733 replies to this topic

[aboumonkey]

Το οne piece σε κανει να γελασεις σε αντιθεση με το Bleach. Φενεται η ρηχοτητα του χαρακτηρα σου αν θεωρεις οτι το χαβαλετζιδικο κλιμα δεν ειναι αστειο(στην συγκεκριμενη περιπτωση του one piece)

Επίσης τo One Piece σε κάνει και εξαίρετο κριτή χαρακτήρων

[MikamiTeru]

Επίσης τo One Piece σε κάνει και εξαίρετο κριτή χαρακτήρων

Χαχχαχαχα, αυτα ειναι! You made my day , dude!

[Zoro]

Εν συντομία η απάντησή μου θα ήτανε: One Piece, but Naruto is a very close second.

Bleach δεν έχω δει, σκοπεύω να δω όμως και τότε και μόνο τότε θα το κρίνω σε σχέση με τα άλλα δύο. Αυτό πάει και σε όσους έχουν δει partially τις 3 σειρές και κρίνουν κάποια βάσει αυτών των (πιθανώς λίγων) επεισοδίων που έχουν δει. Ειδικά στο OP που imo τα πρώτα 100 επεισόδια δεν έχουν σχεδόν καμία σχέση με αυτά που έπονται μετά.


Να σημειώσω και ότι αυτά προέρχονται από άτομο που γκρινιάζει περισσότερο από τον μέσο fan για τα ελαττώματα του OP: κι εμένα δεν με τρελαίνει το σχέδιο (αν και την ίδια στιγμή δεν το θεωρώ ούτε άσχημο, ούτε και τόσο απαίσιο ώστε να μην μπορεί κάποιος να αρχίσει την σειρά εξαιτίας του, όπως έχω ακούσει αρκετές φορές... επίσης συμφωνώ με aboumonkey για την ιδιαιτερότητά του, που μου αρέσει ενώ), κι εμένα με τσατίζει που σε πάμπολλες φάσεις αντί να βάλει λίγη σκοτεινότητα/σοβαρότητα/θανάτους (ειδικά σε μάχες) βάζει, παιδικά συχνά, αστεία και θεωρώ πως μειώνουν την σειρά, κι εμένα με τσατίζουν οι χοντροί/γελοίοι χαρακτήρες που βάζει ο Oda εδώ κι εκεί (αρκετοί τους τουλ) κλπ.

Ωστόσο τα θεωρώ μέρος των ελαττωμάτων που όλες οι σειρές έχουν και αν το δούμε στην συνολική εικόνα (ιστορία, κόσμος της σειράς, ανθεκτικότητα στον χρόνο, αστεία κλπ) και ειδικά στο πως είναι οι κεντρικοί χαρακτήρες (από τα πιο σημαντικά στοιχεία, μιας και τους τρως στην μάπα συνεχώς) το OP είναι αρκετά ανώτερο από το Naruto (του οποίου οι πρωταγωνιστές είναι χάλια imo και εντελώς όλα περιστρέφονται γύρο τους, ενώ στο OP είναι πιο συμπαθείς και με πιο ωραία ιδανικά). Αυτό δεν είναι απόλυτο βέβαια, το Naruto υπερτερεί σε άλλους αρκετούς τομείς, όπως μάχες (strategy ftw), κακούς (akatsuki ftw) κλπ. Παραδέχτηκα άλλωστε ότι Naruto is a very close second και επίσης να παραδεχτώ ότι για μένα ειδικά τα τελευταία chapters του Naruto ήταν καλύτερα από τα τελευταία του OP (αν και σε μερικές μέρες ξαναρχίζει το OP και εκεί θα έχουμε rematch ).


Τώρα για όσους παραπονιούνται για το ότι το OP δεν έχει, έστω μερικώς, αληθινούς πειρατές απλά λολ. Καταρχάς να θυμίσω ότι για shonen μιλάμε και όχι για κάποια ιστορική αφήγηση και επομένως δεν βλέπω που είναι το κακό αν ο κάθε mangaka προσάρμοσε τον όρο στην δική του φαντασία.

