406 replies to this topic

[Vagelio]

Eγκρίνω την επιλογή αν και έχω την εντύπωση ότι το τελικό concept αυτό δεν είναι ακριβώς το ίδιο και στο πραγματικό. http://www.cgsociety.org/index.php/CGSFeatures/CGSFeatureSpecial/stockholm_library_interior
Το νοσοκομείο πάντως είναι ολοϊδιο real-life, μας το έδειξαν την τρίτη στις μεταλλικές κατασκευές.

[Night Wizard Seal]

Oh my. Oh my. Oh my!!! *παίρνει βαθιά ανάσα και ξεκινά*

Τη σειρά τη κατέβασα πριν 2 ημέρες και την τελείωσα πριν λίγο. Πραγματικά είχα να κάνω με ένα anime αριστούργημα, σκέτο διαμαντάκι. Από που να αρχίσω... Πολλοί νομίζω είχαμε το δίλημμα πριν πάμε να γράψουμε αυτό το ποστ, νομίζω. :P'

Spoiler: Mind the Spoilers! Αναφέρομαι σε όλη τη σειρά και ακολουθεί σεντονάκι. Beware

Τη σειρά την αγάπησα, κάθε επεισόδιο το έβλεπα παθιασμένα και είναι από τις λίγες σειρές που άλλο σου λένε, κάποιες φορές δε στο λένε αλλά στο δείχνουν, αλλού σε πάνε, με άλλα συναισθήματα ξεκινάς, με άλλα περπατάς το δρόμο και με άλλα καταλήγεις. Ένιωθες το μυστήριο, το σκοτεινό, τη στασιμότητα, τη χαρά, τη λύπη. Τα πάντα. Κάποιες φορές σε είχε στην τσίτα και άλλες έλεγες "Μα καλά τι βλέπω;"

Η συγκεκριμένη σειρά, ειδικά με το τελευταίο επεισόδιο, έγινε ένας Ύμνος στη Ζωή. Τα μηνύματα που σου πέρναγε ήταν τόσα, διαφορετικά και πάνω απ'όλα αληθινά, με αρκετούς κόκκους αλήθειας μέσα τους. Είναι το πράγμα όπου η σοβαροφάνεια και η αληθοφάνεια συγκρούονται/αντιτίθενται με την παράνοια, την αλλοφροσύνη και το εξωπραγματικό και το αποτέλεσμα που βγάζουν είναι τόσο μαγευτικό, το οποίο ναι σε ζαλίζει. Στην αρχή της σειράς δεν ήξερα από ποια μέρη να πρωτομαζέψω τον εγκέφαλό μου. Παντού υπήρχαν συμβολισμοί, εικόνες να σε κατακλύζουν. Στη κυριολεξία βομβαρδισμός.

Μάλιστα μου έκανε εντύπωση πώς, σε πολλά σημεία της σειράς, δεν έλεγε τα πράγματα με λέξεις, αλλά με εικόνες και σύμβολα(πιγκουίνοι π.χ.). Αυτό το θεώρησα τη μεγαλύτερη επιτυχία του σκηνοθέτη. Αντί να μετουσιωθούν οι λέξεις σε πληροφορίες, είχες της εικόνες και τα σύμβολα να μετουσιώνονται στην καλύτερη κατανόηση της τάδε ανθρώπινης συμπεριφοράς των πρωταγωνιστών, μαζί με το συναίσθημα. Μα αυτά τα συναισθήματα δε σε αφήνουν ήσυχο σε αυτήν τη σειρά.

