29 replies to this topic

[pasxaleas]

Λίγες ώρες μείνανε

 

Youtube Video

[1451]

Το Devilman αλλά και το Parasyte περνάνε το μήνυμα ότι αν ξαφνικά γίνεις μυώδης, θα έχεις καλύτερη αντιμετώπιση. Πολύ διαφωτιστικό.

Α και

Spoiler:

ο ξανθός είναι ο σατανάς έτσι; Πολύ διακριτικό, άλλος λέγεται διάβολος και άλλος είναι ο διάβολος!

[pasxaleas]

Tο τελείωσα ανάμεικτα συναισθήματα κυρίως θετικά, ωραίο animation,directing και ost o εκμορνετνισμός της σειράς ήταν ενδιαφέρον και μου άρεσε στο σύνολο του αν και πριν είχα τις επιφυλάξεις μου και 2-3 πράγματα με παραξένεξαν λίγο.Το στόρυ σαν ίδέα έμεινε το ίδιο μόνο η εκτέλεση άλλαξε λίγο σε κάποια κομμάτια αλλά τα emotional beats του στορυ ήταν ίδια και όσο δυνατά όσο και στο μάνγκα και αυτό είναι που μετράει στην τελική καθώς το έβλεπα και το τελείωσα μου έδωσε τα ίδια πράγματα και αισθήματα που πήρα  από το original manga απλά με μια διαφορετική κυρίως σύγχρονη προσσέγγιση άρα θετική η μεταφόρα και πιστεύω μόνες ενστάνσεις θα είναι στην εκτέλεση.Επίσης αρκετό sex και βία που ειδικά για το sex είναι κάτι που δεν το έχουμε συνηθίσει στα anime άρα βοήθησε το ότι ήταν στο netfix.Γενικά πολύ καλό adpation αξίζει να το δούνε όλοι φαν του manga και μη αλλά να ξέρουν και να είναι λίγο προετοιμασμένοι για το τι θα δουν.

[Petran79]

τώρα που το είδα, πήρε και κάποια στοιχεία από το μανγκα Devilman Lady που είναι η συνεχεια του πρώτου Devilman. Οι χαρακτήρες και το στορυ που δεν υπήρχαν στο πρωτότυπο, εμπνεύστηκαν από εκεί, ιδίως στο δεύτερο μισό. To Devilman Lady είναι πολύ πιο καταθλιπτικό από το πρώτο Devilman. Μου άρεσε περισσότερο από άλλες προσπάθεις εκμοντερνισμού (βλέπε Birdy & Casshern) και δεν χαρίστηκε σε σκηνές σεξ και βίας, ακόμα και από ομόφυλα ζευγάρια, κάτι που ούτε ο Ναγκάι δεν τόλμησε.

όπως και με το Ping Pong αρκετά καλή διασκευή και ελπίζω να δούμε και πάλι μια πρωτοτυπη σειρά στο επίπεδο των Kaiba, Mind Game, Kemonozume

[TheGunsmasha]

Μαραθώνιος σήμερα και γράφω σχόλια.

Spoiler:

Το είδα επειδή αποτελεί σταθμό στην βιομηχανία και λόγω της βουβής διαφήμησης που είχε πέσει το καλόκαιρι από τον φίλο pasxaleas.

 

Δεν με πολυψήνουν οι ιστορίες που καταλήγουν στην διάσωση του κόσμου εντέλει και ούτε είμαι φαν του στιλ που ιυοθετεί το έργο στον τρόπο αφήγησης του (βλ. γραφική βία και κενά συνέχειας σκηνών), ωστόσο τουλάχιστον στο πρώτο το έκανε πολύ ωραία.

 

Δεκαρίσια κινηματογραφία, μακράν το καλύτερο κομμάτι της σειράς. Ο τρόπος που παρουσιάζονταν οι σκήνες τους έδινε το μέγιστο ενδιαφέρον που θα μπορούσαν να αντλήσουν ανεξαρτήτως εκάστοτε θεματολογίας. Το animation ήταν καλό εκλεκτικά και αυτό με χάλασε κάπως. Πηγαίναμε από σημείο όπου μια σιλουέτα σύρρεται αντί να περπατά σε απίστευτες ολιγοδευτερόλεπτες χορογραφίες μάχης. Το σχέδιο ήταν κλασικός Yuasa που προσωπικά λατρεύω, όπως και η φρενίρης σκηνοθεσία, οπότε συν από εκεί. Τα background ήταν άσχημα και χωρίς καμιά λεπτομέρεια. Δεν μπορώ να θυμηθώ κανένα περιβάλλον στο οποίο έγινε κάποιος διάλογος, με εξαίρεση ίσως την πολυκατοικία του Satan, και αυτή επειδή όλα ήταν λευκά. Μόνο λευκά.

