475 replies to this topic

[Botsun]

Spoiler:

Ahh damn!Ο Roy έπρεπε να γίνει Fuhrer!
Anyway... κάλος είναι και αυτός..

Spoiler:

O Roy έγινε Ταξίαρχος (Brigadier General) και μετά απο δύο χρόνια προβιβάστηκε σε Αντιστρατηγό (Lieutenant General)

Αυτή το μήνυμα έχει επεξεργαστεί από Kenny: 19 Ιούνιος 2010 - 22:59

[6Greed9]

αγαπημενη ιστορια απο τοτε που ειδα το 1ο ανιμε,τωρα που τελειωσε και το manga ειναι βεβαιο πως μιλαμε για ενα απο τα αρτιοτερα και πιο καλογραμμενα/ισορροπημενα manga που εχουν βγει.

για παντα αγαπημενο.

[Zouhan]

αγαπημενη ιστορια απο τοτε που ειδα το 1ο ανιμε,τωρα που τελειωσε και το manga ειναι βεβαιο πως μιλαμε για ενα απο τα αρτιοτερα και πιο καλογραμμενα/ισορροπημενα manga που εχουν βγει.

για παντα αγαπημενο.

Δεν θα παραξενευτώ αν αρχίσω να βλέπω αλλού περισσότερες αναφορές σε αυτό αντί για αναφορές πχ στο Dragonball. Για μένα, το FMA έχει θέσει νέα στάνταρντς, πραγματικά.

[DoB]

Εγώ ήθελα να δω αν έγινε κάτι με τον Roy και τη Hawkeye, αλλά το άφησαν τελείως ξερό... Η μόνη απαιτησούλα που θα είχα, κατά τα άλλα, ΤΕ-ΛΕΙ-Ο!!!:awww:

[Loke]

Εγώ ήθελα να δω αν έγινε κάτι με τον Roy και τη Hawkeye, αλλά το άφησαν τελείως ξερό... Η μόνη απαιτησούλα που θα είχα, κατά τα άλλα, ΤΕ-ΛΕΙ-Ο!!!:awww:

υπαρχουν πραγματικα απειρα doujin με αυτο το θεμα

κοιτα στοιχεια μας αφησε αλλα ισως ειναι καλυτερο που δε μας ειπε ακριβως τι εγινε, ωστε ο καθενας να σκεφτει αυτο που θα ηθελε

[Maya-chan]

υπαρχουν πραγματικα απειρα doujin με αυτο το θεμα

κοιτα στοιχεια μας αφησε αλλα ισως ειναι καλυτερο που δε μας ειπε ακριβως τι εγινε, ωστε ο καθενας να σκεφτει αυτο που θα ηθελε

Ή για να υπαρχει υλικο για extra chapter.

[Loke]

Ή για να υπαρχει υλικο για extra chapter.

μακαρι αλλα ουτε εχει ακουστει κατι τετοιο, δυσκολο μου φαινεται. Τωρα μετα απο μηνες / χρονια who knows.

[The Tragic Prince]

Μπορει να δουμε τπτ omake στο τελευταίο Vol

[Zoro]

Το διάβασα όλο από την αρχή, αφού είχα ήδη δει τις δύο προηγούμενες anime μεταφορές και θα πω ότι όσο αφορά το περιεχόμενο της ιστορίας αυτό ήταν το πιο ολοκληρωμένο όλων imo.

Spoiler: fullmetal review

Την γνώμη μου για την σειρά την έγραψα ήδη στο thread του B, οπότε copy pasta for greater justice, για τα ίδια γεγονότα μιλάμε άλλωστε:

Spoiler: long

Η σειρά μου άρεσε τρομερά πολύ και για πολλούς λόγους, οι κυριότεροι των οποίων είναι:


α) είχε αρχή, μέση και τέλος, ξεκίνησε με έναν συγκεκριμένο στόχο η ιστορία και τελείωσε με αυτόν.


