Jump to content


Καλωσήλθατε στο .aNiMe//GR!


Sign In 

Create Account
Καλωσήλθατε στο .aNiMe//GR, ένα ελληνικό forum για τα anime, τα manga και την ιαπωνική κουλτούρα. Βλέπετε την ιστοσελίδα μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας! Η εγγραφή σας στην διαδικτυακή κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να ψηφίσετε σε δημοσκοπήσεις, να πάρετε μέρος σε διαγωνισμούς μας και πολλές άλλες επιπλέον υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη σας. Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και φυσικά δωρεάν. Ελάτε και εσείς στην κοινότητά μας σήμερα!

Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας ή με την πρόσβαση σας στο forum, παρακαλούμε μην διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μας.
 

Photo
- - - - -

Mahou Shoujo Tai Arusu.

spring 2004 anime review adventure comedy fantasy

  • Please log in to reply
9 replies to this topic

Poll: Rating: (73 member(s) have cast votes)

Rating:

  1. Excellent (1 votes [16.67%] - View)

    Percentage of vote: 16.67%

  2. Very good (5 votes [83.33%] - View)

    Percentage of vote: 83.33%

  3. Good (0 votes [0.00%])

    Percentage of vote: 0.00%

  4. Bad (0 votes [0.00%])

    Percentage of vote: 0.00%

  5. Very Bad (0 votes [0.00%])

    Percentage of vote: 0.00%

Vote Guests cannot vote

#1 System

System

    System

  • Global Mods
  • 1 posts

Posted 17 November 2006 - 03:52

tumblr_lm447wyrgT1qgao8zo1_500.jpg

 

Πριν καμιά δεκαετία (και βάλε) είχε πέσει στα χέρια μου ένα άκρως ενδιαφέρον βιβλίο που περιελάμβανε το ημερολόγιο μιας 14χρονης. Μιας δεκατετράχρονης, που πέθανε από υπερβολική δόση ναρκωτικών στα 16 της, στα μέσα της δεκαετίας του '60. Το βιβλίο ονομαζόταν, "Η αλίκη στην χώρα του LSD" (original title: Go ask Alice), και στην ουσία αποτελούσε το ημερολόγιο της φανταστικής ηρωίδας του βιβλίου, περιγράφοντας με γλαφυρό και πολλές φορές αυτοσαρκαστικό ύφος τις ανάγκες, τους προβληματισμούς, τις κραυγές και αγωνίες της μέχρι και την τελική πορεία στην καταστροφή. Το βιβλίο είχε διδακτικό ύφος και προοριζόταν κυρίως για την "νεολαία" της εποχής. Όταν το είχα διαβάσει ως έφηβος, μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση ο τρόπος με τον οποίο σκεφτόταν η πρωταγωνίστρια. Αντισυμβατική για την ηλικία της και με φοβερή περιέργεια, η "ανώνυμη" Αλίκη (ποτέ δεν γράφτηκε το όνομα της στο βιβλίο) μπουσουλούσε πάνω σε ιδέες και αντιλήψεις, μύθους και κραυγές, πάντα με μια αποφασιστικότητα και ένα αίσθημα ευθύνης ασύμβατο τόσο με το τρυφερό της ηλικίας, όσο και το επαναστατικό πνεύμα που η εφηβεία χαριζει στα θύματα της...
Χρειάστηκε να περάσουν 12 χρόνια για να θυμηθώ ξανά αυτή την ηρωίδα...και να πως έγινε...

To 1986 στην χώρα του ανατέλλοντος (sic!) ηλίου είχαμε τα γεννητούρια ενός απο τα πιο χαρισματικά, περίεργα και αντισυμβατικά anime studios που είδαν το φως της ημέρας. Δεν θα μπορούσαμε να μιλάμε παρά για το καταπληκτικό Studio 4°C.
Από τις πρώτες κιόλας δουλειές φάνηκε που πήγαινε το πράμα...με την αμέριστη υποστήριξη του μεγάλου Katsuhiro Otomo (Akira, Steamboy) και την πάγια τακτική της επιχείρησης να δίνει ευκαιρίες σε νέους καλλιτέχνες και σε νέα πεδία δημιουργίας και θεματολογίας, ξεπήδησαν μερικά από τα καλύτερα και πιο πρωτότυπα διαμάντια που έχει να μας δώσει η αγαπημένη japanimation.

