441 replies to this topic

[Yo! Master]

Κατά τα άλλα χτες έκανα την 4η αποτυχημένη μου απόπειρα να διαβάσω το Phonogram, παίζει να είναι από τα πιο pretentious comics που (δεν) έχω διαβάσει ποτέ και με τις συνεχείς αναφορές του μπερδεύομαι και δεν έχω καταφέρει so far να ξεπεράσω τη σελίδα 20
Αξίζει να το ξαναπροσπαθήσω; Βλέπω έχει επαίνους από Ellis & Carey αλλά μήπως αυτοί έχουν uber brit-pop γνώσεις και μας δουλεύουν;;;

To αστείο είναι ότι θεωρώ το Phonogram ακόμη καλύτερο από το Umbrella Academy. (παρά τη μικρή γνώση μου από brit-pop)

Προσπάθησε ίσως το 2ο volume: Phonogram: The Singles Club, που είναι single-issue stories & πιο πλατύ μουσικού αντικειμένου από το 1ο volume.

[zade]

Χεχ. Ναι, βασικά - εκτός από πολύ συγκεκριμένες πληροφορίες, όπως απέξω ημερομηνίες & αριθμοί τευχών (γι'αυτά Wikipedia & Comic Book DB). Όταν πρόκειται για useless trivia ότι θέλεις.



Umbrella Academy: ένα από τα καλύτερα comics των τελευταίων ετών (ειδικά γιατί no one saw it coming)

Bone: έχω διαβάσει πολύ λίγο, οπότε όχι σφαιρική άποψη, αλλά θεωρείτε κλασσικό για το είδος του

Skydoll: γνωρίζω την ύπαρξη του αλλά αυτά, no help there

Umbrella Academy:Από τις πιο μπερδεμένες ποζεριές που έχω διαβάσει ποτέ.Πάρα πολύ φαντεζί και υπερβολικό.Καλό ήταν ,όχι και Eisner όμως...

Bone:Ξεκινάει χλιαρά και ύστερα απογειώνεται κυριολεκτικά.Είμαι στον 4ο τόμο από την Jemma

Skydoll:Κούκλες με ψυχολογικά προβλήματα.Καλά εντάξει...

Pantelis ,το Phonogram έχεις απόλυτο δίκιο που δεν το διάβασες.Ούτε εγώ τα κατάφερα ,ούτε το αρχικό διάβασα ούτε το Singles Club....

[Anelis]

φακ, πέθανε ο Harvey Pekar ρε γαμώτο!
πολύ κρίμα
http://www.comicdom.gr/2010/07/12/r-i-p-harvey-pekar-1939-2010/

[Yo! Master]

φακ, πέθανε ο Harvey Pekar ρε γαμώτο!
πολύ κρίμα
http://www.comicdom.gr/2010/07/12/r-i-p-harvey-pekar-1939-2010/

Ναι ρε, διάολε, το άκουσα χθες.

Σαν τις μύγες έχουν αρχίσει να φεύγουν τελευταία...

[Anelis]

Και ο Stan Lee ακόμα δεν λέει να ψοφίσει...κρίμα, κρίμα.
Ευτυχώς έχουμε ακόμα τον Crumb και μάλιστα σε παραγωγική φάση...

[Petran79]

Ειχα διαβασει στο βιβλιοπωλειο το '30 μερες νυστα..ε..νυχτα'. Υπαρχουν και αλλα τευχη και ο ελληνικος εκδ οικος εφερε μονο αυτο που διασκευασαν στην ταινια;

[Mr. Brightside]

Και ο Stan Lee ακόμα δεν λέει να ψοφίσει...κρίμα, κρίμα.

