(ταινια -κομικ χμμμ προς το παρον ας τα εχουμε ενα γιατι δεν εχω βρει χρονο να ασχοληθω σοβαρα με το κομικ.)
έιναι η πρωτη ταινια με ηρωες που λατρευω.
ειναι η πρωτη που μου εδωσε στο πιατο το ειδος που ηθελα.
ας αρχισουμε :
τα πρωτα 10-15 λεπτα
κορυφαιες στιγμες. η σκηνη με την νοσοκομα και την αλλην την γκοθου τρομερα διεγερτικη στιγμη ... στα χναρια της η malin akerman
η σκηνη με την γυναικα που λεει ''i was a hero damn it'' πρεπει να μπει στις καλυτερα αποτυπωμενες στιγμες του κινηματογραφου
ο ρορ μου αρεσε παρα πολυ, μου εδωσε να καταλαβω ακριβως τι περναγεε ψυχολογικα.
ο μανχατταν μπορουσε με μια κινηση να επιβαλλει την παγκοσμια ειρηνη ...ευκολα θα μπορουσε να εχει στα ποδια του την ρωσσια.
ο comedian πολυ αγριος χαρακτηρας που αποδοθηκε καλα.
οι ηρωες υποκεινται στην καθημερινοτητα και στα αναλογα παθη πραγμα που περιμενα να δω καποτε σε μια ταινια τετοιου ειδους.
ο οζυμανδιας ειχε δικιο ...μου φαινεται και ο μανχατταν το καταλαβε... εδω κολλαει το πως ανετα θα μπορουσε αναιμακτα να επιβαλλει την ειρηνη... αλλα δεν το εκανε.
βρηκα πολυ ενδιαφερουσα την οπτικη του μανχατταν.. πολυ καλη ψυχογραφικη αποτυπωση των πραγματων.
το ξυλο ηταν οσο επρεπε.
9 με 9,5 γιατι το τελος ηταν λιγο βεβιασμενο