Από θέμα πλοκής δεν έχω κανένα παράπονο. Είναι πολύ δύσπεπτη, σίγουρα και είναι σειρά που πρέπει σε κάθε περίπτωση να τη δεις ολόκληρη(σκοπεύω να κάνω μετά τις Πανελλήνιες ένα rewatch, όπως και δήποτε). η αρχή με την Himari μου τράβηξε αμέσως τη προσοχή. Έλα όμως που μετά εμφανίζεται και η Ringo, μπαίνει το μυστήριο, περιπλέκονται τα πράγματα. Λέω, οκ εδώ είμαστε έχω ψηθεί full, τη σειρά θα τη ξεζουμίσω. Επίσης, τη σειρά τη λάτρεψα γιατί χειρίστηκε ένα από τα αγαπημένα θέματα μου για σειρά anime ή συζήτηση. Τη μοίρα. Fate or Unmei(運命) Μόλις ξεκίνησε το πρώτο επεισόδιο, μετά την εισαγωγή λέω "Εδώ είμαστε".

To pacing της δεν ήταν δυσάρεστο. Μου άρεσε που η βασική ιστορία ήταν συνυφασμένη με τα flashbacks όλων των χαρακατήρων της σειράς. Η κλιμάκωση της σειράς ήταν κάτι το εξωφρενικά ωραίο επίσης. Ξεκίνησε με τη στιγμές μιας χαρούμενης οικογένειας παιδιών που περνάει μια κρίση και κατέληξε να κάνει βουτιά στα άδυτα και τα μύχια της ψυχής αρκετών χαρακτήρων και να με αποστομώνει με το τέλος του. Θυμάμαι επίσης σε πολλά επεισόδια που κρατούσα με το χέρι μου το στόμα. Σκαλωμένος, σαν άγαλμα.

Πάντως για να γίνει και το πλαίσιο της σειράς κατανοητό με τη μοίρα και όλα αυτά θεωρώ, πως είναι βασικό να θυμόμαστε ότι, όλο το μπλέξιμο των χαρακτήρων, των ιστοριών και τον συμβόλων, δεν απεικονίζει τίποτα άλλο παρά το πλέγμα που δημιουργήθηκε από την ίδια τη μοίρα. Δείτε πως συνδέεται η μοίρα του κάθε προσώπου και που καταλήξαμε. Μιλάμε για εθελούσια θυσία, αυτό που ανέφερε σε παλιότερο ποστ του και ο Πολέμαρχος, για ΤΗΝ αυτοθυσία, την ανιδιοτέλεια της αγάπης και τη φροντίδα για ανθρώπους πέρα από τον εαυτό μας. Απεικονίζονται τόσα κοινωνικά προβλήματα στη σειρά αυτή, όπως το Child Broiler, η αρχή της Hanami και η βοήθεια που έλαβε από τα υποτιθέμενα αδέρφια.

