Πριν από καιρό είχα γράψει ένα αφιέρωμα για τον μεγάλο δημιουργό, αλλά μόλις τώρα έπεσε το μάτι μου στο ανάλογο thread, οπότε και το δημοσιεύω.
Mε μεγάλη μου λύπη πληροφορήθηκα πριν από μερικές βδομάδες τον θάνατο ενός από τους αγαπημένους μου δημιουργούς anime, του Satoshi Kon, σε ηλικία μόλις 46 ετών από καρκίνο στο πάγκρεας. Ως δικό μου φόρο τιμής απέναντι του, αποφάσισα να κάνω ένα αφιέρωμα στη ζωή και το έργο του.
Ο Satoshi Kon γεννήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 1963 στο Kushiro του Hokkaido. Εκεί απέκτησε και την μεγάλη αγάπη του για τα anime και manga, προεξαρχόντων των δύο μεγάλων επιτυχιών της εποχής, Gundam και Yamato. Δεν αποτελεί λοιπόν έκπληξη ότι μετά την αποφοίτηση του από το γυμνάσιο γράφτηκε στο Musashino Art University για να σπουδάσει Visual Art Communication Design. O δρόμος για την βιομηχανία anime περνάει σχεδόν πάντα από τα manga και έτσι οι πρώτες δουλειές του ανήκουν σε αυτόν τον τομέα. Έτσι 1985 δημοσιεύει στο περιοδικό Young ένα μίνι manga με τον τίτλο Toriko, το οποίο μάλιστα ήταν και υποψήφιο ως καλύτερο manga για τα βραβεία Tetsuya Chiba, τα οποία διοργάνωνε το περιοδικό. Να αναφέρουμε εδώ πως το συγκεκριμένο περιοδικό το εξέδιδε η Kodansha και απευθυνόταν κυρίως σε έφηβους άντρες. Κατά τη διάρκεια συνεργασίας του με το περιοδικό γνωρίζει τον μέντορα του και μια από τις μεγαλύτερες επιρροές του, τον Katsuhiro Otomo, δημιουργό του Akira, για την σχέση του με τον οποίο θα μιλήσουμε αργότερα.
Το 1987 αποφοιτά από το Musashino Art University και το 1990 εκδίδεται από την Kodansha το πρώτο ολοκληρωμένο του manga, με τίτλο Kaikisen. Η ιστορία εκτυλίσσεται σε ένα ψαροχώρι, όπου οι ιερείς Shinto της περιοχής έχουν συμφωνία με την νύμφη της θάλασσας να προστατεύουν το αυγό της από τον υπόλοιπο κόσμο, μέχρι να γεννηθεί η καινούρια νύμφη και σε αντάλλαγμα θα υπάρχει αφθονία σε ψάρια για το χωριό. Ωστόσο ο ιερέας του χωριού την εποχή που εκτυλίσσεται η ιστορία , εν ονόματι Yozo Yashiro, αποκαλύπτει την ύπαρξη του αυγού και η περιοχή κατακλύζεται από δημοσιογράφους, τουρίστες και κάθε λογής ενδιαφερόμενο με αποτέλεσμα να απειλείται η ηρεμία και η ευημερία του χωριού αλλά και του θαλάσσιου πλάσματος. Ο γιος του ιερέα, Yosuke αποφασίζει να βρει τη νύμφη, ώστε να αποκατασταθεί η κατάσταση.
Σταδιακά, το ενδιαφέρον του είχε ήδη αρχίσει να στρέφεται προς τα anime και έτσι, την ίδια χρονιά συμμετέχει ως set designer και animator στην κινουμένων σχεδίων κωμωδία επιστημονικής φαντασίας του Katsuhiro Otomo, Roujin Z, γεγονός το οποίο δικαιολογεί την έκδοση ενός μόνο τόμου για το Kaikisen. Στο συγκεκριμένο τίτλο, ένας ετοιμοθάνατος γέρος επιλέγεται ως ο πρώτος που θα δοκιμάσει το Ζ-001, ένα ρομπότ – κρεβάτι κατασκευασμένο από επιστήμονες ενός νοσοκομείου, το οποίο θα του παρέχει όλα τα αναγκαία προς το ζην. Και ενώ στην αρχή όλα φαίνεται να λειτουργούν άψογα, στην συνέχεια αποκαλύπτεται πως το Ζ-001 αρχικά προοριζόταν για πολεμικές επιχειρήσεις και έτσι, όταν αρχίζει να εμφανίζεται η οργή του ηλικιωμένου, το ρομπότ, αλληλεπιδρώντας στα συναισθήματα του, ξεφεύγει από κάθε έλεγχο, απειλώντας τόσο τους εργαζόμενους στο νοσοκομείο, όσο και τον ίδιο.
