Wolf’s Rain
ウルフズレイン
Ένα απέραντο λευκό πέπλο έχει καλύψει τον νεκρό πλανήτη. Τίποτα ζωντανό δεν ακούγεται, μόνο ο άνεμος. Ίχνη από ένα πλάσμα που έχει εξαφανιστεί τραβάνε μπροστά, πάντα μπροστά, σε μια αναζήτηση για το μοναδικό μέρος που του έχει απομείνει: τον παράδεισο.
Αλλά ο παράδεισος δεν υπάρχει, σωστά;
Σωστά…;
Μια Φορά τον Τελευταίο Καιρό…
Σε μια δυστοπία όχι και τόσο μακρινή, το ανθρώπινο είδος καταβρόχθισε τον κόσμο και τώρα αργοπεθαίνει μαζί του. Καθώς το κρύο χειροτερεύει, οι απλοί άνθρωποι κλέβουν και κλέβονται , σκοτώνουν και σκοτώνονται και σκλαβώνουν και σκλαβώνονται για να μπορέσουν να επιβιώσουν σε έναν φαινομενικά ατελείωτο χειμώνα. Υπάρχει όμως και άλλη μερίδα ανθρώπων, οι επονομαζόμενοι “Nobles”, αυτοί στην εξουσία και στις ανέσεις, οι οποίοι φαίνεται να έχουν βρει τρόπο να γλιτώσουν έναν ετοιμοθάνατο πλανήτη… αρκεί να βρουν τον πολυπόθητο παράδεισο, ένα μέρος ζωντανό και αιώνιο. Γι’αυτό χρειάζονται την Cheza, την επονομαζόμενη “Flower Maiden” η οποία θα τους οδηγήσει στον παράδεισο…
Ή, έτσι πιστεύουν αυτοί.
Ανάμεσα σε όλα αυτά, και μακριά από τους Nobles, τέσσερις χαρακτήρες εντελώς αταίριαστοι μεταξύ τους συναντώνται. O ένας τους, ο Kiba (κυνόδοντας), αποφασιστικός και γενναίος, επιμένει ότι θα πάει στον παράδεισο. Μαζί του τραβάει τον Hige (μουστάκια), έναν μάλλον χαλαρό και οπωσδήποτε καλοφαγά τύπο. Ένας τρίτος, ο Tsume (νύχι), όντας κλέφτης και αλητάκι του δρόμου, επιμένει ότι ο παράδεισος δεν υπάρχει, κι ότι ο Kiba είναι ένας ονειροπόλος. Διάφορες συγκυρίες θα τους κάνουν να ενωθούν και με τον νεότερο και πιο ζωηρό Toboe (ουρλιαχτό) στην ομάδα αργότερα, θα τραβήξουν να βρουν την Cheza. Βέβαια, δεν είναι οι μόνοι που την ψάχνουν και σύντομα, η ναρκωμένη Cheza πέφτει θύμα απαγωγής από έναν μυστηριώδη άντρα ντυμένο στα μαύρα με αλλοπρόσαλλη μάσκα…
Πίσω από Πρόσωπα και Προσωπεία
Όλα τα αποπάνω ακούγονται λιγάκι σαν σκοτεινό παραμύθι και αλληγορία, δε βρίσκετε; Μπράβο, μέσα πέσατε. Το Wolf's Rain δεν έχει τη συνηθισμένη σας ιστορία που θα τη συναντήσετε σε βιβλία, ταινίες και σειρές, πόσο μάλλον σε anime σειρά. Η ερώτηση για τον παράδεισο θα μείνει μέχρι το τέλος, η ερώτηση "Πώς θα γίνει ότι θα γίνει;" θα σας στοιχειώσει μέχρι να το δείτε να γίνεται και ίσως και να χάσετε τη μπάλα σε κάποια φάση. Μην ανησυχείτε, δεν είναι δείγμα ότι είστε χαζοί.
Ως αλληγορία, τα πάντα μπορούν ερμηνευθούν διαφορετικά για τον καθένα. Στο κάτω-κάτω, η αλληγορία είναι μια μεταφορά και ως γνωστόν, στη μεταφορά λέμε ένα πράγμα και εννοούμε κάτι άλλο. Το Wolf’s Rain θα σεβαστεί το κοινό του και δε πρόκειται να το πάρει από το χεράκι και να του πει για τί ακριβώς μιλάει. Τα συμπεράσματα δικά σας θα είναι και λίγο-πολύ θα στέκουν. Για παράδειγμα, θα παρατηρήσατε ότι οι προαναφερθέντες χαρακτήρες έχουν ονόματα που σημαίνουν όλα κάτι σχετικό με ζώο. Ε λοιπόν, οι πρωταγωνιστές μας υποτίθεται ότι είναι λύκοι, ένα ζώο το οποίο έχει εκλείψει από τον κόσμο του Wolf’s Rain. Και όμως, δε θα τους δούμε ποτέ να μεταμορφώνονται. Πολύ απλά, στη μία σκηνή είναι άνθρωποι και στην επόμενη λύκοι, αφήνοντας έτσι την ερώτηση για το πώς τους βλέπουν οι υπόλοιποι άνθρωποι μέσα στο anime, για να μη πούμε για την ίδια τους τη φύση: λύκοι με ανθρώπινη μορφή, what;!
