1118 replies to this topic

[laraska]

ηταν ολιγον τι συκια λενε οι φημες ,οχι μισογυνης αλλα μερικοι τις θεωρουν συκοφαντιες ΄

Spoiler:

η πλοκη αρχικα ηταν καλη , αλλα με τετοιες δυαντοτητες θα ηταν καλυτερα αν την ειχε εξελιξει πιο πολυ την ιστορια .

[MisaYoshiko]

αυτες τις μερες διαβαζω το Νησι της Hislop. (ακα Σπιναλογκα). Aποικια λεπρων σε ενα απομωνομενο νησακι της κρητης, απιστευτες περιγραφες, εκπληκτικο βιβλιο. αξιζει να το ψαξετε.

[Yoruichi]

Εγω εκανα ενα διαλειμμα απο τον Pratchett και διαβασα ενα ιστορικο μυθιστορημα το The Egyptian: a novel του Mika Waltari (στα ελληνικα "Σινουχε ο Αιγυπτιος"). Το συγκεκριμενο ειδος λογοτεχνιας δεν με πολυενδιαφερει και γενικα το σνομπαρω αλλα αυτο το βιβλιο μου αρεσε, ισως επειδη ειχε να κανει με την αρχαια Αιγυπτο. Η ιστορια που εχει τροποποιηθει απο τον συγγραφεα, ειναι η ιστορια του Σινουχε και εχει βρεθει γραμμενη αποσπασματικα σε διαφορα οστρακα και παπυρους.

[Night Wizard Seal]

ηταν ολιγον τι συκια λενε οι φημες ,οχι μισογυνης αλλα μερικοι τις θεωρουν συκοφαντιες ΄

Spoiler:

η πλοκη αρχικα ηταν καλη , αλλα με τετοιες δυαντοτητες θα ηταν καλυτερα αν την ειχε εξελιξει πιο πολυ την ιστορια .

I know i know. Αν περάσεις από το βικιπέδια θα δείς. Λέει πολλά για την ζωή του. Νομίζω το είχε παραδεχθεί. Τέ'σπα δεν μας ενδιαφέρει αυτό. Απλά είπα ότι σε λίγα σημεία του βιβλίου βγάζει κάτι μισογύνικες ατάκες, αλλά το αποτέλεσμα ήταν καλό.
Παν μέτρον άριστον. Γιατί να το τραβούσε;

Το τέλος ήταν τέλειο(και το κατάλαβα ότι θα τελείωνε έτσι).

Δεν νομίζω ότι θα μπορούσε να τραβηχτεί πολύ. Μιλάμε και για μια συγκεκριμένη εποχή. Μην καταντούσε σαν την ταινία, που είναι ότι πιο χάλια έχω δεί τα 2 τελευταία χρόνια.

[laraska]

παντως το βιβλιο μου εκανε κατι σαν κατηγορω προς τον εαυτο του ΄

[Eleni~WaIKinG oN AiR~]

Το Dorian Gray σαν βιβλίο ήταν απίστευτο αλλά πιστεύω ότι του Oscar Wilde τα διηγήματα για παιδιά είναι οτι καλύτερο έχει κάνει όπως το The Happy Prince and other stories που είναι απλά απίστευτο βιβλίο.Επίσης το the importance of being earnest είναι πολύ ωραίο βιβλίο του.

[Hitorinai Kokoro]

1. Wilbur Smith - όλα τα βιβλία με τους Courtney. Είναι αυτοτελείς συνέχειες, αλλά είναι πραγματικά υπέροχα. Ας είναι καλά ο μπαμπάς μου, που διαβάζουμε τα ίδια. Από τα αγαπημένα μου είναι το Blue Horizon, και από τα προηγούμενα το Birds of Prey. Δεν έχουν φαντασίες ή τέτοια πράγματα μέσα, αλλά είναι με πειρατές, με μάχες ανάμεσα στους λευκούς και τις φυλές τις Αφρικής, τέτοια πράγματα. Προβλήματα με τις τροπικές αρρώστιες, και πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα αφού ο γιος του ίδιου του καπετάνιου των πειρατών ήταν αυτός που δημιουργούσε τα προβλήματα.

