258 replies to this topic

[kagemaru igano]

μολις το τελειωσα..παρα πολυ καλο με εξυπνη υποθεση...το μονο που με χαλαγε κατι φορες ηταν οι με περιεργες κοψιες που ειχαν τα προσωμα τους.

Spoiler:

αλλα ρε παιδια μιλαμε στο τελος τον επιασε τρελλη απληστεια

[Radagast]

Αρκετά αξιόλογο ειδικά αν αναλογιστεί κανείς τις πατάτες τις χρονιάς.

Ο λόγος που ξεχωρίζει είναι η γρήγορη και αρκετά πετυχημένη σκηνοθεσία και το thriller/suspense/άγχος που βγαίνει από όλο το fight for survival-σκηνικό.
Οι ανατροπές επίσης πολλές.
Τα πρώτα 9 επεισόδια τα είδα σερί, δεν ξέρω πως την πάτησα έτσι...

Το σενάριο αρκετά έξυπνο, αν και παίζει να κουράζει λίγο από ένα σημείο και μετά. To θέμα εστιάζει στο Gambling και την απληστία.

Σε όποιον λάτρεψε το pure suspense/mind game thriller του death note, υποθέτω πως δε θα τον χαλάσει.
Όπως είναι φυσικό, η σειρά επικεντρώνεται στο mind game καθαρά, οπότε το char.development είναι ουσιαστικά ανύπαρκτο.

Η μουσική καλούτσικη αλλά χωρίς να ξεχωρίζει ιδιαίτερα. Όσο αφορά τις "μεγάλες μύτες", δεν με χάλασαν ιδιαίτερα, γενικά το σχέδιο το βρήκα κάπως πρωτότυπο και ξεκούραστο στο μάτι αν και όντως κομματάκι χοντροκομμένο.

Anyway στην μέση είμαι ακόμη, οπότε θα επανέλθω για συνολική γνώμη. Το πρώτο μισό αρκετά καλό πάντως, αν και

Spoiler:

Όταν ο kaiji ένωσε δυνάμεις με τους άλλους δύο θα προτιμούσα να τους πρόδιδε και να την κοπανούσε με τα 3 αστέρια όταν τα απέκτησε, αντί να "φλωρέψει" και να τους βάλει πάνω απ'τον εαυτό του.
Mου φάνηκε χαζός εκεί και υπερβολικά "καλός" for my taste. Σε τελική ο ένας απ'αυτούς ήταν υπεύθυνος για το debt του Kaiji!! Γιατί πήρε το μέρος του o Kaiji αντί να τον προδώσει;;;

Edited by Radagast, 25 January 2009 - 21:17.

[kagemaru igano]

φιλε radagast και ακομα δεν εχεις δει τπτ...

[roriconfan]

Φοβερή σειρα. Αρχικά το περίμενα δυσνόητο και επαναλαμβανόμενο σαν το Akagi. Προσωπικά το βρήκα υπέροχο και μόνο το τέλος δε μου άρεσε για τον εξής λόγο
(μη το διαβάσετε αν δεν το έχετε δει)

Spoiler:

Ο Κάϊτζι έφαγε μισό επεισόδιο με το να περιγράφει το σχέδιο του για να κοροϊδέψει τον παππού με το κουτί με τα χαρτομάντηλα. Οπότε, ήξερα αμέσως ότι θα την πατήσει. Και αυτό γιατί σε όλη την σειρά δεν εξηγούσε την στρατηγική του στον θεατή, μέχρι που θα έχει πετύχει. Εδώ όμως το έκανε αμέσως και έτσι καταλαβαίνεις ότι θα την πάθαινε.

Το είχα και στα κλισέ της Σφαλιάρας. Όταν κάποιος δε σου περιγράφει το σχέδιο του στην τηλεόραση, τότε θα πιάσει. Όταν σου το περιγράφει, δε θα πιάσει.

[kagemaru igano]

ναι οντως το τελος ηταν καπως... αλλα ρε φιλε πολυ

Spoiler:

κλαμα ολη την ωρα κλαιγανε...

