To Δίκαιο προβλέπει την έννοια της άμυνας, υπέρ του εαυτού μας ή/και υπέρ τρίτου. Η άμυνα είναι λόγος αίρεσης του αδίκου, κι αυτό σημαίνει ότι αυτή σου η πράξη, να πυροβολήσεις δηλαδή κάποιον για να σώσεις κάποιον άλλο ή τον ίδιο σου τον εαυτό, θεμελιωδώς δεν είναι άδικη και άρα δεν μπορείς να τιμωρηθείς γι' αυτήν, άσχετα αν πρέπει να την αποδείξεις ή όχι. Άρα αν χρησιμοποιούσα το DN για να σωθώ ή πχ στο παράδειγμα της αεροπειρατείας, να σώσω άλλους 30 ανθρώπους, η πράξη μου δε θα ήταν αξιόποινη και δε θα καταδικαζόταν, ούτε απ' το δίκαιο ούτε απ' την κοινή γνώμη. Και ναι, αμφιβάλλεις ότι οι περισσότεροι θα μ' έβγαζαν και ήρωα, τη στιγμή που έσωσα τόσες ζωές; Τώρα, είναι αλήθεια ότι αν σώσεις κάποιον που κινδυνεύει πχ από πνιγμό θα χαρακτηριστείς ήρωας, αλλά το δίκαιο επίσης προβλέπει ότι θα τιμωρηθείς αν δεν κάνεις τίποτα την ώρα που τον βλέπεις να πνίγεται, γιατί μπορεί να θεωρηθεί ότι έχεις δόλο απέναντί του ή βαριά αμέλεια. Σίγουρα όχι τόσο σκληρά όσο θα σε τιμωρούσε αν τον έπνιγες ο ίδιος, αλλά είναι μια μορφή αποδοκιμασίας, γιατί τα εγκλήματα δεν τελούνται μόνο με δράση αλλά και με παράλειψη. Το δίκαιο φυσικά επιδοκιμάζει την κάθε μορφής βοήθεια προς το συνάνθρωπο, αρκεί να μην ξεπερνάμε κάποια όρια, γι' αυτό και υπάρχει και η ρύθμιση για την υπέρβαση της άμυνας. Δε θα γράψεις στο Death Note κάποιον που σου έκλεψε ένα μήλο ή, πιο ακραία, σου έκαψε το σπίτι. Αλλά ποιος μπορεί να σε βγάλει ανήθικο σε μια κατάσταση απ' την οποία παλεύεις να επιβιώσεις;
Φυσικά και μπορείς να αθωωθείς λόγω αυτοάμυνας ή υπέρ τρίτου και για αυτό είπα "δικάσιμος" και όχι "καταδικαστέος". Πρόσεξε όμως καλύτερα το επίθετο. Είσαι δικάσιμος, δηλαδή λογοδοτείς για την πράξη σου να σκοτώσεις κάποιον, ελέγχεσαι απο φορείς που προέρχονται από τους θεσμούς της κοινωνίας. Το αν η πράξη σου είναι σωστή ή λάθος δεν κρίνεται μόνο από την δική σου οπτική της δικαιοσύνης αλλά από μια τρίτη, αρμόδια πλευρά. Αυτό το στοιχείο στη χρήση του Death Note δεν υπάρχει. Δεν λογοδοτείς σε κανέναν. Κρίνεις μόνος σου με βάση τα δικά σου κριτήρια,ήθη και πεποιθήσεις.
