Και εδώ μπαίνει το γεγονός ότι, όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, το δεύτερο κομμάτι της σειράς είναι απαράδεκτο στο anime. Ειδικά όσον αφορά τον Near και την ανάλυση με την οποία βρήκε τον Kira, έχουν κόψει τόσα πολλά στοιχεία και λεπτομέρειες που δεν είναι καν αστείο.
Ο Near στο δεύτερο μέρος του manga, είναι ο "καλός" πόλος/πρωταγωνιστής της ιστορίας, αντίστοιχος του L στο πρώτο. Έχει δύο ολόκληρους τόμους (500 σελίδες περίπου) αφιερωμένους σε αυτόν που μας δείχνουν βήμα βήμα πως ανέλυσε τις πληροφορίες, βρήκε τον Kira και ετοίμασε το σχεδιό του.
Όλο αυτό είναι πετσοκομμένο και πεταμένο σε ένα μόνο επεισόδιο στο anime, οπότε προφανώς και φαίνεται λες και διάβαζει το σενάριο εκεί.
Σχετικά με το φινάλε, και στις δύο περιπτώσεις πεθαίνει μόνος και ξεχασμένος στην μέση του πουθενά, γιατί είτε είναι περιτριγυρισμένος από τους εχθρούς του, είτε όχι, είναι ουσιαστικά μόνος.
Το θέμα είναι ότι στο στο manga ο Light πεθαίνει μπροστά σε όλους όσους ρίσκαραν προσωπικά την ζωή τους για να τον βρουν (το ότι είναι βαρετοί σαν χαρακτήρες δεν είναι δικαιολογία) δίνοντάς τους μια έμμεση ηθική ικανοποίηση. Επίσης το γεγονός ότι πεθαίνει πανικόβλητος, σχεδόν παρακαλώντας για την ζωή του (δηλαδή άθλια) όπως πέθαναν όλα του τα ατελείωτα θύματα δίνει στην σκηνή του θανάτού του μια απίστευτη αίσθηση ηθικής ικανοποίησης στους αναγνώστες και έναν αέρα ποιητικής δικαιοσύνης.
Στο anime, πέρα του ότι δεν έχουμε τίποτα από τα παραπάνω, δείχνοντας το φάντασμα του L στο τέλος, οποιος είχε αυτήν την ιδέα επικεντρώθηκε περισσότερο στην κόντρα L/Light και πως ο L τελικά νίκησε τον Light επειδή είχε προβλέψει την πιθανότητα ότι μπορούσε να πεθάνει ο ίδιος, παρά στο γεγονός ότι ο Light είχε καταλήξει ένας ψυχοπαθής που όχι μόνο έπρεπε να σταματηθεί αλλά και να "πληρώσει" ηθικά με κάθε τρόπο.