 

Στα του σεναρίου είχαμε ελκυστική θεματολογία από την μία, και κατώτερου επιπέδου εκτέλεση των ιδεών από την άλλη. Με ξένισε πολύ πως δεν ήταν όλα μια καλοστημένη πλεκτάνη από τον Satan, αλλά είχε θόλωση μνήμης και έτυχε να πάνε με αυτόν τον τρόπο τα πράγματα. Επίσης, η διαδοχή των plot points ήταν κάκιστη! Οι εξελίξεις δηλαδή ήταν υπερδυναμικές και πριν προλάβεις να πάρεις ανάσα ερχόταν η επόμενη ανατροπή που έθετε καινούργιες παραμέτρους. Γιατί αποφάσισε να ταχθεί υπέρ των Devilmen ο Akira? Δεν υπήρχε σκηνή που να δικαιολογεί την απόφαση του να φυγαδεύσει τους δύο αθλητές. Πότε μπήκε στο σώμα του μικρού αδερφού ο δαίμονας? Η γάτα είχε καλύτερη προϊκονομία πως επρόκειτο για δαίμονα από τον πιτσιρικά! 

 

Είναι κρίμα γιατί η σκηνή με τον πατέρα που αντικρύζει το παιδί να καταβροχθίζει την μητέρα ήταν η καλύτερη σκηνή του έργου, ακολουθούμενη προφανώς από το λιντσάρισμα της Miki. Μιας και την ανέφερα, ωρίστε το καλύτερο development του έργου. Οι σχέσεις της με τον Akira αλλά και με τους ράπερ και την Miko δευτερεύοντως ήταν κατανοητές και πειστικές. Καταλάβαινες γιατί οι ''άντρες της ζωής της'' και η παιδική φίλη θα θυσίαζαν την ζωή τους για αυτή, αλλά και γιατί η ίδια έγραψε δημόσια για την πίστη της στον Devilman.

 

Η προδοσία του σιωπηλού στούμπου από την ραπ παρέα ήταν η αγαπημένη μου συμβολική σκηνή. Όλη η ουσία του έργου, η ζωώδης φύση του ανθρώπου, ο φόβος του αγνώστου, τι κάνει έναν άνθρωπο και τι έναν διάολο (που θα έλεγε και ο Klopen), όλα τους αποδομένα εκεί όπου ο συγκεκριμένος κρατά τον στήλο με ένα από τα διαμελισμένα μέλη των πρώην φίλων του.

 

Γενικότερα θα έλεγα πως η σειρά είναι ένα κολάζ πανίσχυρων σκηνών και ιδεών στις οποίες δεν ενώθηκαν άρτια οι συνδετικοί κρίκοι. Για κάτι που φυσιολογικά δεν μου αρέσει εκ φύσεως, νομίζω πως είχε τα κατάλληλα στοιχεία για να συγκρατήσω και πλέον καταλαβαίνω γιατί αποτέλεσε έμπνευση για τόσους δημιουργούς μετά από αυτό.

 

Τι τραγουδάρα είναι αυτή? Όλη την μέρα παίζει.

Youtube Video

 

[pasxaleas]

Να πω και εγώ 2 πραγματάκια τώρα που έφυγε το hype, συμφωνώ με τους προλαλήσαντες για ότι πήραν πράγματα από όλο το lore του devilman και όχι μόνο από το αρχικό manga ειδίκα από το devilman lady και φάνηκε στην εξέλιξη του χαρακτήρα της Miko και γενικά τον φρενήρη ρυθμό που είχε το ανιμε. Όπως είπα οι αλλαγές στο σύνολο τους ήταν καλοδεχούμενες και πολλές έπιασαν, το story του Ryo ήταν καπως awkard και δεν μου άρεσε όπως και πχ το storyline του φωτογράφου και ένα δύο άλλα πραγματάκια.Οι iconic σκηνές ήταν όλες well done και συναγωνίστηκαν το μανγκα αλλά κατα την άποψη μου χρειαζόταν άλλο ένα επεισόδειο το άνιμε για να αναπνεύσει λίγο σαν ιστορία γτ το pacing ακόμα και για devilman που και το αρχικό μανγκα ήταν fast paced και in your face παραήταν γρήγορο και δεν σε άφηνε να κάνεις ένα process τι γινόταν ώστε και να το απολαύσεις καλύτερα.Direction και ost ήταν 10/10 αλλά ήθελε λίγο αγάπη περισσότερη γτ κάποιες σκηνές ήταν meh και περίμενα και καλύτερο production value λόγω netflix.Γενικά ευχαριστημένος με μια μικρή δόση απογοήτευσης γτ μπορούσε ακόμα καλύτερα.