Το 1991 φέρνει ακόμα μία συνεργασία με τον Otomo, αυτή τη φορά για την live-action ταινία, World apartment horror. O Kon σε συνεργασία με τον Otomo και τον Keiko Nobumoto έγραψαν το σενάριο της ταινίας και λίγο αργότερα ο Kon έκανε και την μεταφορά της ταινίας σε manga, το ποίο εκδόθηκε και πάλι από την Kodansha. Πρόκειται για μια ιστορία, όπου ένας χαμηλόβαθμος Yakuza αναλαμβάνει να διώξει τους ενοίκους ενός διαμερίσματος. Και ενώ έχει δοκιμάσει κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο χωρίς αποτέλεσμα,ένα δαιμονικό πνεύμα κάνει την εμφάνιση του δυσχεραίνοντας ακόμα περισσότερο τις προσπάθειές του.
Την ίδια χρονιά συμμετέχει ως animator στην ταινία Hashire Melos! του Masaaki Osumi.Βασίζεται σε ένα διήγημα του Osamu Dazai, το οποίο εκδόθηκε το 1940 και ήταν βασισμένο σε μία μπαλάντα του Friedrich Schiller εν ονόματι Die Burgschaft, η οποία με τη σειρά της βασίζεται στον ελληνικό μύθο του Δάμων και του Φειδία. Ο Μέλος, ένας Έλληνας βοσκός συλλαμβάνεται και κατηγορείται για συνωμοσία ενάντια στον βασιλιά. Του δίνονται τρεις μέρες για να παρευρεθεί στο γάμο της αδερφής του, πριν τη θανάτωση του, όμως σε αντάλλαγμα κρατείται ως όμηρος ο φίλος του και ξακουστός αρχιτέκτονας, Selinentius. Στην περίπτωση που δεν γυρίσει σε 3 μέρες, ο φίλος του θα θανατωθεί στη θέση του.
Την επόμενη χρονιά (1992) αρχίζει να δουλεύει το έργο που θα τον έκανε διάσημο με την προβολή του το 1995, το πασίγνωστο πλέον Memories. Πρόκειται για ένα φιλμ, το οποίο αποτελείται από 3 ιστορίες ( Magnetic Rose, Stink Bomb, Cannon Fodder), βασισμένες σε manga του Otomo, με τον Kon να γράφει το σενάριο για την πρώτη, η οποία είναι και αυτή που ξεχωρίζει.
Το Solaris, ένα διασωστικό διαστημόπλοιο, το οποίο δραστηριοποιείται το 2090, δέχεται κατά της διάρκεια μιας πτήσης του ένα αγνώστου ταυτότητος ηχητικό σήμα, το οποίο μοιάζει με όπερα και το πλήρωμά του αποφασίζει να το ερευνήσει. Όταν φτάνουν στο σημείο πηγής διαπιστώνουν πως ο ήχος προέρχεται από ένα αιωρούμενο σκάφος, το οποίο εμφανισιακά μοιάζει με κλειστό τριαντάφυλλο. Αποφασίζεται, δύο από τα μέλη του πληρώματος, ο Miguel και ο Heintz να ερευνήσουν το σκάφος. Με την είσοδο τους αντικρίζουν ένα παλάτι γεμάτο ολογράμματα και αυτοκινούμενα αγάλματα, το οποίο δημιουργήθηκε για μία από καιρό νεκρή ντίβα της όπερας, εν ονόματι Eva Friedel. Αν και ουσιαστικά ούτε το σενάριο αλλά ούτε και η σκηνοθεσία είναι του Kon (σκηνοθέτης είναι ο Koji Morimoto), εν προκειμένω συναντούμε στο Magnetic Rose, όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά, τα οποία έκαναν διάσημο τον Satoshi Kon, προεξαρχόντων της μίξης φαντασίας και πραγματικότητας και του υπερρεαλισμού. Το soundtrack του επεισοδίου επιμελήθηκε η Yoko Kanno και αξίζει να αναφέρουμε επίσης πως κατά τη διάρκεια του ακούγεται το Un bel di, vedremo, της Μαρίας Κάλλας.
To 1993 εργάστηκε ως υπεύθυνος layout στο πολιτικό θρίλερ του Mamoru Oshii, Patlabor 2, το οποίο θεωρείται αριστούργημα, τόσο δημιουργικά όσο και τεχνικά. Θεωρώ ότι στον συγκεκριμένο τίτλο δεν είχε και τόσο μεγάλη επιρροή και επίδραση και για αυτό δεν θα μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες. Την ίδια χρονιά έγραψε το σενάριο και ήταν συμπαραγωγός στο πέμπτο ova του Jojo’s Bizarre Adventure, το οποίο ήταν σχεδόν αποκλειστικά βασισμένο στο ομώνυμο manga του Hirohiko Araki. Πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες σε διάρκεια κυκλοφορίες manga, μιας και ουσιαστικά εκδιδόταν από το 1984 ως το 2008 και αποτελείται από 92 τεύχη, πάνω στο οποίο, εκτός από anime έχουν βασιστεί ένα μυθιστόρημα και αρκετά video games. Ουσιαστικά το επεισόδιο αυτό αποτέλεσε προπομπό για τα μετέπειτα αριστουργήματα του Kon στον χώρο του animation.
