Κατηγορία: Ταινία
Χρόνος: 1985
Διάρκεια:108 λεπτά
Είδος:Δράμα/Φαντασίας
Παραγωγή: Group TAC, Nippon Herald
Σκηνοθέτης: Sugii Gisaburo.
Ginga Tetsudou No Yoru ή αλλιώς Night on the Galactic Railroad, ίσως ένας από τους πιο υποτιμημένους ανιμε τίτλους που υπάρχουν. Το ανιμε αυτό, παραγωγής 1985, είναι σκηνοθετημένο, όπως και το επικό Tales of Genji και το Τζακ και η Φασολιά, από τον Sugii Gisaburo. Το βιβλίο στο οποιο βασιζεται η σειρα είναι ένα από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας.
To βιβλίο είναι του γνωστού Ιάπωνα ποιητή και συγγραφέα παιδικής λογοτεχνίας Kenji Miyazawa, που έζησε στις αρχές του 20ου αιώνα και επηρρεάστηκε από τους Ευρωπαίους συγγραφείς και τον Βουδισμό. Το βιβλίο είχε κανονικούς ανθρώπους, όμως στην ταινία επιλέχθηκε να είναι ανθρωπόμορφα ζώα και συγκεκριμένα γάτες, ώστε οι θεατές να μπορούν να ταυτιστούν μαζί τους καλύτερα πολιτιστικά, γιατί η ταινία λαμβάνει χώρο σε ευρωπαϊκά σκηνικά και έτσι η πολιτιστική ταυτότητα ενός ζωόμορφου χαρακτήρα γίνεται ουδέτερη στον Ιάπωνα θεατή.
Για αυτό η ανάγνωση του βιβλίου είναι ένα ατού προτού δείτε την ταινία. Σημειωτέον ότι η ιαπωνική λαογραφία δε φημίζεται για ανθρωπόρφα ζώα και αυτό κάνει την ταινία ακόμα πιο ιδιαίτερη. Το κύρια θέματα της ταινίας είναι ο θάνατος και η φιλία, όπως και η οικογένεια. Χριστιανικά και βουδιστικά μηνύματα και αποχρώσεις κυριαρχούν σε αυτή την άκρως συμβολιστική ταινία, η οποία σε κάποια σημεία θυμίζει τις ταινίες Angel's Egg και Spring and Chaos.
Μια περίληψη της ιστορίας στη διασκευή: o μικρός Giovanni καθώς πάει να φέρει γάλα για την άρρωστη μητέρα του και ενώ εκείνη την ώρα γίνεται μια γιορτή στο χωριό του, ξαφνικά βλέπει μπροστά του ένα διαγαλαξιακό τρένο και επιβιβάζεται σε αυτό. Προς έκπληξην του συναντά στο τρένο έναν φίλον του από το σχολείο, τον Cambanella και οι δυο μαζί ξεκινούν ένα αξέχαστο ταξίδι περνόντας από διάφορους φανταστικούς κόσμους, διασχίζοντας διάφορες εποχές και συναντόντας διάφορετικούς ανθρώπους, ώσπου το τρένο να φτάσει στον τελικό προορισμό, επιφυλάσσοντας ένα συγκλονιστικό τέλος. Να τονίσω ότι αυτό το έργο του Κ.Μιyazawa, όπως και η πλειοψηφία των έργων, του έμεινε ανολοκλήρωτο και μόνο μετα θάνατον ανακαλύφθηκε ανάμεσα σε σκόρπια χειρόγραφα και μετα κόπων και βασάνων κατάφεραν να τα ενώσουν σε ένα ενιαίο έργο. Υπάρχουν δύο διαφορετικές εκδόσεις του βιβλίου. Η πρώιμη και η μεταγενέστερη, με κάποιες μικρές διαφορές. Η ταινία βασίζεται στη μεταγενέστερη. Η γλώσσα που χρησιμοποιήται, όπως και τα ονόματα και ο χώρος δείχνουν ιταλικές επιρροές, αν και η γλώσσα δείχνει να είναι Esperanto. Το βιβλίο έμεινε ανολοκλήρωτο και το τέλος της ταινίας παρεκλίνει κάπως, χωρίς ωστόσο να χάσει τη γοητεία της. Φυσικά θα ήταν αδύνατο να καλύψει μια μικρή ταινία ένα τόσο πολύπλευρο, αν και σύντομο, βιβλίο. Ωστόσο τα καταφέρνει στο να περάσει κάποια μυνήματα του βιβλίου. Για αυτό απαιτήται η ανάγνωση του αν θέλετε να καταλάβετε την ταινία καλύτερα.
Νιώθεις πως βλέπεις μια ταινία βαθύτερη που απαιτεί να θεαθεί πολλές φορές για να κατανοηθεί πλήρως, αλλά ακόμα και να μην κατανοηθεί παρά ελάχιστα, διατηρεί ωστόσο μια γοητεία, ένα αισθητικό αποτέλεσμα που δεν την σβήνει εύκολα από τη μνήμη σου. Το μόνο κακό (και απαραίτητο δυστηχώς) είναι πως τέτοιες ταινίες απευθύνονται σε ένα ειδήμον κοινό, καθώς τα μυνήματα που περιέχουν και ο τρόπος με τον οποίο τα διαδίδουν, δεν συμβαδίζουν με τα καθιερωμένα εμπορευματοποιημένα πρότυπα.
Κάτι τετοιο είναι και η Night on the Galactic Railroad.