Έκτοτε μπήκε πολύ νερό στο αυλάκι, και πολλά productions στο παλμαρέ του εν λόγω animation studio. Απο dementia σταθμούς όπως το Mind Game, μέχρι ψυχεδελικά ταξίδια στο Noiseman, και απο pure ταινίες δράσης όπως το Spriggan μέχρι τις αμερικάνικες αίθουσες κινηματογράφου με το Animatrix, το Studio 4°C πάντα έδινε χωρις συμβιβασμούς αυτό το δικό του twist σφραγίζοντας τα έργα του με πρωτοτυπία, αντισυμβατικότητα και καινοτομία. Ένα από τα έργα του είναι λοιπόν και το Mahou Shoujo Tai Arusu...

 

 

af-fmahou_shoujotai_-_0304_dvd0cabc837av

Σαν γνήσιος οπαδός του studio περίμενα υπομονετικά μέχρι τα τεμπελόσκυλα των AnimeForever ξεμπερδέψουν με το συγκεκριμένο. Μέχρι και το format των επεισοδίων ήταν περίεργο πανάθεμα το. 40 αγροτεμάχια προς 10' το ένα, μας έκανε παρά κάτι μια fullseason σειρά σε length, με την διαφορά πως τα (original) επεισόδια προβάλλονταν ένα ανά εβδομάδα. Το αποτέλεσμα, σε συνδυασμό (με τους κοιμισμένους fansubbers φυσικά) ήταν να περιμένω κάνα έτος τελικά...Ταυτόχρονα, παρηγοριομουν με το ότι ήταν δουλειά του 4°C, και χαλιόμουν με το ότι προοριζόταν ως σειρά για άτομα 12+ έτη μικρότερα μου και είχε και magic (μπλιάχ!) μέσα.

Όλο αυτόν τον καιρό, έλεγα να το πιάσω και να το δω ως ongoing, και όλο αυτόν τον καιρό, το έλεγα και δεν το έκανα (άβυσσος η ψυχή του dementia fan). Τελικά, το αποτελείωσαν καλοκαιριάτικα οι ερίφηδες (την κατάρα μου ρεεε!) και το δα και ησύχασα ο fanμπόης.

Και τι είδα τελικά;...για να δούμε τι θα δούμε...(το ρίξαμε και στις γλωσσικές επαναλήψεις ελέω cuervo)....
 

 

 

Η Αλίκη πιστεύει στην μαγεία. Με όλη της την καρδία, πιστεύει πως η μαγεία δεν είναι κάτι το φανταστικό, και πως μπορεί και πρέπει να χρησιμοποιηθεί για καλές πράξεις και ευχάριστα παιχνίδια. Αλλά, ξαφνικά, βρίσκεται σε ένα μαγικό και περίεργο κόσμο που τον διαφεντεύει μια πανίσχυρη ομάδα μαγισσών. Και, οι συγκεκριμένες μάγισσες, μικρή σχέση έχουν με καλές πράξεις και παιχνίδια. Προσπαθούν να πιάσουν τα μαγικά πλάσματα αυτού του κόσμου, και να τα σκλαβώσουν για να εξυπηρετήσουν τους σκοπούς τους. Μόλις η Αλίκη καταλαβαίνει πως ο κόσμος στον οποίο μπήκε, δεν είναι τόσο ονειρικός όσο φαίνεται, αποφασίζει να κάνει ότι μπορεί για να αλλάξει τα πράγματα....

 

 

 

Με άλλα λόγια, η χαρά της διαγαλαξιακής πιπίλας. (Έτσι νόμιζα πριν το πιάσω τουλάχιστον). Σκουπόξυλα και καπέλα και κολοκύθες και κολοκύθια τούμπανα. (έτσι νόμιζα πάλι). Και "Α" και "ΟΥ" και "δεν συμμαζεύεται" το θέμα. (Είμαι πολύ επίμονος στο να νομίζω, εε; ). Και όλα αυτά τα όμορφα κλωθογύριζαν στο μυαλό του γράφοντα, μέχρι να βάλει το μαμημένο το επεισόδιο να παίξει (και ταυτόχρονα να αρχίσει και το μαμημένο το review, ξέρω, σας έπρηξα).
Και μπαίνει η εισαγωγή, και φορτώνει ο Zoomπαίχτουρας, και....