To 1994 συνεργάζεται και πάλι με τον Mamoru Oshii, ως Illustrator ενός manga, το οποίο δεν έμελλε να ολοκληρωθεί ποτέ, αλλά ούτε και να κυκλοφορήσει καν, με τίτλο Seraphim: 266,613,336 wings. Από τα λίγα που μπόρεσα να βρω για αυτόν τον τίτλο( τα οποία είναι και μεταφρασμένα από τα ιαπωνικά οπότε συγχωρέστε μου τυχόν ανακρίβειες): Στον 21ο αιώνα μία επιδημία έχει αρχίσει να εξαπλώνετε σε ολόκληρη την περιοχή της Ευρασίας. Τα θύματα, αρχικά έχουν παραισθήσεις πως φυτρώνουν αγγελικά φτερά στην πλάτη τους και κατόπιν πεθαίνουν. Η κεντρική κυβέρνηση αναθέτει σε μία κοπέλα και δύο άντρες να ερευνήσουν την υπόθεση. Δυστυχώς δεν μπόρεσα να βρω (μεταφράσω) τους λόγους για τους οποίους δεν εκδόθηκε ποτέ αυτός ο τίτλος.
Το 1995 ασχολήθηκε με ακόμα ένα manga, το οποίο έμεινε ανολοκλήρωτο και δεν εκδόθηκε ποτέ, με τίτλο OPUS. Από τα ακόμα λιγότερα που κατάφερα να βρω για τον συγκεκριμένο τίτλο, πρόκειται για μία ιστορία, όπου μπερδεύεται ο δισδιάστατος κόσμος με τον τρισδιάστατο, όταν ένας σχεδιαστής manga πέφτει μέσα στο σύμπαν που ο ίδιος έχει δημιουργήσει.
Το έτος 1997 αποτελεί ορόσημο στην καριέρα του Kon για δύο λόγους: Την προβολή στους κινηματογράφους της πρώτης του μεγάλου μήκους ταινίας, Perfect blue και την έναρξη της συνεργασίας του με το studio, το οποίο θα φιλοξενούσε την καλλιτεχνική του διάνοια μέχρι την τελευταία του πνοή, Madhouse. Αρχικά ο τίτλος ήταν προορισμένος για Live action τηλεοπτική σειρά, όμως μετά τον σεισμό του Kobe το 1995, το studio παραγωγής υπέστη εκτεταμένες ζημιές και ο προϋπολογισμός του εγχειρήματος επέτρεπε μόνο την έκδοσή του ως OVA. Ευτυχώς για όλους, στην μέση περίπου της παραγωγής, η Mad House αποφάσισε να το διανείμει στους κινηματογράφους ως μεγάλου μήκους ταινία. Αρχικά η ταινία ήταν σχεδιασμένο να βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Yoshikazu Takeuchi, όμως μετά από προσεκτική μελέτη του βιβλίου ο Kon μαζί με τον έτερο σεναριογράφο, Sadayuki Murai, ζήτησαν και πήραν άδεια ώστε να αλλάξουν σχεδόν ολοκληρωτικά την ιστορία, η οποία έχει ως εξής:
H Mima Kirigoe, μέλος της δημοφιλέστατης j-pop μπάντας CHAM ανακοινώνει κατά τη διάρκεια μίας συναυλίας, πως αυτή θα είναι και η τελευταία εμφάνιση του συγκροτήματος μιας και η ίδια έχει αποφασίσει να συνεχίζει την καριέρα της ως ηθοποιός. Η ανακοίνωση αυτή προκαλεί αλυσιδωτές αντιδράσεις στη ζωή της Mima, αλλά και των ανθρώπων του κοντινού της περιβάλλοντος. Πολλοί θαυμαστές της εκνευρίζονται δεχόμενοι αυτή. της την απόφαση ως προδοσία με προεξάρχοντα έναν stalker της,με το όνομα Me-mania. Την ίδια μέρα η πρωταγωνίστρια ανακαλύπτει ένα blog το οποίο παρουσιάζει πληροφορίες για την καθημερινή της ζωή που μόνο αυτή θα μπορούσε να γνωρίζει και μάλιστα ανανεώνεται καθημερινά, φαινομενικά από την ίδια. Όταν το συζητάει με το μάνατζερ της Rumi, εκείνος την καθησυχάζει, όμως εκείνη, σιγά σιγά, βαθύτατα επηρρεασμένη από τα όσα γράφονται στο blog, αρχίζει να χάνει την επαφή της με την πραγματικότητα και παράλληλα άνθρωποι, οι οποίοι την είχαν βοηθήσει στην καριέρα της κατά το παρελθόν δολοφονούνται. Και το χειρότερο; Η ίδια ανακαλύπτει συνεχώς στοιχεία, τα οποία την ενοχοποιούν.