Αυτό συνεπάγεται και κάποια μειονεκτήματα. Οι ίδιοι οι χαρακτήρες, αν και ξεχωρίζουν, πάσχουν πολύ από ανάπτυξη, ειδικά ο Kiba. Όχι ότι ως προσωπικότητες είναι παραμελημένες, και τις προσωπικές ιστορίες και το παρελθόν τους το έχουν, αλλά η ιστορία του Wolf’s Rain τους περικλείει, χωρίς να βασίζεται και πολύ επάνω τους για να συνεχίσει. Από τη μία, αυτό μπορεί να ερμηνευθεί με πολλούς τρόπους που ταιριάζουν στην αλληγορική φύση της ιστορίας, αλλά από την άλλη, οι χαρακτήρες φαντάζουν σχετικά… αποξενωμένοι από το ακροατήριο. Με δύο λόγια, o συσχετισμός δεν είναι και το ατού της σειράς. Για μερικούς αυτό δεν είναι καν ελάττωμα, ενώ για άλλους μπορεί να γίνει αιτία για drop. But hey, whatever rocks your boat.
My Little Flower
Στον τεχνικό τομέα, το Wolf’s Rain είναι χάρμα οφθαλμών. (Όχι, δεν είναι εξαιτίας των bishounen! Εντάξει, ίσως λίγο… ) Το studio Bones εδραιωνόταν εκείνον τον καιρό και έβγαζε διαμάντια στον τομέα του animation. Αν και η ανάλυση είναι του 2003 TV, θα δείτε ότι άνετα βάζει κάτω animation του σήμερα. Τα character designs από τον Toshihiro Kawamoto είναι λεπτομερή χωρίς να έχουν και πολύ βαρύ ρεαλισμό, το budget ρέει άφθονο, οι animators φρόντισαν την εικόνα που βλέπουμε με καρδιά και φιλότιμο και φαίνεται. Γενικά, η σειρά είναι πανέμορφη.
Στο ακουστικό κομμάτι έχουμε την ανεπανάληπτη Yoko Kanno στα κέφια της κι αν δε ξέρετε για ποιάν μιλάω, ντροπή και αίσχος. Σκεφτείτε λίγο τα soundtrack των Cowboy Bebop, Vision of Escaflowne και Ghost in the Shell: Stand Alone Complex και θα καταλάβετε ότι έχουμε όχι απλά μια καλή μουσική επένδυση, αλλά μια πραγματικά αξιοθαύμαστη και τύφλα να έχουν οι υπερπαραγωγές του Hollywood. Εάν έχετε ακόμη αμφιβολίες, ψάξτε το Shiro Long Tails στο YouTube και πέστε θύματα. Θα με ευχαριστείτε.
Εκεί που ίσως να υπάρχει ένα πρόβλημα είναι το pacing. Κάθε επεισόδιο είναι αρκετά «αργό» και αν και η δράση δε θα σας λείψει, είναι ισχνή στην αρχή. Αν και ο πιο αργός ρυθμός βοηθά στη ανάπτυξη χαρακτήρων και στις σχέσεις μεταξύ τους, υπάρχει ένα παράδοξο εδώ: τέσσερα επεισόδια ακριβώς στη μέση τη σειράς τη σταματάνε εντελώς για να ξαναπούν όλη την ιστορία μέχρι εκείνο το σημείο για κάθε έναν από τους χαρακτήρες με σκηνές που έχουμε ήδη δει. Και σαν να μην έφτανε αυτό, η ιστορία δεν ολοκληρώνεται στα 26 επεισόδια της σειράς. Έχουν βγει και άλλα τέσσερα επεισόδια OVA όπου εκεί φτάνουμε στο φινάλε. Δε ξέρω πώς και γιατί έγινε αυτό, your guess is as good as mine. Όποιος ξέρει, ας διαφωτίσει.
Ας βάλουμε κι εμείς εδώ την τελεία μας.
Το Wolf’s Rain προτείνεται άσχετα με τα γούστα σας. Είναι ένα φωτεινό διαμάντι που θα σας τρομάξει, θα σας συγκινήσει και θα σας ταξιδέψει.
Opening:
ΔΕΙΤΕ ΤΟ.