Συγκεκριμένα τι έχει δηλώσει ο Oda (από wiki):

Spoiler: Types of Pirates

First mentioned in Romance Dawn V.1 the two main types of pirate are the Peace Maine and Morgania. These terms were once again mentioned in Romance Dawn V.2, and in Wanted! chapter 5, however they are not mentioned in One Piece itself. This is largely due to the fact most pirates are a combination of both Peace Maine and Morgania ideals. Even the final version certain amount of pirates display these original concepts, though the actual terms are no longer used.

Peace Maine

Described in Romance Dawn Version 1, a Peace Maine is a Pirate who goes on adventures, and doesn't really care about personal treasures or going around fighting other Pirates. Luffy, Brook,Shanks and Whitebeard are all good examples of pirates based on the old Peace Maines (along with their respective crews) from Romance Dawn. That is not to say that they will not steal treasure from others if it is there and the chance is open, but their primary goal is usually not to own it and greed is generally not their motivation. More often than not, a Peace Maine pirate sees his or her own crew as their most valuable treasure, and to them, not even the legendary treasure of One Piece can match the value of each crewmate.
Some pirates start out as Peace Maine but may have a life changing experience, possibly a great loss or general corruption over time, and become more like a Morgania. The best example of this is Crocodile, who is said to have been very much like Luffy in his youth. Gecko Moria, stating that he was exactly like Luffy until he lost his crew in the New World. Peace Maines have been described in Wanted! Chapter 5 as a pirate that goes on adventures funding themselves off the spoils of battles with Morganeer's.

Morgania

The Morgania fight for treasure and personal gain. They are greedy and love to fight just to cause other people pain and misery. Most of the other pirates Luffy and his crew meet are Morgania. Luffy dislikes them and only wants to recruit Peace Maine pirates. Even in the beginning storyline, most One Piece villains are based on the concept of Morgania pirates, such as Buggy, Don Krieg and Kuro. The Peace Maine pirates however, only steal from them, so it is safe to say that the relations between the two aren't the best.
Morganeer pirates don't see their crew as a valuable asset to them and will easily kill them for 'opposing' them as demonstrated by Don Krieg. Kuro also didn't think twice about slaughtering his own men, and the only sympathy he showed towards his crew was that because Luffy stopped him that they would have to suffer. Luffy was shocked to see Kuro slashing his own men half to death. Also, many of the Morganeer type pirates shown in One Piece don't dream at all, and if they do, it's about achieving world domination or something along the lines of that.

Οπότε αφού εξαρχής μας είπε ότι στην ιστορία του υπάρχουν 2 τάξεις πειρατών και οι πρωταγωνιστές ανήκουν στους Peace Maines νομίζω μπορεί να λήξει εκεί το θέμα.


Για τους δύσπιστους πάλι, να συμφωνήσω κι εγώ με τα posts του Hanzo ότι και στο Naruto δεν μιλάμε και για τόσο αληθινούς ninja. Δηλαδή ποιοι είναι πιο αληθοφανείς, οι ninjas που αναζητούν την ειρήνη ή την καταστροφή του κόσμου; Επίσης, από πότε οι ninjas, που έχουν ως σήμα κατατεθέν το stealth, κυκλοφορούν με "ταυτότητες" στο κεφάλι τους που λένε από ποιο χωριό είναι; (κάτι που ένα καλό μερίδιο αντιπάλων μπορούν να αναγνωρίσουν σε μια μάχη)... και πάει λέγοντας.

Για Bleach δεν μπορώ να πω σίγουρα, μιας και δεν το έχω αρχίσει και δεν έχω ψαχτεί στο θέμα, αλλά πέρα από την όλη ιδέα των shinigamis θέλω να πιστεύω πως ο κόσμος της σειράς δεν έχει βασιστεί πουθενά και είναι τέρμα φανταστικός.


Τα από πάνω δεν πάνε σε κανέναν αντίστοιχο fan της κάθε σειράς για να την μειώσουν, άλλωστε ξαναλέω ότι κι εγώ Naruto fan είμαι επίσης και δέχομαι κάποια μικροflaws/προσαρμόσεις, αλλά σε όσους παραπονιούνται για το ότι "οι πειρατές του OP δεν είναι αληθινοί πειρατές".

