εξτρεμ οχι για τα γουστα μου αλλα για τις αντιδρασεις που προκαλεσε. Απο Αμερικη περιεργως περασε απαρατηρητη.
απο οτι ξερω, το Τζοκερ ποτε δεν κινδυνευσε με ban απο ακροδεξιους και ηταν παντα εντος σινε-αστικων κυκλων. Φαντασου να εχεις δυο πρωην εκδιδομενες για πρωταγωνιστριες. Και ομως αν θες ταινια για τα περιθωριακα στρωματα, πιο κοντα και πιο ειλικρινης ειναι αυτη παρα η Τζοκερ
Καταρχάς, για την ιστορία, οι πρωταγωνίστριες είναι πορνοστάρ, όχι εκδιδόμενες, και οκ και στο Game of Thrones συμμετέχουν πορνοστάρ, μία μάλιστα σε σημαντικό ρόλο. Η σημαντική διαφορά βέβαια είναι ο τρόπος με τον οποίο γίνεται αυτό και οι λόγοι για τους οποίους γίνεται. Αυτό βέβαια αφορά περισσότερο εξωγενή χαρακτηριστικά της ταινίας και όχι την ίδια την ταινία ως εμπειρία, άσχετα αν αυτή επηρεάζεται από αυτά.
Πάλι γυρνάμε στο θέμα του marketing αλλά κυρίως του hype. Όπως μάλλον σωστά αναφέρθηκε και στο podcast, μερικά από τα πολιτικοκοινωνικά ζητήματα της ταινίας προκύπτουν μάλλον καταλάθος. Το Joker για κανένα λόγο δεν είναι ούτε avant-garde, ούτε κάποια ρεαλιστική ταινία ταξικής πάλης και διείσδυσης στη ζωή των subaltern. Είναι ένα εμπορικό χολιγουντιανό αφήγημα το οποίο για λόγους τεχνικούς, θεματικούς αλλά και συγκυριακούς ίσως να κατάφερε να πυροδοτήσει μια επανάσταση μέσα στο χώρο στον οποίο ανήκει και στον κόσμο στον οποίο απευθύνεται. Ακριβώς επειδή λόγω της σχετικά συμβατικής φύσης της (με τις συγκρίσεις που κάνεις και όχι συγκριτικά με οποιαδήποτε άλλη comic universe ταινία) την είδε πάρα πολύς κόσμος, κατάφερε να αποτελέσει επαναστατικό έμβλημα, επίσης συγκυριακά, δεδομένου ότι κατάφερε να ανταποκριθεί σε πραγματικότητες ακόμα και αν το αφήγημα της δεν είναι ρεαλιστικό. Αν το ζήτημα είναι ένα πρωτότυπο αλλά και ρεαλιστικό κοινωνικό δράμα πάνω στο σύγχρονο κοινωνικό περιθώριο, την "τρέλα" και τα ακραία ξεσπάσματα βίας που μπορεί να γεννήσει, κι εγώ μπορώ να συγκρίνω με το Dheepan, που κατ' εμέ είναι απείρως πιο κοντά στα παραπάνω κριτήρια και η οπτική του πάνω στη βία και αλλά και τη δυσκολία διάκρισης μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας, αντικειμενικού βιώματος και παραλληρήματος, εν ώρα ενός ψυχικού αμόκ, είναι πιο κινηματογραφικά ενδιαφέρουσα. Αλλά δεν έχει και τόσο νόημα να συγκρίνουμε άμεσα το Joker με ένα Χρυσό Φοίνικα. Και αυτό δεν είναι απαραίτητα αξιοκρατικό, απλώς ο κινηματογράφος αναπόφευκτα απευθύνεται σε διαφορετικό κόσμο και καλός ή κακώς είναι χωρισμένος σε στρατόπεδα που το καθένα έχει το δικό του κοινό, τους δικούς του προβληματισμούς ( ; ) και βραβεύει αυτό που ανταποκρίνεται στις διαφορετικές αισθητικές αξίες που αντιπροσωπεύει κάθε κινηματογραφικό πλαίσιο.
Αυτό που φαίνεται να έγινε με το Joker είναι το ότι κατάφερε ταυτόχρονα να κάνει λοβοτομημένους κομιξάδες να δουν σινεμά αλλά και παραμορφωμένους κουλτουριάρηδες όπως ο υποφαινόμενος να απολαύσουν ακομπλεξάριστα μια πιο mainstream ταινία, που κερδίζει κατ' εμέ κυρίως χάρη στην παρουσίασή της και την πρωταγωνιστική ερμηνεία, συνδυάζοντας αυτό με την απουσία καταστροφικών συμβιβασμών ως προς το περιεχόμενο που ίσως υποτιθέμενα να την καθιστούσε πιο "mainstream" άρα και θελκτική σε επενδυτές. Και μόλις το πετυχαίνει αυτό, πέφτει άθελά της στην παγίδα της σύγκρισης με πράγματα που ούτε επεδίωξε ποτέ να είναι, ούτε προσπάθησε να τα εκθρονίσει εξαρχής, αλλά και στο να ανταποκριθεί στο μύθο ενός αριστουργήματος της δεκαετίας αν όχι του αιώνα, σε μια εποχή που τα αριστουργήματα έχουν πεθάνει, εν μέσω της αποκέντρωσης αν όχι του αφανισμού του κοινού που θα μπορούσε να τα καταστήσει ως τέτοια.
Edited by Kamui, 13 November 2019 - 09:27.