733 replies to this topic

[Zane]

Καλά ούτως ή άλλως,το πόσο δυσνόητος είναι ένας συμβολισμός δεν καθορίζει ούτε την αληθοτιμή του,ούτε το βάθος του.Τουλάχιστον εγώ δεν βρίσκω νόημα σε συμβολισμούς που βασίζονται σε μυθοπλαστικές νιρβάνες του παρελθόντος.Ούτε ο Aizen είναι τίποτα σπουδαίο,απλά φαίνεται έτσι επειδή στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος.Eξάλλου τα νοήματα ενός έργου κρίνονται κυρίως απ την συνολική εξέλιξή του και όχι από επιμέρους αρπαχτές

Και το λέω αυτό παρ όλο που το Bleach είναι το αγαπημένο μου απ αυτά τα 3,όμως για άλλους λόγους.Τα κίνητρα,οι αντιδράσεις,οι βάσεις των δομών και οι επιδράσεις που έχουν στους πρωταγωνιστές,είναι χάρτινες πέρα για πέρα όπως και στο Naruto.Κατά την γνώμη μου το μόνο απ αυτά που στο σύνολό του ξεφεύγει απ τις νομοτέλειες της υπεραπλούστευσης,και μάλιστα κατά πολύ,είναι το ΟΡ.

[Kamen Tantei Zura]

Νομίζω ότι έχουν ξεφύγει κάπως τα πράγματα. Το αν αρέσει σε κάποιον το σχέδιο του Oda, Kubo, Kishimoto είναι δικό του θέμα και δικαίωμά του είναι να λέει αν του αρέσει ή όχι. Το ότι φυσικά μπορείτε να φέρετε αντίθετη γνώμη είναι το μόνο σίγουρο, αλλά ήταν σαν να πέσατε να φάτε την Ιριστέλλα γιατί είπε κάτι διαφορετικό. Μεν διαφωνώ μαζί της, γιατί το σχέδιο του One Piece μου αρέσει μόνο και μόνο γιατί έχει κρατήσει το σχέδιο των χαρακτήρων από την αρχή που άρχισε μέχρι τώρα το ίδιο και δεν έχει αλλάξει. Αντίθετα, βελτιώνει τα backgrounds του, τις σκιές του κτλ. (Κάτι τέτοιο δεν έχω δει πχ στον Kubo) Σίγουρα το σχέδιο του δεν είναι ότι καλύτερο υπάρχει, αλλά και μόνο που συνεχίζει να το χρησιμοποιεί και δεν αλλάζει από τα σχόλια των φανς το θεωρώ πλεονέκτημά του. Αναρωτιέμαι πόσο έχει αλλάξει το σχέδιο του Bleach κατά καιρούς και εγώ δεν το θεωρώ πρόοδο αυτό που βλέπω. Το Naruto από την άλλη, έχει αυτές τις flat φάτσες χωρίς σκιές χωρίς τίποτα μου εμένα προσωπικά μόνο του βλέπω μου σπάει τα νεύρα. Το αν αρέσει σε κάποιον ή όχι είναι τελείως υποκειμενικό. Το αν δεν αντέχει κάποιος ένα σχέδιο, γιατί δεν καταλαβαίνει τι γίνεται ή επειδή θεωρεί ότι δεν είναι σωστά ανατομικά είναι δικαίωμά του. Άλλο βέβαια να πει κάποιος ότι δεν αξίζει ή είναι βλακεία μόνο και μόνο γι' αυτό τον λόγο. Είναι τελείως διαφορετικά πράγματα και νομίζω ότι τα σχόλια της Ιριστέλλα δεν στόχευαν εκεί πέρα.

