Τα φτηνα κολπα των εποχων γιατι καποτε νταξ,ποιοτητα μονο,αλλιως δεν το βγαζαν καν ε?
Καιρό είχα να δω τόσα πολλά λανθασμένα assumptions και implications μέσα σε μία πρόταση.
Σαχλαμάρες παράγονταν και τη δεκαετία του '70, Hanzo, αλλά υπό τελείως διαφορετικές κοινωνικές συνθήκες και για πολύ διαφορετικούς λόγους. Τότε γίνονταν για να πουλήσουν action figures στα παιδάκια. Τώρα γίνονται για να πουλήσουν φιγούρες και dakimakura στους απάλευτους permavirgin otaku. "Merchandise το ένα, merchandise και το άλλο", θα πει κάποιος ενδεχομένως, αλλά αυτή η ομοιότητα είναι τελείως επιφανειακή, και το να βγάλει κανείς το συμπέρασμα ότι δεν έχει αλλάξει τίποτα από τότε θα ήταν πολύ επιπόλαιο και short-sighted.
Το θέμα είναι ότι ενώ ζούμε σε μια εποχή που μπορεί να μας προσφέρει ωριμότερα έργα από ποτέ άλλοτε (δήλωση που από μόνη της θα πρέπει να σε κάνει να καταλάβεις ότι δεν είμαι nostalgiafag), αυτό το potential χάνεται... για βλακείες, διότι οι δημιουργοί "πέφτουν στην παγίδα", που λέει ο λόγος (not really, they're only in it for the money after all), να γεμίζουν τα έργα τους με moe στοιχεία, κάτι που τους απαλλάσει από την ανάγκη να κοπιάσουν σε οποιοδήποτε άλλο τομέα, διότι μπορούν να επαναπαυτούν στο γεγονός ότι η σειρά δεν χρειάζεται κάτι παραπάνω για να πουλήσει. Πρόσφατο παράδειγμα το Hanasaku Iroha, μια από τις πιο καλογυαλισμένες κουράδες που πέρασαν ποτέ από τις οθόνες μας. Εδώ στο forum μπορεί να το περάσαμε γενεές δεκατέσσερις, αλλά στην Ιαπωνία μια χαρά πούλησε, και θα βγει και sequel.
Και ερωτώ: Πότε άλλοτε στην ιστορία των anime είδαμε να έχει καταντήσει το moe —σε όλες του τις εκφάνσεις BTW (από τα pantsu shots που έχετε μάθει να τα μισείτε και να τα ειρωνεύεστε όλοι, μέχρι και το φαινομενικά άκακο moe όπως αυτό που προσφέρει το K-ON)— μέτρο και σταθμό και κριτήριο ποιότητας σε μια εποχή όπου οι περισσότερες σειρές δεν έχουν απολύτως τίποτα άλλο να προσφέρουν; BTW δεν τα λέω όλα αυτά για να το παίξω υπεράνω, ούτε για να βγάλω την ουρά μου απ' έξω. Όλοι μας πέσαμε (και οι περισσότεροι συνεχίζουμε να πέφτουμε) θύματα του moe from time to time.
Προσωπικά θα συμφωνήσω με τη Μαρία ότι είμαστε η γενιά των cheap thrills, και κάθε χρόνο η κατάσταση αυτή γίνεται ολοένα και χειρότερη. Μην ξεγελιέστε από το occasional "thinking man's show" που θα προβληθεί. Βρίσκεται μέσα στα όρια του στατιστικού σφάλματος, και χρησιμεύει για να διαπιστώνουμε το ολοένα και πιο τρομακτικό χάσμα ανάμεσα στο που θα μπορούσαμε να βρισκόμαστε, και στο που πραγματικά είμαστε.
Το sequel του Last Exile έπεσε θύμα ακριβώς αυτής της τάσης των καιρών για περισσότερο moe και λιγότερο... οτιδήποτε άλλο, really. Θα μπορούσε να είναι so much more, but no... "hey guys, ας βασιστούμε απόλυτα στα fapworthy character designs του Range Murata και ας πουλήσουμε blurays με πέντε pantsu shots παραπάνω". BEST PLAN EVER, right? Το τραγικό είναι ότι, δεδομένων των συνθηκών, όντως αποτελεί best plan ever.
Επειδή μακρυγορώ (as well as I'm veering off-topic), θα κλεισω λέγοντας ότι πραγματικά απεύχομαι τα παραπάνω να ισχύουν και για το Eureka Seven Astral Ocean. Το prequel του παραήταν καλό για να 'χει τέτοια μοίρα το franchise. BONES, you'd better not disappoint me.
Επειδή το πρόβλημα του No6 ήταν ότι ήταν gay? ¨Η Επειδή είναι το Mouretsu έχει το ενήλικο, deep female cast το οποίο το έφαγε ο σεξισμός; Δεν νομίζω. Δεν νομίζω ότι κανείς υποβίβασε πχ το Michiko to Hatchin επειδή είχε female cast, ή το Usagi Drop επειδή η πρωταγωνίστρια ήταν cute παιδάκι (όχι κάποιος σοβαρός άνθρωπος anw) ή το Ηaibane Renmei. Aν κάτι έχει σοβαρούς και ολοκληρωμένους χαρακτήρες θα αντιμετωπιστεί ανάλογα ανεξάρτητα από το φύλο τους.