β) η όλη ιδέα με το equivalent exchange, φιλοσοφικές λίθους και την αθανασία απίθανη, μου άρεσε το ότι κι εκεί επικρατούσε η γνωστή κατάσταση ότι για να "καλοπεράσουν" οι λίγοι πρέπει να υποφέρουν/θυσιαστούν οι πολλοί (ουσιαστικά αυτό που λέγανε ότι η φιλοσοφική λίθος ακυρώνει το equivalent exchange δεν ήταν και εντελώς ορθό, πάλι ανταλλαγή ζητούσε). Επίσης πολύ ωραία και η ιδέα του One is All, All is One και του κύκλου της ζωής.


γ) σε αντίθεση με τα υπόλοιπα μεγάλα shonen δεν επικρατούσε το κλισέ του θυμού/διαφωτισμού του πρωταγωνιστή στις μάχες που οδηγεί στο power up, ενώ οι μάχες βασίζονταν ποιο πολύ σε στρατηγική και καλές εξηγήσεις για την επιβίωση των πρωταγωνιστών σε περίπτωση ήττας (ειδικά το γεγονός με τους human sacrifices). Επίσης μου άρεσε πάρα πολύ που στο τέλος παντρεύτηκαν οι 2 πρωταγωνιστές (και ειδικά Ed x Winry) και δεν είχαμε ατελείωτα επεισόδια με ανολοκλήρωτους έρωτες, ενώ την ίδια στιγμή δεν "γεμίσαμε" ζουμιά. Το τέλος πάρα πολύ ωραίο επίσης, χωρίς να το χαλάει το happy στοιχείο (απίθανη και η τελευταία ατάκα του Ed).


Κατά τ' άλλα αγαπημένοι μου χαρακτήρες βγήκαν οι:


- Roy (εξού και το σετ), ταυτίστηκα πιο πολύ με αυτόν για την ιδεολογία που είχε: να αποκτήσει εξουσία και δύναμη την οποία θα χρησιμοποιήσει για το κοινό καλό όλων και ειδικά των γύρο του, γενικά ένιωσα ότι η ατάκα που τον εξέφραζε πιο πολύ κι ας μην ειπώθηκε ρητά στην σειρά ήταν το "be the change you want to see in the world" (εξού και η sig).

Πέραν αυτόν είχε και την αγαπημένη μου ικανότητα στην σειρά, όπως και την αγαπημένη μου μάχη, την vs Envy, όπου πορώθηκα για τα καλά, τόσο γιατί μου αρέσουν οι χαρακτήρες που, αν και πιο αδύναμοι από την φύση τους από τους κακούς (κυρίως άνθρωποι δλδ), βάζουν στην θέση τους κάποια ψώνια και καθίκια σαν τον Envy όσο και γιατί δεν περίμενα να είναι τόσο one sided η μάχη και νόμιζα κάποια στιγμή θα του την φέρει κλασικά ο Envy και θα έρθουν οι άλλοι alchemists για βοήθεια. Χάρηκα πολύ που δεν έγινε έτσι και έφαγε τέτοιο pwn ο Envy.


- Olivier Mira Armstrong, ντάξει απλά respect στην τύπισσα, χωρίς να είναι alchemist και να έχει κάποια ειδική δύναμη διέταζε τόσα άτομα, χωρίς να γίνεται άδικη ή χωρίς κρίση ώρες ώρες. Ο τίτλος Ice Queen της ταίριαζε γάντι, κάνει περήφανες όλες τις γυναίκες των shonen (και πέραν όλων πανέμορφη φυσικά).

Βέβαια πέραν αυτής πάω πολύ και τον αδερφό της με όλες τις muscle και manly tear φάσεις του, όπως και γενικά τους Armstrong, απλά η πιο εκκεντρική και ταυτόχρονα ταλαντούχα οικογένεια της σειράς.


- Zolf J. Kimbley, ο ορισμός της παράνοιας, είχε και πολύ πετυχημένο seiyuu στο anime και οι ατάκες του δεν πήγαιναν πίσω.