Όπως προανέφερα όλα κρίνονται πάνω στο γούστο κάποιου. Και εγώ θεωρώ ας πούμε αν πάρουμε την Shounen Jump, καλύτερα τα σχέδια του Furudate, Aimoto ακόμη και του Konomi και τα σχέδια των δημιουργών των τριών μεγάλων shounen κατώτερα. Ούτε πχ το σχέδιο του Horikoshi με το Oumagadoki αρέσει σ'όλους με τις δυναμικές γραμμές και τους έντονους τόνους, που εγώ το θεωρώ ένα από το πιο ωραία που έχω δει -γενικά-.Όλο το θέμα με το σχέδιο είναι τελείως υποκειμενικό, ο καθένας έχει τα δικά του στάνταρ για το όμορφο και το άσχημα.

Αν είναι να μιλήσω για τα τρία μεγάλα shounen, σίγουρα θα έλεγα το One Piece. Γιατί πολύ απλά είναι το μόνο που με κράτησε σε σενάριο, γιατί με έκανε να γελάω και επειδή χρησιμοποιούσε όλους τους χαρακτήρες που έχει εμφανίσει. Δεν έχω δει να έχει αδικήσει κανέναν. Έχει εμφανίσει χαρακτήρες που τους πρωτοείδαμε στις αρχές του manga. Το ότι εστιάζει στους χαρακτήρες του είναι το μεγαλύτερο συν του.

[Kamui]

Νομίζω ο Kenny τα συνοψίζει όλα καλύτερα με το τελευταίο post.

Κατι που θα ήθελα να προσθέσω, το γεγονός οτι κάποιος θα μπορούσε να κάνει κάτι που κάνει κάποιος άλλος και περισσότερα, δε σημαίνει οτι θα το έκανε in the first place.
Εστω οτι το σχέδιο του Oda είναι εύκολο, και οτι μπορεί να το σχεδιάσει οποιοσδήποτε όπως είπε ο The Truth, ενώ εκείνος δεν μπορεί να σχεδιάσει όπως άλλοι manga-ka, αυτό τι σημαίνει?

Οτι οι υπόλοιποι mangaka που μπορούν να ζωγραφίσουν "καλύτερα" και πιο "ομορφα" τους χαρακτήρες του One Piece, θα μπορούσαν να τους φανταστούν εξ αρχής όπως έκανε ο Oda, να τους σχεδιάσουν όπως τους σκέφτηκε εκείνος, και μάλιστα να ρισκάρουν παρουσιάζοντάς τους με ένα τόσο αλλόκοτο στυλ σχεδίου, κάνοντας τεράστια επιτυχία?

Και με off topic παράδειγμα στηρίζεται αυτό, γιατί αυτό ισχυει για όλες τις τέχνες.
ΠχΈστω οτι κανένας metal guitarist δεν μπορεί να παίξει όπως ο Petrucci. (κάτι που δεν ισχύει απόλυτα φυσικά, but we can pretend)
Ο Petrucci μπορεί να παίξει όπως αυτοί, θα μπορούσε όμως να συνθέσει τα κομμάτια που συνέθεσαν άλλοι, τα οποία μπορεί να έχουν μεγαλύτερη καλλιτεχνική ουσία απο τα δικά του?

Tώρα για το πόσο οι γίγαντες του κυρίου Saito περνιούνται για bishounen δε ξέρω.
Δηλαδή πρέπει να προσπαθήσει πολύ κανείς για να μην παρατηρήσει την τεράστια ασυμετρία πάνω τους και μεταξύ τους, και ειδικά όταν χρειάζεται να κάνει και το environment γιγαντιαίο για να χωρέσουν. (και η μεγαλύτερη πλάκα είναι οτι αυτό ισχύει μόνο για την πόρτα, τα υπόλοιπα έπιπλα είναι φυσιολογικά)
Μπορώ να πω πως γέλασα πάντως.

[Dio Brando]

Πως θα ηταν ο Luffy σε στυλ Kubo.

