365 replies to this topic

[jimilegolas]

μπλα μπλα μπλα Να χαίρεσαι τη ζωή μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα να χαίρεσαι τη ζωή.

Ντάξει πολύ μπλα μπλα για να πει κάτι που λέγεται σε 2 λέπτα.
Μήπως το βίντεο είχε κάποιο άλλο κρυφό νόημα που δεν κατάλαβα;

[Kain]

Νομίζω πως αυτό το θέμα είναι ό,τι πρέπει για να βάλω ένα μονόλογο που μου άρεσε πολύ από το κόμικ "Τρεις φορές το μηδέν" της σειράς "Ντύλαν Ντογκ", με αφορμή μια ατάκα που διάβασα παραπάνω, άσχετα αν γράφτηκε πάνω από ένα χρόνο πριν: "Το πρόβλημα είναι πολυσύνθετο". Αξίζει να σημειωθεί πως όλα αυτά τα είπε, υποτίθεται, ο κωμικός χαρακτήρας της ιστορίας, ένας σωσίας του κωμικού Γκραούτσο Μαρξ.

Το πρόβλημα είναι πως αν εσύ πεις "Εγώ δεν έχω λεφτά για να φάω, ενώ κάποιος άλλος τύπος χρειάζεται απλά να πουλήσει μια από τις δύο του Ρολς-Ρόϋς" σου απαντούν πως δεν καταλαβαίνεις, πως το πρόβλημα είναι πολυσύνθετο. Να λοιπόν η εξήγησητων μυστηρίων της οικονομίας: Το πρόβλημα ΔΕΝ είναι πολυσύνθετο! Είναι απλούστατο! Θα το καταλάβαινε και ένας ηλίθιος! Φτάνει να πάρεις τα λεφτά από τους πλούσιους και να τα μοιράσεις στους φτωχούς. Το αληθινό πρόβλημα είναι πως κανείς ποτέ δε ζητά μια γνώμη από τον εν λόγω ηλίθιο. Και αυτό ισχύει για τα πάντα! Οι ατομικές βόμβες; Είναι επικίνδυνες, πετάχτε τις! Το AIDS; Ό,τι ξοδεύουμε για εξοπλισμούς και διαφήμιση εμπορευμάτων από 'δω και στο εξής πάει στην επιστημονική έρευνα! Και ούτω καθ' εξής. Δεν υπάρχει στον κόσμο πρόβλημα τόσο πολυσύνθετο που να μην μπορεί να το λύσει ένας ηλίθιος!

Είναι που μας τσαμπουνάνε συνέχεια ένα σωρό αρλούμπες! Κι εμείς τις πιστεύουμε! Είμαστε τόσο πολύ συνηθισμένοι στις αρλούμπες που μας τσαμπουνάνε, που δεν μας περνάει καν από το μυαλό να τις αμφισβητήσουμε, και καταλήγουμε να πειστούμε πως "το πρόβλημα είναι πολυσύνθετο" και πως έτσι κι αλλιώς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε!

Λένε πως δεν υπάρχουν δύο νιφάδες χιονιού όμοιες... Μα θά 'θελα να ξέρω ποιός το λέει! Πώς κατάφεραν να τις συγκρίνουν όλες;

Στο κόμικ μας δείχνει έναν επιστήμονα που απέδειξε υποτείθεται μαθηματικώς πως τρεις φορές το μηδέν δεν ισούται με μηδέν αλλά με... Τρία!

Φυσικά δεν ισχυρίζομαι πως 3*0=3, εάν θελήσω να πω πως το Αραβικό μαθηματικό μας σύστημα δεν είναι τόσο τέλειο όσο νομίζουμε, και πως ίσως στο μέλλον ανακαλύψουμε κάποιο αρτιότερο σύστημα, μπορώ να φέρω άλλα παραδείγματα, όπως το 0,99999...=1. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα.