Φυσικά και αρχηγός των απόψεων αυτών ήταν η Momoka, ένας φιλοσοφικός πόλος της σειράς, όπως προαναφέρθηκε. Αυτό που μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση στη σειρά ήταν ο κακός της. O Sanetoshi. Θα αναφερθώ εδώ γι'αυτόν, μιας και ανέφερα την Momoka. Θεωρώ τον Sanetoshi από τους πιο ενδιαφέροντες villain και δύσκολα το παραδέχομαι αυτό για τους villain. Ήταν ένας κακός μετρημένος, με ένα στόχο μόνο, δεν άλλαζε από εδώ κι από εκεί. Αυτό που ήθελε να κάνει, το είχε μελετήσει και είχε λόγο που το έκανε, δεν είχα βίτσια να είναι ο τοπ των τοπ. Και μιλάμε για ένα φάντασμα. Απλά κάθε φορά που εμφανιζόταν υποκλινόμουν στη badassness του. Αυτό μόνο ο Johan έχει καταφέρει να μου το προξενήσει. Τώρα λοιπόν και ο Sanetoshi, και τώρα δε μου αλλάζετε γνώμη ότι μπορεί να είναι τυχαίος. Δεν είναι. O λόγο ότι ήταν ο άλλος πόλος της σειράς, σε αντιδιαστολή με τη Momoka, τον κάνει εξίσου υπέρχο, εξίσου Fabulous Max!!! Και αυτή η φωνή του seiyuu ρε παιδί μου, σε συνδυασμό με το ροζ μαλλάκι, ήταν απλά PERFECTO!
Ας μη ξεχνάμε πως ήταν και στην ίδια διαπλεκόμενη ομάδα με το ατύχημα. Εδώ τώρα. Έχουμε να κάνουμε με την μεριά των ανθρώπων που αποκαλούν το περιβάλλον τους Frozen World, και έχουν στο στόχαστρο τους κυρίως την κακιά πλευρά του κόσμου, που ποτέ δε λείπει. Ωστόσο εδώ είναι που λαμβάνει μέρος η ανθρωπιά, η πραγματική αγάπη, η ανιδιοτέλεια, η Momoka. Για να γίνει κατανοητό πόσο πολύ μοιάζουν με αντίθετο τρόπο αυτή η χαρακτήρες, θα πω αυτό. Λέτε κάποιοι πόσο ανιαρός είναι ο Sanetoshi, διότι ξύπνησε ένα πρωί και είπε "Μισώ τον κόσμο". Το ίδιο ακριβώς πράγμα μπορούμε να πούμε και για τη Momoka. Ξύπνησε ένα πρωί και ήθελε να είναι πραγματικά καλή με τους συνανθρώπους της. Πολλές φορές βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος. Τι είμαστε εμείς για να τους κρίνουμε έτσι αυτούς τους χαρακτήρες; Η ουσία δεν είναι εκεί. Δείτε τη νοοτροπία τους και που τους ώθησε αυτή, σε τι πράξεις να προβούν. Μιλάμε για μια αδιάκοπη μάχη ανάμεσα στα όρια της πραγματικής ευτυχίας και πραγματικής δυστυχίας. Η τελειότερη αντίθεση και η πιο ολοκληρωμένη, όπου και βασίζεται και ολόκληρη η ιστορία μας.

Μας δείχνει χαρακτήρες τέλειους όπως η Ringo, η οποία έχει καταπατήσει τον ίδιο της τον εαυτό, έχει φθείρει την ίδια της τη ψυχή για να κρατήσει με την αγάπη της αυτό που η ίδια θεωρεί σημαντικότερο για αυτήν, την οικογένεια και από την άλλη μας δείχνει χαρακτήρες όπως η Yuri, που η ίδια η οικογένειά της στάθηκε αφορμή για τη δυστυχία της ως παιδί και το χάσιμο της εμπιστοσύνης στους ανθρώπους.

Για το δίδυμο Shoma και Kanba, δε θα πω τίποτα. Απλά άναυδος από το τι μπόρεσαν δύο παιδιά της ίδιας ηλικίας να χτίσουν. Σκέφτομαι τα βάρη που επωμίστηκαν, τη πέρασαν, τι holy punishment και holy retribution δέχθηκαν σωματικά και ψυχικά, μόνο και μόνο για να κρατήσουν στη θέση του αυτό που τους είναι αγαπητό, αυτό για το οποίο έχουν πραγματική ευθύνη.

Από τους καλύτερους συμβολισμούς της σειράς για μένα ήταν το " Let's share the fruit of fate". Εγώ την πρόταση και την ενέργεια αυτήν την εξέλαβα σαν μια πράξη, με την οποία ένας άνθρωπος γίνεται κάτι σαν "κηδεμών" για έναν άλλον συνάνθρωπό του, καταλήγοντας να περιπλέκονται τα πράγματα γύρω από τη μοίρα τους και να γίνονται ένα, μια οικογένεια.

Όμορφη ιστοριούλα ήταν και αυτή της Masako και των δύο αδερφών. Στην αρχή μπορεί λίγο να μπέρδεψε, αλλά στη συνέχεια έδεσε με την υπόλοιπη ιστορία και στο τέλος μου άφησε μια πολύ ωραία γεύση.

Το επεισόδιο 24 νομίζω πάντως πως ήταν το πιο όμορφο, το πιο τέλειο, ανεπανάληπτο και ανυπέρβλητο όλων. Έδωσε κάτι το τέλειο στην ιστορία, είχε μέσα Sanetoshi και μια ώριμη σκοπιά για το θέμα που απλά δεν έχω λόγια. Ειδικά τι δίδυμο στα κλουβιά ήταν όλα τα yen.

