Εν πάση περιπτώση αναφορικά με το chapter έχω να πω ότι θαύμασα το μεγαλείο του Ulquiorra. Δεν μπορώ να καταλάβω όμως γιατί τσαντίζεται.... Να πω ότι έχανε από τον Ichigo να το καταλάβω, Αλλά όσο νικάει τόσο πιο πολύ εκνευρισμένο τον βλέπω. Tι κόλλημα είναι αυτό το οποίο έχει φαει με το γιατί ο Ichigo επιμένει να πολεμάει?
*Ψυχαναλύτρια mode on*
Ο Ulquiorra έχει βρει κάποιον που σκέφτεται και δρα εντελώς αντίθετα με τα δικά του πιστεύω. Από την emo εμφάνισή του και μόνο (όχι, δε κάνω πλάκα), κάνει κρα ότι ο συγκεκριμένος χαρακτήρας είναι κολλημένος με την απελπισία. "Despair, hopeless". Μαύρο, μισοάδειο ποτήρι, απαισιοδοξία και λοιπά. Επίσης, δε πιστεύει στην αξία της φιλίας, της συντροφικότητας. Για περεταίρω αναλύσεις, τρεχάτε σε όοοοολα τα chapter όπου φιλονικούσε με την Inoue πάνω σε όλα αυτά τα θέματα.
Πάνω σε αυτά, πιστεύω ότι ο Ulquiorra νοιώθει μπερδεμένος από τις συμπεριφορές τους και η σύγχησή του αυτή φέρνει εκνευρισμό. Δε μπορεί να καταλάβει το σκεπτικό τους και αυτό τον τσαντίζει, μιας και είναι αναλυτικό μυαλό: θέλει απαντήσεις. Δε δέχεται τον τρόπο σκέψης των άλλων, δε μπορεί να τον καταλάβει και αυτή του η αδυναμία τον τσαντίζει. "Γιατί, ενώ όλα δείχνουν ότι θα τον σκοτώσω, αυτός ξανασηκώνει το σπαθί; Δε καταλαβαίνω!"
*Ψυχαναλύτρια mode off*