Στην περίπτωση του Perfect Blue, o Kon εστιάζει στην σχέση πραγματικότητας και υποτιθέμενης πραγματικότητας χρησιμοποιώντας ως παράδειγμα αυτό του Pop Idol και το κατά πόσο ο πραγματικός χαρακτήρας του καλλιτέχνη είναι αυτός, ο οποίος οι θαυμαστές του θέλουν να είναι, δηλαδή ο χαρακτήρας με τον οποίο παρουσιάζεται στη σκηνή.
Εδώ να πούμε και λίγα λόγια για τους υπόλοιπους συντελεστές της ταινίας, αρχίζοντας από τον έτερο σεναριογράφο Sadayuki Murai, οποίος ουσιαστικά ξεκίνησε από το Perfect Blue μια καριέρα στο χώρο του anime κυρίως, η οποία έμελλε να απογειωθεί στο μέλλον με συμμετοχή σε κάποιους από τους καλύτερους τίτλους του είδους, όπως τα Cowboy Bepop, Millenium Actress, πάλι του Kon, Captain Harlock, Astro Boy, Kino’s Journey, Steam Boy κτλ.
Καταπληκτική για ακόμα μία φορά, ως Mima, μία από τις καλύτερες voice actors, η Junko Iwao, η οποία έχει παρουσίες σε anime όπως τα Macross 7, Evangelion, Key the Metal Idol, Cardcaptor Sakura, Ayashi no ceres και πολλά άλλα. Όσο άψογος είναι ο σχεδιασμός της κεντρικής ηρωίδας από τον Kon, άλλο τόσο είναι και η απόδοση της από την Iwao.
Όπως καταλαβαίνετε μιλάμε για ένα καλλιτεχνικό και τεχνικό αριστούργημα. Και το σημαντικότερο; Όπως θα δούμε παρακάτω ο Kon δεν έπεσε ποτέ κάτω από τα υψηλότατα στάνταρ που δημιούργησε με το Perfect Blue, την πρώτη ουσιαστικά εξ’ολοκλήρου δική του δημιουργία.
Από το 1998 έως το 2000 ο Kon δούλεψε πάνω στην επόμενη του ταινία, η οποία και προβλήθηκε στους κινηματογράφους το 2001 με τίτλο Millenium actress. Η ιστορία περιστρέφεται και αυτή τη φορά γύρω από μία ηθοποιό και τη ζωή της, αλλά με αρκετά διαφορετικό τρόπο από ότι στο Perfect Blue.
Με αφορμή την κατεδάφιση των θρυλικών στούντιο Ginei, ένας σκηνοθέτης εν ονόματι Genya Tachibana αποφασίζει να δημιουργήσει ένα ντοκιμαντέρ με θέμα μία από τις μεγαλύτερες star των Ginei και προσωπικό του είδωλο, την Chiyoko Fujiwara. Αν και με αρκετή δυσκολία, εξαιτίας της απομόνωσης της μετά την δεκαετία του 60, ο Tachibana καταφέρνει τελικά να την ανακαλύψει και να της πάρει μία εφ’όλης της ύλης συνέντευξη. Για μία ακόμα ταινία του Kon υπάρχει μίξη πραγματικότητας και φαντασίας, μιας και η Chiyoko ξαναζεί τη ζωή της μέσω flashbacks, τα οποία όμως είναι σκηνές από τις ταινίες της και μάλιστα σε αυτά εμφανίζονται τόσο ο Tachibana, όσο και ο κάμεραμαν που έχει έρθει μαζί του στην συνέντευξη. Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης μαθαίνουμε πως ο Tachibana, όταν ήταν μικρός είχε δουλέψει στα στούντιο Ginei, την εποχή που η Chiyoko μεσουρανούσε, αν και η ίδια δεν τον θυμάται και έτσι είχε υπάρξει κι αυτός κομμάτι της πραγματικής της ζωής.
Ο Kon εμπνεύστηκε την πρωταγωνίστρια σε μεγάλο βαθμό από την Setsuko Hara, μία ηθοποιό, η οποία υπήρξε σταρ των δεκαετιών 40 έως 60, μετά όμως αποτραβήχτηκε από τα φώτα της δημοσιότητας. Ο Kon παραδέχτηκε τις ομοιότητες της Chiyoko με την Hara, όπως και με την Hideko Takamine, μία ηθοποιό που πρωταγωνιστώντας σε ταινίες του Mikio Naruse, έφτασε τις δεκαετίες του 50 και 60 να θεωρείται η μεγαλύτερη σταρ της Ιαπωνίας. Ουσιαστικά όμως, όπως υποστηρίζει και ο ίδιος πρόκειται για ένα καθολικό αρχέτυπο ηθοποιού.