Σκεφτείτε λίγο, πόσα σας λένε και τα έχετε πιστέψει χωρίς να τα ερευνήσετε καθόλου, απλώς και μόνο με τη λογική οτι αφού τα "λένε" πρέπει και να ισχύουν; Εγώ πάντως όταν έκατσα και το σκέφτηκα λίγο, βρήκα αρκετά παραδείγματα. Τα περισσότερα όντως ήταν αληθή, και τώρα ξέρω και γιατί, αλλά βρήκα και πως πίστεψα κάποια πράγματα που δεν ίσχυαν, άσχετα αν ήταν μικρά κι ασήμαντα θέματα, ή καθοριστικές αντιλήψεις για τη ζωή και τον κόσμο.

Και επίσης: Μήπως τα προβλήματα δεν είναι τόσο σύνθετα όσο θέλουμε να νομίζουμε; Μήπως τελικά η απλούστερη λύση είναι και η καλύτερη; Μήπως αναλύουμε κάποια προβλήματα περισσότερο από όσο χρειάζεται, και αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα; Και μήπως σημαίνει κάτι το γεγονός οτι αυτό το λέει κάποιος που έκανε ολόκληρο ψυχογράφημα και κοινωνικοπολιτική ανάλυση για το High School of the Dead, και ψυχολογική ανάλυση των χαρακτήρων και της συλλογικής τους ατομικότητας για το Azumanga Daioh;

Κάποιες ερωτήσεις αξίζει να τις κάνουμε, ειδικά εάν θεωρούνται προφανείς, κυρίως επειδή ψάχνοντας για τις απαντήσεις τους καταλήγουμε να μαθαίνουμε πολύ ενδιαφέροντα πράγματα, και σιγά σιγά να καταλαβαίνουμε πως τίποτα στον κόσμο δεν είναι αυτονόητο. Ούτε καν πως 1+1=2! Και ναι, έψαξα και τελικά βρήκα μαθηματική απόδειξη αυτού...

Σκεφτείτε το.

[jimilegolas]

Πολύ σωστός φίλε μου.

Όπως επίσης θεωρείται αυτονόητη η ύπαρξη του σημερινού χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Χρήμα, η μόνη αδιαμφισβήτητη μορφή πίστης.
Και έχουμε πειστεί όλοι μας πως χωρίς αυτά δεν υπάρχει τίποτα!

[Kenobi-sensei]

sorry που το λέω ότι το να απλουστεύεις κάποια πράγματα σε τέτοιο βαθμό όπωε το παράδειγμα με τους πλούσιους ή το AIDS σε συνδυασμό με την ημιμάθεια (γιατί είναι χειρότερη της αμάθειας) μπορεί να επιφέρει άσχημα αποτελέσματα

[laraska]

τα πιο απλα πραγματα ειναι και τα πιο δυσκολα δεν λενε ?

[Kain]

Το πρόβλημα, κατά τη γνώμη μου, με την απλή λύση των προβλημάτων, δεν είναι τόσο το οτι είναι προβληματική ή ανέφικτη, όσο το οτι θα ξεβολέψει πολλούς, και κυρίως εμάς. Εάν είμαστε έτοιμοι να θυσιάσουμε κάποια πράγματα για το κοινό καλό, τότε πολλά προβλήματα θα λυθούν με πολύ απλό τρόπο, είναι η γνώμη μου. Απλά θα είναι άβολο, και από τη φύση μας περιπλέκουμε τα πράγματα περισσότερο από όσο χρειάζεται, ώστε να έχουμε και την πίτα ολόκληρη, και το σκύλο χορτάτο. Φυσικά αυτό δεν ισχύει για όλα τα προβλήματα, αντίθετα σε πολλά προβλήματα η απλή λύση μπορεί να αποδειχθεί από ανώφελη έως και επικίνδυνη, όπως είπε παραπάνω και ο φίλος Kenobi-sensei. Όμως, θεωρώ πως εάν υπεραναλύουμε όλα τα προβλήματα, αντί μόνο εκείνων που πραγματικά χρειάζονται ανάλυση, τότε καταλήγουμε να βλέπουμε το δέντρο και να χάνουμε το δάσος, και τελικά να μην καταφέρνουμε να βρίσκουμε λύση στο αρχικό πρόβλημα, επειδή δεν μπορούμε να βρούμε λύση στα επιμέρους προβλήματα που προκύπτουν από την υπερανάλυσή του. Κι εγώ τείνω πολύ συχνά να είμαι υπεραναλυτικός σε πολλά πράγματα, αλλά αναγνωρίζω πως πολύ συχνά η απλούστερη λύση, η λύση που θα χρειαστεί πραγματική προσπάθεια και αγώνα, και κυρίως ξεβόλεμα, για να εφαρμοστεί, είναι και η καλύτερη. Φυσικά, αυτό δεν το λέω ως απόλυτο και απαράβατο κανόνα. Είναι απλώς μια γνώμη, και ως γνώμη υπάρχει πάντα η πιθανότητα να είναι λάθος.