Όσο ninja είναι οι χαρακτήρες στο Naruto, άλλο τόσο τόσο είναι πειρατές στο OP. Αν κάτι του βγάζω το καπέλο στο Naruto βέβαια είναι ότι έχει περισσότερα cultural references για τον κόσμο της σειράς (ninjas), αλλά την ίδια στιγμή το OP, πέρα από το ότι έχει αρκετές αναφορές σε ονόματα αληθινών πειρατών, έχει άπειρα references σε άλλα πολιτισμικά στοιχεία διαφορετικών χωρών/καταστάσεων (Αίγυπτο, Βενετία κλπ), οπότε δεν βλέπω γιατί το Naruto υπερτερεί εκεί (as to say, they are both good).


Αυτά τα ολίγα από μένα.


ΥΓ: Black Kaiser, όπως είπα και πιο πάνω, συνέχισε το OP, δες ένα ικανοποιητικό μερίδιο επεισοδίων/chapters, αν όχι όλα, και μετά έλα πίσω να το θάψεις (ή και, γιατί όχι, παινέψεις ) όσο θες. Πραγματικά τα πρώτα 100 επεισόδια (που αν κατάλαβα δεν έχεις δει ούτε καν τόσα) είναι απλά the tip of the iceberg όσο αφορά τον κόσμο του OP.

Και ξαναλέω ότι τα λέει άτομο που δεν πάει ένα καλό μερίδιο των παράξενων χαρακτήρων που έχει η σειρά και δεν του αρέσει το ότι οι πρωταγωνιστές έχουν τον αψόφιστο (ειδικά το δεύτερο ετοιμάσου να το φας μέχρι αηδίας ) και που πριν τελειώσει τα πρώτα 100 επεισόδια ακόμη και να το ντροπάρει σκέφτηκε (yeah, it's true). Για έναν παράξενο λόγο όμως άντεξα και το προχώρησα και το είδα να βελτιώνεται ολοένα και περισσότερο στο κάθε arc σε σημείο που έγινε fave.

Ελπίζω αυτό να εξηγεί αρκετά και σε καμία περίπτωση δεν εννοώ ότι το ίδιο πρέπει να γίνει με όλους όσους δουν τη συνολική σειρά (ούτε και ότι κάποιος δεν μπορεί να μην του αρέσει), απλώς ότι το 1/4 ή το 1/8 της δεν αρκεί για να την κρίνεις, η σειρά αλλάζει όσο προχωράει. Όπως και να το κάνουμε πρόκειται για endless shonen, δεν το αμφισβητώ αν κάποιος δεν έχει την υπομονή να το δει όλο, αλλά την ίδια στιγμή ας μην κρίνει ένα βιβλίο από το εξώφυλλό του, αλλά από το συνολικό του περιεχόμενο (ή αν μη τι άλλο το μεγαλύτερο μέρος του).


Κανένα (μεγάλο) shonen δεν είναι flawless άλλωστε, ζεις με τα αρνητικά του προκειμένου να εκτιμήσεις τα θετικά.

Edited by Zoro, 28 September 2010 - 01:17.

[Lord Leon]

Πολύ καλή η ανάλυση του Black Kaiser. Φυσικά και έχω διαφωνίες, όχι τόσο ως προς αυτά που παρατήρησε - που ειναι αλήθινα - αλλά κυρίως ως προς τα συμπεράσματα, που έχουν να κάνουν καθαρά με το χαρακτήρα μου/του.

Το σχέδιο κατ' εμέ είναι παιδικό στο one piece (όχι άθλιο, δε βρίσκω το λόγο να χαρακτηρίζεται έτσι αφού ως προς το στόχο που θέλει να πετύχει είναι αξιοπρεπές αλλα τεσπαν) αλλα ακριβώς αυτό γουστάρω αφού με ξεκουράζει. Οι μονολογοι του άιζεν, όπως αυτός που ανέφερα, (και κάποια αντίστοιχα στο ναρούτο) οντως ειχαν κατα καιρους επικες στιγμές, αντίθετα στο ΟΡ αντε κανας ΒΒ ή DonFlamingo και πολυ σπάνια.
Στο μόνο που θα διαφωνήσω είναι στα σχέδια των μαχών που κατα καιρούς όντως χάνεις τα μπάλα αλλά αυτό ισχύει και για τα τρία εξίσου. Μεγάλο μείον τους, απλώς υποθέτω οτι καποιος που εχει λιώσει το συγκεκριμένο μανγκα καταφέρνει και βγάζει άκρη πιο εύκολα λόγω συνήθειας.