Στο Millenium actress o Kon εγκαινιάζει τη συνεργασία του με τον συνθέτη Susumu Hirasawa, η οποία θα επαναλαμβανόταν και στα Paranoia agent και Paprika. Άλλωστε, ο Kon είχε δηλώσει θαυμαστής του Hirasawa χρόνια πριν λέγοντας μάλιστα πως άκουγε πολύ συχνά τη μουσική του όταν δούλευε, ώστε να τον εμπνέει. Αυτή βέβαια δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Hirasawa συνέθετε τη μουσική για κάποιο anime, μιας και τα προηγούμενα χρόνια είχε συνθέσει μουσική για τα Berserk και Detonator Orgun.
Οι δουλειές του Kon τον είχαν ήδη καθιερώσει ως έναν από τους μεγαλύτερους δημιουργούς στο χώρο του animation παγκοσμίως γεγονός που υπήρξε αφορμή για να προσέξει τη δουλειά του, ο Steven Spielberg. Ο Spielberg μέσω της Go fish, μιας εταιρίας, η οποία ανήκε στον όμιλο εταιριών της DreamWorks Entertainment διένειμε το Millenium Actress στις Η.Π.Α. με τρόπο όμως, ο οποίος δυσαρέστησε βαθιά τον Kon. Ήταν τόσο μεγάλη η ενόχληση του ώστε αρνήθηκε να υπογράψει την αμερικάνικη αφίσα και το dvd που κυκλοφόρησε αργότερα δηλώνοντας πως το layout δεν είχε καμία σχέση με την δικιά του δημιουργία. Έχοντας ελάχιστη διαφημιστική προβολή και με παρουσία μόνο σε κινηματογράφους της Νέας Υόρκης και του Λος Άντζελες, το Millenium Actress είχε μέτρια εισπρακτική παρουσία στις ΗΠΑ, παρά την επιτυχία που σημείωσε με σημαντικά βραβεία σε φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο. Όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα να μην ξανασυνεργαστεί ο Kon με την συγκεκριμένη εταιρία.
Το 2001 άρχισε να δουλεύει στην πιο ρεαλιστική του ταινία, το Tokyo Godfathers, το οποίο έμελλε να προβληθεί στους κινηματογράφους το 2003. Αυτή τη φορά είχε επιτέλους και έναν αρκετά μεγάλο προϋπολογισμό, γύρω στα 300.000.000 γιεν, πολύ μεγαλύτερο σε σχέση με τα 120.000.000 του Millenium Actress, χρήματα τα οποία χρησιμοποίησε για να παρουσιάσει το καλύτερο οπτικά animation του, ως τότε.
Το σενάριο της ταινίας, το οποίο ουσιαστικά την κατατάσσει στις χριστουγεννιάτικες ιστορίες, είναι αρκετά απλοϊκό ως αρχική σύλληψη και έχει ως εξής: Την παραμονή των Χριστουγέννων, τρεις άστεγοι του Τόκιο, ο αλκοολικός Gin, το τραβεστί Hana και η Miyuki, μία έφηβη που το έχει σκάσει από το σπίτι της, ανακαλύπτουν ένα μωρό μέσα στα σκουπίδια. Μόλις ξεπερνούν την έκπληξη τους αποφασίζουν να βρουν τους γονείς του μωρού και να τους το παραδώσουν, κι έτσι ξεκινούν ένα ταξίδι, στο οποίο ο Kon μας ταξιδεύει μέσα στις ομορφιές αλλά και τις ασχήμιες της καθημερινότητας του Τόκιο, το οποίο ουσιαστικά αποτελεί κι έναν από τους πρωταγωνιστές της ταινίας και κατά τη διάρκεια του οποίου μαθαίνουμε τις γλυκόπικρες ιστορίες του κάθε χαρακτήρα.
Ενεργό συμμετοχή στην ταινία είχε και ο Keiko Nobumoto, με τον οποίο όπως είπαμε και παραπάνω είχε ξανασυνεργαστεί και στο World apartment horror. Για την διανομή της ταινίας στις ΗΠΑ, ο Kon αυτή τη φορά συνεργάστηκε με την Sony Pictures, η οποία και την προώθησε αρκετά, με συνολικά κέρδη από τις εισπράξεις των εισιτηρίων κοντά στα 130.000 δολάρια.
Έχουμε φτάσει όμως ήδη στο 2003 και είχε έρθει η ώρα για την κατά τη γνώμη μου καλύτερη δουλειά του και έναν από τους καλύτερους anime τίτλους όλων των εποχών, το Paranoia agent.
