λουλουδάκια απέξω και άρωμα παπάγιας μέσα κοστίζει το διπλάσιο για τη μισή ποσότητα μίας συσκευασίας αντρικού τζελ που κάνει την ίδια δουλειά. Σου πιπιλίζουν τα μυαλά ότι οι τρίχες είναι αντιαισθητικές, τρέχεις και τα σκας στα ινστιτούτα ομορφιάς και πάει λέγοντας. Ίσως το εννοείται που είπα πιο πάνω έπρεπε να το βάλω σε εισαγωγικά για να δηλώσω ακριβώς αυτό. Όχι ότι εννοείται από μένα προφανώς. Το ιδανικό για μένα θα ήταν να υπήρχε η ελευθερία να κυκλοφορείς χωρίς και με τρίχες, βαμμένη ή άβαφτη, όπως θες εμπάσει περιπτώσει χωρίς αυτό να έχει επιπτώσεις στο επάγγελμα σου, στην κοινωνική σου θέση κλπ
 
Δεν ήξερα τον όρο sapiosexual, διάβασα τί είναι και νομίζω ότι μου ταιριάζει ~χαχαχαχα

Και για τους άντρες οι γνώμες διίστανται για την αποτρίχωση. Άλλο ένα έθιμο που πήραμε από Ιταλία. Μάλλον είναι φθηνότερο λόγω χαμηλότερης ζήτησης.

[1451]

Φάνηκαν τα αποτελέσματα της κακομεταχείρισης μηχανών στο Matrix.