*τύμπανα.

...και...

*τύμπανα.

...και.....εχμ....αλλά ας πάρουμε καλύτερα τα πράματα από την αρχή...

 

 

snapshot200901102203552.jpg
 

 

 

Tο MSTA αποτελεί ένα anime-υβρίδιο, το οποίο προσπαθεί να πάρει μια παιδική ιστορία σαν την "Αλίκη στην χώρα των Θαυμάτων", ή τον "Χάρη τον Κατσαρολά" (Harry Potter), να την περάσει από την στάνταρ διαδικασία 4°C (αλλάζουμε τα φώτα σε υπόθεση, σκηνοθεσία, ορθολογισμό, χαρακτήρες, ζώα, φυτά κτλ κτλ) και να το παραδώσει στον (νεαρό κατά βάση) αναγνώστη ως ένα ολοκληρωμένο σύνολο. Επιστρατεύονται για αυτόν τον βιασμό όχι λιγότεροι από 12 σκηνοθέτες, όλα γνήσια παιδιά του studio, και καταφέρνουν τελικά να συνδυάσουν τις σατανικές τους δυνάμεις για να φτιάξουν μια σειρά έξω από τα συνηθισμένα και ειωθότα της βιομηχανίας. Αλλά με κόστος τελικά την συνοχή της υπόθεσης, όσο και την δολοφονία του ορθολογισμού στην παρουσίασή της. Προσωπικά το ευχαριστήθηκα τα μάλα το πείραμα, για τους παρακάτω λόγους...

Σκηνοθεσία. Με τους 12 ζουρλομανδύες αποστόλους να απλώνουν την τρέλα τους πάνω στον ηλεκτρονικό μας καμβά, το αποτέλεσμα είναι άκρως εντυπωσιακό. Για τον βαριεστημένο θεατή που παραπονιέται πως βλέπει "τα ίδια και τα ίδια", το MSTA αποτελεί πραγματική όαση. Η κάμερα δουλεύει λες και την έχεις ποτίσει τσίπουρο, με τις λήψεις σε τρελές γωνίες και τα βαρετά κάδρα να εναλλάσσονται με την ταχύτητα του εντερικού κοψίματος (μεγαλύτερη παρατηρούμενη ταχύτητα στο σύμπαν atm), με το pace της υπόθεσης να τρέχει πιο γρήγορα από τον Road Runner, και με το κάθε επεισόδιο να μας φυλάει για το τέλος το μεγαλύτερο του ατού...Το preview του επομένου!....
Πρώτη φορά είδα σε anime με 40 eps να χρησιμοποιεί 20 (ναι είκοσι) διαφορετικούς τρόπους και τεχνοτροπίες για να μας δείξει το ρεζουμέ του "next week". Το αποτέλεσμα εντυπωσιάζει σε βαθμό ψύχωσης, μιας και δεν έλειψαν φορές που περίμενα το τέλος ενός επεισοδίου, μόνο και μόνο για να δω το preview του επομένου!. Στο παρακάτω panel έχω 8 διαφορετικές εικόνες από αυτό το κόλπο για να καταλάβετε τον πόνο μου...


