Meganebu!
メガネブ!
Είδος: TV series
Διάρκεια: 12 επεισόδια των 23 λεπτών
Genres: School, Comedy, Slice of Life, Megane
Έτος παραγωγής: 2013
Studio: Deen
Ψαχουλεύοντας στο chart για τις σειρές που θα μου κρατούσαν συντροφιά στην διάρκεια της φετινής φθινοπωρινής σεζόν περισύλλεξα αρκετή σαβούρα προκειμένου να ικανοποιήσω την ανάγκη μου για online ομαδικές προβολές της νυκτός. Εξάλλου, όλοι ξέρουμε ότι όσο πιο κακό είναι ένα έργο, τόσο περισσότερο ξέχεσμα τρώει όταν βλέπεται με παρέα, ασχολία που για αρκετούς –συμπεριλαμβανομένης και εμού- είναι λίαν διασκεδαστική.
Μην τα πολυλογούμε λοιπόν, κάπου εκεί μέσα στον σωρό από σάπιες σειρές υπήρχε και το meganebu!, ένα school life anime βασισμένο σε ήδη προϋπάρχοντα drama CDs, που σύντομα θα έβγαινε ζεστό και ολόφρεσκο από το πολυαγαπημένο μας στούντιο DEEN, υπεύθυνο για την δημιουργία μαργαριταριών μοναδικών όπως το 07ghost και το Dragon Crisis!, πολιτισμικών έργων που ταρακούνησαν με δύναμη –για να μην πω γκρέμισαν- την βιομηχανία των anime σε ότι αφορά την συγγραφική ευελιξία.
Όλα πήγαιναν σύμφωνα με το ύφος της προώθησης του: θα εξιστορούσε την καθημερινότητα πέντε λαχταριστών στερεοτυπικών διοπτροφόρων λυκειόπαιδων. Η αρωματική μυρωδιά του bromance, του glasses fetish και της προσβολής του ανθρώπινου νου αιωρούταν στον αέρα, καθώς ανέβλυζε μέσα από το πολύχρωμο του περιτύλιγμα. Σχεδόν το άκουγες να σου φωνάζει από μακριά με την ντουντούκα «εδώ τα καλά Bishounen με γυαλιά!»
…μόνο που τα πράγματα δεν έμειναν εκεί ακριβώς.
Με την Yamamoto Soubi( Kono Danshi, Robotica * Robotics) να αναλαμβάνει την σκηνοθεσία και την Αkao Deko (Arakawa Under the Bridge, Hen Zemi) το σενάριο, μια μικρή φλόγα ελπίδας ξεπρόβαλλε μέσα από την άβυσσο του τραγικού παρελθόντος που περίκλυζε το studio Deen.
Για την πρώτη δεσποινίς μάλιστα, η εν λόγο σειρά αποτελεί το ντεμπούτο της στην μικρή οθόνη, επομένως, σίγουρα όσοι την έχουν γνωρίσει από άλλες δουλειές της, είναι πιθανό να ενδιαφερθούν για το Meganebu.
WE ARE MEGANEBU!