[Hajime_Saito]

Αρχικά το περίμενα δυσνόητο και επαναλαμβανόμενο σαν το Akagi.

Είναι φυσικό να είναι δυσνόητο και να σου φαίνεται επαναλαμβανόμενο αν δε γνωρίζεις τους κανόνες του παιχνιδιού.
Κακός η καλός, για να εκτιμήσεις και να κρίνεις το Akagi, πρέπει να γνωρίζεις αρκετά απο mahjong. Όσο καλά και να είναι τα notes των Triad, δεν επαρκούν...

[Vash Zoro]

ναι οντως το τελος ηταν καπως... αλλα ρε φιλε πολυ

Spoiler:

κλαμα ολη την ωρα κλαιγανε...

Το κλάμα ήταν από τα επικότερα higlights της σειράς. όπως και οι μεγάλες μύτες.

[Radagast]

Όσο αφορά το κλάμα :

Spoiler:

Άστα να πάνε, και μένα αυτό μου την έσπασε κυρίως...
Και βασικά οι κομπάρσοι χαρακτήρες ποτέ δεν κατάλαβα γιατί τους αφήνανε με τσακισμένα κόκαλα να παρακολουθούν την πορεία του πρωταγωνιστή. Δεν το βρήκα καθόλου λογικό-ρεαλιστικό. Αν βγάζαν το κλάμα παίζει να έβγαινε 6 επεισόδια λιγότερο η σειρά λολ. :S

Το highlight της σειράς που προσωπικά μου έμεινε αξέχαστο ήταν χαλαρά το σκηνικό με τον chairman

Spoiler:

και την μηχανή "ψησίματος".
Επίσης πολύ παράνοια το σκηνικό με το αυτί και μετά με τα δάχτυλα του χεριού του Kaiji. Νταξ τι να πω καμμένη σειρά πολύ wtf καταστάσεις...

Respect στον chairman έχω να πω, έτσι πρέπει να είναι οι villains, μάλλον ο πιο αξιόλογος της περασμένης χρονιάς για μένα.
Κατά τα άλλα η σειρά έφυγε αέρα, ούτε πήρα πρέφα πότε την είδα, με τέτοια cliffhangers στο κάθε επεισόδιο και τέτοιο suspense/thriller στοιχείο πως να μην κολλήσεις.. Το kaiji βέβαια δεν έφτανε με τπτ το DN, αλλά δεν παύει να είναι ένας αξιόλογος τίτλος για τους fans των thrillers.

[Phantom Duck]

Πριν κάμποσο καιρό είχα προσπαθήσει να δω το Akagi αλλά το mahjong μου φάνηκε πολύ πολύπλοκο και δεν ασχολήθηκα περαιτέρω. Παρ' όλ' αυτά το στυλ του μου άρεσε, κι έτσι είδα το Kaiji, ειδικά τη στιγμή που είχα ακούσει τόσα για αυτό. Το αποτέλεσμα ευτυχώς με δικαίωσε, είχα πάρα πολύ καιρό να ενθουσιαστώ έτσι με μια σειρά εδώ και πολλούς μήνες. Δε σταμάτησε να μου τραβάει το ενδιαφέρον μέχρι και το τελευταίο επεισόδιο, ενώ οι ανατροπές δίναν και παίρναν. Είχα πάρα πολύ καιρό να νιώσω τέτοια ψυχολογική πίεση και άγχος. Ειδικά στα τελευταία επεισόδια η σειρά έδωσε ρέστα. Ίσως υπήρχαν κάποια κλισέ πράγματα, όμως δεν με χάλασαν καθόλου.

Το Kaiji έχει το στυλ που μου αρέσει απίστευτα. Ασχολείται με την ψυχολογία τον ατόμων και το πως αυτή μπορεί να αλλάξει αν απειλείται η ζωή τους, αν εμπλέκονται χρήματα, αν πάρουν εξουσία στα χέρια τους, αν τους προδώσουν οι φίλοι τους, αν προδώσουν τους φίλους τους, κλπ. Το soundtrack δεν ήταν τίποτα το φοβερό όμως έδενε πάρα πολύ με την ατμόσφαιρα και τη σκηνοθεσία οπότε παίρνει άλλο ένα συν από εκεί. Τα openings και closings από την άλλη δεν μου άρεσαν καθόλου αλλά αυτό δεν με πειράζει μιας και είναι ελάχιστες οι σειρές που με ικανοποιούν σε αυτόν τον τομέα.