Κάποιες ομοιότητες με το μεταγενέστερο λογοτέχνικό έργο ''Ο Μικρός Πρίγκηπας'' είναι προφανείς, όπως και με το μάνγκα και κατόπιν σειρά κινουμένων σχεδίων Galaxy Express. Όλη η ταινία ξεδιπλώνεται μπροστά σου σαν ένας ιμπρεσιονιστικός πίνακας ζωγραφικής. Οι ανθρωπόμορφοι χαρακτήρες λειτουργούν άψογα και το απλοϊκό σχέδιο προσδίδει μια έντονη και ιδιαίτερη αισθητική, που όπως σωστά παρατήρησε κάποια κριτικός στο Amazon, θυμίζει μια σκοτεινή εκδοχή της ταινίας Fantasia. Να προσθέσω επίσης ότι διατηρεί κάποια στοιχεία και από τις ταινίες του Studio Ghibili, έχοντας βέβαια και κάποια δικά της χαρακτηριστικά που την καθιστούν μοναδική. Αν έχετε συνηθίσει τα μεταγενέστερα anime με λεπτομερέστερα, αλλά πολλές φορές ανούσια γραφικά, τότε η ταινία ίσως να σας ξενίσει. Αλλά μιας και η ταινία έχει υψηλή εικαστική αξία και βασίζεται σε ένα από τα κορυφαία διηγήματα της λογοτεχνίας, ο χρόνος παραγωγής παίζει μικρό ρόλο.
Το στοιχείο που κάνει μια διασκευή παιδικής ιστορίας επιτυχημένη, αξιοποιείται στο έπακρο εδώ σε όλους τους τομείς. Από το εικαστικό και το μουσικό αποτέλεσμα μέχρι τη σκηνοθεσία, τα πάντα λειτουργούν στην εντέλεια, παρέχοντας μια μοναδική και ανεπανάληπτη εμπειρία στους θεατές που θα δείξουν την υπομονή και την ανοχή να τη δουν και θα δώσουν σημασία μέχρι και στην τελευταία λεπτομέρεια. Είναι ένας από τους τίτλους που σε ανταμείβει, έστω και αν δεν γίνεται κατανοητός από την πρώτη στιγμή.
Η μουσική υπόκρουση είναι και αυτή επιβλητική. Από τους τίτλους αρχής σου προξενεί εντύπωση πως ένα τόσο μυστηριώδες κομμάτι δύναται να ταιριάζει σε μια υποτιθέμενη παιδική ταινία. Και εντός της ταινίας οι διάφορες σκηνές, χάρη και στη μουσική, δημιουργούν μια μελαγχολική και πολλές φορές καταθλιπτική ατμόσφαιρα, χωρίς να λείπουν βέβαια και νότες αισιοδοξίας. Μουσικά, όπως και οπτικά, η ταινία είναι άψογη.
Σε ότι άφορα το σενάριο: ξεκινάει αργά βάζοντας το θεατή να γνωρίσει τον πρωταγωνιστή σε μια συνηθισμένη μέρα στο σχολείο, όπου ο δάσκαλος τους μαθαίνει Αστρονομία και συγκεκριμένα για το Γαλαξία. Ο Giovanni, που είναι αντικείμενο κοροϊδίας από τους συμμαθητές του, πληροφορείται ότι θα γίνει μια γιορταστική εκδήλωση. Μετά τη χειρωνακτική εργασία σε ένα τυπογραφείο και την παράκληση της μητέρας του να φέρει γάλα και αφού συναντά το τρένο, η ταινία αλλάζει ρυθμό και γίνεται ακόμα γοητευτικότερη. Στο δρόμο τους οι Giovanni και Cambanella συναντάνε διάφορους χαρακτήρες, όπως έναν που έχει στο σάκο του ερωδιούς, μια απολιθωμένη πόλη και 3 ανθρώπους με τη δική τους ξεχωριστή ιστορία. Στο σημείο αυτό αρχίζεις να καταλαβαίνεις πως ο αργός και ίσως βαρετός ρυθμός είχε πραγματικά κάποιο νόημα και το τέλος που περιμένει τους θεατές είναι ένα από τα συγκλονιστικότερα που έχω δει σε ταινία κινουμένων σχεδίων από την Ιαπωνία.
Οι ηθοποιοί που δανείζουν τις φωνές τους, τόσο οι Αμερικάνοι όσο και οι Ιάπωνες, είναι πειστικότατοι και χάρις στο ιδιαίτερο σχέδιο σε κάνουν να συμπάσχεις με τους χαρακτήρες. Προτείνω σε όσους δεν ξέρουν Ιαπωνικά να τη δούνε στα Αγγλικά, μιας και οι υπότιτλοι εδώ αφαιρούν αρκετή από τη γοητεία της ταινίας. Ή δείτε τη χωρίς υπότιτλους, ακόμα και αν δεν καταλαβαίνετε τους διαλόγους.
Κλείνοντας προτείνω αυτή την ταινία σε όλους τους λάτρεις των κινουμένων σχεδίων υψηλής ποιότητας και ειδικότερα των anime, ιδίως αν σας αρέσουν anime όπως ταινίες του Studio Ghibili, Galaxy Express 999 και Kino's Journey. Συνιστώ να διαβάσετε και το βιβλίο, το οποίο παρά το απλοϊκό περιεχόμενο, είναι γεμάτο συμβολισμούς. Ακόμα και σήμερα δεν έχει ξεκαθαριστεί πλήρως τί ήθελε να πει ο συγγραφέας. Δείτε επίσης και το Spring and Chaos, μιας και τα δυο αυτά έργα συνδέονται άμεσα και ίσως σας βοηθήσουν να καταλάβετε καλύτερα τον κόσμο του συγγραφέα, αν δεν έχετε διαβάσει κανένα από τα έργα του.
Δε βάζω βαθμολογία καθώς τέτοια αριστουργήματα δεν μετρούνται με αριθμούς.
Edited by Kai, 15 June 2017 - 14:06.