2. Since I'm a history freak, και επειδή και το θέμα ήταν πολύ ενδιαφέρον,τα βιβλία του Bernard Cornwell, οι τριλογίες για: πρώτον, τον Τόμας του Χούκτον και το Holy Grail. Harlequin, Vagabond και Heretic. Δεύτερον, η τριλογία του Αρθούρου, που όμως δεν είναι βασιλιάς, τα The Winter King, Enemy of God και Excalibur: a novel of Arhtur. Ο Cornwell γράφει ιστορικά, και λίγα πράγματα είναι επινόησή του, τα οποία και ξεκαθαρίζει στους επιλόγους του. Mε τον πατέρα μου μαλώσαμε σε κάποια φάση γιατί κρατούσα τα βιβλία στο δωμάτιό μου και δεν μπορούσε να τα βρεί! Τα 'χω διαβάσει αμέτρητες φορές και κάθε φορά που βγαίνει καινούριο έργο του ανυπομονώ να το πάρω στα χέρια μου!

3. Φωτιά κι Ατσάλι, ή IRONFIRE του David Ball. Ήθελα να το διαβάσω ΧΡΟΝΙΑ και μου δόθηκε η ευκαιρία όταν μου το έκανε δώρο η κολλητή μου. Θαυμάσιο βιβλίο, ΤΕΡΑΣΤΙΟ όμως. 927 σελίδες η έκδοση του Ψυχογιού. Και φυσικά η ιστορία του απίστευτη. Ξενύχτισα πολλά βράδια γιατί δεν καταλάβαινα πώς περνάει η ώρα και ήθελα να διαβάσω έστω και λίγο παραπάνω. Η ιστορία δυο αδελφιών που χωρίζονται, του Νίκο και της Μαρίας, πάνω στην ταραγμένη περίοδο που η Μάλτα ήταν έρμαιο ανάμεσα στους βασιλιάδες της Ευρώπης και το σουλτάνο των Οθωμανών.

4. Όπως όλοι, η Τριλογία του Κόσμου του Πούλμαν. Πριν κι απ'το Χάρι Πότερ, πριν κι απ' το Σιλμαρίλιο και τον Άρχοντα, η μεγάλη μου αγάπη ήταν αυτά τα τρία. Τώρα διαβάζω και τη Σάλι Λόκχαρτ του ίδιου, που όμως σε σχέση με την τριλογία του κόσμου δεν μου φαίνεται και τόσο καλό. ίσως επειδή το θέμα είναι τελείως διαφορετικό. Σαφέστατα είναι συναρπατικό πάντως.

5. Ο Τσάρλι Μπόουν και οι απόγονοι του Κόκκινου Βασιλια. Μ'αυτά τα βιβλία πέρασα όλη μου την εφηβεία. Τα διάβασα όλα, και αν θυμάμαι καλά περιμένουμε και πέμπτο. Δεν είναι μεγάλα, αλλά από φαντασία είναι πολύ καλύτερα από κάτι Εραγκον, κάτι Νάρνιες και δε συμμαζεύεται. Μου φαίνονται πιο αληθοφανή. Και για να είμαι ειλικρινής, μπορεί το HP που έχει σχέση με μαγείες και τέτοια να είναι καλό, αλλά και ο Τσάρλι όταν τον διάβαζα με κρατούσε περισσότερο αγκιστρωμένη απ'ότι ο Πότερ. Youngsters around give it a try.

6. Ο Αρτέμης Φάουλ και η Λάουρα Λεάντερ. [ναι διαβάζω πολύ Ψυχογιό. so what.] Books that I loved and keep waiting for their continuation, ό,τι καινούρια συνέχεια βγαίνει τη διαβάζω. Όταν είχα πρωτοδιαβάσει τον Αρτέμη ο Χάρι Πότερ δεν ήταν γνωστός ακόμα, και σαν παιδάκι [πέμπτη δημοτικού Orz] μου άρεσε πάρα πολύ, παρ'όλο που ήταν σχετικά βίαιο για να δοθεί σε τόσο μικρό παιδί. Τη Λάουρα τη διάβασα στο γυμνάσιο, όπου και ξανάπιασα τον Αρτέμη, όμως επειδή ήμουν χαριποτεροβαρεμένη [όπως όλα τα παιδιά τότε] δεν τα εκτίμησα όσο έπρεπε. Μόλις όμως τα ξαναδιάβασα στο λύκειο. κατάλαβα την αξία τους. Προσωπικά μ'αρέσουν και τα δυο ΠΟΛΥ περισσότερο από τον HP.