Dude! I want to meet him -___-

Τελος παντων διαβασα το 2ο τευχος του (The Heroic Age) Avengers, το πρωτο τωρα μου το φεραν , αυτο που υποτιθεται οτι ξεκιναει μια πιο καλη περιοδος για τους ηρωες. Νααιιιιιιι..., τωρα δεν ξερω πως γινεται αυτο οταν σου ξεφυτρωνουν απο το πουθενα οι τεσσερις καβαλαρηδες της αποκαλυψης... Ενα εχω να πω. Whoa! XDDD

[Yo! Master]

Dude! I want to meet him -___-

Τελος παντων διαβασα το 2ο τευχος του (The Heroic Age) Avengers, το πρωτο τωρα μου το φεραν , αυτο που υποτιθεται οτι ξεκιναει μια πιο καλη περιοδος για τους ηρωες. Νααιιιιιιι..., τωρα δεν ξερω πως γινεται αυτο οταν σου ξεφυτρωνουν απο το πουθενα οι τεσσερις καβαλαρηδες της αποκαλυψης... Ενα εχω να πω. Whoa! XDDD

Η ιδέα με το Heroic Age δεν είναι ότι τα πράγματα πλέον θα είναι πιο χαλαρά & θα βαίνουν χωρίς πρόβλημα, αλλά ότι μετά από χρόνια με ιστορίες με gray morality, με το ποιος πολεμούσε ποιον & χωρίς να ξέρει ποιον να εμπιστευτεί (House of M, Civil War, War World Hulk, Secret Invasion, Dark Reign), πλέον περνάνε σε μία φάση όπου the good guys are good guys & the bad guys are bad guys, πιο άσπρες - μαύρες.


EDIT: Ξέχασα ένα πολύ σημαντικό "δεν" από το post...

Edited by Yo! Master, 18 July 2010 - 10:14.

[Anelis]

Έλα ρε συ, το 30 days of night ήταν από τα πολύ ενδιαφέροντα κόμικ!
Πάντως ναι υπάρχουν αρκετές συνέχειες, με ένα γρήγορο google search θα τα βρεις εύκολα γιατί είναι από τις γνωστές σειρές.
Στα ελληνικά δεν έχω ιδέα τι έχουν εκδόσει και τι όχι όμως.

[HelenGreece4ever]

εδώ μιλάμε για όλα τα κόμικ? γιατί εγώ μόνο 1 διαβάζω αυτό...

Spoiler:

[Mr. Brightside]

Η ιδέα με το Heroic Age δεν είναι ότι τα πράγματα πλέον θα είναι πιο χαλαρά & θα βαίνουν χωρίς πρόβλημα, αλλά ότι μετά από χρόνια με ιστορίες με gray morality, με το ποιος πολεμούσε ποιον & χωρίς να ξέρει ποιον να εμπιστευτεί (House of M, Civil War, War World Hulk, Secret Invasion, Dark Reign), πλέον περνάνε σε μία φάση όπου the good guys are good guys & the bad guys are bad guys, πιο άσπρες - μαύρες.

=/ Doubt that. Εμφανιστηκε ενας Avenger που επιτεθηκε στην ομαδα και μετα ο Iron Man αρχισε το μοιρολοι οτι δεν μπορουσε να αφησει να επαναληφθει αυτο και κατι τετοια. Απο την αλλη το οτι τους επιτεθηκε δεν τον κανει κακο αλλα σιγουρα δεν βαζει μια ξεκαθαρη διαχωριστικη γραμμη μεταξυ καλων κακων. Και επιπλεον τα παιδια τους κατεστρεψαν το μελλον.

Βεβαια η αποχη μου τοσο καιρο απο το υπερηρωικο κομικ δεν με κανει και τον πλεον καταλληλο για να κρινω.

Αν αυτο παντως θεωρειται μια καλυτερη εποχη, απο οποιαδηποτε αποψη, τοτε φανταζομαι πως θα ηταν στον εμφυλιο.

[iristella]

Heh κρίμα που το thread έχει τόσες λίγες σελίδες μπορούν να λεχθούν τα άπειρα από το λίγο που εξερεύνησα τον χωρο.