Το κλάμα δεν με πείραξε καθόλου. Η σειρά καθηλώνει τον θεατή και τον βάζει να σκεφτεί πως θα αντιδρούσε αν ήταν αυτός στη θέση τους, σε μία θέση που απειλείται η ζωή τους. Προσωπικά, δεν νομίζω να αντιδρούσα διαφορετικά. Και σε αυτόν τον τομέα πάλι είχε κάποιες υπερβολές, όμως όπως είπα και παραπάνω, δεν με ενόχλησε καθόλου.


Πιο αναλυτικά:

Spoiler: spoilers ως το τέλος της σειράς

Όπως είναι φυσικό, η σειρά επικεντρώνεται στο mind game καθαρά, οπότε το char.development είναι ουσιαστικά ανύπαρκτο.

Δεν θα το έλεγα. Ο Kaiji στο πρώτο επεισόδιο δεν ήταν παρά ένας αλητάκος κλέφτης. Στην πορεία της σειράς βλέπουμε τις σκέψεις του και την εξέλιξη της συμπεριφοράς του. Στο Espoir δέχεται να συνεργαστεί με κάποιον άγνωστο επειδή τον εμπιστεύθηκε και προδίδεται, όπως τον προδίδουν στη συνέχεια και οι φίλοι του (παρεμπιπτόντως εκείνη τη στιγμή έφυγαν τρελά καντήλια ). Από εκεί και πέρα μαθαίνει να εμπιστεύεται τον εαυτό του και μόνο, ενώ από τη δοκιμασία του στις πολυκατοικίες έως το τέλος της σειράς βλέπουμε πως αλλάζει ριζικά τη νοοτροπία και τη συμπεριφορά του, ενώ παρακαλούσε να βρεθεί στην καθημερινή του ζωή χωρίς χρέη ώστε να κάνει μια νέα αρχή, ως νέος άνθρωπος.

Όσον αφορά τώρα τις δοκιμασίες, μου άρεσαν όλες τους, η καθεμία για διαφορετικό λόγο. Ίσως να ξεχωρίζω λίγο περισσότερο την E-card, για το ταπείνωμα που έφαγε ο Tonegawa . Το τέλος από την άλλη ήταν εντελώς απροσδόκητο, έως και την τελευταία στιγμή έλεγα πως κάτι θα τύχει για να γλιτώσει τα δάχτυλά του από την "γκιλοτίνα". O Kaiji δεν παρουσιάζεται ως η αλάνθαστη ιδιοφυΐα που βλέπουμε κατά καιρούς σε πολλές σειρές. Είναι ικανός να σκεφτεί στρατηγικές που θα ξεγελάσουν τους αρχηγούς της μαφίας, όμως έκανε και θανάσιμα λάθη, τόσο λόγω απερισκεψίας όσο και λόγω της καλοσύνης που έδειξε στους "φίλους" του.

Αυτά, ελπίζουμε για 2η season.

[Radagast]

Είχα πάρα πολύ καιρό να νιώσω τέτοια ψυχολογική πίεση και άγχος. Ειδικά στα τελευταία επεισόδια η σειρά έδωσε ρέστα. Ίσως υπήρχαν κάποια κλισέ πράγματα, όμως δεν με χάλασαν καθόλου.

Θα συμφωνήσω από άγχος άλλο τπτ. Και μένα τα αγαπημένα μου ήταν μάλλον τα τελευταία επεισόδια που το παιχνίδι "χόντρυνε", και λόγω villain/ανατροπών. ^^ Αν και το πρώτο story με τα

Spoiler:

Πέτρα/Ψαλίδι/Χαρτί

ήταν επίσης αρκετά έξυπνο σαν concept και ανατροπές.