^meganebu in a nutshell
Βρισκόμαστε στο τρίτο τεχνικό λύκειο αρρένων της επαρχιακής κωμόπολης Himaraya και παρακολουθούμε τις περιπέτειες του Meganebu, ενός ομίλου ενδοσχολικών δραστηριοτήτων με θέμα τα γυαλιά. Τα πέντε (ή μάλλον τεσσεράμισι) διοπτροφόρα μέλη του ζούνε και αναπνέουν αποκλειστικά για τα γυαλιά, ακολουθούν τον ιερό δεκάλογο της λέσχης τους, υπό τον αυστηρό έλεγχο του Akira Souma, προέδρου του Meganebu και παθιασμένου υποστηρικτή των σκελετών και των φακών. Σε ό,τι αφορά την τεχνική βοήθεια σε εφευρέσεις εξειδικευμένων γυαλιών, τη σκυτάλη έχει κυρίως ο Υukiya Minabe, ο εσωστρεφής παιδικός φίλος του Akira, που με μια πρώτη ματιά φαντάζει πολύ πιο ευφυής απ΄ ότι είναι. O φιλήσυχος και ευγενικής φύσεως Takuma Hachimine έχει ταλέντο στο να ηρεμεί και να κρατάει ενωμένα τα μέλη με το κάρμα του, ενώ οι Μitsuki Kamatani & Hayato Kimata, τα μικρότερα σε ηλικία μέλη (που τα έχουν σχεδιάσει σαν παιδάκια δημοτικού, lol) τσακώνονται συχνά μεταξύ τους, επειδή ο πρώτος ακολουθεί με μόχθο και τιμή τους κανονισμούς όπου μη-διοπτροφόροι=παρείσακτοι στον χώρο της λέσχης, και ο δεύτερος ανήκει σε αυτήν την κατηγορία, φορώντας σκελετό δίχως φακούς για αισθητικούς καθαρά λόγους.
Σας ακούγεται χαζό από απόψεως premise & cast; Ναι, γιατί είναι, και το ξέρει πολύ καλά.
NO MEGANE, NO LIFE!
Από τα πρώτα κιόλας λεπτά άρχισα να πετάω την anti-Deen armor μου.
Φαντασιώσεις που εμπεριείχαν διοπτροφόρα φούξια mecha, air hovercrafts σε σχήμα σκελετού γυαλιών, φακούς ακτινών Χ με τάσεις να εκρήγνυνται, παραλογισμοί για την υπεροχή των γυαλιών, κομπάρσοι που δεν φορούσαν γυαλιά να είναι σχεδιασμένοι σε μορφή stick figures (PLEBS!), τη παρέα να προσπαθεί να φτιάξει Χ-ray scopes για να δει την νοσοκόμα τσίτσιδη και στο τέλος να τους δουλεύει το σύμπαν όλο και να μην υπάρχει νοσοκόμα πουθενά και πολλές ακόμα παλαβές καταστάσεις, παρουσιασμένες με τον πιο ειλικρινά γελοίο δυνατό τρόπο.
Το περίμενα να ήταν αρκετά βαρετό ώστε να με βάζει σε ύπνο, αλλά τελικά βλέφαρο δεν έκλεισε μέχρι να δω το see you next megane sign στο τέλος του επεισοδίου. Οι πρώτες εντυπώσεις ήταν θετικές.
I DON’T NEED MY GLASSES, YOU CAN HAVE THEM…
Να σημειώσω πως το θα-φτιάξουμε-X-ray-megane-για-να-δούμε-την-νοσοκόμα-γυμνή το οποίο ανέφερα πιο πάνω και για το οποίο ο πρόεδρος του ομίλου έκανε τόση φασαρία στο πρώτο επεισόδιο είναι μια μεγάλη τρολλιά που ενώ αρχικά φαίνεται να υπάρχει ως ένα εντελώς άγαρμπο ξεκάρφωμα του τύπου «κοιτάχτε fans δεν βλέπετε yaoi», λειτουργεί ως heartwarming plot twist/reveal στο τέλος:
Πέρα του ότι με έκανε να ψιλοψάξω, βρήκα πολύ όμορφο το γεγονός ότι μια τροπή που φαινόταν πως θα εξελιχθεί σε κάτι χυδαίο κατέληξε να αποτελέσει πράξη στοργής. Οι κουρτίνες έκλεισαν με μια ευχάριστη έκπληξη.
WE ARE IDIOTS, AND OUR MEGANE KNOW IT!
Ας κάνουμε όμως ένα διάλλειμα από τα γούτσου και ας μείνουμε στο κομμάτι που υπερισχύει ποσοτικά. Στο derpness.