Επίσης λοιπόν αυτό που μου αρέσει στο ΟΡ είναι η έλλειψη μονολόγων και "ανυπέρβλητων ατακών". Από αυτέ είχα χορτάσει διαβάζοντας το Spawn (ειλικρινά θα περάσουν πολλά χρόνια μέχρι να πλησιάσει κάποιος τον Todd Mcfarlane σε αυτόν τον τομέα) αλλά και Allan Moore και Frank Miller. Οπότε από εκεί είμαι ήδη καλυμμένος. Εκεί ήταν και που το ΟΡ με πήγε ακόμα παραπέρα. Όλα τα "μαθηματα" γίνονται με πράξεις και όχι με λόγια στο ΟΡ. Αυτή είναι η μαγκιά. Ο λουφυ είναι ένας τύπος που:

Εχει την στόφα του ηγέτη = ΔΕΝ αμφιβάλλει ποτέ, πάντα ξέρει τι ειναι σημαντικο και τι όχι.
Βγάζει σε όλους παρατσούκλια. Δεν αναγνωρίζει τον πιο δυνατό ταδε την πιο όμορφη δείνα. Ειναι "αυτός με το φτερο, εκείνη με την ουρά, ο παππούλης, η γιαγιάκα, ο ανεμομυλος, ο βαρέλης κτλ.

Παίρνει τα κόμπλεξ τους φόβους τις παραξενιές και τις ασχήμιες των άλλων και τους τα πετάει στα μούτρα (μηδέν τακτ λέμε όμως!), ξεροντας οτι αρχικά θα τσαντιστούν αλλά μετά θα γελάν και οι ίδιοι με τις βλακείες που ασχολούνται, και έτσι κάπως τα ξεπερνάνε.
Ζει την κάθε μέρα σαν τελευταία. Φαι γελιο, ύπνος και περιπέτεια.
Δεν φοβάται το άγνωστο αλλά γουστάρει κιόλας.
Δεν νοιάζεται ποιος θα τον παρεξεγήσει για το τι λέει πως φερεται, πως τρωει, αν ειναι γυμνος κτλ.

Διαβάζει τη σκέψη των άλλων, ξέρει πότε λένε αληθεια ή όχι, πότε λένε κάτι γιατι το θέλουν και το πιστεύουν και πότε το κάνουν για τους άλλους. ξερει ποτε να τους αφήσει ελεύθερους και πότε να τους πιέσει. Ξέρει ποτε, τι, και πως να ακούει. (E.Q. 200+)
Δε μιλάει πολύ, και ποτέ για το τι εχει κάνει.
Ότι ειναι για τους άλλους ηλίθιο, τρομακτικό, άσχημο, άχρηστο για αυτόν είναι "κουλ". Μια κατσίκα, μια φουρτούνα, ένας γίγαντας ένα ζόμπι, ένα ζωο που μιλάει κ.α.
Δεν βλέπει ανώτερους και κατώτερους.

Δεν τον νοιάζει ούτε το παρελθόν του ουτε κανενος άλλου. Το σήμερα μετράει μόνο.
Διάλεξε όλους τους απόβλητους που δεν είχαν τίποτα να χασουν, και τους έμαθε να ανήκουν σε ομάδα και να αγαπάν τον εαυτό τους. Τους έδωσε κάτι να πιστέψουν και να αγαπήσουν και να θέσουθν ως κίνητρο.
Τους έμαθε να διασκεδάζουν ασχέτως με το τι θλιβερό είχαν ζήσει, και να ζουν την καθε μερα σαν τελευταία.
Ακόμα κι αν ο ίδιος κάνει κατι καλύτερα από τον άλλο θα παει να του πει μπράβο και θα χαρεί μαζί του.