Αμέσως μετά το τέλος της παραγωγής του Tokyo godfathers, ο Kon ήταν τόσο ευχαριστημένος από την συνεργασία που είχε με το όλο επιτελείο, ώστε αποφάσισε να προτείνει στη Madhouse την παραγωγή μιας σειράς, η οποία θα βασιζόταν σε ιδέες του, οι οποίες δεν είχαν χρησιμοποιηθεί στις προηγούμενες δουλειές του καθώς και στην επικαιρότητα όπως αυτή παρουσιάζεται από τα αστυνομικά κατά κύριο λόγο, αλλά και κοινωνικά ρεπορτάζ των εφημερίδων. Η εταιρεία δέχτηκε κι έτσι ξεκίνησε η δημιουργία μιας σειράς δεκατριών επεισοδίων.
Το σενάριο, το οποίο αυτή τη φορά όχι απλώς μπερδεύει φαντασία και πραγματικότητα, αλλά ουσιαστικά καταλύει κάθε όριο μεταξύ τους, έχει ως εξής: Μια σειρά επιθέσεων με ρόπαλο, σε φαινομενικά άσχετα μεταξύ τους άτομα λαμβάνουν μέρος στο Τόκιο. Τα θύματα δεν φαίνεται να θυμούνται το πρόσωπο του δράστη, παρά μόνο ότι έμοιαζε με μαθητή γυμνασίου σωματικά και ότι φορούσε χρυσά πατίνια, καπελάκι του baseball και κρατούσε ένα χρυσό μπαστούνι του baseball, το οποίο όμως δεν είναι ίσιο αλλά κυρτό. Οι επιθέσεις αυτές αποκτούν δημοσιότητα λόγω συχνότητας και ένας αστικός θρύλος δημιουργείται για τον δράστη, τον οποίο όλοι πλέουν αποκαλούν με το όνομα Shonen Bat. Την υπόθεση εκ μέρους της αστυνομίας έχουν αναλάβει δύο επιθεωρητές, ο Keiichi Ikari και Mitsuhiro Maniwa, οι οποίοι ξεκινούν την έρευνα με πρωταρχικό σκοπό, πέρα από τη σύλληψη του δράστη, να διαπιστώσουν αν υπάρχει κάποια σχέση μεταξύ των θυμάτων. Στη συνέχεια όμως διαπιστώνουν πως έχουν μπλέξει με κάτι πολύ μεγαλύτερο από όσο πίστευαν.
Το άκρως εντυπωσιακό με τη σειρά, πέρα από την τεχνική αρτιότητα, είναι ότι σχεδόν όλες οι λεπτομέρειες δίνουν στοιχεία για την ιστορία, από τα ονόματα των χαρακτήρων μέχρι τα previews των επόμενων επεισοδίων. Είναι κυριολεκτικά μια ιστορία, την οποία όσες φορές και αν τη δεις πάντα θα ανακαλύπτεις και κάτι καινούριο. Προφανή επίσης είναι και τα κοινωνικά σχόλια, τα οποία παρουσιάζονται με την υπερρεαλιστική σαφήνεια, που μόνο ο Kon θα μπορούσε να τους προσδώσει.
Καταπληκτικό ακόμα το τραγούδι των τίτλων, Dream island obsession, ακόμα μια φορά από τον Susumu Hirazawa, όπως άλλωστε και όλο το soundtrack της σειράς. Η σειρά βρήκε διανομή μέσω της Geneon στην Βόρεια Αμερική και στην Ευρώπη, σε 4 dvd, το 2004 και τον επόμενο χρόνο μία μεταγλωττισμένη έκδοση της άρχισε να προβάλλεται στις Η.Π.Α. Το 2009 ο Takashi Shimizu του Grudge απέκτησε τα δικαιώματα της σειράς, με σκοπό να παρουσιάσει μια ταινία που θα βασίζεται πάνω στο Paranoia agent, γεγονός όμως που δεν έχει επιβεβαιωθεί ακόμα.
To 2005 ξεκίνησε η παραγωγή του Paprika, της τελευταίας ταινίας, την οποία θα ολοκλήρωνε ο Kon και η οποία, αποτελεί την μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία του μέχρι σήμερα. Βασίζεται σε ένα μυθιστόρημα του Yasutaka Tsutsui με το ίδιο όνομα, του 1993. Ο Tsutsui θεωρείται από τους μεγαλύτερους Ιάπωνες συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας με πολυάριθμα βραβεία και διακρίσεις στην κατοχή του, ανάμεσα στις οποίες και η ανακήρυξη του ως Chevalier( ιππότης) της γαλλικής Ordre des Arts et des Letters, το 1997. Το βιβλίο αναφέρεται σε μία μηχανή, η οποία επιτρέπει σε γιατρούς να διεισδύουν στα όνειρα των ασθενών τους ώστε να θεραπεύουν διάφορα ψυχολογικά προβλήματα. Όπως κατανοείτε διαβάζοντας την βιογραφία του Kon, ήταν σχεδόν δεδομένο πως μια τέτοια ιστορία θα του κινούσε το ενδιαφέρον. Ας δούμε λοιπόν αναλυτικότερα την ιστορία.