Εν ολίγοις(οh ze irony ) η σειρά με συγκίνησε πολλές φορές και χαράχτηκε μέσα στη καρδιά μου.

Τέλος επιτέλους, οι πιγκουίνοι ήταν ένα από τα ατού της σειράς. Comic relief στοιχείο που καθόλου δεν πρέπει να υποτιμάμε και από τις καλύτερες εικόνες evah! Ήταν το σήμα κατατεθέν της σειράς και από τα καλύτερα σύμβολα/απεικονίσεις των χαρακτήρων.

Η σειρά παίρνει δίκαια το 10 με πολλά αστεράκια και αγάπη

Και κάτι ακόμα, μέσα στα σύμβολα και την τέλεια μουσική που είχε σε όλα τα επίπεδα, όπως και στο opening & ending, πήρε το αυτί μου νομίζω στο 6 ή 7 επεισόδιο ένα παλιό ιαπωνικό enka τραγουδάκι, ελαφρώς διασκευασμένο. Πρέπει να αρχίζω να ανησυχώ, ναι το κάνω

あなた(Anata [You]) - 小坂明子(Kosaka Akiko)

[YOUTUBE]http://www.youtube.com/watch?v=RTjVBWQ3Pc0[/YOUTUBE]

[Harukaze]

Μόλις κατάφερα κι εγώ να τελειώσω αυτό το περιβόητο mawaru pd...
Δηλώνω ότι μου πήρε χρόνο για να επεξεργαστώ όλους αυτούς τους συμβολισμούς και τα κρυμμένα νοήματα που παρουσιάζονται, αλλά άξιζε.
Αλλά βέβαια ήθελα κάψω τελείως τον εγκέφαλο μου οπότε κάθισα και το έψαξα παραπάνω και βρήκα και στοιχεία για τα σύμβολα που συνδέονται με τον [FONT="]Miyazawa Kenji.

Ως ποιητής και αστρολόγος έγραψε ένα ποίημα (the twin stars) που αναφερόταν σε 2 δίδυμα αστερια που έπαιζαν την φλογέρα τους όλη νύχτα μέχρι το πρωί. κάποια στιγμή ήρθαν αντιμέτωπα με 2 αστερισμούς που μαλώναν (o ένας ήταν ο σκορπιός αν δεν κάνω λάθος)) και προσπαθούσαν να τους χωρίσουν και να ξαναφτιάξουν το σύμπαν. νομίζω η ιστορία δεν τελείωσε ποτέ από τον συγγραφέα...
παρακάτω τονίζω μερικά στοιχεία που δείχνουν πόση επιρροή άσκησε το ποίημα στην ιστορία του mawaru pd.

[/FONT]

Spoiler:

1. Οι Hikari και Hibari (double H) είναι ένα ντουέτο που χρησιμοποιεί το μοτίβο των αστεριών, πράγμα το οποίο θυμίζει πολύ τα 2 αστέρια της ιστορίας
2. Οι Kamba και Shouma είναι δίδυμα που φέρουν την ψυχή του σκορπιού, όπως ο αστερισμός.
3. Στο ποίημα οι αστερισμοί που κάνουν κακές πράξεις πέφτουν στην θάλασσα και γίνονται αστερίες, πράγμα που εξηγεί το μοτίβο της θάλασσας με το ενυδρίο και μέσα στη φαντασία της Ringo.

Spoiler:

4. Στο ποίημα τα 2 αστεράκια προσπαθούν να σώσουν την ζωή του αστερισμού σκορπιού ρουφόντας το δηλητήριο από της πληγές του, όπως η Himari σώζει τον Kamba τραβόντας έξω την καρδιά του[FONT="](“The rotten red heart of a scorpion”).[/FONT]
5. τα αστεράκια μεταφέρουν τον αστερισμό σκορπιό μεσα από μια αστρική έρημο με σκοπό να τον πάνω πίσω στα ουράνια αλλά πεθαίνουν κατα την διαδικασία, όπως ακριβώς τα αδέρφια πεθάναν στο anime για να αλλάξει η μοίρα των υπολοίπων.