Και εδώ φτάνω στο δεύτερο σκέλος του προηγούμενου μηνύματος. Το γεγονός πως δεν καθόμαστε να αμφισβητήσουμε το προφανές είναι που τελικά με οδήγησε στο παραπάνω συμπέρασμα. Εάν δεν αμφισβητήσεις ποτέ το προφανές, τότε πώς ξέρεις εάν είναι όντως προφανές, ή εάν κάποιος απλώς σου το παρουσίασε έτσι, είτε λόγω συμφερόντων, είτε λόγω ημιμάθειας/αμάθειας; Υπάρχουν πολλά πράγματα που ενώ πολλοί θεωρούν προφανή, καταλήγουν να μην ισχύουν στην πραγματικότητα. Και, ακόμη κι αν η συντριπτική πλειοψηφία των προφανών ισχύουν όντως, αξίζει κάποιος να ψάξει και να μάθει γιατί ισχύουν.

Κάποιες φορές, βλέπετε, χρειάζεται να υπεραναλύσεις κάτι για να καταλάβεις γιατί η απλούστερη λύση είναι η καλύτερη, και γιατί η υπεραναλυτικές λύσεις μπορούν πολλές φορές να οδηγήσουν σε αδιέξοδο.

Χρήμα, η μόνη αδιαμφισβήτητη μορφή πίστης.

Μου θύμισες αυτό:

[YOUTUBE]http://www.youtube.com/watch?v=oWdpiYb_bsY[/YOUTUBE]

[laraska]

τα πραγματα ειναι δυσκολο να λυθουν γιατι οι ανθρωποι ειναι δεμενοι με τα ...''δεμενα πραγματα''...για αυτο χρειαζεται καποιος εξωτερικος παραγοντας. ο πλατωνας στην πολιτεια καλα τα ειχε αναλυσει.

[Gilmaru]

Kain

Όντως, θα συμφωνήσω κι εγώ με αυτό που λες για τα αυτονόητα.

Μήπως αυτό δεν συμβαίνει γενικότερα? Ή με τις διάφορες ιδεολογίες? Απλώς μπαίνεις στη διαδικασία να ασπαστείς ένα σύστημα ιδεών, ένα τρόπο αντίληψης ή αντιμετώπισης της κατάστασης, και έπειτα αρχίζεις και θρέφεις το μυαλό σου με ερεθίσματα αυτού του περιεχομένου. Πολλές φορές, ερμηνεύεις τις πληροφορίες με τέτοιο τρόπο ώστε να ταιριάζουν και να επαληθεύουν τις πεποιθήσεις σου ή κάνεις και παρέα με άτομα που έχουν παρόμοιες ιδέες.
Για τα οργανωμένα συστήματα ιδεών και θεωρήσεων ο κίνδυνος είναι ακόμη μεγαλύτερος. Κι αυτό γιατί ακόμη κι αν στόχος σου ήταν αρχικά κάτι άμεσο, σταδιακά συχνά αυτός μπαίνει σε δεύτερη μοίρα και κάποιες ιδέες γίνονται αυταξίες.
Και δεν είναι ανάγκη να βάλεις εξ αρχής τις ιδέες σε πρώτη μοίρα για να συμβεί κάτι τέτοιο.
Απλώς στην πορεία εγκλωβίζεις τον εαυτό σου σε μία οπτική. Σε αυτό κατά την άποψή μου συμβάλλει η ένταξη σε οργανομένες ομάδες ατόμων με κοινές πεποιθήσεις, αλλά χωρίς να συμβαίνει μόνο σε αυτούς και φυσικά όχι πάντα στον ίδιο βαθμό. Οι ιδέες που οδηγούν σε "αυτονόητα" μπορεί επίσης να προέρχονται και από κάποιους "κοινώς αποδεκτούς" τρόπους αντίληψης ενός θέματος σε μια κονωνία.