Η συσκευή, η οποία επιτρέπει την διείσδυση στα όνειρα, ονομάζεται Dc-Mini. Επικεφαλής της ομάδας, η οποία ερευνά τις πιθανές χρήσεις της συσκευής στην ψυχοθεραπεία, είναι η δόκτωρ Atsuko Chiba, η οποία χρησιμοποιεί μία εναλλακτική προσωπικότητα, εν ονόματι Paprika, όταν εισχωρεί στο υποσυνείδητο των ασθενών της, ουσιαστικά παράνομα, μιας και η χρήση της συσκευής δεν είναι ακόμα επιτρεπτή. Σύμμαχος της στην έρευνα αυτή, ο δόκτωρ Kosaku Tokita, ο οποίος είναι και ο εφευρέτης της συσκευής και γνωστή διάνοια στο χώρο. Προτού η κυβέρνηση δώσει την έγκριση για χρησιμοποίηση των συσκευών, άγνωστοι κλέβουν τρεις ενώ μάλιστα δεν έχει καταχωρηθεί ακόμα σε αυτές κάποια δικλείδα ασφαλείας ώστε να μη μπορούν να χρησιμοποιηθούν από τον καθένα. Από εκεί και πέρα διάφορα άσχημα συμβάντα αρχίζουν να συμβαίνουν στους πρωταγωνιστές, τα οποία είναι φανερό πως έχουν σχέση με τη χρήση του Dc Mini και καταλήγουν τελικώς στο να ενωθούν ο κόσμος των ονείρων με τον πραγματικό κόσμο με τρομακτικά αποτελέσματα. Το σενάριο της ταινίας είναι αρκετά περίπλοκο αφού για μία ακόμα φορά όλες οι λεπτομέρειες παίζουν ρόλο και τα όνειρα των αρκετών ομολογουμένως χαρακτήρων, μπερδεύονται με την πραγματικότητα αλλά και με τα όνειρα των υπολοίπων, κάνονας την ταινία χαοτική σε βαθμό που να δυσκολεύεσαι να την παρακολουθήσεις. Εκεί όμως έγκειται και η μαγεία της τέχνης του Κοn. Ο τρόπος παρουσίασης των χαρακτήρων, σε συνδυασμό με το animation του όλου περιβάλλοντος και την μουσική επένδυση δίνει ένα τόσο όμορφο αισθητικά αποτέλεσμα, ώστε απλά κάθεσαι άφωνος και το παρακολουθείς, ακόμα κι όταν η συνοχή του σεναρίου ξεφεύγει από τα χέρια σου, χωρίς να ενοχλείσαι καθόλου. Είναι αυτό το ονειρικό σινεμά, το οποίο συναντάμε στις ταινίες του Wim Wenders και του Wong Kar Wai, το οποίο αντιλαμβάνεσαι περισσότερο με τις αισθήσεις παρά με τη λογική.
Εξαιρετική δουλειά του Masashi Ando,παλαιότερα των Studio Ghibli, ως animation director και του Susumu Hirazawa στη μουσική για μία ακόμα φορά, στην δημιουργία της οποίας μάλιστα χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το vocaloid της Yamaha, Lola. Καταπληκτική επίσης, ως Paprika, η Megumi Hayashibara, μία από τις σημαντικότερες voice actors τις Ιαπωνίας, με συμμετοχές σε anime όπως 3χ3 Eyes, Slayers, Ranma, Lost universe, Shadow skill και πολλά άλλα.
Την διανομή ανέλαβε πάλι η Sony, η οποία μάλιστα επέλεξε η πρώτη προβολή της ταινίας να γίνει στο φεστιβάλ της Βενετίας. Όπως προείπα, το Paprika αποτελεί την μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία του Kon μέχρι σήμερα με συνολικά κέρδη 881.000 δολάρια στις Η.Π.Α και 6.800.000 γιεν περίπου στην Ιαπωνία. Αξίζει επίσης να αναφέρουμε πως η ταινία Inception, η οποία ακόμα προβάλλεται στις ελληνικές αίθουσες είναι αμεσα εμπνευσμένη από το Paprika.
Με αγωνία αναμένω την ολοκλήρωση της παραγωγής, την οποία άφησε ημιτελή ο Kon, από τα Madhouse Studios, με τίτλο The dream machine.