Δεν επρόκειτο για ένα απλά ανεγκέφαλο anime, αλλά για ένα ανεγκέφαλο anime με πλήρη αυτογνωσία του ότι ήταν ανεγκέφαλο, ένα κατά κάποιο τρόπο ιδιοφυέστατα ανεγκέφαλο anime γεμάτο αυτοσαρκασμό. Και με αυτό με κέρδισε. Το εκτιμώ όταν σε ένα σενάριο με ανατροπές που δεν στέκουν ή ψέματα τα οποία δεν μπορώ να αγνοήσω εύκολα κλπ, πεταχτεί ο συγγραφέας για να μου υπενθυμίσει ότι ξέρει πολύ καλά τι μπαρμπούτσαλα γράφει, πως δεν έχει απαίτηση να τα χάψω και πως ούτε και εκείνος/η τα παίρνει στα σοβαρά.
Αυτή η μορφή επικοινωνίας ανάμεσα σε δημιουργό και θεατή, αυτό το διακριτικό αλλά υπάρχον point-out όλης της κραυγαλέας έλλειψης λογικής με τον ειρωνικό τρόπο που έγινε θεωρώ ότι είναι από τα καλύτερα του στοιχεία και πως αποτελεί μια δυνατή συνεισφορά στο χιούμορ του, ενώ παράλληλα το κάνει να ξεχωρίζει από την μέση ανάλαφρη anime fap παραγωγή της σεζόν.
ΜEGANE, AN INVENTION FROM THE WEST!
Άλλο στοιχείο που μου άρεσε, και που το θεωρώ πως το κάνει φιλικό ως προς το δυτικό κοινό είναι το καρτουνίστικο χιούμορ του. Οι τεράστιες εκρήξεις των μικρών σε διαστάσεις εφευρέσεων της λέσχης, η φόρτιση συσκευών με την χρήση ποδηλάτου πολλαπλών θέσεων, τα κιτς designs των X-ray glasses models, το όλο επεισόδιο με την πεντάδα ναυαγούς στο ακατοίκητο νησί να παίζουν Lost, υπήρχε ένα σεβαστό ποσό από χιουμοριστικά tropes που δεν χρησιμοποιούνται ιδιαίτερα συχνά στις Ιαπωνικές παραγωγές, χωρίς να λείπουν τα Japanese weirdness tropes από το γλυκό.
Αξίζει επίσης να γίνει αναφορά και στο δέκατο επεισόδιο της σειράς, στο οποίο η παρέα για να αποδράσει από το κλειδωμένο σχολείο παίζει μια διοπτροφόρα έκδοση του Jumanji όπου οι ζαριές προκαλούν την εμφάνιση προσωπικοτήτων από γνωστές αμερικάνικες ταινίες (Harry Potter, MIB, The Texas Chain Saw Massacre).
ΤAKING CARE OF YOUR MEGANE
Φυσικά μέσα σε όλον αυτό τον αχταρμά δίδονται ανά διαστήματα οδηγίες για την περιποίηση των φακών, τις ονομασίες μοντέλων σκελετών και λοιπά trivia που αφορούν τα γυαλιά. Αν ήταν να το κοιτάξω ποσοτικά μάλιστα θα έλεγα πως spectacles info>bishounen service, χωρίς βέβαια να αναιρείται το γεγονός ότι βγήκε πρωτίστως με σκοπό την παραγωγή ολόσωμων μαξιλαριών, το οποίο δεν νομίζω να σας ενοχλήσει ιδιαίτερα την στιγμή που τα husband tokens δεν είναι ο μοναδικός λόγος για να το παρακολουθήσετε. Επομένως, μπορεί μεν να έχει την φωλιά του λερωμένη σε ότι αφορά innuendos & οφθαλμόλουτρα αλλά όχι σε σημείο που να καταντάει κουραστικό. I mean, τρία topless ολίγων δευτερολέπτων μέσα σε 12 επεισόδια δεν έβλαψαν ποτέ κανέναν!