Η λογική αυτή οδηγεί στην στασιμότητα της σκέψης και τον δογματισμό. Και εκτός αυτού βάζει σημαντικά εμπόδια στην γνώση. Αν δεν αμφιβάλεις και δεν αμφισβητείς πια αυτό που έχεις στο μυαλό σου, πόσο πιθανό είναι να γνωρίσεις κάτι διαφορετικό;
Και σε διαπροσωπικό επίπεδο βάζει σοβαρούς φραγμούς στην επικοινωνία και την κατανόηση μεταξύ των ανθρώπων.


Και για να επανέλθω στο θέμα.. ίσως όντως κάποια πράγματα να είναι πιο απλά στην ουσία τους. Ωστόσο καλό είναι να μην υποτιμάμε τη δυσκολία και την συνθετότητα της πραγματικότητας. Από μια τέτοια υποσυνείδητη υποτίμηση πολλές φορές γενιούνται και οι απλουστεύσεις και τα "προφανή" και "αυτονόητα" που λέμε. Από κάτι τέτοιες υποτιμήσεις της ζωής προέρχονται και πολλές ιδεολογίες και αφυπνιστές κάθε είδους που καταντούν να αντιλαμβάνονται τις δικές τους θεωρήσεις των πραγμάτων και λύσεις σαν τις μοναδικές και απόλυτα ορθές.

Άλλωστε το σύνθετο και δύσκολο συνήθως δεν προκύπτει από κάποιον εξωτερικό από τον άνθρωπο παράγοντα. Έχουμε να κάνουμε με ανθρώπινες κοινωνίες, με ανθρώπινες συνειδήσεις. Και αυτό είναι το πιο δύσκολο απ' όλα. Το πρόβλημα της συνείδησης.

Edited by Gilmaru, 11 February 2011 - 21:21.

[Giorgosdbz]

Θεός..χμ δεν υπάρχει είναι δικό μας δημιούργημα για να αντιμετωπίσουμε του φόβους μας και να τους καταλογίσουμε σε ένα ων...Από την άλλη ο ''Θεός'' εκμεταλεύτε για πολλούς σκοπούς...πχ. πόλεμος. Εγώ πιστεύω ότι σκοπός της ύπαρξης μας είναι να μάθουμε...να αποκτήσουμε γνώση και να μην στεκόμαστε μόνο σε μία μισή αλήθεια που είπε κάποτε κάποιος.Επίσης για μένα η ελευθερία μου παίζει πολύ σημαντικό ρόλο.

Βολταίρος : Η ελευθερία της σκέψης είναι η ζωή της ψυχής!

[Kain]

Μετά από λίγο ψάξιμο βρήκα πως υπάρχει όνομα για τον τρόπο σκέψης που ανέφερα.

Ονομάζεται "Ξυράφι του Όκαμ" ("Occam's Razor") και συνοψίζεται με τη φράση "Όταν δύο θεωρίες παρέχουν εξίσου ακριβείς προβλέψεις, πάντα επιλέγουμε την απλούστερη." Αν και αποτελεί βάση της επιστημονικής μεθοδολογίας, δεν είναι απαραίτητο πως αυτός ο τρόπος σκέψης θα παρέχει πάντα τα σωστά αποτελέσματα. Αν και το Ξυράφι του Όκαμ είναι αρκετά δημοφιλής φιλοσοφία και τρόπος σκέψης, πολλοί φιλόσοφοι έχουν εκφράσει την αντίθεσή τους προς αυτό δημιουργώντας τα δικά τους Αντί-Ξυράφια που υποστηρίζουν συχνά την υπερανάλυση.