Artwork ~ Ηχος. Τα παιδία παίζει...¶φραγκοι ως γνωστόν ("δεν έχω να σου δώσω παλάτια και λεφτά"), οι μάγκες του 4°C επένδυσαν στο artwork και τα χρώματα αναγκαστικά για να τα βγάλουν εις πέρας. Και το πέτυχαν οι μπάσταρδοι. Το artwork της σειράς είναι απλά καταπληκτικό, με καλοσχεδιασμένα τοπία και πρωτότυπο (αν και ολίγον παιδικό) character design. Όλα τα λεφτά όμως είναι στα χρώματα!. Προσπαθώντας να φωτίσουν ένα κόσμο μαγικό και ταυτόχρονα να κρατήσουν τo υποχθόνιο και σκοτεινό alter ego του, οι παίδες εξ ανατολής άρπαξαν την παλέτα με τα χρώματα, της έκοψαν οτιδήποτε light, και την πέταξαν πάνω στην οθόνη μας αφού ανακάτεψαν πρώτα τα πάντα για να δέσει το γλυκό. Το αποτέλεσμα είναι μοναδικό, τόσο σαν αίσθηση όσο και σαν τεχνική. Στις περιπτώσεις αυτές συνήθως, μία εικόνα αξίζει όσο 5mil φωνήεντα, οπότε απλά κοιτάμε τα panels...
Ηχητικά τώρα, έχουμε ένα OP που χωρίζεται σε 2 μέρη, με το πρώτο να είναι απλά ονειρικό, και το 2ο αδιάφορο. Το ED όμως, χρησιμοποιώντας τον "Μπλέ Δούναβη" του μακαρίτη Johann Strauss, και με μια γιαπωνεζούλα να ασελγεί πάνω του χρησιμοποιώντας 4 οκτάβες (!) είναι απλά all the money!...(όσοι έχετε δει τον τίτλο σκεφτείτε τώρα ένα γομάρι 27 ετών να τραγουδάει το συγκεκριμένο παιδικό τραγουδάκι 20+ φορές...hilarious εε; ). Για την μουσική επένδυση του τίτλου επίσης επιστρατεύονται κάποια ορχηστρικά κομμάτια κλασσικής προελεύσεως, που στην πλειονότητα των περιπτώσεων ταιριάζουν καλά με την εικόνα, και αναβαθμίζουν την συνολική εμπειρία...sugoi...
Το cast τέλος έχει κάνει καλή δουλειά, φέρνοντας τους χαρακτήρες στην ζωή του MSTA με υποδειγματικό τρόπο. No flaws whatsoever, αν και κάποιοι θα τσαντιστούνε (στανταρακι) με μερικές από τις φωνές, καθώς μιλάμε για δουλειά 4°C...με ότι αυτό συνεπάγεται...

Αίσθηση ~ Πρωτοτυπία. Oh, Yes!...συνηθίζω τους τίτλους που μου αρέσουν να τους βαράω ένα μαραθώνιο για να στανιάρουν. Ε αυτός πήγε άπατος. Ένα από τα μεγαλύτερα ατού ενός τίτλου σαν το MSTA, είναι πως ξέρεις πως έχεις κάτι νέο και πρωτότυπο να δεις στο επόμενο επεισόδιο. Η σκηνοθετική διαχείριση της υπόθεσης δίνει στον θεατή το κίνητρο να προχωρήσει την σειρά, και η πρωτοτυπία στην εκτέλεση της το έναυσμα να την τελειώσει χωρίς παύση. Με άλλα λόγια, ο μαγικός κόσμος της κυρ'Αλικης σε ρουφάει μέσα του. Το που και αν θα σε φτύσει έξω βέβαια, είναι άλλο θέμα...οπότε...καιρός να περνάμε σιγά σιγά και στο κράξιμο...

Animation. Σε απόλυτη κλίμακα το animation του τίτλου κρίνεται ικανοποιητικό διεκπεραιωτικά. Αλλά ρε, *γαμώ το κέρατο* ,την στιγμή που έχεις να διαχειριστείς αυτό το θεϊκό artwork, μην είσαι τσιφούτης μπάρμπα. Οk, είναι γνωστόν τις πάσι πως η Beyond C. δεν είναι ζάπλουτη, αλλά όπως το καλό, έτσι και το κακό πρέπει να λέγεται. Δυστυχώς τα φράγκα ήταν λίγα, οπότε έχουμε σε μερικά σημεία τις γνωστές τεχνικές του "μιλάω και δεν κουνάω", "φωτογράφε βγάλε μια φωτογραφιιιααα", "μην με κοιτάς με μάτια δακρυσμένα" κτλ κτλ. Προσωπικά χεσμένο το έχω το budget, καθώς το animation είναι το τελευταίο που κοιτάω σε ένα τίτλο, αλλά παιδιά μεγαλωμένα με FLCL και Bebop μπορεί να τσινίσουν λίγο. Επίσης, μια προσπάθεια στο CG που έκανε η μαμά 4°C πάσχει ελαφρώς στο blending με τον 2d κόσμο...oh well...