7. Άπαντα Σεφέρη, Καβάφη και Edgar Allan Poe, το πιο μεγάλο βιβλίο που μου έχουν κάνει δώρο [ο Πόε]. The Complete and Illustrted Works of Edgar Allan Poe συγκεκριμένα, όπου όπως όλοι το αγαπημένο μου ήταν το Κοράκι.

8. Μπορίς Βιαν, ο Αφρός των Ημερών. Τρελό, γεμάτο φαντσία, μικρό, αλλά με νόημα. 'Το νούφαρο που φύτρωσε στον πνέυμονα της Χλόης' ήταν η φράση που με έκανε να θέλω ν το διαβάσω, φράση που τη διάβασα σ'ένα άλλο βιβλίο, μιας ελληνίδας συγγραφέως.

9. Τerry Pratchett, όλα τα βιβλία που έχουν να κάνουν με τον Κόσμο του Δίσκου. Έχω πιο πρόσφατα μόνο τις Στρίγγλες, τις Πυραμίδες και το Χιλιάδες Νάνοι κι ένα Τηγάνι, όμως νομίζω ότι οι Στρίγγλες ήταν το πιο πετυχημένο απ'όλα. Αν θέλετε ΠΟΛΥ καλή ΤΡΕΛΗ φαντασία, διαβάστε το. Τώρα διαβάζω και το Hogfather στ'αγγλικά. Να δούμε πώς θα πάει.

Λοιπόν διάβασα όλο το θρεντ, νομίζω, και δεν είδα πουθενά ούτε μια αναφορά στους αγαπημένους μου συγγραφείς. Wilbur Smith και Ναγκίμπ Μαχφούζ. Ο Wilbur Smith γράφει υπέροχα για πολλά πράγματα, και σχεδόν όλα τα αγαπημένα μου βιβλία είναι δικά του.

κι επειδή του Μαχφούζ τα βιβλία ειδικά είναι ...δύσκολα μεν, αλλά με νόημα και συναρπαστικά δε, προτείνω ανεπιφύλακτα το Έπος των Χαραφίς. Είναι μεγάλο και δύσκολο βιβλίο, με ιδιοτροπίες και πολλές πληροφορίες για τον τρόπο σκέψης και βλέψεις κάποιων πραγμάτων, αλλά το διάβασα πρώτη φορά όταν ήμουν 6η δημοτικού. Κι αν τότε μου έκανε τόσο μεγάλη εντύπωση, πιστεύω είναι κάτι που πρέπει να διαβαστεί από όλους.

Και κάτι ακόμα. Ιστορικό-κοινωνικό θα το έλεγα, δυο βιβλία του Ζιλμπέρ Σινουέ, που τα διάβασα από recommendation της μαμάς μου. Η Αιγυπτία και 'Η Κόρη του Νείλου', νομίζω τα έγραψα με τη σωστή σειρά. Η ιστορία ξεκινάει στο πρώτο βιβλίο και τελειώνει στο δεύτερο. As title suggests, πρωταγωνίστρια είναι μια κοπέλα από την Αίγυπτο. Χρονολογικά τοποθετείται γύρω στο 1821, αφού ένας από τους φίλους της γίνεται καππουδάν πασάς και πολεμάει στην Επανάσταση... Όμως το βιβλίο δεν έχει καμια σχέση με την επανάσταση εδώ, αλλά με τη ζωή των ανθρώπων στην Αίγυπτο τότε, που είχε κατακλυστεί από ευρωπαίους και πίστευαν ότι θα τους κατακτήσουν οι Γάλλοι.