Εχει απίστευτη ικανοτητα αναλυσης δεδομένων και τη χρησιμοποιεί κυρίως σε αυτό που ξέρει καλύτερα (στη μάχη). Βρισκει παντα τροπους να εκμεταλλευτει το φρουτο του στο επακρο και χρειαζεται μονο μια φορα για να βρει την αδυναμια του άλλου (Δείτε με Enel/Lucci).
Τον ενδιαφέρει ο δρόμος και όχι η κατάληξη. Θέλει το καλύτερο και όχι το συντομότερο.
Οσοι δεν τον ξέρουν τον υποτιμάνε. Οσοι τον ξέρουν τον θεωρούν τον μεγαλύτερο άνθρωπο που έχουν γνωρίσει.
Δεν υπάρχουν ταμπέλες (καλοι, κακοι, WG, Pirates, bandits, bounty hunters etc.)Υπαρχει μονο Ζορρο, Κομπυ,Μπαγκυ κτλ.

"Η μεγαλύτερη του δυναμη είν αι η ικανότητα να κάνει συμμάχους όπου πάει"
Και η σκηνή που αφησε πίσω κατ'εμέ όλα τα άλλα του είδους

Spoiler:

οταν πανω στην εξεδρα δεμένος ξεροντας ότι θα πεθάνει (με τη λεπίδα να κατεβαίνει στο λαιμό του) έχοντας ζησει καθε λεπτό στη ζωή του χαμογελάει και λέει σόρρυ παιδιά, εγώ μέχρι εδώ κατάφερα να πάω!

Ο τύπος είναι γαμάτος, και πλαισιώνεται αψογα και απο πλήρωμα που τον συμπληρώνει, και θεωρείται από παντού χαζούλης.

Αυτό είναι το ωραίο με τον όντα. Έφτιαξε κάποιον που ζει λίγο πολύ όπως θά 'πρεπε ίσως να ζούμε όλοι μας, και για τους περισσότερους (όχι μονο haters αλλά και φαν του ΟΡ) είναι ένας χαζούλης σε ένα παιδικό. Αλλά για αυτό μου αρέσει επειδή ακριβώς έχει ουσιαστικό ρεαλισμο, και στα ασήμαντα καθόλου. Δεν έχει μασημένη τροφή, τρελούς μονολόγους, σκηνές που εστιάζουν στο "ουσιώδες" κτλ., αλλά πολλές φορές τα σημαντικότερα είναι σε λεπτομέρειες που μπορούν και να περάσουν απαρατήρητες. Ολα ομως εξηγούνται ακομα κι αν χρειαστεί να τα ξαναδεις.

Με λίγα λόγια έχει δυο τρόπους να το δεις. Ο ένας είναι για όλους αυτούς που το έχουν κανει τοπ, και ο άλλος για πιο "Out of the box" καταστάσεις.

[The Tragic Prince]

Κανείς δεν έχει το παπικό αλάθητο (μόνο ο Tragic Prince), κανείς δεν έχει το απόλυτο γούστο.

Αν και δεν δίνω σημασια σε awards...

Spoiler: Shogakukan Manga Award

(Παρατηρήστε ποιο είχε πάρει Shogakukan το 2004)

Spoiler: Kodansha Manga Award

Spoiler: Tezuka Osamu Cultural Prize

IS ANYONE SEEING ONE PIECE?
.
.
.
NO!

Οποτε εγω και οσοι εδωσαν τα βραβεια στα συγκεκριμένα manga μπορουμε να σου δωσουμε αφεση

[Hanzo]

(Παρατηρήστε ποιο είχε πάρει Kodansha το 2007) fix'd

Spoiler: Kodansha Manga Award

couldn't resist

[Strange Loop]

Δε θα βρεθει και καποιος να υπερασπιστει το Νaruto; Kριμα ειναι αυτό να μην έχει τοσο μεγάλα και ωραία ποστς.

[zoro77]

Αν και δεν δίνω σημασια σε awards...

