Αν και κάπως καθυστερημένα τέλος το Jojo και για μένα. Θα ομολογήσω ότι δεν περίμενα να το διασκεδάσω τόσο. Είχα διαβάσει ήδη το πρώτο arc και είχα κατά νου ότι είναι μία σειρά η οποία απευθύνεται σε συγκεκριμένο κοινό,και ότι δεν παίρνει τον εαυτό της στα σοβαρά οπότε καλό είναι να μην την πάρει και ο ίδιος ο θεατής. Παρόλαυτά κάπου ανάμεσα στα χρυσοπασπαλισμένα μούσκουλα, τους cheesy όσο δεν πάει διαλόγους , την υπερβολή και τα κλισέ βρήκα τον εαυτό μου να θέλει να δει τι θα γίνει στην συνέχεια και να μην βαριέται.
Αυτό συνέβη περισσότερο στο 2ο κομμάτι. Μπορεί να παίζει ρόλο το ότι εκεί δεν είχα διαβάσει το manga, αλλά ακόμη και έτσι μου φάνηκε ότι ο δημιουργός "μεγάλωσε" αρκετά σε σχέση με το πρώτο arc. Και πιο ενδιαφέροντες ήταν οι χαρακτήρες με περισσότερη ελευθερία κινήσεων κατά κάποιο τρόπο. Ο Joseph δεν ήταν εγκλωβισμένος στο προφίλ του gentleman και του lawful good και ήταν απείρως πιο fun to watch από τον προκάτοχό του. Και το ότι σφαζόταν με τον Ceasar χάρισε στιγμή άπειρου γέλιου. Είχαμε μία δυναμική γυναικεία παρουσία αυτήν της Lisa Lisa, που αν και πέφτει θύμα τελικά των κλισέ και των tropes ήταν μια ευχάριστη αντίθεση σε σχέση με το πρωτο μέρος. Και φυσικά να μην ξεχνάμε ότι και το αντίπαλο δέος ήταν πολύ πιο ενδιαφέρον. Toν ευχαριστήθηκα τον Cars ως κακό.
Δεν περίμενα ότι θα γίνει και το Jojo guilty pleasure αλλά τελικά ναι. Βασικά Not so guilty γιατί είναι ένας τίτλος φτιαγμένος για την διασκέδαση που προσφέρει και πληρως ειλικρινής προς τις προθέσεις του. Απίστευτο OST πραγματικά έδινε άλλη διάσταση στην ατμόσφαιρα του anime.
Oπτικά αν και πιστεύω ότι ένα μεγαλύτερο budget θα την αναδείκνυε περισσότερο δεν έχω κάποιο παράπονο. Μου άρεσε η αισθητική manga που είχαν σε κάποιες περιπτώσεις με τα ηχητικά εφέ να εμφανίζονται. Το πρώτο opening με λιγότερο CG θα ήταν από τα καλύτερα openings ever.
Αlso παίρνω πίσω ότι κακό έχω πει ποτέ για τους [gg]. Σε αυτό το project έδωσαν ρεστα. Τους αγαπώ πλέον φανατικά.