I fail so haaaard. I'm a member all these years και δεν είχα ιδέα ότι έχουμε θρεντ με βιβλία...

[matassos]

1. Wilbur Smith
6. Ο Αρτέμης Φάουλ και η Λάουρα Λεάντερ. [ναι διαβάζω πολύ Ψυχογιό. so what.] Books that I loved and keep waiting for their continuation, ό,τι καινούρια συνέχεια βγαίνει τη διαβάζω. Όταν είχα πρωτοδιαβάσει τον Αρτέμη ο Χάρι Πότερ δεν ήταν γνωστός ακόμα, και σαν παιδάκι [πέμπτη δημοτικού Orz] μου άρεσε πάρα πολύ, παρ'όλο που ήταν σχετικά βίαιο για να δοθεί σε τόσο μικρό παιδί. Τη Λάουρα τη διάβασα στο γυμνάσιο, όπου και ξανάπιασα τον Αρτέμη, όμως επειδή ήμουν χαριποτεροβαρεμένη [όπως όλα τα παιδιά τότε] δεν τα εκτίμησα όσο έπρεπε. Μόλις όμως τα ξαναδιάβασα στο λύκειο. κατάλαβα την αξία τους. Προσωπικά μ'αρέσουν και τα δυο ΠΟΛΥ περισσότερο από τον HP.

Λοιπόν διάβασα όλο το θρεντ, νομίζω, και δεν είδα πουθενά ούτε μια αναφορά στους αγαπημένους μου συγγραφείς. Wilbur Smith και Ναγκίμπ Μαχφούζ. Ο Wilbur Smith γράφει υπέροχα για πολλά πράγματα, και σχεδόν όλα τα αγαπημένα μου βιβλία είναι δικά του.

η ηλικεία δεν παιζει κανεναν απολυτος ρολο, προσωπικα ξεκινησα να διαβαζω τα χαρυ ποτερ οταν πρωτοβγηκαν στην ελλαδα (καπου στο 2000-2001) οταν πηγαινα 2α δημοτικου, στην τριτη τα ειχα τελειωσει και περιμενα τα επομενα οπως και τον αρχοντα τον δαχτυλιδιων και μαλιστα ειχα βαλει τον πατερα μου να με παει να δω την πρωτη ταινια (οχι πως ειχε κανα προβλημα αφου εκεινος με παροτρινε στο διαβασμα) εν πασει περιπτωση αν καταλαβαινει το παιδι και του αρεσουν δεν υπαρχει προβλημα, οσο για την βια καλυτερα στα βιβλια παρα στην τηλεοραση που βλεπουμε συνεχεια και εχουμε ανωσια απο τα 6 μας..
ο wilbur smith ειναι οντος καλος αλλα προσωπικα βαριομουν μετα απο λιγο τις τοσες περιγραφες. αφου σου αρεσουν εσενα ομως οπως και τα ιστορικα αποτι λες, δοκιμασε να διαβασεις Jean M Auel "τα παιδια της γης" 6 βιβλια ειναι (το εκτο δεν βγηκε ακομη) σχετικα με την προιστορια, αρκετα καλα ειναι το μονο μειωνεκτιμα τους (αν θεωρητε) είναι το ακαταλληλο περιεχομενο σε μερικα σημεια

[Maya-chan]

Εδέησα μετά από τόσο καιρό να κάτσω να διαβάσω το Silmarillion και μπορώ να πω ότι άργησα. Μπορεί να μην έχει την ανάλυση του άρχοντα και να σου φεύγει η πίστη με τα ονόματα και τις τοποθεσίες αλλά είναι πολύ περιεκτικό, πολύ ενδιαφέρον και φουλ επικό. Και το τέταρτο μέρος ήταν σα να το είχε γράψει ιστορικός σαν το Θουκυδίδη. Σειρά έχει το Unfinished Tales.