Γενικότερα, δεν νομίζω πως αυτός ο τρόπος σκέψης από μόνος του μπορεί να είναι σωστός ή λάθος. Εγώ τον θεωρώ ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο, που στην ουσία σου λέει όταν έχεις κολλήσει σε ένα πρόβλημα να δοκιμάσεις να κάνεις ένα βήμα πίσω για να δεις για λίγο ολόκληρη την εικόνα και να εξετάσεις το ενδεχόμενο να στέκεσαι απλώς πολύ κοντά για να δεις τη λύση.

[Rationalistas]

Βασικά και εγώ δεν πιστεύω και τόσο στον θεό. Αν και πιστεύω ότι όλοι τον έχουμε ανάγκη για να υπάρχει και ειδικά η εκκλησία. Από την άλλη πιστεύω στον εαυτό μου. στην ελευθερία ζωής-μυαλού-σκέψης. Επίσης δεν ''συμπαθώ'' τους Αμερικάνους, την στέρηση της ελευθερίας και τα παλαιά μυαλά ααα και την Αμερική

Επίσης συμφωνώ με τα εξής της Κινέζικης φιλοσοφίας :

Μπορείς να αγοράσεις ένα σπίτι, ... αλλά όχι την εστία.

Μπορείς να αγοράσεις ένα κρεβάτι, .... αλλά όχι τον ύπνο.

Μπορείς να αγοράσεις ένα ρολόι, ... αλλά όχι το χρόνο.

Μπορείς να αγοράσεις ένα βιβλίο, ... αλλά όχι την γνώση.

Μπορείς να αγοράσεις μια θέση, ... αλλά όχι το σεβασμό.

Μπορείς να αγοράσεις τον γιατρό, ... αλλά όχι την υγεία.

Μπορείς να αγοράσεις την ψυχή, .... αλλά όχι την ζωή.

Μπορείς να αγοράσεις το σέξ, ... αλλά όχι την αγάπη.

[1451]

Διαφωνώ δεν μπορείς να αγοράσεις μια ψυχή.

[Kenobi-sensei]

Μετά από λίγο ψάξιμο βρήκα πως υπάρχει όνομα για τον τρόπο σκέψης που ανέφερα.

Ονομάζεται "Ξυράφι του Όκαμ" ("Occam's Razor") και συνοψίζεται με τη φράση "Όταν δύο θεωρίες παρέχουν εξίσου ακριβείς προβλέψεις, πάντα επιλέγουμε την απλούστερη." Αν και αποτελεί βάση της επιστημονικής μεθοδολογίας, δεν είναι απαραίτητο πως αυτός ο τρόπος σκέψης θα παρέχει πάντα τα σωστά αποτελέσματα. Αν και το Ξυράφι του Όκαμ είναι αρκετά δημοφιλής φιλοσοφία και τρόπος σκέψης, πολλοί φιλόσοφοι έχουν εκφράσει την αντίθεσή τους προς αυτό δημιουργώντας τα δικά τους Αντί-Ξυράφια που υποστηρίζουν συχνά την υπερανάλυση.

Γενικότερα, δεν νομίζω πως αυτός ο τρόπος σκέψης από μόνος του μπορεί να είναι σωστός ή λάθος. Εγώ τον θεωρώ ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο, που στην ουσία σου λέει όταν έχεις κολλήσει σε ένα πρόβλημα να δοκιμάσεις να κάνεις ένα βήμα πίσω για να δεις για λίγο ολόκληρη την εικόνα και να εξετάσεις το ενδεχόμενο να στέκεσαι απλώς πολύ κοντά για να δεις τη λύση.