Spoiler: Shogakukan Manga Award

(Παρατηρήστε ποιο είχε πάρει Shogakukan το 2004)

Spoiler: Kodansha Manga Award

Spoiler: Tezuka Osamu Cultural Prize

IS ANYONE SEEING ONE PIECE?
.
.
.
NO!

Οποτε εγω και οσοι εδωσαν τα βραβεια στα συγκεκριμένα manga μπορουμε να σου δωσουμε αφεση

Αν και εγώ δε κρίνω κάτι από τα βραβεία μάθε αυτά:

Spoiler:

Awards
The manga was a finalist for the Tezuka Osamu Cultural Prize three times in a row from 2000 to 2002,[97][98][99] with the highest number of fan nominations in the first two years.[100]
The German translation of its 44th volume won the Sondermann audience award for international mangacategory, a yearly comic award given for 7 categories by the Frankfurt Book Fair, the Frankfurter Rundschau, Spiegel Online and Comicforum since 2004, on the Frankfurt Book Fair Comics Centre in 2005.[101][102][103]
In a 2008 poll by Oricon, Japanese teenagers elected it the most interesting manga.[104]

από τη wiki

Ίσως να μην είναι και σπουδαία αυτά αλλά πιστεύω το τελευταίο τα λέει όλα.
Edit: Kαι αυτό είναι επίσης σημαντικό(λαθος το σημαντικότερο):

Spoiler:

Manga
One Piece is the highest-selling manga in the history of Weekly Shōnen Jump in Japan[81] and the first manga to increase the magazine's sales in eleven years

επίσης από τη wiki

Edited by zoro77, 28 September 2010 - 01:37.

[Lord Leon]

Οπότε και ο τιτανικος ήταν καλύτερος απο το fight club.

Logic not found 404.

[aboumonkey]

Έχεις διαβάσει το 20th Century Boys, σου άρεσε, κέρδισε και σημαντικά βραβεία. Kαι;

Spoiler:

Συγχωροχάρτια δίνεις;

[The Tragic Prince]

Αν και εγώ δε κρίνω κάτι από τα βραβεία

Ούτε εγω. Αλλα για να εχουν παρει κατι πρεπει να σημαίνει.

Kαι αυτό είναι επίσης σημαντικό(λαθος το σημαντικότερο):
One Piece is the highest-selling manga in the history of Weekly Shōnen Jump in Japan[81] and the first manga to increase the magazine's sales in eleven years

Επειδη οπως εχουμε ξαναπει, οι πωλησεις ειναι σημαντικο μετρο αξιας για κατι...

Οπότε και ο τιτανικος ήταν καλύτερος απο το fight club.

Logic not found 404.

Αν και δεν δίνω σημασια σε awards...

I am aware of that. Thank you

Έχεις διαβάσει το 20th Century Boys, σου άρεσε, κέρδισε και σημαντικά βραβεία. Kαι;

Ε ναι γιατι οπως και να το κανουμε το 20th ειναι και ασημαντο

Edited by The Tragic Prince, 28 September 2010 - 02:52.

[didimakia]

Spoiler: το'βαλα σε σποιλερ λογο μεγεθους

Πολύ καλή η ανάλυση του Black Kaiser. Φυσικά και έχω διαφωνίες, όχι τόσο ως προς αυτά που παρατήρησε - που ειναι αλήθινα - αλλά κυρίως ως προς τα συμπεράσματα, που έχουν να κάνουν καθαρά με το χαρακτήρα μου/του.

Το σχέδιο κατ' εμέ είναι παιδικό στο one piece (όχι άθλιο, δε βρίσκω το λόγο να χαρακτηρίζεται έτσι αφού ως προς το στόχο που θέλει να πετύχει είναι αξιοπρεπές αλλα τεσπαν) αλλα ακριβώς αυτό γουστάρω αφού με ξεκουράζει. Οι μονολογοι του άιζεν, όπως αυτός που ανέφερα, (και κάποια αντίστοιχα στο ναρούτο) οντως ειχαν κατα καιρους επικες στιγμές, αντίθετα στο ΟΡ αντε κανας ΒΒ ή DonFlamingo και πολυ σπάνια.
Στο μόνο που θα διαφωνήσω είναι στα σχέδια των μαχών που κατα καιρούς όντως χάνεις τα μπάλα αλλά αυτό ισχύει και για τα τρία εξίσου. Μεγάλο μείον τους, απλώς υποθέτω οτι καποιος που εχει λιώσει το συγκεκριμένο μανγκα καταφέρνει και βγάζει άκρη πιο εύκολα λόγω συνήθειας.