Από εκεί και πέρα, τα πάντα μετριούνται. Δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις το Death Note για ν' αντιμετωπίσεις καταστάσεις άγνωστες προς εσένα, αν και εδώ βρίσκεται όλος ο πειρασμός του τετραδίου. Αν έβλεπες τον μακελάρη της Νορβηγίας μπροστά σου να θερίζει, θα τον άφηνες; Όχι. Κι ας του στερούσες την ευκαιρία να μετανοήσει, τι σ' ενδιαφέρει από τη στιγμή που θα μπορούσες να σώσεις ζωές. Αν έβλεπες τον Μπους το 2003 να κυρήσσει τον πόλεμο κατά του Ιράκ, θα τον σκότωνες; Όχι γιατί δεν θα κατάφερνες τίποτα. Κάποιος άλλος θα έπαιρνε τη θέση του κι ο πόλεμος θα συνεχιζόταν. Οι πολιτικοί και οι επιχειρηματίες/μαφιόζοι, προς τους οποίους βλέπω συγκεντρώνεται το περισσότερο μίσος, είναι γρανάζια ενός συστήματος, κι όταν ένα χαλάσει κάποιο άλλο θα το αντικαταστήσει και η μηχανή θα συνεχίσει να δουλεύει. Ο εχθρός είναι απρόσωπος, και όλοι οι οικονομικοί δολοφόνοι είναι σημάδι των καιρών. Για να τελειώσει ο Β Παγκόσμιος άλλωστε δε χρειάστηκε να πεθάνει μόνο ο Χίτλερ, ένα πρόσωπο, όση επιρροή κι αν έχει, δεν κάνει τη διαφορά. Πρέπει να αλλάξουν ιδέες, και οι ιδέες δεν αλλάζουν με μεμονωμένες δολοφονίες (αν και μπορεί να αποτελέσουν αφορμή), αλλά με συντονισμένους αγώνες. Τώρα δε θα αρνηθώ ότι η βία είναι η μαμή της ιστορίας κι ότι οι αγώνες είναι αιματηροί πολλές φορές. Αλλά αλλιώς πας να πολεμήσεις κι αλλιώς πας να δολοφονήσεις.
Όχι, τα πάντα δεν μετριούνται. Το να αποφανθείς αν κάτι είναι δίκαιο ή άδικο, αν για κάτι θα χρησιμοποιήσεις το τετράδιο ή όχι δεν είναι θέμα μαθηματικών, ένας αλγόριθμος αποδεκτός για όλους και εφαρμόσιμος στα πάντα. Κρίνεις με βάση τα βιώματα, προσωπικές γνώσεις, εμπειρία ήθη κλπ (αυτό που είπα και παραπάνω) τα οποία δεν είναι αντικειμενικώς αποδεκτά. Κρίνεις με βάση την δική σου αίσθηση δικαίου, την επιβάλλεις πάνω σε άλλες. Και στον σύγχρονο κόσμο αυτό είναι ανήθικο και καταδικαστέο. Είναι μορφή τυραννίας. Απόλυτη εξουσία ασκούμενη από έναν νου. Δεν γίνεται να διαφωνείς εδώ.
Το θέμα λοιπόν κατ' εμέ δεν είναι αν θα χρησιμοποιούσε κάποιος το Death Note, αλλά γιατί θα το χρησιμοποιούσε. Άλλο το τι θα πρέπει να γίνεται κι άλλο το τι πραγματικά θα γινόταν. Όπως διδάσκει το "δαχτυλίδι του Γύγη", αν μπορούσε κάποιος να παραβιάσει το νόμο ατιμώρητος, θα τον παραβίαζε. Η εξουσία είναι γλυκιά, το ίδιο και το χρήμα. Ρωτήστε τους πολιτικούς μας.
Για εμένα το θέμα δεν είναι το άν ή το πως θα χρησιμοποιούσε κάποιος το Death Note αλλά ποιές θα ήταν οι νομικές συνέπειες από την άσκηση αυτής της δύναμης, όπως συμβαίνει και με κάθε άλλη εξουσία στον κόσμο (ή θα έπρεπε να συμβαίνει). Και στην περίπτωση του Death Note δεν υπάρχει καμία. Ο χρήστης το παίζει
Θεός δίχως να λογοδοτήσει σε κανέναν και να ελεγχθεί από τίποτα. Για αυτόν το λόγο και μόνο η χρήση του είναι ανήθικη όσα παραδείγματα και να μου φέρετε "καλής" χρήσης του.
Edited by Black Kaiser, 25 May 2012 - 19:26.
