Ο Raymond E. Feist γραφει παρα πολυ ωραια!
Η σειρα The Serpentwar Saga ειναι πολυ καλη! Γραφει με εναν ιδιαιτερο τροπο και δεν μπορεις να αφησεις το βιβλιο απο τα χερια σου! Ειναι αρκετα αναλυτικος και μπορει να μεταφερει μια σκηνη πολεμου πολυ παραστατικα! Πριν απο αυτην την τετραλογια προηγειται το Riftwar Saga η οποια μου εχουν πει οτι ειναι πλ καλη -εγω δεν την εχω διαβασει ακομα- και οτι σε κουραζει λιγο στο τριτο βιβλιο με τις περιγραφες του οι οποιες γινονται πλ αναλυτικες! Εμενα παντως με κερδισε απο την πρωτη σελιδα και πλεον εχει γινει ενας απο τους αγαπημενους μου συγγραφεις!
Προτεινω λοιπον σε οσους δεν το εχουν διαβασει να το κοιταξουν αρχιζοντας ομως απο το Riftwar Saga!
Έχω διαβάσει όλα του Feist εκτός από τις δύο τελευταίες σειρές και το empire trilogy.Το γράψιμο του μου άρεσε, αναπτύσσει αρκετά τους χαρακτήρες του και είναι πολύ πόρωση τα βιβλία του, ειδικά τα Riftwar και serpentwar.
Όμως, όσο προχωράει παρακάτω αρχίζουν οι τρύπες. Προφανώς έχει ξεχάσει τι είχε γράψει σε προηγούμενα βιβλία και κάνει λάθη. Τα περισσότερα είναι μικρά και λες εντάξει ας το παραβλέψω. Υπάρχουν και κάποια όμως που βγάζουν μάτι. Μια που το διάβασες το Serpentwar saga, μπορώ να σου πω ένα που θυμάμαι.
Αυτό βέβαια το είπαν κάποιοι fans δεν τα έχω διαβάσει ακόμα, αλλά είχα βρει κι εγώ αρκετά που τώρα μου διαφεύγουν.
true για το Sword of Truth. πολυ κυρηγμα (και εμενα στο τελος πια με τσατισε ασχημα ), αν και με καποια στοιχεια συμφωνω. κυριως ομως απο οτι βλεπω εκλεψε απο Wheel of Time.
δεν ξερω αν θα οφελησει σε αυτο το σημειο να διαβασεις Dragonlance
Με κάποια στοιχεία και γω συμφωνώ στην θεωρία, γιατί αν γίνονταν πράξη η φιλοσοφία του Αντικειμενισμού(Objectivism) τότε θα έπρεπε να αφήναμε στη καλή διάθεση του καθένα να βοηθήσει τους άλλους. Γιατί ωραία τα λέει, αλλά στο τέλος θα καταλήγαμε οι περισσότεροι στην επαιτεία. Με την λογική αυτή δεν θα πρεπε να στηρίζουμε οι υγιείς τους ανάπηρους κτλ. Αν και λέει και κάποια σωστά πράγματα, είναι καθαρά εγωιστική φιλοσοφία και εναντίον του αλτρουισμού.
Όπως και να χει πάντως, δεν έχει καμιά δουλειά να μας πρήζει με τις ιδέες του σε τέτοιον βαθμό, ειδικά από την στιγμή που στα πρώτα του βιβλία δεν έδειξε τέτοια διάθεση. Δεν ξέρω αν στη πορεία του την βάρεσε, αλλά δεν χρωστάνε τίποτα οι αναγνώστες που επι το πλέιστον είναι έφηβοι και πιθανότατα εύπλαστοι σε τέτοια ζητήματα, να υποστούν πλύση εγκεφάλου. Αν αυτό τον σκοπό τον είχε από την αρχή αυτό δείχνει τότε κάτι άλλο: Ας τους ψαρώσουμε στην αρχή με τα σπαθιά και τις μαγείες και μετά τους ψήνουμε. Θέλω να ελπίζω ότι δεν ήταν αυτό το 2ο στην πρόθεσή του.
Επίσης ο ίδιος παρεξηγείται όταν κάποιος αναφέρεται στα βιβλία του ως fantasy. Δεν είναι λέει fantasy.
Όσον αφορά το dragonlance, δεν με πειράζει αν έχω ξαναδεί τα ίδια σκηνικά αλλού. Κυρίως με ενδιαφέρει να έχει υπόθεση, ανεπτυγμένους χαρακτήρες και όσο τον δυνατόν λιγότερες τρύπες.
Αυτό το θέμα είναι κλειδωμένο