Επίσης λοιπόν αυτό που μου αρέσει στο ΟΡ είναι η έλλειψη μονολόγων και "ανυπέρβλητων ατακών". Από αυτέ είχα χορτάσει διαβάζοντας το Spawn (ειλικρινά θα περάσουν πολλά χρόνια μέχρι να πλησιάσει κάποιος τον Todd Mcfarlane σε αυτόν τον τομέα) αλλά και Allan Moore και Frank Miller. Οπότε από εκεί είμαι ήδη καλυμμένος. Εκεί ήταν και που το ΟΡ με πήγε ακόμα παραπέρα. Όλα τα "μαθηματα" γίνονται με πράξεις και όχι με λόγια στο ΟΡ. Αυτή είναι η μαγκιά. Ο λουφυ είναι ένας τύπος που:

Εχει την στόφα του ηγέτη = ΔΕΝ αμφιβάλλει ποτέ, πάντα ξέρει τι ειναι σημαντικο και τι όχι.
Βγάζει σε όλους παρατσούκλια. Δεν αναγνωρίζει τον πιο δυνατό ταδε την πιο όμορφη δείνα. Ειναι "αυτός με το φτερο, εκείνη με την ουρά, ο παππούλης, η γιαγιάκα, ο ανεμομυλος, ο βαρέλης κτλ.

Παίρνει τα κόμπλεξ τους φόβους τις παραξενιές και τις ασχήμιες των άλλων και τους τα πετάει στα μούτρα (μηδέν τακτ λέμε όμως!), ξεροντας οτι αρχικά θα τσαντιστούν αλλά μετά θα γελάν και οι ίδιοι με τις βλακείες που ασχολούνται, και έτσι κάπως τα ξεπερνάνε.
Ζει την κάθε μέρα σαν τελευταία. Φαι γελιο, ύπνος και περιπέτεια.
Δεν φοβάται το άγνωστο αλλά γουστάρει κιόλας.
Δεν νοιάζεται ποιος θα τον παρεξεγήσει για το τι λέει πως φερεται, πως τρωει, αν ειναι γυμνος κτλ.

Διαβάζει τη σκέψη των άλλων, ξέρει πότε λένε αληθεια ή όχι, πότε λένε κάτι γιατι το θέλουν και το πιστεύουν και πότε το κάνουν για τους άλλους. ξερει ποτε να τους αφήσει ελεύθερους και πότε να τους πιέσει. Ξέρει ποτε, τι, και πως να ακούει. (E.Q. 200+)
Δε μιλάει πολύ, και ποτέ για το τι εχει κάνει.
Ότι ειναι για τους άλλους ηλίθιο, τρομακτικό, άσχημο, άχρηστο για αυτόν είναι "κουλ". Μια κατσίκα, μια φουρτούνα, ένας γίγαντας ένα ζόμπι, ένα ζωο που μιλάει κ.α.
Δεν βλέπει ανώτερους και κατώτερους.

Δεν τον νοιάζει ούτε το παρελθόν του ουτε κανενος άλλου. Το σήμερα μετράει μόνο.
Διάλεξε όλους τους απόβλητους που δεν είχαν τίποτα να χασουν, και τους έμαθε να ανήκουν σε ομάδα και να αγαπάν τον εαυτό τους. Τους έδωσε κάτι να πιστέψουν και να αγαπήσουν και να θέσουθν ως κίνητρο.
Τους έμαθε να διασκεδάζουν ασχέτως με το τι θλιβερό είχαν ζήσει, και να ζουν την καθε μερα σαν τελευταία.
Ακόμα κι αν ο ίδιος κάνει κατι καλύτερα από τον άλλο θα παει να του πει μπράβο και θα χαρεί μαζί του.