Spoiler:

Σιχαμα θα ηταν.
Το σχεδιο του Oda ειναι μια χαρα για μενα.Ειναι ο μονος απο το Big 3 που ξερει να ζωγραφισει τους χαρακτηρες του και σοβαρους και σαν ηλιθιους.Ποτε δεν μου αρεσαν τα face faults του Naruto και του Bleach.Πολυ απλα γτ φαινονται πολυ γελοια.Και να σας πω κατι?Ο Oda ξεκινησε να ζωγραφιζει φοβερα στον πολεμο οταν εκανε γυρω στις 4-5 διπλες σελιδες σε καθε chapter.Εγω δεν θυμαμαι κανεναν να απο τον Kubo και Kishi να κανουν πολλες διπλες σελιδες.
Αμα θελετε να δειτε καλο σχεδιο,πηγενται και διαβαστε το chapter 646 του ΟP.7 διπλες σελιδες.

[Kenny]

[...] γιατί το σχέδιο του One Piece μου αρέσει μόνο και μόνο γιατί έχει κρατήσει το σχέδιο των χαρακτήρων από την αρχή που άρχισε μέχρι τώρα το ίδιο και δεν έχει αλλάξει. [...]

Αν και καταλαβαίνω τι θες να πεις, έτσι όπως το είπες δεν ισχύει.



Πρόκειται βέβαια για εξέλιξη του σχεδίου που δεν επηρρεάστηκε από εξωτερικούς παράγοντες. Δηλαδή, όσες αλλαγές υπάρχουν, είναι αλλαγές που επέλεξε ο ίδιος ο Oda, για καθαρά δικούς του λόγους, κάτι το οποίο πχ δεν μπορούμε να πούμε για την Amano και το Katekyo Hitman Reborn.

Πάντως και το Bleach σημείωσε παρόμοια σχεδιαστική πρόοδο.



Τώρα το ότι ο Kubo βαριέται να σχεδιάζει backgrounds νομίζω είναι πολύ ρηχός λόγος για να τον κατηγορήσει κανείς. Μην ξεχνάτε άλλωστε ότι στα backgrounds σχεδόν πάντα την περισσότερη δουλειά την κάνουν οι assistants των mangaka. Αν το Bleach δεν έχει backgrounds, μάλλον ο Kubo όντως το θέλει έτσι λιτό και απέριττο, για τους δικούς του λόγους, και όχι επειδή βαριέται να βάλει αν και θέλει. Πάλι άποψη, δηλαδή, όχι ανικανότητα.

Αλλά στην τελική, ακόμα και να βαριέται, δεν πρέπει να τον κρίνετε απ' αυτό. Και ο Togashi βαριέται τη ζωή του γενικότερα, αλλά αυτό δεν εμποδίζει το HxH από το να είναι ένα καλό manga.

[Kamen Tantei Zura]

Προφανώς και εννοούσα αυτό και όχι το αντίθετο όπως ακούγεται. Ότι έχει μείνει στο βασικό σχέδιο και δεν έχει ξεφύγει τελείως. Οι αλλαγές είναι μικρές λεπτομέρειες που κάθε artist θα έκανε με την διάρκεια των χρόνων. Δεν επηρεάζεται από εξωτερικούς παράγοντες, αλλά ήταν δική του επιλογή. Γι' αυτό ακριβώς δεν βλέπουμε τρελή διαφορά.

Και αν είναι να μιλήσουμε για το Reborn, ήταν λογικό να το αλλάξει και εκείνη. Προφανώς γιατί δεν εστίαζε πια στο gag όπως στην αρχή της σειράς ούτε στο daily life. Οι παλιοί fans του Reborn βλέποντας το παραπάνω σχόλιο που έχεις κάνει πιστεύω ότι νιώθουν το ίδιο. Το σχέδιο της Amano ήταν μια χαρά μέχρι το Varia Arc, που είχε και ιστορία και μάχες. Από εκεί και μετά τα στάνταρ της άλλαξαν λόγω των fanboys και fangirls, εστίασε στο fanservice και για τα δύο φύλα.

Και κάτι που είχα δει στο zero-chan, αν και ξεφεύγω. Αγνοήστε προφανώς αυτό που λέει πάνω η εικόνα.

Spoiler:

[Kenny]

Πως θα ηταν ο Luffy σε στυλ Kubo.

Spoiler:

Σιχαμα θα ηταν.

Έτσι πιστεύεις εσύ, αλλά αυτό δεν το κάνει αντικειμενική αλήθεια.