Αnw nostalgia is a bitch και μου ήρθε ξαφνικά η αναλαμπή να επιστρέψω στον κόσμο των comics από τον οποίο και είχα δειλά δειλά ξεκινήσει πριν περάσω στα anime/manga.

Mετά από επανειλημμένες νύξεις της Anelis (πάλι καλά γιατί θέλω και λίγη επιμονή μέχρι να πάρω μπρος) ξεκίνησα το The Walking Dead. 76 chapters και χίλιες σελίδες για την σχολή αργότερα δήλωνα κατενθουσιασμένη (to be honest it was what prevented me from jumping from the third floor from overexhaustion) και σκεφτόμουν τις δικές μου αντιδράσεις σε ενδεχόμενο zombie apocalypse. Κάθε πότε βγαίνει αλήθεια?

Ξαναδιάβασα το Raptors, βλεφάριασα λίγο το Regulateur και κάποια στιγμή πέρασε και από το ματάκι μου και η πρώτη ιστορία του X-23. Mέχρι στιγμής σε γενικές γραμμές προτιμώ τα ΒD's (απίστευτη αφορμή για να ξεσκονίσω τα γαλλικά μου και να αποκτήσει το Sorbonne2 ουσιαστική χρήση) από τα Αμερικάνικα/Αγγλικά comics αλλά αν έχετε κάποιες προτάσεις (ιδιαίτερα σε graphic novels που τα λατρεύω) θα ήμουν ευγνώμων.

[makisa]

To walking dead το θεωρώ υπερεκτιμημένο. Ξεκινάει πολύ καλά με ίντριγκα και χαρακτήρες και σύντομα καταλήγει με καρικατούρες και υπερβολική χρήση του shock factor. Πραγματικά, μετα από λίγο πεθαίνουν τόσοι πολλοί χαρακτήρες χώρις κανένα λόγο και ουσία που έβρισκα δύσκολο να ενδιαφερθώ για τους καινούργιους (ξέροντας ότι θα πεθάνουν χωρίς λόγο όταν του καπνίσει του συγγραφέα).
Το αποκορύφωμα όμως ήταν όταν το βασικό δραματουργικό στοιχείο μεταξύ του πρωταγωνιστή και της γυναίκας του

Spoiler:

(Τίνος είναι βρε γυναίκα το παιδι; )

λύεται με τον γελοιωδέστερο τρόπο "ξεβρακώνοντας" τον συγγραφέα και δείχνοντας το συγγραφικό του αδιέξοδο.
Το παν μετρόν άριστον δεν το έχει ακούσει ο Kirkman. Το rollercoaster of death κουράζει μετά απο λίγο και δεν νομίζω ότι εχει κάτι καλύτερο να προσφέρει.


Για να γράψω και κατί χρήσιμο όμως iri sου προτείνω τα εξής: 100 bullets, Y:the last man, Fables.


PS. Τελείωσα το Bone πρόσφατα και πιστεύω ότι ίσως είναι το καλύτερο comic που έχω διαβάσει που έιναι κατάλληλο για όλες τις ηλικίες(είναι μια απίστευτη μίξη barks με tolkien).

Αυτήν την στιγμή διαβάζω το cerebus και παρότι ξεκινάει νωχελικά είναι εξαιρετικό. Μεγάλο μείον βέβαια ότι η μισογύνικη ατζέντα του συγγραφέα που μετά από ένα σημείο είναι τόσο έντονη που σε χαστουκίζει στο πρόσωπο καθε φορά που γυρνάς σελίδα.

Edited by makisa, 05 September 2010 - 01:45.

[zade]

Heh κρίμα που το thread έχει τόσες λίγες σελίδες μπορούν να λεχθούν τα άπειρα από το λίγο που εξερεύνησα τον χωρο.

Αnw nostalgia is a bitch και μου ήρθε ξαφνικά η αναλαμπή να επιστρέψω στον κόσμο των comics από τον οποίο και είχα δειλά δειλά ξεκινήσει πριν περάσω στα anime/manga.