Τώρα ξαναρχίζω να προχωράω τα Pillars of the Earth και World Without End του Ken Follett, που τα έχω αφήσει κάπου στα μισά. Ενδιαφέροντα ιστορικά, σε βάζουν στο πνεύμα της εποχής και συνδυάζουν την ανάπτυξη μιας πόλης με τα πικάντικα που συμβαίνουν στους χαρακτήρες.

Που και που διαβάζω και κάνα κεφάλαιο από τις Σταυροφορίες του Τσιφόρου. Ο τύπος είναι φοβερός, έχει πολύ πλάκα και τα λέει όλα έξω από τα δόντια όπως έγιναν, χωρίς όμορφα λογάκια. Και παράληλα έχω φτάσει το Shogun του James Clavell στο ένα τρίτο και παρόλο που σαν βιβλίο είναι τέλειο είναι τόσο μεγάλο που δεν ξέρω αν αντέχω να το τελειώσω ή είναι καλύτερα να το αφήσω και να δω τη σειρά. Τέλος, κατέβασα σε pdf. τα βιβλία της σειράς Darren Shan και ενώ σαν υπόθεση έχουν ενδιαφέρον το στυλ γραψίματος μου θυμίζει το ημερολόγιο που κρατούσα στην 4η δημοτικού. Που είναι μεν ρεαλιστικό αφού υποτίθεται ότι η ιστορία προέρχεται από το ημερολόγιο του (μικρού) πρωταγωνιστή αλλά είναι και πολύ ενοχλητικό. Μάλλον θα τα συνεχίσω σιγά σιγά καθώς περιμένω να συνεχίσει το manga.

[Petran79]

Καλα ολοι πεσατε με τα μουτρα ιδιως η συμπολιτισσα απο τον ευοσμο που με εξεπληξε.


Λοιπον, οπως ελεγα πριν τελειωσα ενα εργο που ειχα βαλει στο ματι απο καιρο, αλλα ολο μου ξεφευγε: τη 'Σαλαμπώ' του Φλωμπερ. Βασισμενο σε ιστορικα προσωπα και γεγονοτα, απο την Ιστορια του Πολυβιου, αφηγηται τον πολεμο της Καρχηδονας με τους μισθοφορους της, μετα το τελος του πρωτου ρωμαιο-καρχηδονιακου πολεμου, που παραλιγο να οδηγησει στην καταρρευσή της. Παρα την περιγραφικοτητα μερικων σκηνων, αλλες κοβουν την ανασα οπως η θυσια των παιδιων των καρχηδονιων στο μολωχ, η καταληξη των παγιδευμενων μισθοφορων στο φαραγγι και η τελευταια σκηνη με τη διαπομπευση του mαthο. Η μαχες ειναι αξεχαστες. Αν και τελικα η σαλαμπω, κορη του αμιλκά βάρκα, δεν εχει το πρωταγωνιστικο ρολο που περιμενα. Υπαρχει φυσικα και αρχαιος ελληνας μεσα που παιζει σημαντικο ρολο.

Λοιπον, τωρα μπηκα σε βαθια νερα. Αρχισα 'την αναζητηση του χαμενου χρόνου' του προυστ, το κορυφαιο εργο του 20ου αιωνα. 7 βιβλια. Τουλαχιστον τα 3 πρωτα θα τα διαβασω, αλλα θα παρει αρκετο καιρο. Απο τις πρωτες σελιδες φαινεται πως διαφερει.
Ειρωνεια που οταν συναντηθηκαν για λιγο ο προυστ με τον τζους,χωρις να γνωριζει ο ενας τα εργα του αλλου ειχαν μια συντομη και παγερη συζητηση. Αργοτερα ο τζους ειπε πως επρεπε να τον ειχε γνωρισει καλυτερα

[aboumonkey]

Λοιπόν μιας και έρχεται το καλοκαίρι και επειδή θέλω να βελτιώσω τα αγγλικά μου, ωστέ να διαβάζω αγγλικά βιβλία στο πρωτότυπο, έχετε κάτι καλό να προτείνεται με σχετικά εύκολη γλώσσα (να μην χρειάζεται να τρέχω στο λεξικό). Είμαι στο επίπεδο Proficiency (το έχω), τα αγγλικά subs είναι δεύτερη φύση. Να αναφέρω ότι έχω διαβάσει τα δύο τελευαία Harry Poter στα αγγλικά, αλλά παράτησα στις πρώτες 100 σελίδες το A Feast of Crows του Martin, γιατί αν και έπιανα το βασικό νόημα, δεν το απολάμβανα λόγω των πολλών άγνωστων λέξεων (μεσαιωνικά πράγματα, σκεύη κτλ). Γενικά θέλω κάτι που να μπορώ να απολαύσω παρά το γλωσσικό εμπόδιο, ωστέ να μπω σιγά, σιγά στο κλίμα.