Όσο για τα τους συμβολισμούς:

Spoiler:

Τα μήλα: τα μήλα ήταν η ιδέα του Μ.Κ. για το σύμπαν. Κι αυτό γιατί το σύμπαν που συμπεριλαμβάνει τον γαλαξία μας είναι στρογγυλό σαν ένα μήλο. όταν λοιπον κρατάς το μήλο στα χέρια σου είναι σαν να κρατάς όλο το σύμπαν στην παλάμη σου.
Σύμφωνα με τον συγγραφέα τα κουκούτσια από το μήλο παραλληλίζονται με τους κόσμους που ζούμε από μέρα σε μέρα. Το μήλο αντανακλά την απεραντοσύνη του σύμπαντος έξω από τον κόσμο μας. όπως ακριβώς υπάρχει ένας κόσμος έξω από την φλούδα του μήλου, το σύμπαν δεν τελειώνει στην δική του άκρη αλλά έξω από το δικό μας σύμπαν υπάρχει κάτι μεγαλύτερο που το περικυκλώνει το οποίο δεν περιορίζεται στους κανόνες των 3 διαστάσεων που ξέρουμε εμείς.

Spoiler:

Η φωτιά του σκορπιού: γίνεται αναφορά στο [FONT="]Night of the Galactic Railroad και υπάρχει η παρακάτω μινι-ιστορία -->
Ήταν ένας σκορπιός που ζούσε σε ένα χωράφι. Έτρωγε πολλά άλλα πλάσματα για να ζήσει αλλά όταν μια νυφίτσα (ή αλεπού) προσπάθησε να τον φάει αυτός έτρεξε να σωθεί και μέσα στην απόγνωση του έπεσε σε ένα πηγάδι. Καθώς πνιγόταν σκέφτηκε ότι η ζωή του θα τελειώσει τόσο απλά και χωρίς κανένα νόημα. αν τον είχε φάει η νυφίτσα, όπως αυτός είχε φάει τα άλλα πλάσματα, τότε αυτή θα ζούσε για λίγο ακόμα και η ζωή του θα ήταν μέρος του κύκλου της ζωής. Τότε προσευχήθηκε στον Θεό να χρησιμοποιηθεί το σώμα του για το καλό των άλλων. Ξαφνικά κατάλαβε ότι το κορμί του έκαιγε και έλαμπε, και αυτό το φως ακόμα λάμπει στους ουρανούς, φωτίζοντας τον δρόμο για τους άλλους.
[/FONT]

Ουφ... Αυτά έβγαλα εγω... βοηθειά μας...

[victwria]

Ωραία σειρά με ανατρεπτική πλοκή σε κάθε επεισόδιο. Μου άρεσε πάρα πολύ , αλλά μου άφησε κάποια παράπονα:

Spoiler:

1ον δεν περίμενα στο τέλος να πεθάνει ο Shouma για την Ringo. Ακόμα και η εξομολόγησή του κάθε άλλο παρά με συγκίνησε! Θα ήθελα να έχει αναπτυχθεί περισσότερο μέσα στη σειρά η σχέση αυτών των δύο, ώστε να είναι και πιο φυσική η θυσία του Shouma. Μου φάνηκε λες και ο δημιουργός έψαχνε δικαιολογία για να θυσιάσει αυτόν, από τη στιγμή που αποφάσισε να θυσιάσει και τον Kamba.
2oν δεν μου άρεσε που χρησιμοποίησε το μαγικό στοιχείο. Από τη στιγμή που ήθελε να δώσει βάθος στη σειρά με ξένισε που χρησιμοποίησε κάτι τόσο εκτός πραγματικότητας.
Δεν μπορώ δηλαδή να πιστέψω ότι όταν ζούσε η Momoka έκανε μαγικά ξόρκια για να σώζει τους γύρω της (που προφανώς και δεν έκανε) κι από την άλλη δεν μπορώ να καταλάβω 100% τον συμβολισμό όλων αυτών (ημερολόγιο, καπέλα, λαγουδάκια, Sanetoshi/κατάρα, "cursed children"...) Και επίσης δεν μπορώ ακόμα να καταλάβω πώς πέθαιναν και αναστένονταν οι χαρακτήρες (Himari, Mario, Masako)!
3ον Οι πιγκουίνοι τι ρόλο βαρούσαν; ώρες ώρες καταντούσαν εκνευριστικοί! πάνω που πήγαινες να μπεις στο νόημα έβλεπες τον πιγκουίνο να διαβάζει τσοντοπεριοδικό.:blurah5