Mετά από επανειλημμένες νύξεις της Anelis (πάλι καλά γιατί θέλω και λίγη επιμονή μέχρι να πάρω μπρος) ξεκίνησα το The Walking Dead. 76 chapters και χίλιες σελίδες για την σχολή αργότερα δήλωνα κατενθουσιασμένη (to be honest it was what prevented me from jumping from the third floor from overexhaustion) και σκεφτόμουν τις δικές μου αντιδράσεις σε ενδεχόμενο zombie apocalypse. Κάθε πότε βγαίνει αλήθεια?

Ξαναδιάβασα το Raptors, βλεφάριασα λίγο το Regulateur και κάποια στιγμή πέρασε και από το ματάκι μου και η πρώτη ιστορία του X-23. Mέχρι στιγμής σε γενικές γραμμές προτιμώ τα ΒD's (απίστευτη αφορμή για να ξεσκονίσω τα γαλλικά μου και να αποκτήσει το Sorbonne2 ουσιαστική χρήση) από τα Αμερικάνικα/Αγγλικά comics αλλά αν έχετε κάποιες προτάσεις (ιδιαίτερα σε graphic novels που τα λατρεύω) θα ήμουν ευγνώμων.

Η έκφραση Graphic Novel είναι μια παπαριά για να μην λές την λέξη κόμικ και σε κοροϊδεύουνε που διαβάζεις μικιμάου.Πρακτικά το graphic novel είναι είτε πολλά τεύχη σε collected edition ,είτε μια ή περισσότερες ιστορίες που κυκλοφόρησαν ως ένας τόμος.Πρακτικά graphic novelδεν υπάρχει,ευφημισμός είναι.Τώρα όσον αφορά το τι να διαβάσεις εξαρτάται το είδος.Πχ αν θες υπερήρωες δεν έχω να σου προτείνω πολλά,α θες αστυνομικό/noir έχω ολόκληρα κατεβατά.Προτείνω πάντως οπωσδήποτε να διαβάσεις EX MACHINA.Ανακατεύει πάρα πολλά είδη κόμικ και είναι από τα αρκετά φιλοσφημένα και πολιτκοποιημένα κόμικ. Είναι 50 τε'υχη και τελείωσε φέτος τον Σεπτέβριο η σειρά.

[makisa]

Η έκφραση Graphic Novel είναι μια παπαριά για να μην λές την λέξη κόμικ και σε κοροϊδεύουνε που διαβάζεις μικιμάου.Πρακτικά το graphic novel είναι είτε πολλά τεύχη σε collected edition ,είτε μια ή περισσότερες ιστορίες που κυκλοφόρησαν ως ένας τόμος.Πρακτικά graphic novelδεν υπάρχει,ευφημισμός είναι.Τώρα όσον αφορά το τι να διαβάσεις εξαρτάται το είδος.Πχ αν θες υπερήρωες δεν έχω να σου προτείνω πολλά,α θες αστυνομικό/noir έχω ολόκληρα κατεβατά.Προτείνω πάντως οπωσδήποτε να διαβάσεις EX MACHINA.Ανακατεύει πάρα πολλά είδη κόμικ και είναι από τα αρκετά φιλοσφημένα και πολιτκοποιημένα κόμικ. Είναι 50 τε'υχη και τελείωσε φέτος τον Σεπτέβριο η σειρά.

Έχεις δίκιο κατα 99%. Κάποτε ο όρος δημιουργήθηκε για να δώσει καλλιτεχνική ελευθερία και να υπονοήσει ωριμότητα. Δυστυχώς αφού άρχισε να πουλάει η υπερεκμετάλευση του όρου τον έγδυσε από την όποια ουσία έιχε.

Το ex machina έιναι καλό αλλα με κούρασαν τα bowlshit politics με τα οποία είναι γεμάτο.