[iristella]

Ναι, είναι αναγκαιότητα, και δεν θυμάμαι να υπονόησα ποτέ το αντίθετο. Αλλά επειδή είναι μάγκες, κατάφεραν και μετέτρεψαν την αναγκαιότητα σε άποψη (κι εκεί τους συγχαίρω). Πώς; Αναπτύσσοντας ένα ριζικά διαφορετικό και προσωπικό στυλ το οποίο έχει τεράστια απήχηση, όχι γιατί είναι όμορφο, όχι γιατί είναι άσχημο, απλούστατα γιατί είναι ακριβώς αυτό που είναι. Και ναι, θέλει ΤΕΡΑΣΤΙΑ κότσια για να το κάνεις αυτό και να επιτύχεις, διότι θα χρειαστεί στην αρχή να υπερασπιστείς τις καλλιτεχνικές σου επιλογές απέναντι σε μια βιομηχανία που είναι εξαιρετικά συντηρητική και διστακτική απέναντι σε οτιδήποτε ξεφεύγει too much από τα standards του manga σχεδίου.

Γενικά, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί επιμένεις να αναφέρεις αυτό το άστοχο επιχείρημα "ό,τι και να λες, δεν μπορούν να σχεδιάσουν όπως ο Miura ή η Kaori Yuki", λες και είναι κάποιο "μειονέκτημα" που θα τους βαραίνει μια ζωή, λες και τους υποχρεώνει κάποιος άγραφος νόμος να φτάσουν όλοι το σχέδιο τους σε επίπεδα Miura. Ναι, ωραία, δεν μπορούν (κάτι που ποτέ δεν αρνήθηκα)... ΚΑΙ; Από πότε έγιναν τα manga διαγωνισμός σχεδίου; Γιατί χρειάζεται να αποδείξει κάποιος ότι μπορεί να κάνει και άψογο συμβατικό σχέδιο, πριν πάρει το OK από σένα να σχεδιάσει όπως αυτός προτιμά καλύτερα;

Τον Fukumoto τον αναφέρω επίτηδες διότι "τον Oda πολλοί εμίσησαν, τον Fukumoto κανείς". I'm using him to make a point.

Όσο για τις εικόνες που παρέθεσα εγώ και ο Saito... keep in mind, αυτές οι εικόνες έρχονται από ένα demographic στο οποίο το να είναι το σχέδιό σου κατά ευρεία αποδοχή όμορφο (όχι ξεχωριστό, όχι άποψη, αλλά συμβατικά όμορφο), είναι πολύ μεγαλύτερη αναγκαιότητα. Και το βλέπεις άλλωστε. Δεν κάνουν τίποτα που να προσδίδει ένα προσωπικό στυλ, όπως τεράστιες μύτες ή χοντρά χείλια. Bishounen προσπαθούν να σχεδιάσουν, στα πρότυπα που ακολουθούν σχεδόν όλα τα bishounen... και αποτυγχάνουν. Αντιθέτως, το One Piece δε νομίζω να το διαβάζουν πολλοί για να βρουν συμβατική ομορφιά εκεί μέσα. Το One Piece έγινε serialized, καθώς και τεράστια επιτυχία, για τελείως διαφορετικούς λόγους. Άμα οι αναγνώστες του WSJ θέλουν να θαυμάσουν συμβατική ομορφιά, γυρνάνε μερικές σελίδες και διαβάζουν το Katekyo Hitman Reborn ή την πιο πρόσφατη δουλειά της Mizuki Kawashita. Να γιατί τα μεν είναι άποψη και τα δε όχι.

(Warchief, σε βλέπω, play nice.)