THE MEGANE CREW
Οι χαρακτήρες της σειράς είναι καθαρά μονοδιάστατοι δίχως την παραμικρή διάθεση για εμβάθυνση στον εσωτερικό τους κόσμο. Το cast αποτελείται από την βασική πεντάδα και καμιά δεκαριά supporting ρόλους που τους βλέπουμε ελάχιστα σε μεμονωμένα επεισόδια.
Souma Akira (Kenji Akabane)
O πρόεδρος της λέσχης και σκληροπυρηνικός υποστηρικτής των δίοπτρων, θεωρεί κατώτερους όλους όσους δεν φοράνε γυαλιά, όσους βλέπουν τα γυαλιά σαν αξεσουάρ που έχει να κάνει με την αισθητική και όσους δεν τρέφουν σεβασμό και αγάπη στα γυαλιά τους. Είναι το άτομο που ίδρυσε την λέσχη και μάχεται δυναμικά προκειμένου το Meganebu να κρατηθεί στην λίστα των ομίλων του σχολείου. Η πρόταση για την δημιουργία X-ray specs ήταν ιδέα του, ενώ οι γνώσεις του για την περιποίηση και τον καθαρισμό των φακών είναι αξιοσημείωτες. Έχει ένα μικρότερο αδελφό, στον οποίο διηγείται τις περιπέτειες στις οποίες μπλέκει με την παρέα στο σχολείο.
Υukiya Minabe (Junichi Suwabe)
Παιδικός φίλος του Akira, ο εκθειασμός του για τα γυαλιά οφείλεται στο γεγονός ότι τα βλέπει ως ένα ορόσημο που συμβολίζει την καινοτομία της σύγχρονης Ιαπωνίας. Εσωστρεφής και λιγομίλητος, φαντάζει αρκετά ψυχρός σε όσους δεν τον γνωρίζουν ενώ οι γνώσεις του οφείλονται περισσότερο στην έρευνα παρά στην εμπειρία, γεγονός που αποτελεί έναν από τους λόγους που οι εφευρέσεις του ποτέ δεν συναντάνε την επιτυχία. Με μια πρώτη ματιά δίνει την αίσθηση του έξυπνου της ομάδας, όμως σύντομα θα ανακαλύψετε ότι είναι το ίδιο ανόητος με τους άλλους όταν τον δείτε να ρίχνει το φταίξιμο για τις αποτυχίες του στην κακή του τύχη.
Από τις jojo πόζες του υπονοείται πως ξέρει να διαλέγει πρέποντα role models, ενώ μεγάλη σημασία στην καθημερινότητα του έχουν το yPad και οι απογευματινές αναπαύσεις.
Takuma Hachimine (Atsushi Tamaru)
Mικρότερος από τα ultra camp αδέλφια Hachimine, o Takuma ευχαριστιέται την ζωή του χωρίς να πράττει πολλά. Χαϊδεμένος και καλομαθημένος από την οικογένεια του, συχνά αποτελεί προϊόν γκρίνιας για τον πρόεδρο του κλαμπ που νευριάζει με την τεμπελιά του και με την τάση να καθαρίζει τους φακούς του με ότι βρει. Είναι το άτομο που κρατάει την παρέα δεμένη, είτε με την ευγένεια που αποπνέει η χροιά της φωνής του, είτε γιατί όλοι οι υπόλοιποι θεωρούν πως δεν μπορεί να σταθεί μόνος του στα πόδια του και ανησυχούν ομαδικώς, όταν εξαφανίζεται από το πεδίο όρασης τους.
Λατρεύει τα cream puffs.
Mitsuki Kamatani (Kuki Miyata)
Ο δεύτερος μικρότερος σε ηλικία μαζί με τον Kimata, ακολουθεί πιστά τον Akira, επειδή τον βοήθησε στο παρελθόν. Φέρεται με σεβασμό στους μεγαλύτερους του, ενώ αλλάζει απότομα τον χαριτωμένο χαρακτήρα του σε κάτι πιο ζηλιάρικο και βαρβαρικό όταν ο Hayato προσπαθεί να αποσπάσει την προσοχή των υπολοίπων. Μέχρι το ένατο περίπου επεισόδιο της σειράς -δηλαδή μέχρι να τα βρουν μεταξύ τους- ο ανταγωνισμός και οι τσακωμοί τους αποτελούν κομμάτι του comedy routine.