[Kenny]

Το The Hitchhiker's Guide to the Galaxy το έχεις διαβάσει στα αγγλικά; Αν όχι, σπεύδεις. Η γραφή του Adams είναι ξεκαρδιστική και αμίμητη.

[Petran79]

Εγω θα προτεινα για αρχη τους κλασσικους.
Και αυτο γιατι παρεχουν μια ευθυγραμμη και σταθερη δομη της γλωσσας ενω τα πιο μοντερνα εχουν μια μετα-αφηγηση που ειναι δυσκολοτερο να συγκρατησεις.
Ολη η αγγλοφωνη λογοτεχνια (και μεταφρασεις γνωστων εργων απο αλλες γλωσσες) ειναι διαθεσιμη στο prοject gutenberg. Με ενα προγραμμα, πχ fbreαder, μπορεις να τα διαβασεις ανετα στον υπολογιστη. Ιδιως αν προκειται για ποιηση ή για μικρες ιστοριες. Για μεγαλυτερα εργα ομως ειναι λιγο βασανο.
Εχει και βιβλια σε αφηγηση.
Χωρις λεξικο μπορεις να διαβασεις εργα παιδικης λογοτεχνιας ανετα.

Η δυσκολια βρισκεται κυριως στην περιγραφη αντικειμενων ή της φυσης.
Τωρα αν δεν εχεις φορητο υπολογιστη....εγω θα προτεινα, χωρις να ειμαι ειδικος, για σχετικη ευκολια προτεινω
το dubliners του τζους (μικρες αυτοτελεις ιστοριες),
η μικρη ντορριτ, του ντικενς (δεν ειναι τοσο δυσκολο και ο ογκος του ειναι μικρος σε σχεση με τα αλλα εργα του),
ο ευτυχισμενος πριγκηπας και αλλες ιστοριες, του οσκαρ ουαιλντ (ο ντοριαν γκρευ ειναι πολυ δυσκολοτερος αλλα αυτα που ανεφερα σε γεμιζουν και ειναι ευκολα).

Διαβαζοντας και ακουγοντας θα βελτιωθεις ετσι και αλλιως.

[Petran79]

Το καλοκαιρι τελικα θα κανω ενα διαλλειμα απο τη λογοτεχνια. Αρκετα διαβασα. Τελευταιο εργο που τελειωσα ειναι 'η ταβέρνα', του ε.ζολά.
Αφηγηται τη ζωη των κατωτερων ταξεων στο παρισι του 19ου αιωνα με ιδιαιτερα εντονο τροπο, οπου ο αλκοολισμος και η βια στην οικογενεια κυριαρχουσαν.
Καποιες στιγμες ειναι οντως σπαραχτικές οπως με τον μεθυσμενο πατερα που κυριολεκτικα εδειρε μεχρι θανατου τη γυναικα του και αργοτερα την μικρη κορη του.
Βεβαια δεν φτανει το ζερμιναλ σε ποιοτητα, αλλα παραμενει ενα απο τα εργα που σου μενουν.η ιστορια συνεχιζεται βεβαια αλλα στις ανωτερες ταξεις αυτη τη φορα, με τη νάνα.

[laraska]

ψαχνω να κατεβασω ενα βιβλιο του Louis-Ferdinand Céline


(Σελίν) το Journey to the End of the Night / ταξιδι στην ακρη της νυχτας

Spoiler:

τζαμπατζης γαρ ... θελω να το κατεβασω / κανα λινκ παιζει ;