Oπότε εν ολίγοις το σχέδιο της Ono Natsume που κάνει το house of five leaves είναι άποψη σε αυτό το έργο και στο Ristorante paradiso, αλλά είναι κακό σχέδιο όταν κάνει κάποιο yaoi (που γράφει με διαφορετικό pen name) γιατί δεν είναι αντικειμενικά όμορφοι (just making a note ότι το λατρεύω το σχέδιο της). Ναι οκ δεν συμφωνώ με αυτό και δεν το καταλαβαίνω. Ότι η ίδια δημιουργός με κάποιο τρόπο εχει και καλό αλλά και άσχημο σχέδιο. Θα μπορούσα να σεβαστώ την λογική ότι "όλοι οι τρόποι σχεδιασμού" είναι άποψη, αλλά το να βάζουμε double standards εκεί που μας συμφέρει με σημαία τον άκυρο με τον τομέα του art λόγο demographic το βρίσκω βεβιασμένο. Σε καθε ένα από τα manga που ανέφερες οι χαρακτήρες υποτίθεται ότι είναι όμορφοι, με τον ίδιο τρόπο που υποτίθεται ότι η Boa είναι η πιο όμορφη γυναίκα του κόσμου στο one piece. Το ότι τα μεν είναι romance και το δε shounen δεν έχει καμία σχέση με τον σκοπό που επιτελούν οι επι μέρους χαρακτήρες. Kανείς δεν είπε ότι τα romance πρέπει να περιορίζονται σε συμβατική ομορφιά και mangaka όπως η Μitsukazu Mihara, η Setona Mizushiro και η Lee So Young με ιδιαίτερο και προσωπικό σχέδιο το επιβεβαιώνουν.

Τα επιμέρους χαρακτηριστικά ενός χαρακτήρα είναι αυτά που προσδίδουν προσωπικό στυλ στο σχέδιο; Η εμπειρία νομίζω μας έχει δείξει πως όχι. Κάθε art το οποίο μπορείς να ξεχωρίσεις από τον σωρό με το που θα δεις μία άκυρη σελίδα έχει χαρακτήρα. Αν δεις μία τυχαία σελίδα από το Alichino για παράδειγμα, δεν υπάρχει περίπτωση να το μπερδέψεις με κανενός άλλου δημιουργού το σχέδιο. Όπως δεν θα μπερδέψεις με κανενός άλλου το σχέδιο του Inoue.

Από εκεί και πέρα μου αναφερεις το "όμορφο, άσχημο" σαν να υπονόησα ποτέ ότι μόνο τα συμβατικά ζωγραφισμένα manga είναι όμορφα. Ή ότι μόνο τα manga με bishounen έχουν καλό art. Ποτέ δεν είπα κατι τέτοιο οπότε δεν καταλαβαίνω την επιμονή να έρχεται αυτό στη συζήτηση. Ούτε είπα ότι κάποιος πρέπει να κάνει άψογο συμβατικό σχέδιο για να πάρει το οκ.

Γι αυτό και θεωρώ ότι το point που προσπαθείς να κάνεις με τον Fukumoto είναι κομματάκι άστοχο. Επειδή κάποιος αγαπάει τον Oda δεν σημαίνει οτι αγαπάει τον Fukumoto και αντιστροφα. Τελείως άσχετοι οι μεταξύ τους δημιουργοί και δεν κατανοώ με ποια βάση συνδέονται.

Aυτό το οποίο είπα είναι ότι αφενός ρεαλιστικό σχέδιο δεν ισούται συμβατικό (at least not in my books) γιατί δεν χρειάζεται να ζωγραφίζει κανείς κοιλιές μύτες και χοντρά χείλια για να έχει το σχέδιο του μοναδικότητα , και ότι αφετέρου δεν είναι κάτι το οποίο μπορεί να κάνει ο καθένας. Από τη στιγμή που συμφωνούμε ότι το δεύτερο δεν συμβαίνει δεν ξέρω γιατί συνεχίζεται η συζήτηση. Ότι μέσω της συζήτησης θα θεωρήσω ξαφνικά τον Oda απίστευτο στο art από την στιγμή που απεχθάνομαι το πώς ζωγραφίζει; Είναι τόσο πιθανό όσο και να αναγνωρίσεις την καλλιτεχνική άποψη των QUALITY panels που παρέθεσες. Kαι είπα ότι το διαφορετικό δεν εστί αυτόματα και καλό. Μαγκιά του του mangaka που θα διαφέρει σχεδιαστικά και θα γνωρίσει επιτυχία αλλά δεν βλέπω πώς επειδή ζωγραφίζει διαφορετικά, αυτομάτως ζωγραφίζει και καλά (ή κακά) παράλληλα.