μα είνια καθαρά θέμα μαθηματικών αυτό(απίστευτο έτσι) και αφορά τις παραμέτρους-διαστάσεις και βασικούς θεμελιώδεις κανόνες και εξηγώ:

όταν έχεις ένα πρόβλημα από το πιο απλό μεχρι το πιο σύνθετο πάνταυπάρχουν κάποιες παραμέτρους και κοιτάς ποιος συνδυασμός θα φέρει τα καλύτερα για σένα απόστελέσματα (στο πλαίσιο του λογικού) .
Αυτό που λες για παράδειγμα περί πλούσιων και φτωχών αν γινόταν θα καταργούσε άμεσα ένα νόμο ο οποίος είναι το δικαίωμα της ιδιοκτησίας
αν ας πούμε στη δίνουνε κάποιοι συγγενείς το πιο εύκολα είναι να τους σκοτώσεις αλλά αν προβείς σε αυτή την πράξη θα αλλάξουν κάποιες ιδιοτητές σου.
Στα πιο απλά προβλήματα που δεν υπάρχουν πολλοί παράμετροι δεν το συνταντάς αλλά όσο αυξάνοντια οι παράμετροι και οι καταστάσεις τόσο πιο δύσκολο είναι να βρεις το καλύτερο συνδυασμό-λύση.Αρα τελικά τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά
βέβαια υπάρχουν και προβλήματα μεγάλης σημασίας που η λύση είναι προφανής αλλά δε δίνεται για προφανής λόγους (ναι για σένα μιλάω ελληνικό κράτος)

[CuBi]

"Are an acorn and the oak tree it grows into the same thing?"

"Είναι ένα βελανίδι και η βελανιδιά στην οποία θα μεγαλωσεί το ίδιο πράγμα;"

Paul Ricoeur

Θα αναστήσω λίγο το θρεντ με το θέμα της ανθρώπινης ταυτότητας και της διατήρησης της στην πάροδο του χρόνου το οποίο με απασχολεί γενικότερα και θα ήθελα να το συζητήσουμε!

Σκεφτείτε λίγο τον εαυτό σας όταν ήσασταν παιδιά. Σκεφτείτε τον πριν 5 χρόνια. Πώς θα είναι σε άλλα 5 χρόνια. Είμαστε το ίδιο άτομο; Η ίδια ύπαρξη; Γραφτήκατε πριν κάποια χρόνια σε αυτό το σάιτ, κάνατε κάποια πράγματα με κάποιον τρόπο, είχατε κάποιες ανησυχίες, κάποιες συνήθειες. Είστε ο ίδιος άνθρωπος ο οποίος γράφτηκε εδώ; Θα το κάνατε και σήμερα; Αφού αυτοί οι παράγοντες δεν είναι σταθεροί σε βάθος χρόνου, πώς μπορούμε να μιλάμε για μια ενιαία ανθρώπινη ταυτότητα;

Θεωρείται, και το βρίσκω αρκετά σωστό, πως οι άνθρωποι συσχετίζονται με τον κόσμο δημιουργόντας αφηγήσεις. Και η ιστορία της ζωής μας είναι η τέλεια αφήγηση για να μπορεί να εξηγήσει κάποια πράγματα, όπως το γιατί είμαστε όπως είμαστε, από πού ήρθαμε, τι κάνουμε, τι θέλουμε από την ζωή. Όμως ποιοι είμαστε, αν αυτή η αφήγηση συνεχώς αλλάζει ανάλογα τα κέφια, τις εμπειρίες, τις εξωτερικές συνθήκες ή την ενθύμιση κρυμμένων αναμνήσεων; Η προσωπική μας ιστορία αναπροσδιορίζεται συνεχώς ανάλογα σε ποιον μιλάμε, τι θέλουμε να πούμε, τι θέλουμε να κρύψουμε, τι να τονίσουμε, τι να υπεκφύγουμε, τι να ξεχάσουμε. Στο Λύκειο, για παράδειγμα, το οποιος ήμουν για μένα ήταν τελείως διαφορετικό από το ποιος θεωρώ ότι είμαι τώρα και τον τρόπο με τον οποίο έρχομαι σε επαφή με τον κόσμο. Τι λέω: ακόμα και τα Χριστούγεννα ήμουν κάπως διαφορετικός.