Εχει απίστευτη ικανοτητα αναλυσης δεδομένων και τη χρησιμοποιεί κυρίως σε αυτό που ξέρει καλύτερα (στη μάχη). Βρισκει παντα τροπους να εκμεταλλευτει το φρουτο του στο επακρο και χρειαζεται μονο μια φορα για να βρει την αδυναμια του άλλου (Δείτε με Enel/Lucci).
Τον ενδιαφέρει ο δρόμος και όχι η κατάληξη. Θέλει το καλύτερο και όχι το συντομότερο.
Οσοι δεν τον ξέρουν τον υποτιμάνε. Οσοι τον ξέρουν τον θεωρούν τον μεγαλύτερο άνθρωπο που έχουν γνωρίσει.
Δεν υπάρχουν ταμπέλες (καλοι, κακοι, WG, Pirates, bandits, bounty hunters etc.)Υπαρχει μονο Ζορρο, Κομπυ,Μπαγκυ κτλ.

"Η μεγαλύτερη του δυναμη είν αι η ικανότητα να κάνει συμμάχους όπου πάει"
Και η σκηνή που αφησε πίσω κατ'εμέ όλα τα άλλα του είδους

Spoiler:

οταν πανω στην εξεδρα δεμένος ξεροντας ότι θα πεθάνει (με τη λεπίδα να κατεβαίνει στο λαιμό του) έχοντας ζησει καθε λεπτό στη ζωή του χαμογελάει και λέει σόρρυ παιδιά, εγώ μέχρι εδώ κατάφερα να πάω!

Ο τύπος είναι γαμάτος, και πλαισιώνεται αψογα και απο πλήρωμα που τον συμπληρώνει, και θεωρείται από παντού χαζούλης.

Αυτό είναι το ωραίο με τον όντα. Έφτιαξε κάποιον που ζει λίγο πολύ όπως θά 'πρεπε ίσως να ζούμε όλοι μας, και για τους περισσότερους (όχι μονο haters αλλά και φαν του ΟΡ) είναι ένας χαζούλης σε ένα παιδικό. Αλλά για αυτό μου αρέσει επειδή ακριβώς έχει ουσιαστικό ρεαλισμο, και στα ασήμαντα καθόλου. Δεν έχει μασημένη τροφή, τρελούς μονολόγους, σκηνές που εστιάζουν στο "ουσιώδες" κτλ., αλλά πολλές φορές τα σημαντικότερα είναι σε λεπτομέρειες που μπορούν και να περάσουν απαρατήρητες. Ολα ομως εξηγούνται ακομα κι αν χρειαστεί να τα ξαναδεις.

Με λίγα λόγια έχει δυο τρόπους να το δεις. Ο ένας είναι για όλους αυτούς που το έχουν κανει τοπ, και ο άλλος για πιο "Out of the box" καταστάσεις

.

:nod:

Πραγματικα απειρα respect στο κομματι που αναλυεις τον Luffy. με εκανες να νιωσω ενα παραξενο συναισθημα.

[darkphoenix]

Νομίζω είναι αναλυτικότατη

[The Tragic Prince]

Νομίζω είναι αναλυτικότατη

Συμφωνώ. Αλλη μια αποδειξη οτι το σχεδιο ειναι ενα τερατουργημα

[darkphoenix]

Συμφωνώ. Αλλη μια αποδειξη οτι το σχεδιο ειναι ενα τερατουργημα

Όλοι εδω μέσα τοσο υπερβολικοι ειστε πάντα;
Σκέψου εσενα σ' αρεσει το Bleach και δεν αλλάζεις γνώμη αναλόγως κι ενας φαν του one piece, τι σόι κουβέντα θα κάνετε αν αντι να επιχειρηματολογειτε λέτε πόσο χάλια ειναι το ενα και ποσο χαλια ειναι το αλλο.
Δε ξέρετε να ευχαριστιέστε τα ανιμε μου φαίνεται ορισμένοι απο δω... το κάνετε μονο για να την λέτε στους αλλους.