Ο όρος καλλιτεχνική επιλογή υπονοεί ότι έχεις την δυνατότητα να διαλέξεις. Καλλιτεχνική επιλογή είχε ο Furuya Usamaru όταν έκανε το Maruo tribute στο Litchi Hikari Club. Γιατί τον βλέπεις ότι σε κάθε manga αλλάζει στυλ αυτός ο άνθρωπος. Ουδέποτε επίσης ανέφερα ότι τa manga είναι στυγνός διαγωνισμός σχεδίου (wtf?) Το ότι είναι οπτικό όμως μέσο και ότι κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίζει αυτό το aspect το θεωρώ εξίσου αυτονόητο. Αλλιώς θα ήταν βιβλία. Πιστεύω ότι δεν είναι παράλογο ενίοτε να συζητάμε μόνο για το art.

Αυτή το μήνυμα έχει επεξεργαστεί από iristella: 26 Φεβρουάριος 2012 - 15:43

[Dio Brando]

Έτσι πιστεύεις εσύ, αλλά αυτό δεν το κάνει αντικειμενική αλήθεια.

Κοιτα...Ο Oda θελει ο Luffy να ειναι περισσοτερο goofy και ηλιθιος.Το σχεδιο του Kubo δεν μπορει να κανει τον Luffy ετσι.Δεν μπορω να φανταστω τους χαρακτηρες του OP διαφορετικα.Οπως δεν μπορω να φανταστω τους χαρακτηρες του Bleach και του Naruto διαφορετικα.
Ο καθενας εχει τον τροπο του.Σε αλλους αρεσει πολυ,σε αλλους οχι.Εγω κοιταω και αλλα πραγματα σε ενα μανγκα,οχι μονο το σχεδιο.

[D.Dragon]

Ας αφήσουμε το σχέδιο.
Τα πράγματα είναι πολύ απλά για μένα τουλάχιστον. Ο Όντα έχει βάλει την ψυχή στο OP και το γράφει με μεράκι, υπέρδημιουργικότητα και φυσικά η συνοχή στην πλοκή της ιστορίας του δεν συγκρίνεται με τα άλλα 2. Εκεί για μένα είναι η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα τους.
Το Naruto έχει καταντήσει σαν το dragonball, φυσικά το ευχαριστιέμαι, το θεωρώ γαμάτο και το αγαπάω, αλλά ποτέ δεν θα το έβαζα στα επίπεδα του OP.
Τέλοσπαντων για τα bleach και τα reborn προτιμώ να μην μιλήσω.
Για κάτι παρόμοιο με το OP διαβάστε Toriko, που είναι καθαρά μια ιστορία για την κ@υλα του μανγκάκα...

[Kai]

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ακριβώς τρώγεστε τόση ώρα πάνω σε ένα θέμα στο οποίο δεν υπάρχει αντικειμενικότητα. Είναι απολύτως λογικό ένας mangaka να επιλέξει ένα συγκεκριμένο στυλ Κανένας δεν μπορεί να αποκαλέσει τον Oda κακό σχεδιαστή πχ. επειδή δεν κρατάει τις σωστές αναλογίες στα σώματα αλλά συμμετρία υπάρχει, φαίνεται ποιος ζωγραφίζει έτσι επειδή δεν ξέρει και ποιος ζωγραφίζει έτσι μετά από επιλογή.