Σε τελική ανάλυση, εφ όσον ακόμα και οι αναμνήσεις δεν είναι σαν φωτογραφίες σε ένα εγκεφαλικό αλμπουμ αλλά ανακατασκευάζονται την στιγμή της ενθύμισης και μπορούν ακόμα και να εμφυτευτούν (ναι, η μνήμη είναι το λιγότερο ένα υποκειμενικό και όχι πολύ αξιόπιστο εργαλείο, όπως θα έλεγα το σύνολο των νευρώνων που βρίσκεται στο εσωτερικό του κρανίου μας), είναι επόμενο το ερώτημα του αν η προσωπικότητα και η ταυτότητα είναι το ένα και το αυτό με τις αναμνήσεις και την εκάστοτε προσωπική βιογραφία που συνθέτουν: ένας άνθρωπος με ολική αμνησία είναι ο ίδιος άνθρωπος με πριν; Σε τι θα μπορεί να είναι ίδιος και σε τι όχι;

Η δική μου άποψη μπορεί να παρουσιαστεί με μια εικόνα, ίσως επηρεασμένη και από το παραπάνω quote. Η προσωπική μας ιστορία, το ποιοι θεωρούμε πως είμαστε, είναι λίγο σαν τους δακτύλιους στον κορμό των δέντρων. Κάθε χρόνο προστίθεται και μια στρώση στον κορμό μας. Όμως κάθε στιγμή έχουμε μια στρώση κορμού «ενεργή», τον φλοιό μας. Ο φλοιός μας μπορεί να είναι η προσωπικότητα μας, και η αφήγηση μας να είναι απλά το σύνολο των ομόκεντρων και μη-διακριτών κύκλων από διάφορες φάσεις που έχουμε περάσει στην ζωή μας... Κάθε πρώην-φλοιός είναι σημαντικός -- αλλά όχι περισσότερο από το να στηρίζει τον ήδη ενεργό φλοιό.

Όσο για την αμνησία; Περάστε από κανέναν ελαιώνα, κανέναν παλιό πλάτανο από αυτούς που πολύ μου αρέσουν, σε πλατείες σε χωριά! τ^^

[media]http://lh5.ggpht.com/_Y6tFG382XLw/TLClYqB61iI/AAAAAAAANu0/yIwqkOI1Em0/DSC01934.JPG[/media]

[Kamui]

Eδω και καιρο ηθελα να γραψω σ' αυτο το θρεντ αλλα ποτε δε βρηκα την καλη ευκαιρια.
Το θεμα που αναφερεις ειναι πολυ ενδιαφερον και θα μου αρεσε να εκφρασω και τη δικη μου αποψη.

Εγω ιδεολογικα, σιγουρα πιστευω στην νθρωπινη ταυτοτητα, την ξεχωριστη προσωπικοτητα και στο ατομο που γινεται καλυτερος με το περασμα καθε μερας, και αλλαζει τον εαυτο του μονο ως προς εκει που υστερει, χωρις να αμελει αλλα σημεια της ζωης του.

Παρατηρωντας τον κοσμο γυρω μου ομως, (yeah, me stalker) βλεπω πως οι ανθρωποι γενικα τεινουν να καταπιεζουν την προσωπικη τους φυση και την ταυτοτητα τους, αλλα προσπαθουν περισσοτερο να αποκτησουν μια ταυτοτητα.(τα λεγομενα στερεοτυπα)
Εγω ειμαι απολυτα αντιθετος σ' αυτο γιατι πιστευω πως ακομα και αν καποιος καταφερει να κατακτησει την ταυτοτητα που θελει, αν γι αυτο χρειαστει να καταπιεσει την ιδια του τη φυση, τοτε θα χασει την προσωπικη του ελευθερια, και οταν θα προσπαθησει να επιστρεψει στη φυσιολογικη του ζωη, ισως να ειναι πολυ αργα γι να ξαναενταχθει σ' αυτο που τον εκφραζει περισσοτερο.
Ο ορος "κανω την επανασταση μου" (ειτε συμβαινει στην εφηβια, ειτε σε οποιαδηποτε ηλικια) πρεπει να εχει καθαρα αναγωγικο χαρακτηρα, και να μην συνδεεται με το αισθημα της φυγης.
Με το να ξεφευγεις απο τα σημεια του εαυτου σου που σε τρομαζουν, δεν κερδιζεις απολυτως τιποτα.Αυτο που πρεπει να κανει ενας ανθρωπος για να κανει την επανασταση του σωστα, ειναι να σκεφτει, να αναγνωρισει τον εαυτο του, να αγαπησει τον εαυτο του, εστω με τα ενα σωρο μειονεκτηματα που πιθανως θα εχει, και να παρει αποφαση οχι να αλλαξει τα στοιχεια που τον καταπιεζουν, αλλα να τα εκμεταλευτει για κατι καλυτερο.