Πέρα όμως των παραπάνω η σειρά ήταν masterpiece. Μου άρεσε πάρα πολύ ο τρόπος προσέγγισης των μηνυμάτων που ήθελε να περάσει.

Τέλος, ανάμεσα στα ποστ του τοπικ αυτού διάβασα κάτι για

Spoiler:

"αληθινούς τρομοκράτες". Είχε γίνει κάποια τρομοκρατική ενέργεια στην Ιαπωνία που σχετίζεται με το ανιμε;

[Harukaze]

Ωραία σειρά με ανατρεπτική πλοκή σε κάθε επεισόδιο. Μου άρεσε πάρα πολύ , αλλά μου άφησε κάποια παράπονα:

Spoiler:

1ον δεν περίμενα στο τέλος να πεθάνει ο Shouma για την Ringo. Ακόμα και η εξομολόγησή του κάθε άλλο παρά με συγκίνησε! Θα ήθελα να έχει αναπτυχθεί περισσότερο μέσα στη σειρά η σχέση αυτών των δύο, ώστε να είναι και πιο φυσική η θυσία του Shouma. Μου φάνηκε λες και ο δημιουργός έψαχνε δικαιολογία για να θυσιάσει αυτόν, από τη στιγμή που αποφάσισε να θυσιάσει και τον Kamba.
2oν δεν μου άρεσε που χρησιμοποίησε το μαγικό στοιχείο. Από τη στιγμή που ήθελε να δώσει βάθος στη σειρά με ξένισε που χρησιμοποίησε κάτι τόσο εκτός πραγματικότητας.
Δεν μπορώ δηλαδή να πιστέψω ότι όταν ζούσε η Momoka έκανε μαγικά ξόρκια για να σώζει τους γύρω της (που προφανώς και δεν έκανε) κι από την άλλη δεν μπορώ να καταλάβω 100% τον συμβολισμό όλων αυτών (ημερολόγιο, καπέλα, λαγουδάκια, Sanetoshi/κατάρα, "cursed children"...) Και επίσης δεν μπορώ ακόμα να καταλάβω πώς πέθαιναν και αναστένονταν οι χαρακτήρες (Himari, Mario, Masako)!
3ον Οι πιγκουίνοι τι ρόλο βαρούσαν; ώρες ώρες καταντούσαν εκνευριστικοί! πάνω που πήγαινες να μπεις στο νόημα έβλεπες τον πιγκουίνο να διαβάζει τσοντοπεριοδικό.:blurah5

Για να απαντήσω στα παράπονα σου μερικά είχαν πολύ απλές εξηγήσεις:

Spoiler:

1. ο Shouma δεν πέθανε αποκλειστικά για την Ringo, απλά την τιμωρία που θα λάμβανε επειδή χρησιμοποίησε την φραση -κλειδί την πήρε αυτός αφού έτσι κι αλλιώς θα θυσιαζόταν.
τόσο αυτός όσο και ο Kanba θυσιάστικαν για να αλλάξει η μοίρα και για την αγάπη. αν παρατηρήσεις στο τέλος το λένε κιόλας ότι όσοι λαβάνουν το μήλο είναι οι εκλεχτοί για να θυσιαστούν για την αγάπη. επίσης η αγάπη του μπορεί να μην ήταν ακόμα ερωτική αλλά την αγαπούσε ως άνθρωπο, εξάλλου είχαν περάσει πολλά (εδω κοντεψε να πεθανει απο το αυτοκινητο για να την σωσει).
2. το μαγικό στοιχείο της Momoka ήταν συμβολισμός για την αγάπη. ήθελε να δείξει ότι για όλα τα παιδιά που υποφέρουν (και γενικά τους ανθρώπους) το μόνο που χρειάζεται είναι αγάπη και αποδοχή, να τους δείξεις ότι τους χρειάζεσαι. Αντίθετα ο Sanetoshi ήταν το μίσος. μισούσε τον κόσμο και πίστευε ότι όλα τα κακά θα λήξουν με την καταστροφή του, γι'αυτό αναφερόταν και στον εαυτό του σαν κατάρα.
όταν πήγαν όμως να καταστρέψουν ο ένας τον άλλο, χωρίστικαν σε 2 μισά αντίστοιχα ο ένας από τον αλλο πριν τα καταφέρουν. η momoka σε 2 καπέλα και ο Sanetoshi σε 2 μαύρα κουνέλια. επαψαν να είναι άνθρωποι παρά έγιναν οντότητες που επιρέαζαν τις καταστάσεις σαν το καλο και το κακό μέσα μας.
Όσο για τους χαρακτήρες που αναστένονταν, απλά άλλαζαν οι μοίρες του μεμονομένα ώστε να συνεχιστεί το story. μην ψάχνεις εξίγηση στο πως. ολα συμβολικά είναι.
3. οι πιγκουίνοι ήταν τα ελαφρυντικά της κατάστασης. για να μην γίνει πολύ βαρύ το story και να διατηρηθεί το κάπως παιδικό και ανέμελο κλίμα στο οποίο εξελήσεται η ιστορία. παράλληλα ο καθένας αμτιπροσωπεύει τον χαρακτήρα και την σοβαρότητα των ηρώων.

ελπίζω να βοήθησα...

[Warchief]

Οι παρατηρήσεις της Harukaze είναι σωστές γενικά, αλλά

Spoiler:

εγώ δε θα έλεγα ότι ο Sanetoshi ήταν το μίσος.

Ο Sanetoshi δεν έβρισκε νόημα στη ζωή επειδή θεωρούσε τους δεσμούς ψεύτικους. Προσπάθησε να εκμεταλλευτεί τον εγωισμό των ανθρώπων για να πετύχει τα σχέδια του, αλλά είχε ήδη χάσει από τον Kanba, που μοιράστηκε το μήλο του (και δημιούργησε έναν αληθινό δεσμό) με τον Shouma.

To δίπολο ήταν περισσότερο αλτρουισμός και εγωισμός.

Κάτι ενδιαφέρον: ο Ikuhara είχε δηλώσει ότι στο τελευταίο επεισόδιο συναντώνται δύο φιλοσοφίες. Μία της σειράς, και μία η δικιά του.

Για την πραγματική τρομοκρατική επίθεση εδώ.

Επίσης, ένα παράδειγμα για τη σωστή αντιμετώπιση της σειράς.
Σε ένα από τα πρώτα επεισόδια, είχα εκφράσει στο παρόν νήμα την απορία μου για τα προχωρημένα lockpicking skills του Kanba. Η σειρά δεν ενδιαφέρεται καθόλου γι'αυτό. Το θέμα είναι ότι ο Kanba είναι πρόθυμος να σπάσει τους κανόνες για να πάρει αυτό που θέλει.

Edited by Warchief, 21 March 2012 - 20:00.

[victwria]

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις παιδιά!
Όσον αφορά στον Sanetoshi συμφωνώ μαζί σου warchief.
Επίσης: ανατρίχιασα με το λινκ! :Ρ ήταν όντως 16 χρόνια πριν την προβολή του άνιμε!

[Harukaze]

Πάω πάσσο Warchief γιατί μ'αρέσει πολύ και η δική σου εξήγηση!