[1451]

Πάντως

Spoiler:

δεν σώθηκε τελικά ο κόσμος από τον devilman αλλά από το exterminatus που παρήγγειλε ο θεός( ; ) κι εκτέλεσαν οι φίλοι του σατανά. Για να μην λέμε ότι μόνο ο σιωπηλός ραπερ πρόδωσε τους φίλους του. Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι.

Ο Ακιρα φάνηκε ότι θα βοηθούσε τους διαβολανθρώπους από έναν διάλογο με τον σατανά στο διαμέρισμά του αλλά και στη σκηνή που υπερασπίζεται τους ανθρώπους από τους συνανθρώπους τους κι εκεί βγαίνουν και παραδέχονται στα ιντερνετς πως είναι κι εκείνοι διαβολάνθρωποι κι έτσι υπονοείται ότι σχηματίζεται ρεύμα υπέρ του. Συμφωνώ πως ήταν όλα πολύ διακριτικά και στο πολύ παρασκήνιο για να φανούν επαρκώς.

Το παιδάκι φάνηκε ότι θα γίνει διαβολάνθρωπος, αφού ψαχνόταν και το ανέφερε συνεχώς στα δείπνα, κρίμα που ο πατέρας δίστασε να το εξοντώσει. Ποιος ακόλουθος του θεού βάζει την οικογένεια πάνω από τη θέληση του δημιουργού, ανάξιος να ζει απλά.

Edited by 1451, 13 January 2018 - 08:55.

[pasxaleas]

Masaaki Yuasa AMA στο reddit στις 20 Γενάρη.

 

https://www.reddit.com/r/anime/comments/7qtu1r/announcement_ama_with_masaaki_yuasa_director/

[TheGunsmasha]

Ενδιαφέρον. Μπράβο στον Yuasa για την εξωστρέφεια του.

Πάντως, κάτι που μου έμεινε και ξέχασα να το αναφέρω. Δεν υπήρχε η σκηνή στο αυτοκίνητο με το "My father died!!!He was my only family. Because of that, I became totaly alone."

Υπάρχει στο παλιό ova αλλά κρίμα.

[pasxaleas]

Δυστηχώς λόγω αλλάγης του σεναρίου έγινε ο Ryo researcher και όχι ο πατέρας όπως στο ορίτζιναλ μάνγκα άρα είναι κάτι με το οποίο πρέπει να ζήσουμε επίσης δεν είχαμε και laced with drugs.Για να απαλύνουμε όμως τον πόνο υπάρχει και το CB Chara Nagai Go World που ανακάλυψα πρόσφατα και είναι μια παρωδία των έργων του Nagai κυρίως devilman και mazinger με αρκετό meta humor και βλέπεται πολύ ευχάριστα, είναι 3 ova 40λεπτα που είναι μάλιστα και στο youtube.

 

Youtube Video

[pasxaleas]

https://www.reddit.com/r/anime/comments/7rypm2/i_am_masaaki_yuasa_director_of_lu_over_the_wall/

 

 

Spoiler:

Edited by pasxaleas, 21 January 2018 - 22:30.

[Hazuki]

https://www.animenewsnetwork.com/interest/2018-01-24/devilman-crybaby-blu-ray-includes-vinyl-original-soundtrack/.126782

 

Sweet αρκεί να έχεις πικαπ! 

