Σόρρυ, αλλά αυτά που αναφέρονται εδώ τα κάνει και το animation
Θα σου φέρω κι ένα παράδειγμα απ τον κόσμο της μουσικής. Σκέψου μια μελωδία που σε συγκίνησε κάποια στιγμή. Πώς ένιωσες; Π.χ. σα να σου τρυπάνε την καρδιά; (συγγνώμη για την υπερβολή) Ασχετο αν δεν κάθισες να αναλύσεις μετά γιατί ένιωσες έτσι. Η τεχνη τη δουλειά της την έκανε. Σου μίλησε κατευθείαν στον πυρήνα, χωρίς φαμφάρες bara και πολυλογίες, χωρις υποθέσεις και ψεύτικους ισχυρισμούς. Μπάμ και κάτω δηλαδή. (χρησιμοποίησα τη μουσική που κατα την γνώμη μου είναι η ανώτερη μορφή καλλιτεχνικής έκφρασης.)
και τα παραδείγματα άπειρα, απο τις παιδικές σειρές μέχρι και πιο ενήλικα πράγματα. Ακόμη και αν δεν ύσχιαν αυτά και πάλι, δεν βρίσκω σε τι μπορεί να μειώνει η έμμεση συγκίνηση και προβληματισμός.
Για το κομμάτι στο μπολντ, απλά να ξαναποστάρω ένα κομμάτι παλιότερου ποστ
Άσε που το επιχήρημα περί ποιότητας είναι άκυρο, καθότι με άλλα κριτήρια καθορίζεται η ποιότητα στο θέατρο, με άλλα στη μουσική, άλα για το animation, Κτλ. Οπότε δεν μπορείς να τα συγκρίνεις, είναι διαφορετικά, είναι σαν να υγκρίνεις τα ΤΕΙ Πάτρας με το νέο δίσκο των Nightwish, δεν στέκει απ' την αρχή.
Επίσης
Μωρέ αμφίβαλλε όσο θέλεις, αλλά θέλω να σου πω ότι το animation ειδικά στηριζόταν αποκλειστικά στη βιομηχανία μέχρι πρόσφατα γιατί ήταν πολύ δύσκολο να παράγεις τέτοιο πράγμα στο σπίτι σου. Φυσικά έχουν ήδη αρχίσει να παίρνουν τα πανω τους οι ανεξάρτητες δημιουργίες.
Και τι πάει να πεί αυτό? Ακόμη και αποκλειστικά βοιομηχανία να ήταν πάλι το ίδιο μου κάνει. Και η βοιομηχανία του κινηματογράφου έβγαλε απίστευτα πράγματα τα ποία δεν θα μπορούσαν να στηθούν απο ένα και μόνο άτομο. Τουλάχιστον για εμένα σημασία έχει το αποτέλεσμα, όχι ο δημιουργός ο ίδιος. Σόρρυ αλλά αδυνατό να καταλάβω που είναι το επιχήρημα εδώ.
Ούτε άθελα μου δεν το λέω αυτό, αλλά αν θες απάντηση στο επιχείρημά που συμπέρανες απ την πρότασή μου, πρέπει να σκεφτείς την τάση που έχει ο άνθρωπος απ τη φύση του να παραμυθιάζεται. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο παραμύθι απ το animation. Είναι ζωγραφιές! Πως να το θέσω πιο απλά! Δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα! Και αυτό μπερδεύει τον άνθρωπο! Εκεί χάνει τον animation.
Όλη η τέχνη απο ένα σημείο και μετά τότε απλά αποτελεί παραμυθιάσματα. Κάτι τέτοιο λές. Το ζήτημα είναι ότι η τέχνη δεν σημαίνει κάτ' ανάγκη και πραγματικότητα. Κανένα είδος δεν το κατάφερε αυτό. Πάρε παράδειγμα τη μουσική: δεν αναπαριστά με κανένα τρόπο τη λεγόμενη πραγματικότητα, αντίθετα ο συνθέτης δημιουργεί κάτι το οποίο δεν μπορείς να το ακούσεις στη φύση, οπότε και είναι πραγματικά ψεύτικο και στο δίνει εσένα. Παρόλα αυτά μπορεί να σε συγκινήσει και να σε προβληματίσει. Να λοιπόν που και η μουσική ως τέχνη υπερσπήζεται τα είδη που εσύ εδώ βλέπεις ως κατώτερα.
πφ, άντε, σας αφήνω και εγώ ήσυχους
υ.γ. σε φιλικό τόνο μιλάω πάντα ε