[Slayer_13]

Το είδα και εγώ λοιπόν μετά από παρότρυνση του Warchief(είδα και τα ποστ σου, έσκισες!).

Όλα ήταν υπέροχα, το μόνο που δεν μου άρεσε ήταν κάποιες χαζές σκηνές,

Spoiler:

ειδικά εκεί που έρχεται η άλλη στο επεισόδιο 19 και λέει στην Himari ότι δεν είναι πραγματική οικογένεια και ο άλλος ο φλώρος ο Shoma τρώει σαβούρα. Γενικά αυτήν την σκηνή δεν την χειρίστηκαν σωστά.

Το τέλος πολύ καλό και αυτό, τελείωσε έτσι όπως θα έπρεπε.

Αυτά! Good watch αν και πιστεύω καλύτερο το Steins Gate για anime του 2011

[Dante80]

W00t, rewatch finished...

Αγαπημένο αγροτεμάχιο τελικά, μερικές σημειώσεις από μένα.

1. Μπορεί η πλοκή να σας είναι λίγο ως πολύ γνωστή, αλλά το άνιμε αξίζει rewatch 100%. Ειδικά αν το είχατε δει ongoing.

2. Την δεύτερη φορά που θα το δείτε, δώστε βάση στο visualization τόσο του hedgehog dilemma όσο και της μεταφοράς του εγωτισμού του Aum Shinrikyo στο child broiler και τον Sanetoshi. Για μένα αυτά ήταν τα δυνατότερα στοιχεία της σειράς, μαζί βέβαια με την προσπάθεια της Ringo να καταλάβει τον εαυτό της.

3. Αν και ο βασικός άξονας της σειράς βασίζεται στο δίπολο των ηθικών δογμάτων του αλτρουισμού ενάντια στον ηθικό εγωισμό, και οι δύο παρατάξεις αποτελούν απλά τις δύο όψεις του Consequentialism. Αν και η σειρά δίνει σαφή απάντηση περί προτίμησης στο συγκεκριμένο δίπολο (μια απάντηση απόλυτα συμβατή δε με την καθεστηκυία αντίληψη της ατομικότητας στην Ιαπωνία), ο τρόπος με τον οποίο δείχνει πως συνδέονται συμβολικά οι δύο θέσεις είναι αρκούντως όμορφος. Δώστε βάση στο κλασσικό σε κάθε eps σχεδόν κλιπάκι...όπως και στις διαφορές των δύο "αδερφών" όσον αφορά την αντιμετώπιση του προβλήματος της himari, ακόμα και στο πρώτο eps ; )

Ψυχαγωγήθηκα ενδελεχώς, συστήνεται σε φίλους του είδους ανεπιφύλακτα...^^

[Vagelio]

Sequel με αρκούδια μέσα;
http://penguinbear.com/

[GhostPrince]

HONTO KA?? τι τέλεια νέα μας φέρνεις XD

To πότε το ξέρουμε? (αν και μάλλον πολλά ζητάω,)

[Warchief]

geatrhryjssadfg

[specialistas4]

Sequel με αρκούδια μέσα;
http://penguinbear.com/

Ουάου,καλά ξεκίνησε η μέρα!

[Vagelio]

To πότε το ξέρουμε? (αν και μάλλον πολλά ζητάω,)

Aκόμα σε teasing φάση βρισκόμαστε, μόνο υποθέσεις για τώρα.

Ποντάρω τρεις πιγκουίνους στο ότι θα έχει ολοκαίνουργιο cast να ψάχνει κανένα penguimdrum ή τίποτα ακόμα πιο μεγάλο αν υπάρχει (δεν μπορώ να ξέρω τι έχει στο μυαλό του ο ikuhara). Το τέλος του πρώτου ήταν αρκετά πλήρες, αν και η αλήθεια είναι ότι θα ήθελα να ξαναδώ τον Sanetoshi <3.
Επίσης παρακαλώ κάποιος να φέρει ηρεμηστικά στον Warchief μην μας πάθει τίποτα από την χαρά του.