 

 

Mahou_Shoujotai_-_07_08_00.jpg

Υπόθεση ~ Χαρακτήρες ~ Pace. Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι. Η υπόθεση μ'αρεσε. Ήταν λεπτομερής και ως σύνολο κρίνεται θετικά. Απ'όλα έχουμε, magic, action, φαντασία, μυστήριο κτλ. Υπάρχουν οι απαραίτητες ανατροπές για να κρατηθεί το ενδιαφέρον (ψιλο-εύκολες στην μαντεψια). Υπήρχε αρχή μέση και τέλος. Δεν υπήρχαν fillers ή recaps. Ως πάγια τακτική, αρνούμαι να αναφερθώ στην υπόθεση πιο αναλυτικά για να μην spoil το σύμπαν. Μες τις άκρες όμως, οι 10 storyboarders της σειράς κατάφεραν να μας δώσουν μια καλή ιστορία γεμάτη με μαγεία, κοσμογονικές εξελίξεις, και ένα plot με παρελθόν, παρόν και μέλλον.
Οι χαρακτήρες μου άρεσαν. Είχαν κάποιο βάθος, μπορούσες να ταυτιστείς μαζί τους και να συμπονέσεις-χαρείς-σιχτιρίσεις κατά βούλησιν. Character development υπήρχε αρκετό για το είδος του τίτλου, εξάγοντας πάντα και τα ηθικά διδάγματα που έπονται της αλλαγής. Τίποτε το αλλοπρόσαλλο here...
Ε λοιπόν, που είναι το πρόβλημα ρε παιδιά;...ok, για να το πω με απλά λόγια...πάρτε τις παραπάνω παραγράφους. Κρατήστε τες καλά στο δεξί χέρι. Αρχίστε να γυρνάτε γύρω γύρω από τον εαυτό σας, κρατώντας το δεξί χέρι παρατεταμένο. 'Oταν είστε έτοιμοι να λιποθυμήσετε από το γύρω γύρω όλοι, ανοίξτε το χέρι σας και αφήστε τις παραγράφους να πετάξουν μακριά. Παρατηρήστε τα αποτελέσματα στην κατάσταση που βρίσκεστε τώρα (ημι-λιπόθυμος, ντραλιζμένος και έτοιμος να ξεράσετε).....βγάλατε άκρη;...
Το pace λοιπόν είναι το πρόβλημα. Δεν φτάνει που το format δεν βοηθά καθώς το κάθε δεκάλεπτο επεισόδιο πρέπει να έχει αρχή, μέση και τέλος, αλλά ταυτόχρονα οι ζουρλομανδύες του 4°C θέλουν να στοιβάξουν και τα κέρατά τους μέσα. Το αποτέλεσμα είναι δυστυχώς αρνητικό μιας και η ταχύτητα με την οποία προχωρά η ιστορία είναι σαφώς μεγαλύτερη από την ταχύτητα που χρειάζεται το ηλεκτρόδιο από το μάτι του θεατή να φτάσει στον εγκέφαλο. (τα παραλέμε, αλλά προσπαθώ να φτιάξω κλίμα). Δεν πρόλαβες να δεις τον βασιλιά, και τσουπ!, ο βασιλιάς απέθανε, και η εγγονή του έχει γίνει μπαμπόγρια. Μερικές φορές σου δίνεται η εντύπωση ρε παιδί'μ πως το συντακτικό team του anime το έτρεχαν 20 μαύροι καθ'όλην την διάρκεια του production για να το διακορεύσουν. Καλοί μου άνθρωποι, αν θέλετε να βάλετε content 60 επεισοδίων σε 40, όσο και να σπρώχνετε δεν χωράει το άτιμο. Ή κόψτε content, ή προσθέστε time... Anime είπαμε να δούμε, όχι την νέα έκδοση του winzip....αμαν...

Ουφ!...τα πα και ξένοιασα...όποιο θύμα έχει παραμείνει στο πλοίο πλέον, καιρός είναι να πάρει και την σούμα του. Έχουμε και λέμε το λεπόν. Το MSTA είναι ένα πραγματικά ιδιόμορφο anime, με πρωτότυπη εκτέλεση, φοβερό artwork και μια καλή ιστορία να πει. Την ιστορία όμως την λέει με το κουμπί κολλημένο στο fast forward. Όσο και να προσπάθησε πάντως, δεν κατάφερε να με χαλάσει. Ήταν μια καλή εμπειρία και άξιζε τον κόπο η αναμονή μου. Το προτείνω σε φίλους του dementia για τον τρόπο εκτέλεσης, καθώς και σε όσους θέλουν να κάνουν ένα διάλειμμα από τους αλλοπαρμένους ninja και τα εφηβικά σωβρακάκια που συνήθως βλεφαριάζουν. Αξίζει τον κόπο IMO, αν και θα χαλαστούν περισσότεροι απ'όσοι γουστάρουν τελικά.