Το Kaiji έχει το στυλ που μου αρέσει απίστευτα. Ασχολείται με την ψυχολογία τον ατόμων και το πως αυτή μπορεί να αλλάξει αν απειλείται η ζωή τους, αν εμπλέκονται χρήματα, αν πάρουν εξουσία στα χέρια τους, αν τους προδώσουν οι φίλοι τους, αν προδώσουν τους φίλους τους, κλπ. Το soundtrack δεν ήταν τίποτα το φοβερό όμως έδενε πάρα πολύ με την ατμόσφαιρα και τη σκηνοθεσία οπότε παίρνει άλλο ένα συν από εκεί. Τα openings και closings από την άλλη δεν μου άρεσαν καθόλου αλλά αυτό δεν με πειράζει μιας και είναι ελάχιστες οι σειρές που με ικανοποιούν σε αυτόν τον τομέα.

Πράγματι από osts και op/end δεν ξεχώριζε αλλά πράγματι η σκηνοθεσία και το pace το έκανε αρκετά ενδιαφέρον ώστε να μην παίρνεις πρέφα πότε τελειώνει το επεισόδιο, και μέσα στην βιασύνη να βάλεις next ποιος νοιάζεται για τα op/ends... Στον ψυχολογικό τομέα και μένα με ικανοποίησε μου θύμισε αρκετά Gantz αν και είχε και μερικά κοινά στοιχεία από DN.

Το κλάμα δεν με πείραξε καθόλου. Η σειρά καθηλώνει τον θεατή και τον βάζει να σκεφτεί πως θα αντιδρούσε αν ήταν αυτός στη θέση τους, σε μία θέση που απειλείται η ζωή τους. Προσωπικά, δεν νομίζω να αντιδρούσα διαφορετικά. Και σε αυτόν τον τομέα πάλι είχε κάποιες υπερβολές, όμως όπως είπα και παραπάνω, δεν με ενόχλησε καθόλου.

Το πρόβλημα δεν ήταν τόσο το κλάμα του πρωταγωνιστή όσο των κομπάρσων που δεν έλεγαν να φύγουν απ'την σκηνή. (και που ποτέ δεν θεώρησα λογικό που οι μαφιόζοι τους άφηναν εκεί στην μέση να βλέπουν...) Αλλά συμφωνώ σε γενικές γραμμές πως πρόσεξαν τις αντιδράσεις, κυρίως του πρωταγωνιστή. (αν και ελαφρώς εώς πολύ αρρωστημένο το μυαλό του) Απλά νομίζω πως ο χρόνος που χάθηκε στο κλάμα θα μπορούσαν να το εκμεταλλευτούν για άλλα πράγματα πιο εποικοδομητικά...

Spoiler: spoilers ως το τέλος της σειράς

Πιο αναλυτικά:

Δεν θα το έλεγα. Ο Kaiji στο πρώτο επεισόδιο δεν ήταν παρά ένας αλητάκος κλέφτης. Στην πορεία της σειράς βλέπουμε τις σκέψεις του και την εξέλιξη της συμπεριφοράς του. Στο Espoir δέχεται να συνεργαστεί με κάποιον άγνωστο επειδή τον εμπιστεύθηκε και προδίδεται, όπως τον προδίδουν στη συνέχεια και οι φίλοι του (παρεμπιπτόντως εκείνη τη στιγμή έφυγαν τρελά καντήλια ). Από εκεί και πέρα μαθαίνει να εμπιστεύεται τον εαυτό του και μόνο, ενώ από τη δοκιμασία του στις πολυκατοικίες έως το τέλος της σειράς βλέπουμε πως αλλάζει ριζικά τη νοοτροπία και τη συμπεριφορά του, ενώ παρακαλούσε να βρεθεί στην καθημερινή του ζωή χωρίς χρέη ώστε να κάνει μια νέα αρχή, ως νέος άνθρωπος.