Πέραν αυτών μου άρεσαν φυσικά και τα 2 αδέλφια, για τον τόσο ωραίο δεσμό που μας έδειξαν σε όλη την σειρά (+ όλες τις φορές που ο Ed τσατιζόταν γιατί τον λέγανε chibi ), όπως και η Winry για όλες τις κωμικές φάσεις της που βαρούσε τον Ed όποτε χαλούσε το automail. Μιας και είπα automail να προσθέσω και ότι μου άρεσε επίσης πολύ τόσο η ιδέα με τα automail και τις πανοπλίες με "επικολλημένες" ψυχές πάνω τους, όσο και το γεγονός ότι εξηγήθηκαν σε τόσο βάθος πως λειτουργούσαν (πάλι σε αντίθεση με τα υπόλοιπα shonen). Μου άρεσε και ένα μεγάλο μέρος των υπόλοιπων χαρακτήρων (όπως Scar, Hohenheim, Hawkeye, Maria Ross κλπ).

Τέλος, εκτίμησα ιδιαίτερα το γεγονός ότι και οι κομπάρσοι σε αυτή την σειρά έπαιξαν τον ρόλο τους, όπως πχ ο Buccaneer και ο Fu που τραυμάτισαν θανάσιμα έναν boss σαν τον Bradley ή ο Yoki που καθυστέρησε τον Pride για να ξεφύγουν όλοι. Φυσικά μην ξεχνάω και τους 4 chimeras που έπαιξαν τόσο ρόλο στο τέλος.


Οι εχθροί-homunculi once again πάρα πολύ καλοί και μου άρεσε ειδικά που παρουσιάστηκαν σαν την εξέλιξη του ανθρώπου, ενώ την ίδια στιγμή για να είναι τόσο δυνατοί έπρεπε κι αυτοί να βασίζονται στις θυσίες πολλών. Βρήκα πολύ πρωτότυπο να παίρνουν όλοι το όνομα από μια από τις 7 θανάσιμες αμαρτίες του ανθρώπου και να βασίζουν τον χαρακτήρα τους σε αυτήν. Και φτάνουμε στον mastermind κακό, τον father, που δικαίως πρέπει να είναι από τους πιο καλογραμμένους κακούς ever δεδομένου ότι δεν μιλάμε για έναν απλό άνθρωπο με ένα όραμα/σχέδιο, αλλά για έναν διαφορετικό οργανισμό που μάλιστα είχε λόγο να έχει τόσες πληροφορίες για το πως θα εξελιχθεί, δεν γεννήθηκε απλά έξυπνος ή ευνοημένος από τον mangaka. To όλο σχέδιο με την δημιουργία του Amestris καθαρά για να χρησιμοποιήσει τους ανθρώπους σαν θυσίες την σωστή στιγμή, όπως και η ήττα του από όλους τους ανθρώπους μαζεμένους έγιναν πολύ καλά.


Για να είμαι και δίκαιος όμως ας πω και μερικά πραγματάκια που με χάλασαν ή τα βρήκα flaws. Καταρχάς το βρίσκω απίθανο και όλα τα σχετικά μόνο για shonen, κοινώς μόνο στην κλίμακα shonen θα του έβαζα ένα 9-9.5, σε γενική κλίμακα για μένα παίρνει γύρω στο 8.

Συνεχίζοντας, μερικά flaws ή σημεία που με ενόχλησαν που βρήκα:


- Το κυριότερο ήταν η κατάσταση με τον 2ο Greed, όπου για να προωθηθεί πόσο μαμάτος ήταν ο Bradley με μόνο μια ζωή και 1-2 σπαθιά (όχι πως δεν ήταν δλδ ) δεν τον έβαζαν ποτέ να μεταμορφώνεται πλήρως (τον Greed) πριν τον πολεμήσει. Καταλαβαίνω ότι ο 1ος Greed πιάστηκε απροετοίμαστος και δεν πρόλαβε να σκληρύνει όλο του το σώμα στην μάχη με τον Bradley, αλλά ο δεύτερος είχε τόσες ευκαιρίες να γίνει σκληρός και να τον νικήσει άνετα και απλά περίμενε μια τελευταία σκηνή στο τέλος για να λάμψει...


- Στην σκηνή που είχαν παγιδεύσει τον Pride στο σκοτάδι ο Al μπορούσε άνετα να τον καθαρίσει, ακόμα και στο σκοτάδι, αντί να τον κρατήσουν σε standby για να τον ελευθερώσει ο Kimbley. Και αν δεν είχε την πεποίθηση να σκοτώσει o Al άνθρωπο, έστω homunculus, ο Darius (ο γορίλλας) επίσης άνετα στο σκοτάδι μπορούσε σιγά σιγά να τον καθαρίσει, imo.