[OdyMonaxos]

Είδα πριν αρκετές μέρες τη σειρά τελικά, όλη μαζί σε μια μερούλα

 

Όταν τελείωσε πέρασα ένα διάστημα που απλά είχα μείνει και το μυαλό μου έπιανε μόνο χιόνι. Δεν με διέλυσε, ούτε κατά διάνοια, η σειρά, αλλά μ' άφησε με τ' αυτιά να σφυρίζουν. Όταν κατάφερα να οργανώσω αυτό που ένιωθα, να σκεφτώ και ν' ακούσω/διαβάσω κι από δώ κι από κεί μόνο κατάφερα να οργανώσω περισσότερο στο μυαλό μου τι παίχτηκε

 

Δεν ήταν τέλεια, δεν ήταν το απίστευτο συναίσθημα που μ' έφερε σ' αυτή την κατάσταση, και η σειρά δεν είναι τέλεια. Παρόλο που δεν μπόρεσε να πατήσει τόσο γερά συναισθηματικά σε κάποια κομμάτια που θα έπρεπε, όμως, κατάφερε και μου έδωσε μιαν αντίδραση. Δεν με πήραν τα ζουμιά, δεν ήταν σοκ ή έκπληξη ή κάτι ηχηρό, ήταν κάτι πιο βουβό και μπάσο, ένα "ohhhhh shiiiit..." που μ' έβαλε. Εύχομαι να είχε φροντίσει να είχαν γραφτεί καλύτερα κάποια πράγματα, ή ίσως απλά ήταν τόσο εκκωφαντική σαν σύνολο που κάποιες στιγμές δεν μπορούσαν να ξεχωρίσουν

 

Αλλά και πάλι, ήταν τόσο εκφραστική κι ανθρώπινη όσο περίμενα, έπρεπε και χρειαζόταν

[Hazuki]

Μόλις την τελείωσα και γω. Εικαστικά ήταν πολύ καλή, το animation μου άρεσε τρομερά καθώς και η μουσική.

Οι χαρακτήρες πολλοί και γενικά ενδιαφέροντες. Δεν ξέρω τι σχέση έχει με το αρχικό υλικό μιας και που δεν το έχω διαβάσει αλλά αυτό που είδα μου άρεσε.

Η ιστορία σε κρατάει και λόγο περιεχομένου πιστεύω δεν έχει σημασία τόσο πολύ η λογική συνέχεια όσο το τι αναδεικνύεται σαν κυρίαρχο ερώτημα (τι κάνει τον άνθρωπο αυτό που είναι). 

Γενικά φαινόταν σε όλη τη σειρά είναι ότι ο Yuasa ήθελε να πάει σε ακόμα πιο ακραία σκηνοθεσία αλλά τον κρατούσε πίσω το αρχικό υλικό και το κοινό στο οποίο απευθύνεται.

Είναι ίσως το μόνο που κάπως με ενοχλούσε κατά την διάρκεια της σειράς. Α και η σκηνή που αρχίζουν και τον αγκαλιάζουν, νομίζω θα μπορούσε να είναι μικρότερη.

Υπόψιν, τρελές καφρίλες, δεν είναι για όλους! 

[Kamui]

To είδα έπειτα από χρόνια απουσία από τα anime λόγω έξωθεν προτροπών και υποσχέσεων και τα συμπεράσματα είναι ανάμεικτα.

Αρχικά μου φάνηκε απογοητευτικό, αν και δεν παύει να είναι κάτι που δεν περνάει απαρατήρητο και μου διατήρησε έστω και λίγο την περιέργεια για το πώς θα ολοκληρωθεί. Φυσικά αυτό συμβαίνει χάρη στη σκηνοθεσία και κάποιες τολμηρές επιλογές απεικονίσεων, καθώς η πρώτη ύλη είναι ένα μηδέν. Αναλόγως δηλαδή, αν ως πρώτη ύλη πρέπει να θεωρήσω ένα manga που δεν έχω διαβάσει, μια χαζή ιστορία με δαίμονες που πνίγει μέσα στη ρηχότητά της κάθε φιλοσοφική επιδίωξη, ή αν εν τέλει μέσα στην πρώτη ύλη εντάσονται και οι ίδιοι οι συμβολισμοί του έργου.

 