Και στο τέλος βέβαια τελικά ήταν ουσιαστικά στην ίδια φάση από όπου άρχισε. Ειρωνεία βέβαια θα μου πεις και καλά να πάθει. Αλλά δεν βρήκα καμιά ριζική αλλαγή στον χαρακτήρα του με την λογική ότι όσο τρελάρας για gambling ήταν στην άρχη άλλο τόσο μου φάνηκε και λίγο πριν το τέλος. Απλά τα games τον έκαναν πιο σκληρό και καχύποπτο, πράγμα φυσιολογικό νομίζω. Κατά τα άλλα οι υπόλοιποι χαρακτήρες έμοιαζαν πως υπήρχαν απλά για να υπάρχουν. (αυτό μου θύμισε Death note γιατί και εκεί πέρα από έναν L και Light οι υπόλοιποι χαρακτήρες ήταν σχεδόν βιτρίνες). Εδώ περίπου το ίδιο ισχύει μόνο τον Kaiji χορταίνουμε, βέβαια δεν με πείραξε τραγικά αυτό μιας και αυτό που ήθελα να μου δώσει η σειρά μου το έδωσε.

Ίσως να ξεχωρίζω λίγο περισσότερο την E-card, για το ταπείνωμα που έφαγε ο Tonegawa . Το τέλος από την άλλη ήταν εντελώς απροσδόκητο, έως και την τελευταία στιγμή έλεγα πως κάτι θα τύχει για να γλιτώσει τα δάχτυλά του από την "γκιλοτίνα". O Kaiji δεν παρουσιάζεται ως η αλάνθαστη ιδιοφυΐα που βλέπουμε κατά καιρούς σε πολλές σειρές. Είναι ικανός να σκεφτεί στρατηγικές που θα ξεγελάσουν τους αρχηγούς της μαφίας, όμως έκανε και θανάσιμα λάθη, τόσο λόγω απερισκεψίας όσο και λόγω της καλοσύνης που έδειξε στους "φίλους" του.

Ναι τουλάχιστον δεν ήταν τόσο διαβολικά έξυπνος όσο ο Light. Πάλι καλά γιατί αυτό τον έκανε πιο ρεαλιστικό και έσωσε κάπως την κατάσταση. Πράγματι αρκετά καλές ανατροπές πάντως.
Ιδιαίτερη εντύπωση μου άφησε η λογική πίσω απ'το evil side του chairman, όταν μέσω narration έδειχνε την "ψεύτικη ευγένεια" των ανθρώπων στον κόσμο μας όπως και τα λάθη και η απληστία και το πως πρέπει να καταπολεμούνται, που το συγγνώμη είναι ψεύτικο κτλπ. Respect o chairman, από μένα εκεί.
Γενικά ο τρόπος που γινόταν το narration στην σειρά και συνέδεε γεγονότα της πραγματικής ζωής με την ψυχολογία των χαρακτήρων ήταν μάλλον και το μεγάλο + της σειράς για μένα και έδινε αυτό το extra που έλειπε απ'αυτό το pure suspense/thriller series.

Edited by Radagast, 21 February 2009 - 06:33.

[roriconfan]

Spoiler: spoilers ως το τέλος της σειράς

Το τέλος από την άλλη ήταν εντελώς απροσδόκητο, έως και την τελευταία στιγμή έλεγα πως κάτι θα τύχει για να γλιτώσει τα δάχτυλά του από την "γκιλοτίνα".

Εδώ διαφωνώ. Αν διαβάσεις παραπάνω τι έγραψα, προσωπικά το βρήκα εντελώς προβλέψιμο. Γιατί σαν κλισέ

Spoiler:

Αν ο πρωταγωνιστής δεν εξηγεί την στρατηγική του από την αρχή, η στρατηγική πετυχαίνει. Αν την εξηγεί αποτυχαίνει.

[L Lawliet]

Spoiler:

Ψυχανώμαλε , διεστραμμένε chairman!
drill!drill!drill!:oo:

[Hajime_Saito]

Κάτι σχετικό με αυτό που είχα αναφέρει εδώ.

[YOUTUBE]http://www.youtube.com/watch?v=8AUIGBJh5Cc[/YOUTUBE]

[Hajime_Saito]

Μέχρι και ο mangaka θα παίξει... >________>

[lordofblues]

[media]http://www.youtube.com/watch?v=K7XRk0gQsRs[/media]