Για παραδειγμα, αν καποιος ειναι υπερβαρος και θελει απεγνωσμενα να χασει κιλα, πρεπει ειτε να βαλει τα δυνατα του και να εκπληρωσει το σκοπο του, (αλλα να το κανει καθαρα για τον εαυτο του και οχι εξ αιτιας ξενων επιροων) ειτε να γουσταρει με την εμφανιση του και να καλλιεργησει περισσοτερο πανω στον εαυτο του, δυνοντας του την ταυτοτητα που κρυβοταν βαθια μεσα του αλλα δεν ειχε καταφερει να ανακαλυψει επειδη δεν αγαπουσε τον εαυτο του.
Εξαλλου το να εισαι χοντρος δεν ειναι απαραιτητα κατι κακο.

Αν καποιος ειναι ομοφυλοφιλος αλλα θελει να κανει μια φυσιολογικη οικογενεια και να μην εχει επαφες με αλλους αντρες, αυτο που πρεπει να κανει ειναι οχι να προσπαθησει να πεισει τον εαυτο του πως ειναι straight, αλλα να παρει την αποφαση του με βαση αυτο που πραγματικα αισθανεται και θελει.Εξαλλου, ουτε το να εισαι ομοφυλοφιλος ειναι σε οποιαδηποτε περιπτωση κακο φυσικα.

Αν καποιος εχει ελαφρως διαταραγμενη προσωπικοτητα και θελει να γινει καλυτερος ανθρωπος, πρεπει να αποδεχθει τον εαυτο του, να αυτοσαρκαστει και να κοροϊδεψει ειρωνικα τις ψυχικες του ιδιαιτεροτητες, και να καταφερει απο μονος του να τις ξεπερασει.

Για να μην ξεφευγω απο το θεμα, αυτο που θελω να πω ειναι πως η βελανιδια ειναι το ιδιο το βελανυδι, αρκει οταν μεγαλωσε να μην εγυρε ουτε αριστερα ουτε δεξια, αλλα μονο προς τα πανω.Γιατι αμα η βελανυδια δεν εχει καμια σχεση/επαφη με εκεινο το βελανυδι, τοτε εκει υπαρχει κατα τη γνωμμη μου καποιο προβλημα.

Προσωπικα, και επειδη ανεφερες και το παραδειγμα για το φορουμ, σιγουρα ειμαι ο ιδιος με το παιδι που μπηκε στο πρωτο του forum πρινα απο 8 μηνες, απλα εχω αλλαξει αρκετα, ως προς το καλυτερο.Ακομα πιστευω τα ιδια που πιστευα και τοτε, απλα οσο περισσοτερο συνιθιζω να γραφω και να καλλιεργω τη σκεψη μου βλεποντας τα πραγματα πιο χαλαρα, αρχιζω και ανακαλυπτω νεα πραγματα που δεν εβλεπα τοτε, και μπαινω καλυτερα στη θεση αλλων ανθρωπων οι οποιοι δεν με καταλαβαιναν.

Θα μπορουσα να πω πολυ περισσοτερα, αλλα επειδη ηδη εχω πει αρκετα και αμφιβαλλω αν καποιος θα εχει την υπομονη και την ορεξη να τα διαβασει, αλλα αν εξελιχθει η συζητηση, θα σας αναφερω περισσοτερα προσωπικα (και μη) παραδειγματα για να στηριξω καλυτερα τα λεγομενα μου.