Αλά Rossman style, του δίνουμε 4,5566578 στα 6 μικρά γουρουνάκια avantgardισμού....θα έπαιρνε παραπάνω, αλλά λέω να φάω τα υπόλοιπα. (με το συμπάθιο στους ζωόφιλους αλλά, 2 ώρες γράφω, με έπιασε λόρδα).

 



#2 kienzan

kienzan

    Anime Elite

  • Members
  • 1,251 posts

Posted 17 November 2006 - 05:08

Πράγματι πολύ οραιό anime (να σε καλα που το μηράστικες μαζί μας στο adn) :)
Αν και ψίλοφρίκαρα και εγώ με το pacing στην αρχη μετα το συνηθισα κάπως και αρχισα να απολαμβάνω τη σειρα

Είναι με δίαφορα το καλύτερο TV παιδικό που έχω δεί ποτε.
Και το animation που δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο δεν εχει να ζηλέψει τίποτε μα τιποτε απολύτως απο τα λοιπα ανιμε του είδους.
Καλα για το artwork αυτο κινητε σε εξωπραγματικα επίπεδα σε σχεση με τα λοιπα παιδικά. :arrow:

Το anime είχε ολα τα φώτα να ξεπεράσει ακόμα και το Tonari no Totoro
Kριμα που μας τα χάλασε σε χαζομάρες... :(
Posted Image


#3 Dante80

Dante80

    (╯°□°)╯︵ ┻━┻

  • Retired Staff
  • 5,515 posts
  • Location今、そこにいる僕

Posted 17 November 2006 - 05:19

btw...περιμένουμε και S2...ήταν να ξεκινήσει αυτό το φθινόπωρο αλλά ακόμα τπτ...για να δούμε...

http://anidb.info/perl-bin/animedb.pl?show=anime&aid=3308

Jh0Lmx3.png
.aNiMe//GR IRC Channel ~ Better than sex, batteries included.


#4 Petran79

Petran79

    YOU GET TO BURNING!

  • Review Team
  • 3,264 posts
  • LocationΘεσσαλονίκη

Posted 18 November 2006 - 12:10

θα του ρίξω μια ματια στο προσεχες μελλον.

Με προβληματιζει λιγο η διαρκεια, μιας και αν ηταν ταινια ή μικρό OVA θα ηταν πιο αποτελεσματικο


Πακετο με το Kemonozume θα το δω για να μην ξεσυνηθισω.ισως δω και το Kaze no Na wa Amnesia μετά, γιατι τετοιοι τιτλοι δεν ειναι να τους βλεπεις μετα απο mainstream anime.

#5 ambient

ambient

    sSsSs

  • Members
  • 131 posts

Posted 26 March 2008 - 00:20

Όταν διάβασα το παραπάνω (καταπληκτικό) review έτρεξα αμέσως και κατέβασα τη σειρά. Με ένα γρήγορο πέρασμα την απέρριψα ως παιδική για τα γούστα μου, αν και μου είχε κάνει εντύπωση το animation.
Ένα χρόνο+ μετά ψάχνοντας στη συλλογή μου για κάτι χαλαρωτικό, βρέθηκα μπροστά σε έναν άγνωστο τίτλο: "Mahou ShoujoTai". "Μα τι μου θυμίζει αυτό...?". Αφιέρωσα δύο απογεύματα ώστε να το τελειώσω και έχω να πω τα εξής:

Πρόκειται για μια πανδαισία χρωμάτων, ένα καταιγιστικό σενάριο, μια ιστορία που εξελίσσεται σε έναν απίστευτο κόσμο. Όλα είναι ακριβώς όπως τα περιγράφει ο Dante στο review.
Σαν artwork... ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ :wooi2: Τόσο όμορφο ώστε να θέλεις να απολαύσεις κάθε δευτερόλεπτο, αδιαφορώντας για τις πιθανές ατέλειες στο animation. Τους χαρακτήρες μια τους συμπαθούσα μια τους διαολόστελνα. Άκρη μαζί τους δεν έβγαλα διότι το σενάριο τρέχει με τόσο γρήγορο ρυθμό, με σκοπό να αλλάζουν τα πάντα μέσα σε μερικά λεπτά. Εδώ είναι το βασικό μειονέκτημα της σειράς. Παρόλα αυτά τη θεωρώ εξαιρετική.
Spoiler:


Από ότι φαίνεται κυκλοφόρησαν 6 επεισόδια OVA, αλλά κανένα funsub group δεν ασχολήθηκε μαζί τους.
Κρίμα :unlucky:

#6 himawarinosekai

himawarinosekai

    koko wa doko? O_o

  • Members
  • 411 posts

Posted 26 March 2008 - 02:48

Πέρα απ' τα απότομα, πρωτότυπα, σκοτεινά, παραμυθένια γραφικά, η πλοκή της σειράς εξελίσσεται ελαφρώς απογοητευτικά κατά τη γνώμη μου..Δεν είναι ότι λείπει η ουσία, αλλά ότι οι αρθρώσεις της ιστορίας και οι στροφές που παίρνει η πλοκή είναι ατημέλητες...Η δεκάλεπτη διάρκεια των επεισοδίων, η απόκλιση απ το κλισέ στυλ των άνιμε και η σχετική τυχαιότητα του σεναρίου δικαιολογεί το χαρακτηρισμό του άνιμε ως πείραμα... Πάντως λίγα τέτοια διαμαντάκια βρίσκονται στο χώρο ne?:blingeye2:

#7 Petran79

Petran79

    YOU GET TO BURNING!

  • Review Team
  • 3,264 posts
  • LocationΘεσσαλονίκη

Posted 26 March 2008 - 19:08

βγηκε και το sequel

Star Crossed Anime Blog :: Arusu The Adventure

#8 ambient

ambient

    sSsSs

  • Members
  • 131 posts

Posted 26 March 2008 - 21:11

Να δούμε πότε θα τα μεταφράσουν...

#9 papadevil

papadevil

    Anime Freak

  • Members
  • 374 posts

Posted 02 June 2008 - 00:51

το ξεκινησα αλλα το παρατησα ....το βρηκα λιγο βαρετο και χαζο :yawn2:

#10 Serestrum

Serestrum

    have to kill fast and bullets too slow

  • Members
  • 1,763 posts

Posted 30 April 2010 - 18:10

soooo... το Mahou Shojotai το ειδα μετα απο ενα μεγαλο χρονικο διαστημα που ειχα να δω ανιμε και μου αρεσε πολυ... ηταν οτι χρειαζομουν... κατι αναλαφρο, χρωματιστο και ομορφο!

τρομερα χρωματα, το artwork και ολο γενικα το στησιμο μου αρεσε τρομερα, οι χαρακτηρες αξιαγαπητοι, η πρωταγωνιστρια για καποιο λογο δεν μου εσπασε τα νευρα, ενω το setting ειχε τρομερες προοπτικες...

...που απο την αρχη εδειχνε πως δεν υπαρχει περιπτωση να μαθουμε πολλα για αυτο... σχεδον καμια εξηγηση για τιποτα απο οσα συμβαινουν, ελαχιστες εξηγησεις για τους χαρακτηρες, αποτομες αλλαγες στο υφος και στο ρυθμο των γεγονοτων...

οταν το εβλεπα ομως με ειχε απορροφησει ο κοσμος του με τα χρωματα του και τα ομορφα τοπια, μαζι με την τρομερη μουσικη οποτε δεν εδινα και μεγαλη σημασια σε αυτα... τοσα dementia εχω δει, θα ηταν παραλογο να απαιτω κατι τετοιο απο δουλεια του Studio 4C! XD

γλυκουλα και ωραια σειρα, μπορουσε και καλυτερα αλλα με διασκεδασε οσο λιγες. ^^

Spoiler: rainbows, bunnies and fluffy things




Also tagged with one or more of these keywords: spring 2004, anime review, adventure, comedy, fantasy