Γιατί έγινε αυτή η επίθεση? Γιατί να σκοτώσουν? Τι είχαν ενάντια στο κόσμο που πήγε να δει ένα συγκρότημα? Φρικάρω που το βλέπω...Δολοφονία στην Εύρωπη...στη δυτίκη εύρωπη...στη μέση του παρισιού. Τι τους παρακίνησε? Λεφτά?
Απορώ αν το γεγονός ότι η μόνη απάντηση που δέχτηκε αυτό το ποστ είναι αυτή του lethalmike είναι αποτέλεσμα επιτυχημένης παρ' ότι οφθαλμοφανώς μονόπλευρης και ανιστόρητης δυτικής προπαγάνδας ή αποτέλεσμα υποτίμισης προς τον macalex για την άγνοια του απέναντι στο ζήτημα.
Δε θα μπω καν σε κάποια διαδικασία να μιλήσω για συγκεκριμένα πολιτικά αίτια δημιουργίας των isis και την άμεση ευθύνη των δυτικών χορών για την επίθεση και την παραμονή της οργάνωσης σε ισχύ.
Μου φτάνει προς το παρόν να πω ότι ο λόγος που αυτό το γεγονός φαίνεται σε κάποιους τόσο αδιανόητο και παράλογο να συμβεί στη δυτική Ευρώπη -τον πολιτισμό με το βιαιότερο αποικειοκρατικό παρελθόν του οποίου τα οφέλη έχει απενοχοποιήσει και απολαμβάνει ακόμα- βρίσκεται ακριβώς στο γεγονός ότι ο πολιτισμός μας θυμάται τη σημασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων πολύ πιο άμεσα όταν πλήττονται οι δικές μας, "αθώες" ζωές, που ανοίκουν σε ένα "μετα-πολεμικό" στάδιο της ιστορίας και είναι υπεράνω της βιαιότητας, της αδικίας, του παράλογισμού, της αδιαφορίας απέναντι στην ανθρώπινη ζωή, ιδίως την ξένη ή αλλόθρησκη κτλ. Και γιατί; Γιατί όλα αυτά συμβαίνουν στις ανατολικές χώρες! Στους απολίτιστους! Αυτούς που φταίνε για την κατάσταση τους κι εμείς απλώς προσπαθούμε να τους βοηθήσουμε να γίνουν σωστοί σαν εμάς αλλά αντιδράνε κι από πάνω! Because, Islam, right?
Και ειλικρινά, δεν τα λέω αυτά για να δικαιολογήσω ή να ηθικολογήσω θετικά περί της επίθεσης, και αν η οπτική μου μοιάζει πολύ αποστασιοποιημένη από το γεγονός, δηλώνω πώς ταξίδευα στη Ρώμη την επόμενη ακριβώς μέρα, διαμένοντας στην Ιταλία για όλη την εβδομάδα. Εκφράστηκαν αρκετοί φόβοι μέσα στο γκρουπ με το οποίο ταξίδεψα και μάλιστα μια κοπέλα δεν ήρθε κιολας γιατί πανικοβλήθηκε, αλλά ειλικρινά, δε νιώθω παραπάνω συμπόνια για τα θύματα απ' ότι νιώθω για την πορεία της ανθρωπότητας μέσα στην ιστορία και τα έμμεσα θύματα του πολιτισμού που μας δίνει το προνόμιο να νομίζουμε ότι οι ζωές μας είναι (πιο) σημαντικές. Οι υπόλοιπες ηθικολογίες φέρνουν μόνο περισσότερη ισλαμοφοβία, συντηριτισμό και εθελοτυφλία για το ρόλο των δυτικών χωρών στην κατάσταση του "ισλαμικού κόσμου". Εθελοτυφλία απέναντι στο γεγονός ότι βρισκόμαστε εδώ και τόσο καιρό σε πόλεμο για να υπερασπιστούμε δικά μας συμφέροντα. Και στον πόλεμο δεν είναι η πρώτη φορά που την πληρώνουν οι άμαχοι, άσχετα από το πόσο άδικο είναι αυτό.