Έχει έναν σκύλο ονόματι Norio.
Ηayato Kimata (Ryohei Kimura)
Ο μοναδικός με άριστη όραση, που μάλιστα στην αρχή δεν τον δεχόντουσαν στον όμιλο εξαιτίας της. Μετά από πολλά παρακάλια παράτησαν τα όπλα και τον έμπασαν μέσα ως ανεπίσημο μέλος. Επιλέγει να φοράει σκελετό χωρίς φακούς από αισθητική προτίμηση, και συχνά λόγο των παραπάνω οι υπόλοιποι ελιτιστές τείνουν να ενοχλούνται ή να τον αγνοούν. Ο Mitsuki τον αντιπαθεί φθονερά και συχνά δημιουργείται μια slapstick ρουτίνα ανάμεσα τους, ενώ ο Akira είναι πάντα αυστηρός μαζί του προσπαθώντας να του υπενθυμίσει την θέση του ως μη-διοπτροφόρος. Παρόλα αυτά είναι το πιο χαρούμενο άτομο του κλαμπ και προς το τέλος της σειράς δικαιώνεται για το γράψιμο που έφαγε από τους υπόλοιπους.
Έχει δυο αδελφούς, ένα μικρότερο και ένα μεγαλύτερο σε ηλικία οι οποίοι φοράνε και αυτοί σκελετούς χωρίς φακούς, έχουν την ίδια μούρη και μοιράζονται τον ίδιο voice actor.
Άλλοι χαρακτήρες που αξίζουν(ή και όχι) να αναφερθούν είναι οι δάσκαλοι Hotaka Shirogane (Hiroki Yasumnoto) & Kyousuke Hariu (Hiroki Takahashi) που στο λύκειο είχαν το δικό τους όμιλο με θέμα τα αυτοκίνητα. Aνήκουν σε εκείνα τα μετρημένα στα δάχτυλα άτομα που κατανοούν τη τρέλα του Meganebu επειδή έκαναν τα ίδια στην ηλικία τους.
Η Sachie Kugishima (Yashuhiro Takato) είναι η μαγείρισσα του εστιατορίου της σχολής της οποίας τα γυαλιά (μαζί με πολλά χρόνια εμπειρίας) της δίνουν την δύναμη να αναγνωρίζει ποια θρεπτικά συστατικά έχει ανάγκη το σώμα του κάθε μαθητή. Ο νυν μπάρμαν και πρώην καθηγητής Tetsuo Asahina (Hiroki Touchi) δούλευε ως σχολικός σύμβουλος τα χρόνια που σπούδαζαν οι Hariu&Hotaka βοηθώντας τους με το κλαμπ, και τέλος έχουμε το μαθητικό συμβούλιο με επικεφαλή τον William Satou (Noriaki Sugiyama), μισό Ιάπωνα, μισό Άγγλο με αδύναμο στομάχι και μια τάση να κάνει τους εσωτερικούς μονολόγους του εξωτερικούς. Στο πλευρό του βρίσκεται μια μικρή στρατιά από εξωτικά ούλτρα φάμπιουλους bishounen που αποτελούν το υπόλοιπο συμβούλιο.
LOW BUDGET & MEGANE
Σε μια εποχή που η χρηματοδότηση ακόμα και για τις σειρές που βγαίνουν με σκοπό την προώθηση DVD/BD/figures/dakimakura/λοιπών σκατολοΐδιων συχνά είναι ανεπαρκής για την παραγωγή αξιοπρεπούς animation, το Meganebu! ως low-budget project καταφέρνει να προσφέρει στον θεατή ένα οπτικό έδεσμα. Με ελάχιστη κίνηση, αλλά άφθονες εναλλαγές στα stills, καταφέρνει να κρατάει το μάτι σε εγρήγορση, αλλάζοντας πλάνα ανά λίγα δευτερόλεπτα και γεμίζοντας τους χώρους του με διαφορετικές υφές, φόρμες, αντικείμενα, καθώς και μια πληθώρα έντονων αποχρώσεων από την πλούσια χρωματική παλέτα του.