Το σχέδιο ενός δημιουργού δεν διαμορφώνεται με τα χρόνια μόνο με βάση τις ικανότητές τους αλλά και με βάση το κοινό του και τις απαιτήσεις του αλλά και το είδος του ίδιου του manga. Αμφιβάλλω ότι οι fans του Bleach θα θέλανε δουν το Bleach με το σχέδιο του One Piece ή το αντίστροφο άσχετα αν είναι περισσότερο ή λιγότερο ωραίο γιατί πολύ απλά ο κάθε mangaka αφήνει την υπογραφή του πάνω σε κάθε χαρακτήρα που σχεδιάζει, όπως και αμφιβάλλω ότι ο Oda, ο Kishimoto και ο Kubo έχουν την ευκαιρία να δοκιμάσουν πολλά και διαφορετικά στυλ μέσα στο έργο τους όπως πχ. ο Shinohara Kenta που μέχρι και panels σε σχεδιασμό shoujo μπορεί να βάλει. Από τη στιγμή που έχουν να δείξουν μόνο τις βασικές τους δουλειές (άντε και οι δυο τελευταίοι κάτι κατακαημένα oneshot) δεν μπορούμε να πούμε ότι έχουμε δει όλες τις δυνατότητές του σε άλλα είδη και στυλ.

[Dio Brando]

Ας αφήσουμε το σχέδιο.
Τα πράγματα είναι πολύ απλά για μένα τουλάχιστον. Ο Όντα έχει βάλει την ψυχή στο OP και το γράφει με μεράκι, υπέρδημιουργικότητα και φυσικά η συνοχή στην πλοκή της ιστορίας του δεν συγκρίνεται με τα άλλα 2. Εκεί για μένα είναι η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα τους.
Το Naruto έχει καταντήσει σαν το dragonball, φυσικά το ευχαριστιέμαι, το θεωρώ γαμάτο και το αγαπάω, αλλά ποτέ δεν θα το έβαζα στα επίπεδα του OP.
Τέλοσπαντων για τα bleach και τα reborn προτιμώ να μην μιλήσω.
Για κάτι παρόμοιο με το OP διαβάστε Toriko, που είναι καθαρά μια ιστορία για την κ@υλα του μανγκάκα...

Τι εννοεις οτι το Naruto εχει γινει σαν το Dragon Ball?Για το plot μιλας?Η για την βελτιωση των χαρακτηρων?

Ενας τομεας που κατα την γνωμη μου το ΟP υπερτερει σε σχεση με τα αλλα δυο.

[D.Dragon]

Εννοώ ότι από το πουθενά 2 χαρακτήρες 17 ετών γίνονται θεοί και πετούν υπερακτίνες, ενώ οι υπόλοιποι υπερτάλαντοι νίντζα μένουν πίσω... ενώ στο one piece υπάρχει συνοχή στις δυνάμεις των χαρακτήρων.

[Dio Brando]

Εννοώ ότι από το πουθενά 2 χαρακτήρες 17 ετών γίνονται θεοί και πετούν υπερακτίνες, ενώ οι υπόλοιποι υπερτάλαντοι νίντζα μένουν πίσω... ενώ στο one piece υπάρχει συνοχή στις δυνάμεις των χαρακτήρων.

Κοιτα,μονο ετσι μπορουσε να γινει.To Naruto δεν θα μπορεσει να συνεχισει μετα την μαχη του Sasuke με τον Naruto.O Kishi επικεντρωθηκε μονο σε αυτους γτ δεν μπορουσε να κανει κατι αλλο.
Το Naruto εχασε πολλα εξαιτιας αυτου.Επισης.Κατι που σιχαινομαι.Δεν γινεται ρε φιλε να κανεις τον πρωταγονιστη σου δευτερο για τον κακο.Ποτε.Ο Kishi επικεντρωθηκε για πολυ καιρο στον Sasuke.
Στο OP και Bleach δεν ειδαμε τους προταγωνιστες σε δευτερο ρολο.Αυτο κατα την γνωμη μου δεν πρεπει να γινεται σε κανενα shonen manga.

[D.Dragon]

Το πρόβλημα μου είναι ότι οι Akatsuki ας πούμε έμοιαζαν ανίκητοι και μες σε 3-4 χρόνια τα 16άχρονα μπορουν να τους σολάρουν.

Αυτή το μήνυμα έχει επεξεργαστεί από D.Dragon: 27 Φεβρουάριος 2012 - 01:27