Βρίσκω αρκετά πρωτοπόρο τον τρόπο που εισάγεται το ζήτημα της σεξουαλικότητας, καθώς το συγκεκριμένο θέμα με ενδιαφέρει όσο λίγα στην τέχνη και στη ζωή γενικότερα, και ομολογώ ότι δεν έχω ξανασυναντήσει (ίσως και να μην έχει υπάρξει) ξανά σε anime μια τόσο ωμή και φυγαδευμένη από ηλίθια otaku στερεότυπα προσέγγιση, πράγμα που προφανώς οφείλεται στο netflix όπως προαναφέρθηκε. Το θέμα είναι τι καταφέρνει μέσα από αυτό; Όλη η σειρά είναι ένα συνοθήλευμα από μερικές αποσπασματικές καλές ιδέες που πνίγονται από τα βαρύδια των ανούσιων και βαρετών δαιμονικών μαχών, του κουραστικού "ακαδημαϊκού" voice acting και των άκρως εκβιαστικών προσπαθειών πρόκλησης συγκινήσεων που κατά κύριο λόγο αποτυγχάνουν λόγω έλλειψης αρκετού τηλεοπτικού χρόνου (και προφανώς αυτό έχει να κάνει με τη διαχείρηση) για να δεθεί κανείς με τα πρόσωπα και τους συμβολισμούς τους. Προσωπικά πιστεύω ότι αν μπορούσαν να κρατήσουν τον πυρήνα της σχέσης της σεξουαλικότητας με την εξουσία, τη βία και συνεπώς, την αμαρτία πετώντας το όλο δαιμονικό setting από το μπαλκόνι, θα μπορούσε να προκύψει ένα πολύ πιο ανθρώπινο και ταυτίσιμο έργο. Τουλάχιστον ας κρατούσαν τις μεταμορφώσεις και τη βία για το τέλος, θα τηρούσε ένα στοιχείο έκπληξης. Όταν συνηθίζεις τον θεατή από το πρώτο επεισόδιο στην απόλυτη υποτίμιση της ανθρώπινης ζωής μέσω της συνεχούς καρτουνιστικής σπλατεριάς, απλά γιατί "το απαιτεί το setting", είναι πολύ δυσκολότερο να προσπαθήσεις να βγάλεις μέσα από αυτό συγκίνηση, νόημα, ταύτιση ή οτιδήποτε τέτοιο. Αδιαφορούσα απόλυτα για το 97% των χαρακτήρων, κι όμως ο σκηνοθέτης προσπαθεί εκβιαστικά να υποστηρίξει ότι οι ζωές τους έχουν σημασία, τη στιγμή που έχει εξαρχής ευτελίσει την ανθρώπινη ζωή σε σημείο που η απάθεια του θεατή είναι ο μόνος φυσικός τρόπος αντιμετώπισης.

 

Τα μόνα που έχω ουσιαστικά συγκατήσει πέρα από κάποιες σκόρπιες καλές σκηνές με τη Miko, είναι τα δύο τελευταία επεισόδια.

Spoiler:

Το 11 μέσα στην εικαστική του αρτιότητα και την κλιμάκωσή του κατάφερε να καταστήσει την εκβιαστική συγκίνηση λειτουργική και έδωσε στις σκηνές βίας μια διάσταση που δεν είχαμε δει σε κανένα άλλο επεισόδιο. Προφανώς αυτό οφείλετο στο ότι η βία προέκυπτε πια από ανθρώπους σε ανθρώπους και δεν αναλωνόταν σε ανούσιες μάχες μεταξύ δεινοσαύρων. Ας φανταστούμε για λίγο πώς θα ήταν η σειρά αν μπορούσε να διατηρηθεί όσο ήταν δυνατό σε γήινα επίπεδα και δεν βούλιαζε μέσα στο ίδιο της το "μεταφυσικό" setting. Ίδιοι συμβολισμοί, ταυτίσιμη αίσθηση του πόνου και της βίας, περισσότερος χρόνος για ανάπτυξη χαρακτήρων που νοηματοδοτεί περισσότερο και το θάνατό τους.

 

Μου άρεσε επίσης η τελευταία σκηνή της σειράς. Ίσως η μόνη φορά που η συγκίνηση προέκυπτε βάση θεματικής συνέπειας και όχι τόσο μέσω σκηνοθετικού εκβιασμού. Θα έλεγα ότι ανέτρεψε όλο το βλακώδες οικοδόμημα του ευαίσθητου κάγκουρα υπερήρωα που χρησιμοποιεί τη βια και την ισχύ για να υπερασπιστεί αυτούς που δεν την αξίζουν.

Η αυτοθυσία είναι ο μόνος τρόπος να κάνεις ακόμα και το διάβολο να αισθανθεί τη μοναξιά και τον πόνο. Ακόμα και αν η αυτοθυσία δεν ήταν ηθελημένη, η εικόνα του πλήρως αποδυναμωμένου και συνεπώς γαλήνιου σώματος του Ακιρα ήταν η πιο ισχυρή γροθιά απέναντι σε αυτό που είναι και πρέπει να είναι ανίκητο για τα ανθρώπινα δεδομένα. Και στο τέλος, η κάθαρση.