- Ρε Dr. Marcoh, αφού είχες ολόκληρο κύκλο που ακυρώνει την φιλοσοφική λίθο με μια κίνηση δωσ' το και σε κάναν άλλο αλχημιστή να το χρησιμοποιήσει.

- Το death rate κι εδώ το ψιλοβρήκα shonen-like δυστυχώς, πέρα από τον Hughes μόνο κομπάρσοι πέθαιναν σε μάχες (ναι και τους Buccaneer και Fu τέτοιους τους θεωρώ), αλλά του αναγνωρίζω ότι έδωσαν καλή δικαιολογία με τους human sacrifices για να την γλιτώνουν οι πρωταγωνιστές.

- Τέλος, με χάλασε ελαφρώς που τα 2 αδέλφια ήταν υπερβολικά goody two shoes, εντάξει συμφωνώ με το να μην θυσιάσουν ζωές ανθρώπων για να επιτύχουν τους σκοπούς τους και συμφωνώ με το να μην σκοτώσουν κακούς όταν δεν υπήρχε πραγματικά ανάγκη, αλλά πχ στην μάχη Ed-Kimbley είδαμε που τον οδήγησε αυτή η υπερβολική καλοσύνη (δυστυχώς λίγο έως πολύ είναι flaw που όλοι οι shonen πρωταγωνιστές έχουν, ευτυχώς εδώ μιλάμε για ελαφριά περίπτωση τουλ).

Όσο αφορά τις διαφορές με το anime και γιατί με έκανε να προτιμήσω το manga σαν ιστορία έχει να κάνει με τις μπόλικες περικοπές που παρατήρησα έγιναν.


Καταρχάς είχαμε τα γνωστά 12 επεισόδια που, επειδή τα είχαν λίγο έως πολύ δείξει στο πρώτο FMA anime, στο B τα κάνανε πολύ βιαστικά. Για κάποιον που έχει δει το πρώτο FMA, όπως εμένα, ίσα ίσα δεν με χάλασε ιδιαίτερα γιατί βαριόμουν να ξαναπερνάω από τα ίδια κιόλας, αλλά αν το πάρω από την οπτική κάποιου που θα δει μόνο το B το θεωρώ κρίμα να του μείνουν λιγότερα απ' όσα θα μπορούσε απ' αυτά τα επεισόδια.


Συνεχίζοντας, δεν ήταν τα μοναδικά που κόπηκαν, πιο κει παρατήρησα κι άλλες μερικές φάσεις με Greed's underlings, Hohenheim, Ling (και πιθανώς κάποιες που μου ξεφεύγουν τώρα) που κόπηκαν, αλλά θα παραδεχτώ ότι δεν ήταν τρομερά σημαντικές ώστε να χαλάσουν την σειρά, αν και τον Hohenheim τον συμπάθησα λίγο περισσότερο χάρη σε αυτά στο manga. Επίσης στο τέλος η κατάσταση με τους κύκλους των father, Hohenheim και Scar εξηγήθηκε πάλι πάρα πολύ βιαστικά στο anime, σε σημείο να μην έχω καταλάβει στην αρχή τι παίχτηκε, πράγμα που δεν παρατήρησα να γίνεται στο manga, μιας και είχε πιο ολοκληρωμένη εξήγηση και χώρια που η μάχη με τον father στο επεισόδιο 61 πάλι την βρήκα πιο μπερδευτική και ελλειπή στο anime.


Κλείνοντας, ο τόμος 15 aka η μάχη του Ishbal ήταν αριστουργηματικός στο manga imo, καμία σχέση με το ένα επεισόδιο και διάσπαρτες σκηνές εδώ κι εκεί που έβαλαν στο anime. Δυστυχώς ένας τόμος παραήταν πολύς για να τον χωρέσουν σε τόσο λίγο χρόνο και χάθηκαν αρκετές λεπτομέρειες και αναπτύξεις σε σημείο που δεν μου δημιούργησε την ίδια ατμόσφαιρα και δραματικότητα η μάχη στο anime, οπότε και προτείνω αυτό τον τόμο και από μόνο του εάν κάποιος δεν θέλει να πιάσει και το manga (αν και μακάρι η ταινία που φημολογείται θα βγει να βασίζεται σε αυτόν).


