17 replies to this topic

[Jorg]

Η καλύτερα δεν αρχίζεις ούτε την πρώτη και γλυτώνεις χαμένες ώρες από τη ζωή σου.

Αλλά οκ πέραν αυτού τη 2η σεζόν την απόλαυσα περισσότερο από τη 1η. Καγκουριά αλλά τουλάχιστον είχε κάποιο ενδιαφέρον η υπόθεση σε αντίθεση με τη 1η. Το τελευταίο επεισόδιο βέβαια, εντάξει, μες τα asspulls αλλά τουλάχιστον σύνδεσαν κάπως όμαλα τις seasons.

[zennith666]

Η καλύτερα δεν αρχίζεις ούτε την πρώτη και γλυτώνεις χαμένες ώρες από τη ζωή σου.

Αλλά οκ πέραν αυτού τη 2η σεζόν την απόλαυσα περισσότερο από τη 1η. Καγκουριά αλλά τουλάχιστον είχε κάποιο ενδιαφέρον η υπόθεση σε αντίθεση με τη 1η. Το τελευταίο επεισόδιο βέβαια, εντάξει, μες τα asspulls αλλά τουλάχιστον σύνδεσαν κάπως όμαλα τις seasons.

Έβγαλε νόημα η όλη συμπεριφορά του Art να και συνεχίζω να την βλέπω τρομερά fail μαζί με όλο το σκήνικο.

 

Spoiler: last Episode

Δηλαδή τι να πω.
Σκότωσε τόσο κόσμο, έβαλε σε χάος μια ολόκληρη πόλη για να "σκοτώσει" την ΚΑΡΔΙΑ του αδερφού του, με την οποία έσωσε ο χειρότερος εχθρός του ,τον καλύτερο του φίλο.
Δεν μπορώ να εκφράσω με λόγια το πόσο ηλίθιο μου ακούγεται το όλο σκηνικό.Και βεβαίως μετά το μπουνίδι ο ART πεθαίνει για ακόμα μια φορά ΝΟΤ,γιατί μάλλον ο τρόπος που έβγαζε τα υπόλοιπα minimums από τον εγκέφαλο δεν δούλεψε στην καρδιά...άντε να το δεχτώ.Και βεβαίως στο τέλος ζήσανε αυτοί καλά και εμείς με πολλά καμμένα εγκεφαλικά κύτταρα.

 

Ρε καλά το λέει ο Jeff χαμαφόλα πιο πάνω.

Αυτή το μήνυμα έχει επεξεργαστεί από zennith666: 23 Σεπτέμβριος 2014 - 02:35

[Keito]

Εγώ διασκέδασα και με τις δύο σαιζόν, αλλά βρήκα λίγο πιο υποφερτή την πρώτη. Και ναι, τα fails και τα εκνευριστικότατα σημεία ήταν παντού, και αν αρχίσω να τα λέω δεν θα τελειώσω ούτε με μεγάλο και βαρετό σεντόνι. Παρ'όλα αυτά όμως παραδέχομαι πως τις ώρες που έκατσα και το είδα δεν τις θεωρώ χαμένες ώρες από την ζωή μου. 

 

Κατ'αρχάς με την προσπάθεια να δω την πρώτη σαιζόν σχετικά γρήγορα, για τους δικούς μου ρυθμούς, ώστε να προλάβω την δεύτερη ongoing, με ξαναέβαλε σε μια διάθεση και μια όρεξη για να ξαναασχοληθώ πιο εντατικά με τα anime και να τα διασκεδάσω περισσότερο. Σίγουρα δεν ήταν καλή σειρά, αλλά ο συνδυασμός των ωραίων χρωμάτων μαζί με μια υπόθεση που έβγαινε τόσο πρόχειρα και τεμπέλικα που κατέληγε αστεία, αλλά διασκεδαστική, με έκανε να περάσω καλά όσο την έβλεπα, και κατέληξε να είναι ό,τι ακριβώς ήθελα να δω την περίοδο που την είδα. Επειδή όμως μάλλον αυτός ο ενθουσιασμός και αυτή η όρεξη για μια τέτοιου είδους σειρά έφυγε λίγο στην πορεία, την δεύτερη σαιζόν την είδα και με άφησε με μια πιο μουντή και (πιο κοντα στην πραγματικοτητα) γεύση. Ειδικά κάποιες σκηνές όπως αυτή στο νοσοκομείο ήταν πολύ ενοχλητικές για να γίνουν αστείες ή ευχάριστες. Ούτε το backstory της Hajime με συγκίνησε, ούτε το τράτζικ παστ του Art και τα ~κρυμμένα συναισθήματα~ του. 

Το opening υπέροχο για τα αυτιά μου, το ακούω ακόμα και θα το ακούω νομίζω, και δεν τους συγχωρώ το ότι το έκοψαν στο 11ο επεισόδιο.