Οι πρώτες ώρες του 3 θέλουν γαϊδουρίσια υπομονή αν έχεις έστω κάποια mediocre standards σε action-esque μάχη. Σε αυτό δε βοηθάει και το ότι και από στόρυ/κουέστς μου φάνηκε σα να άργησε να πάρει μπρος, το τελευταίο ίιιισως να ήταν λόγω δικού μου λάθους αλλά οκ
Ακόμη και αφού βελτιώθηκαν (ή απλά άρχισα να εκτιμώ) τα quests και το στόρυ τους βέβαια (read Velen), η μάχη ήταν τόσο λειψά ρηχή που ακόμη και όταν έπαιρνα ένα ενδιαφέρον contract που διασκέδαζα, θα προτιμούσα να μην πάλευα καθόλου στο τέλος.
Μεγαλύτερό του πρόβλημα στο παραπάνω, το ότι προσπαθούν να σε ξεγελάσουν πως παίζεις ένα action-rpg και έχεις έλεγχο του χαρακτήρα σου, ενώ το minimum της απαραίτητης ακρίβειας χειρισμού δεν το συναντάει. Νιώθεις σα να κουνάς ένα σακί με άμμο μέσα σε λασπόλακκο (μμμ κάτι μου θυμίζει αυτό), ο οποίος σάκος τυχαίνει να έχει και gps το οποίο σου αφαιρεί ακόμη περισσότερο από την ελευθερία της κίνησης. Για τον ίδιο ακριβώς λόγο δεν είναι απολαυστικό ούτε το freeroam γιατί το άλογο κυριολεκτικά τρέχει σε αυτόματο πιλότο και παλεύεις ώστε να μη στρίψει δεξιά στο σταυροδρόμι ενώ θες να πας αριστερά.
Θα προτιμούσα να έπαιζα ένα καθαρό rpg που τουλάχιστον δεν προσπαθεί να κάνει κάτι πέρα από τις δυνατότητές του. Και αυτό έρχεται από κάποιον που θα προτιμήσει χωρίς δεύτερη σκέψη καθαρό action από καθαρό rpg.
Ευτυχώς πλέον πήρα λίγο καλό gear οπότε νιώθω αυτιστικά καλά γι αυτό ενώ δεν άλλαξε κάτι στην τελική, καθώς και άνοιξα μερικά παραπάνω sign overrides τα οποία μου δίνουν κάποιο παραπάνω στόχο στη μάχη από το να έχω απλά καλό equipment και να χρησιμοποιώ κάνα sign εδώ κι εκεί.
Συγκεκριμένα παίζω με το override του trap το οποίο θέλει λίγο ζόρι να το στήσεις, αλλά τελικά βλέπεις αποτέλεσμα. Ιδανικά ρίχνω στο ίδιο μέρος και την απλή παγίδα προσπαθώντας παράλληλα να διατηρώ ενεργή την ασπίδα, οπότε αφού στη συνέχεια πέσουν τα πάντα νιώθω καλά που σκότωσα μερικούς γαλάζιους λεχρίτες με έναν autotracking edgelord
Το θέμα είναι πως όλα αυτά έγιναν μετά δεκάδες ώρες παιχνιδιού, focus αποκλειστικά στο sign skill tree, και αρκετούς έξτρα πόντους από μέρη ΔΥΝΑΜΗΣ
Αν κάτι παραδέχομαι στο γκέημ αυτό είναι πως σε κάνει να νιώθεις πως όντως ζεις μια νέα περιπέτεια σε κάθε νέο (καλό) quests, ακόμη κι αν εσύ ο ίδιος δεν κάνεις σχεδόν τίποτα πέρα από το να πας σε 2-3 μέρη, να ακολουθήσεις τους "οδηγούς" του γκέημ, άντε και να σκοτώσεις καμιά αηδία με πόδια. Αξιοζήλευτο το πως σε κάνουν να νιώθεις καλά ενώ παραμένεις ένα άχρηστο σκουπίδι ακόμα και μέσα στο παιχνίδι