Για να μην ακούγομαι και κακός να πω και ότι δεν θάβω το anime του B, ίσα ίσα το θεωρώ πολύ πετυχημένη μεταφορά, απλώς λέω ότι το manga ήταν ακόμη καλύτερο όσο αφορά τα γεγονότα της ιστορίας imo.


Στο anime ωστόσο έχουμε κλασικά την άνεση του να βλέπουμε χρώμα, ήχο και animation και οπότε κι αυτό έχει την χάρη του. Όλες τις μάχες τις βρήκα πιο απολαυστικές στο anime, πέρα από Ishbal πάλι, καθώς και την Bradley vs Scar που για κάποιο λόγο βρήκα το timing να είναι πιο off από του manga (επίσης άλλαξαν και μερικά πραγματάκια). Πάντως ειδικά την αγαπημένη μου Roy vs Envy την βρήκα με διαφορά καλύτερη στο anime, χώρια που πρόσθεσαν και μερικές extra σκηνές όταν ο Roy τον έκαιγε και με πόρωσε πιο πολύ.


Το τέλος με τον Ed και την Winry στο τρένο το βρήκα επίσης καλύτερο στο anime, πιο honest to their feelings, ενώ στο manga μου φάνηκαν πιο "ξύλινοι" καθώς εξομολογούνταν. Ένα από τα ίδια με Scar/Mira, στο manga τους βρήκα λιγότερο αληθοφανείς. Επίσης μου άρεσε που ο Roy γιάτρεψε τον Havoc πριν τα μάτια του, πράγμα που δεν έγινε στο manga (παρόλο που τον είδαμε να προπονείται για να μπορέσει να ξανασηκωθεί στο τέλος), αν και από την άλλη ο Marcoh μου φάνηκε πιο κοντά στον χαρακτήρα του στο manga (όπου ζήτησε να τον αφήσει να πάει να ζήσει με τους Ισβαηλινούς σαν γιατρός κιόλας).


Όσο αφορά γενικά το τέλος όμως, στο manga είχαμε περισσότερες σκηνές και πληροφορίες (ειδικά ότι ο Roy γίνεται Brigadier General και χωρίς μουστάκι!), όπου στο anime το στρίμωξαν λίγο, αλλά το έκαναν καλά και πάλι μπορώ να πω και χάρη στο soundtrack από πίσω τα βάζω ισότιμα.


EDIT: Α, επίσης ξέχασα να αναφέρω ότι πριν διαβάσω το manga, από κάποιες εικόνες που είχα πετύχει εδώ κι εκεί, περίμενα το σχέδιο να είναι χάλια και να μην μου αρέσει. Χαίρομαι που βγήκα λάθος τελικά. Και το σχέδιο το βρήκα πολύ καλό επομένως.

All in all, ένα από τα πιο καλογραμμένα shonen manga που έχω πετύχει και που δύσκολα πιστεύω θα επαναληφθεί.

Αυτή το μήνυμα έχει επεξεργαστεί από Zoro: 24 Ιούλιος 2010 - 17:27

[The Tragic Prince]

http://www.animenewsnetwork.com/news/2010-08-07/fullmetal-alchemist-special-side-story-manga-in-september

[didimakia]

Yosh! i am so reading this one...

[Loke]

milking desu, αλλα δε νομιζω να πει και κανενας οχι, τουλαχιστον εως τωρα η mangaka δε μας εχει δωσει κατι που να μην ειναι high quality.

[Maya-chan]

Ελπίζω να δούμε κάτι από τις ζωές των χαρακτήρων μετά το τέλος της σειράς και όχι απλά ένα side-story. Πάντως Arakawa είναι αυτή, στη χειρότερη περίπτωση θα γελάσουμε πολύ.

[The Tragic Prince]

Ειτε sequel, ειτε prequel, ειτε side story καλό να ναι κι οτι να ναι. 15 days to go

[specialistas4]

ΩΩΩΩ δεν το ηξερα για το side story!!so happy about it:joyful:!!!