Ενδιαφέρον έχουν επίσης οι τεχνικές που χρησιμοποιούνται προκειμένου να υπάρχει εξάλειψη της μονοτονίας στις εναλλαγές των πλάνων, με τρανταχτότερο παράδειγμα τα πλάνα σε μορφή καρέ από σελίδα κόμιξ εντός του κύριου πλάνου.
Τον σχεδιασμό των χαρακτήρων επιμελείται η Nakajima Atsuko, σχεδιάστρια των bishounen του Hakuouki. Το αποτέλεσμα της δουλειάς της είναι ένα όμορφα σχεδιασμένο στο σύνολο του cast χωρίς κάποια καινοτομία.
Οι κομπάρσοι και μη-δiοπτροφόροι χαρακτήρες είναι αφαιρετικές απλοποιημένες φόρμες που παραπέμπουν σε stick figures και που θα σας προκαλέσουν αρκετό γέλιο σε ορισμένες σκηνές.
ΟST & MEGANE
Ear Worm.
Το soundtrack της σειράς αποτελείται κυρίως από ελαφριά τζαζ, της οποίας οι μελωδίες είναι απλές έτσι ώστε το loop να μην γίνεται αντιληπτό. Είναι εκείνη η διακριτική μουσική που μπορεί να έχετε συναντήσει στους σταθμούς του μετρό, σε κάποιο κατάστημα, στο πλοίο ή σε γραφεία επιχειρήσεων.
Όταν θέλουν να δώσουν έναν πιο γρήγορο ρυθμό στις σκηνές, την θέση της elevator music παίρνουν oldschoolιάρικου ύφους κομμάτια με τρομπέτες και πιάνα σε τρελούς ρυθμούς, σαν αυτά που έχουν τα cartoon προ εικοσαετίας.
Ένα ακόμα χαριτωμένο touch που εμφανίζεται στα μισά του κάθε επεισοδίου πριν το break είναι το τραγουδιστό με λεπτή φωνούλα “We are meganebu~uu!”. Μου θύμισε το gatcha~! Του Gatchaman Crowds και τα παλιά superhero anime.
SEE YOU NEXT MEGANE!
Έχοντας καταφέρει λοιπόν όχι μόνο να φτάσει τις προσδοκίες μου, αλλά και να πάει μερικά βήματα παραπέρα πείθοντας με πως δεν με θεωρεί ηλίθια που το παρακολουθώ, θα του χαρίσω με επιείκεια 8 βαθμούς μυωπίας (που είναι και το άθροισμα των οφθαλμών μου) για το φεστιβάλ χρωμάτων, τα feels και το derp που μου προσέφερε απλόχερα. Αν ήταν να το βαθμολογήσω πιο αντικειμενικά θα του έβαζα ένα 6-6.5, αλλά δεν μου αρέσει να είμαι σοβαρή όταν κολλάω αριθμούς πάνω σε έργα.
Sooooo, αν ποτέ νιώσετε την ανάγκη για μια ανάλαφρη χαζοχαρούμενη κωμωδία πασπαλισμένη με λίγο cheesy drama και παλαβά bishounen, αν φοράτε γυαλιά και θα σας ενδιέφερε να μάθετε πώς να καθαρίζετε τους φακούς χωρίς να τους κάνετε άχρηστους -για ΄μένα είναι πολύ αργά πλέον αλλά εσείς μπορεί να προλαβαίνετε ακόμα-, αν σας αρέσει το εκφραστικό ύφος της Yamamoto Soubi, δεν χάνετε τίποτα να το δοκιμάσετε.
Links~!
ANN | TVtropes | Official Site