Πέφτω από τα σύννεφα με αυτά που ακούω. ο
Glastenen ανήκει στο review staff? ΠΛάκα μου κάνεις. Ο.Ο. Αυτό δεν είναι review, είναι απλά 1 μετάφραση απ'αυτό που ήδη είχε πει κάποιος στα Αγγλικά επειδή δε του άρεσε το twilight. Ως φιλόλογος λέω τα εξής :
1) Eίναι βιβλίο φαντασίας. Ασχολείται με το χιλιοθιγμένο θέμα των βρυκολάκων. Η διαφορά του όμως με τα υπόλοιπα βιβλία με βρυκόλακες είναι ότι το επίκεντρο του δεν είναι η φύση αυτών των πλασμάτων, αλλά 1 ιστορία αγάπης ανάμεσα σε 1 άνθρωπο (Mπέλα) και 1 πλάσμα διαφορετικό (Έντουαρντ). Ξεφεύγει από την εικόνα που έχουμε σχηματίσει για τους βρυκόλακες. Σα νυχτερίδες, φοβούνται το φως, βγαίνουν μόνο τη νύχτα, πίνουν το αίμα των ανθρώπων και ζουν σε φέρετρα.
2) Στο twilight η οικογένεια του Έντουαρντ, είναι αυτό που λέμε εμείς "χορτοφάγοι", τρώνε διλαδή μόνο αίμα ζώων και όχι ανθρώπων. Αυτό είναι το 1 σημείο που κάνει αυτό το βιβλίο ελκυστικό.
3) Επίσης οι συγκεκριμένη οικογένεια ζει ως οικογένεια και όχι σαν μοναχικά πλάσματα που διψούν για αίμα.
Αυτά τα 3 στοιχεία είναι που διαφοροποιούν τα βιβλία αυτά σε σχέση με τη κλασική ιστορία, που ο Δράκουλας ήταν αιμοδηψής δολοφόνος και όλα τα έκανε για την μεγάλη του αγάπη Μίνα.
Απ' την άλλη μεριά υπάρχουν αυτοί που υποστηρίζουν ότι το twilight είναι βλακία. Αυτό γιατί:
1) Eίναι βιβλίο μεταφρασμένο στα Ελληνικά από την Αγγλική, που σημαίνει ότι το βιβλίο χάνει τη μισή του αξία από τη στιγμή που η κάθε εταιρία το μεταφράζει όπως θέλει. Για να μη μιλήσω για την εκδοτική που ανέλαβε το twilight, 1 άγνωστη εταιρία, με μπακαλίστικη μετάφραση.
2) Υπάρχουν αυτοί που έχουν δει μόνο την ταινία και κρίνουν τα βιβλία με βάση μόνο τους ηθοποιούς, πράγμα τελείως ανώριμο. Τα βιβλία έχουν ως στόχο τον αναγνώστη ενώ οι ταινίες, την έκπληξη και το σασπένς.
3) Επιπλέον η συγγραφέας επέλλεξε να γράψει σε απλή καθημερινή γλώσσα για να είναι πιο προσιτή στο κοινό, και οι χαρακτήρες τους οποίους περιγράφει ειναι πάνω κάτω 18 χρονών.
¨Αρα η γλώσσα της πρέπει να είναι ανάλογη για αναγνώστες γύρω στα 18, χωρίς αυτό να σημαίνει τίποτα για την ηλικία του αναγνώστη.
*Προσωπικά θεωρώ το Λυκόφως αρκετά πρωτότυπο, ως προς τα μηνύματα που θέλει να περάσει, πρόχειρα φτιαγμένο, όσο πρόχειρα είναι και τα ποιήματα του Καβάφη και οι (παρα)τραγωδίες του Αριστοφάνη. Όμως ο κόσμος προτιμάει αυτά από τα πομπώδη μεγάλα έργα τα οποία μπορεί να είναι μεγάλης λογοτεχνικής αξίας αλλά κουραστικά. π.χ Όμηρος.
Αυτή το μήνυμα έχει επεξεργαστεί από Harukasailor: 28 Ιανουάριος 2009 - 21:12