Ή τη Sleeping Beauty, επίσης ένα θαυμάσιο fantasy με τη Maleficent που θα έβαζε τα γυαλιά σε πάρα πολλούς σημερινούς "κακούς". Μιλάμε για τον ορισμό της "Σκύλας-Κακιάς!" (Mε δεύτερη τη Μητριά της Σταχτοπούτας που από κάποιες απόψεις ήταν πιο τρομακτική ακριβώς επειδή ήταν πιο αληθοφανής).
Αν και δεν έχω δει την λόγω ταινία, μπορώ να πω ότι μια από τις πιο "σκύλες" χαρακτήρες που 'χω δει ποτέ μου είναι η Κρουέλα Ντε Βιλ από τα 101 Σκυλιά της Δαλματίας (από τις λίγες original ταινίες της Disney, μιας και σχεδόν όλες βασίζονται σε γνωστά παιδικά παραμύθια). Ακόμα και τώρα θυμάμαι το τραγούδι στην ελληνική μεταγλώτιση:
"Kρουέλα ντε Βιλ
Κρουέλα ντε Βιλ
Η κόρη του χάρου την πόρτα χτυπά..."
Η αγαπημένη μου ταινία είναι το Αλαντίν τ' οποίο έβλεπα ξανά και ξανά μικρός στο βίντεο μεταγλωτισμένο (στον κιν/φο το είχα δει με τις αγγλικές φωνές μιας και τότε οι κινηματογραφικές ταινίες κινουμένων σχεδίων δεν μεταγλωτίζονταν). Το τζίνι είναι με διαφορά ο αγαπημένος μου καρτούν χαρακτήρας (ο Ρόμπιν Γουίλλιαμς έδωσε ρεσιτάλ στον ρόλο αυτό). Πολύ θα 'θελα να ξαναδώ την ταινία με τις αγγλικές φωνές.
Φυσικά, ψήφισα την τελευταία επιλογή μιας κι η τελευταία ταινία κινουμένων σχεδίων της προκοπής που έβγαλε ήταν το Tαρζάν. Αλλά και πριν το Ταρζάν είχε βγάλει αρκετές μετριότητες όπως τον Ηρακλή και την Μουλάν.
Με διαφορά η μεγαλύτερη λαμογιά που 'χει κάνει ποτέ της η Disney ήταν που το Lion King αποτελεί τυφλή αντιγραφή του Kimba the White Lion (από τις πιο κλασσικές σειρές του Osamu Tezuka τ' οποίο παιζόταν και στην Ελλάδα). Κι όχι μόνο το αντέγραψε αλλά ισχυριζόταν ότι δεν γνώριζε καν για την ύπαρξη της εν λόγω σειράς. Για να μην πω για την Χαμένη Ατλαντίδα που αποτελεί αντιγραφή του Nadia: Secret of Blue Water (μια επίσης κλασική σειρά από την Gainax).
H πλάκα, πάντως, είναι ότι κάποτε κάθε φορά που έβγαζε μια ταινία βασισμένη σε παιδικό παραμύθι αρκετές μικρές εταιρείες έσπευδαν να την μιμηθούν. Τώρα πλέον η Disney τείνει να μιμείται άλλες ταινίες π.χ. η Ζούγκλα αποτελεί σεναριακή αντιγραφή του Μαδαγασκάρη της Dreamworks.