Θεωρώ πως καλύτερο επίλογο δεν θα μπορούσε να δώσει κανένας παρά ο ίδιος ο Satoshi Kon.
Τα τελευταία του λόγια:
http://makikoitoh.com/journal/satoshi-kons-last-wordsΣημ: Ουσιαστικά τελευταία του ολοκληρωμένη του δουλειά είναι ένα μονόλεπτο animation για την σειρά Ani*Kuri 15, με τίτλο Ohayo, το οποίο είναι και το τελευταίο της σειράς.
Βίντεο και trailer:
[media]
http://www.youtube.com/watch?v=BHNDKAADtDo&feature=player_embedded#[/media]!
[media]
http://www.youtube.com/watch?v=eJBN19IGPc8[/media]
[media]
http://www.youtube.com/watch?v=BDxv8i6Kfl4[/media]
[media]
http://www.youtube.com/watch?v=XQu_18vrnKY[/media]
[media]
http://www.youtube.com/watch?v=BDxv8i6Kfl4[/media]
[media]
http://www.youtube.com/watch?v=QlyjlMhKb3E[/media]
http://www.veoh.com/collection/metalnat1/watch/v706941sgkxRaD6[media]
http://www.youtube.com/watch?v=eN_XcMuvOz0[/media]
[media]
http://www.youtube.com/watch?v=vpGrD5wUzKE[/media]
[media]
http://www.youtube.com/watch?v=7Q6mcx2qF4Q[/media]
[media]
http://www.youtube.com/watch?v=LBv42_TOmtA[/media]
[media]
http://www.youtube.com/watch?v=ERaLC28EaQo[/media]
Για περισσότερες πληροφορίες:
http://konstone.s-kon.net/?ml_lang=enhttp://twitchfilm.net/interviews/2008/07/exclusive-interview-with-satoshi-kon.phphttp://en.wikipedia.org/wiki/Young_Magazinehttp://en.wikipedia.org/wiki/Roujin_Zhttp://movies.nytimes.com/movie/145436/Roujin-Z/overviewhttp://www.akira2019.com/world-apartment-horror.htmhttp://www.imdb.com/name/nm0633730/http://en.wikipedia.org/wiki/Masaaki_Osumihttp://www.imdb.com/name/nm1047292/http://en.wikipedia.org/wiki/Run,_Melos!
http://en.wikipedia.org/wiki/Memories_(film)
http://www.imdb.com/title/tt0113799/http://www.imdb.com/title/tt0124770/http://en.wikipedia.org/wiki/Patlabor_2:_The_Moviehttp://halcyonrealms.com/anime/the-art-of-tokyo-godfathers-satoshi-kon/http://jjba.wikia.com/wiki/Main_Pagehttp://en.wikipedia.org/wiki/JoJo’s_Bizarre_Adventurehttp://en.wikipedia.org/wiki/Mamoru_Oshiihttp://www.imdb.com/name/nm0613444/http://en.wikipedia.org/wiki/Junko_Iwaohttp://www.imdb.com/name/nm0412585/http://www.imdb.com/title/tt0156887/http://www.perfectblue.com/http://en.wikipedia.org/wiki/Setsuko_Harahttp://en.wikipedia.org/wiki/Hideko_Takaminehttp://en.wikipedia.org/wiki/Susumu_Hirasawahttp://en.wikipedia.org/wiki/Millennium_Actresshttp://movies.nytimes.com/person/222091/Satoshi-Kon/biographyhttp://www.imdb.com/title/tt0291350/http://www.slantmagazine.com/house/tag/brendon-bouzard/http://www.sonypictures.com/homevideo/tokyogodfathers/index.htmlhttp://www.imdb.com/title/tt0388473/businesshttp://www.bloody-disgusting.com/news/18413http://en.wikipedia.org/wiki/Paranoia_Agenthttp://www.imdb.com/title/tt0433722/http://en.wikipedia.org/wiki/Ordre_des_Arts_et_des_Lettreshttp://en.wikipedia.org/wiki/Yasutaka_Tsutsuihttp://en.wikipedia.org/wiki/Paprika_(novel)
http://en.wikipedia.org/wiki/Vocaloidhttp://www.imdb.com/title/tt0851578/businesshttp://www.imdb.com/title/tt0851578/http://www.imdb.com/name/nm0027943/http://en.wikipedia.org/wiki/Megumi_Hayashibarahttp://en.wikipedia.org/wiki/Satoshi_Konhttp://www.imdb.com/name/nm0464804/http://www.animenewsnetwork.com/feature/2010-09-06http://www.imdb.com/name/nm0464804/awardshttp://en.wikipedia.org/wiki/Madhouse_(company)
Για μια ελαφρώς πιο αναλυτική περιγραφή εδώ:
http://sin-kazama.blogspot.com/2011/07/satoshi-kon.html
